tgoop.com/ShahnamehToosi/1929
Last Update:
#کیومرث(۹)
بر بنیاد شاهنامه و دیگر گفتارهای ایرانی
«هوشنگ»، در اوستا «هَ اُ شیَنگَ»، دو بخش دارد:
۱- «هَ اُ» که سپس به «هو» و آنگاه «خوب» دگریده
۲- «شیَنگَ» به چِم «خانه» (بازمانده در گلشن و کاشانه و شاندیز و...) که در ارمنی به همان ریخت «شِنگ» به چم ساختمان کاربرد دارد!
نخست، فردیناندیوستی و سپس استاد جنیدی این واژه را واکاوی و نشان دادند که «هوشنگ» به چِم «خانه خوب» است!
هوشنگ نماد روزگاری است که در پی گذر از سرمای وُرم۲ آدمی توانست با سنگ و چوب و چنگ دل خاک را بکند و با کنارهم نهادن سنگها پناهگاه بسازد و خود را از گزند دیوانی چون سرما و گرما و باد و باران نگاه دارد!
خانهسازی(در ریخت نخستین) راز چیرگی مردم بر دیو سرما بود:
بیامد سیهدیو با ترس و باک
همی بآسمان برپراگند خاک
ز هرّای درّندگان چنگ دیو،
بشد سست و از خشمِ گیهانخدیو
بیازید چون شیر، هوشنگ چنگ
جهان کرد بر دیو نستوه تنگ
به پای اندرافگند و بسپَرد خوار،
دریدش بر او چرم و برگشت کار
پس آنگاه پایان راه نئاندرتالها و نابودی (انقراض) آنان فرارسید!
چُن آمد مر آن کینه را خواستار،
سر آمد گیومرت را روزگار.
@ShahnamehToosi
BY رازها و نمادها و آموزههای شاهنامه
Share with your friend now:
tgoop.com/ShahnamehToosi/1929