tgoop.com/ShahnamehToosi/1738
Last Update:
#شاهنامه_تاریخ_استوره‌ای
۸- سازوکارهای «استوره‌پروری»
ج- واکنش آدمی در برابر درماندگی‌ها!
گفتیم که: «ویژگی آدمی همواره این بوده که تهیگی(خلأ) دانسته‌های خود را با گمان و انگاره پر کرده!»
ویژگی دیگر آدمی در همان راستا این که همیشه در پی چیرگی بر دشواری‌های فراروی خویش بوده! هرگاه بارها در رویارویی با یک دشواری ناتوان مانده، دچار سرخوردگی و دل‌زدگی یا پدیده‌ای که روانشناسان، درماندگی آموخته‌شده(Learned Helplessness) نامیده‌اند می‌شود!
در این نِهِش(وضعیت)، آدمی می‌پذیرد که باید درد و رنجی ناگزیر را تاب‌آورد! آنگاه پس از آسیمگی آغازین، بیشتر به فرافکنی روی می‌آورد!
نیاکان، ناتوانی و درماندگی خودرا به فزونی توانایی و نیروی موجوداتی دیگر برمی‌بستند(نسبت می‌دادند!) یا با آرزوها و امید آینده درمی‌آمیختند! نمونه‌ها بسیارند! همچون:
👈 باور به گریزناپذیری سرنوشت (تقدیرگرایی/در شاهنامه: بودنی‌کار)
👈 باور به دست توانای نادیدگان فراپندار؛ همچون ایزدان، اهریمن، دیوان، پریان، و... یا جادوگران!
👈 انگارش و دل بستن به شمار و توزشِ(تلافیِ) دادگرِ فرازمینی!
👈 گرایش به افسون(سحر)!
👈 داستان‌سرایی و رویاپردازی!
@ShahnamehToosi
BY رازها و نمادها و آموزه‌های شاهنامه
Share with your friend now:
tgoop.com/ShahnamehToosi/1738