tgoop.com/ShahnamehToosi/2710
Last Update:
#نامهای_مردانه (شاهان و پهلوانان)
نماد تیره‌های ایرانی و بخشی از سرگذشت راستین نیاکان (۱۰)
#زو : (در اوستا : اوزَوَ)
نماد باشندگان سرزمین «زاوه»
گزینش شاهنشاه از سوی مجلس مهیستان ایران
پس از شکست سنگین نوگرایان (#نوذر) و کشته شدن سران این تیره به دست تورانیان، بزرگان و بخردان برای گزیدن تیره دیگری به سرکردگی و شاهنشاه دیگری به رهبریِ شاهان ایران (سران تیره‌های گوناگون ایرانی) به رایزنی پرداختند و توس و گستهم (فرزندان نوذر) را شایسته شاهنشاهی ایران ندانستند.
شبی زال بنشست هَنگام خواب
سخن گفت بسیار از افراسیاب
همی گفت : «هرچند کز پهلوان
بود بخت بیدار و روشن روان،
بباید یکی شاهِ خسرونژاد
که دارد گذشته‌سخن‌ها به یاد
اگر داردی توس و گستهم فر،
سپاه‌ست و گردان بسیارمر،
نزیبد بر ایشان همی تاج و تخت
بباید یکی شاه بیداربخت،
که باشد بر او فرّهِ ایزدی
بتابد ز گفتار او بخردی!»
پس میان تیره‌های گوناگون ایرانی (زادمانهای پسینِ فریدون) می‌جویند و «زَو» پور تهماسب را که از ایرانیان نژاده (تخمۀ #فریدون) و برخوردار از توانایی و فرهمندی (فرّه) پادشاهی بود به شاهی می‌گزینند.
ز تخم فریدون بجُستند چند
یکی شاه زیبای تخت بلند
ندیدند جز پورِ تهماسپ، زَو،
که فرّ کیان داشت، فرهنگ گَو!
یکی مژده بردند نزدیک زَو،
که تاج فریدون به تو گشت نَو.
«زَو» که در بند ۱۱۳ فروردین یشت «اوزَوَ» به مانای «یاور» است***، نام کهن تربت حیدریه در جنوب زیستگاه نوگرایان(نوذریان) در خراسان است! «زَو» دیرتر به «زاو» و سپس «زاوه» دگرید! پس از گذاردن نام «تربت حیدریه» به فراخور خاکسپاری «قطب‌الدین حیدر» در آن دیار، بازهم بخشی از آن سرزمین به همان نام «زاوه» ماند و امروز با جداشدن از تربت حیدریه شهرستان جداگانه‌ای شده است!
این خامه چنین می‌انگارد که سرزمین تربت حیدریه و زاوه زیستگاه همان تیره «زَو» (یاور) بوده باشد که روزگار نه چندان درازی سرکردگی و شاهنشاهی تیره‌های گوناگون ایرانی را داشته‌اند! درازای پادشاهی زَو تهماسپ -که یاور راستین مردمان بود و دادگر بود!- در شاهنامه پنج سال گفته شده و دیگر رویدادنگاران درازای آن را از سه تا نه سال نوشته‌اند و پاره‌ای همچون ابوریحان*** پادشاهی زَو(زاب) و گرشاسب را به هنباری (اشتراک) آوردهاند!
روزگار سرکردگی تیره زَو (یاور) با خشکسال می‌آغازد و تنگی زندگی و فشار گرسنگی بر ایرانیان همراه بود!. با گسترش داد و درپی آشتی و دست کشیدن ایران و توران از جنگ و خونریزی و بخشیدن (تقسیم) سرزمینها میان افراسیاب و زَو ، آسمان نیز از در مهر درآمد و باریدن گرفت و آسانی و فراخی به باشندگان هر دو کشور روی آورد!
چو مردم ندارد نِهاد پلنگ،
نگردد زمانه بر او تار و تنگ!
نگارنده : سیروس حامی - آذر ۱۴۰۲
** یشت‌ها ۲ - پورداود - ر ۴۶
*** آثارالباقیه - داناسرشت - ر۱۵۰
💐💐💐
https://www.tgoop.com/ShahnamehToosi
BY رازها و نمادها و آموزه‌های شاهنامه
Share with your friend now:
tgoop.com/ShahnamehToosi/2710