✅ متن فارسی نامۀ مشترک انجمن جامعه‌شناسی ایران و اتحادیه انجمن‌های علوم اجتماعی ایران به انجمن‌های جامعه‌شناسی جهان با درخواست همبستگی و حمایت فوری جهانی در پی حملۀ اسراییل به ایران

مخاطبان: روسای 
1. انجمن بین‌المللی جامعه‌شناسی
2. کمیته حقوق بشر انجمن بین‌المللی جامعه‌شناسی
3. انجمن جامعه‌شناسی اروپا
4. انجمن مطالعات خاورمیانه
5. انجمن جامعه‌شناسی امریکا
6. انجمن شوراهای تحقیقات علوم اجتماعی آسیا

با سلام و احترام،
ما اعضای انجمن جامعه‌شناسی و اتحادیه انجمنهای علوم اجتماعی ایران، با نگرانی بسیار، تغییراتی را در جهان امروز نظاره و بررسی می‌کنیم که موجب سلب کرامت انسان‌ها و آسیب‌های جبران‌ناپذیر به بنیان‌های زیستی هستند و نامحتمل نیست که نقطه عطفی در روند آسیب‌زایی دورۀ آنتروپوسین و سرنوشت زیستکره باشند؛ در همین حال ما با نگرانی مضاعف تغییرات خونین اخیر را در خاورمیانه دنبال می‌کنیم؛ به‌ویژه حملۀ شبانه دولت اسرائیل به سرزمین و بوم ایران و تداوم آن که نقض آشکار حقوق بین‌الملل، منشور ملل متحد و اصل عدم توسل به زور در روابط بین‌الملل است.
جامعه‌شناسان ایران هم‌اکنون نیز گرفتار مشکلات و محدودیت‌های بسیاری هستند که موجب شده امکان حضور و همراهی با کنفرانس رباط را از دست بدهند. این جنگ علاوه بر آثار زیانبار، موجب ایزوله شدن بیش از پیش جامعه‌شناسان ایران و آسیب شدید به رشد جامعه‌شناسی در ایران خواهد شد؛ همچنان‌که تداوم و گسترش این جنگ در خاورمیانه تمامی این کنفرانس را تحت الشعاع قرار خواهد داد.
این حمله نه‌تنها به تمامیت سرزمینی ایران، بل‌که به ثبات منطقه و فراتر از آن به بنیان‌های صلح جهانی آسیب زده است. ما این اقدام را مصداقی از امپریالیسم نظامی‌گرا، بی‌ثبات‌سازی منطقه‌ای و بی‌توجهی به حق حیات و امنیت انسان‌ها می‌دانیم.
در شرایط بسیار وخیم اجتماعی و اقتصادی خاورمیانه و ایران، هر اقدام نظامی، صرف‌نظر از موضع سیاسی کشورها، جریان‌ها و افراد، خطری جدی برای جان، روان، معیشت و همبستگی اجتماعی ضروری میلیون‌ها انسان است.
شما و ما از آثار زیانبار سکوت برخی از روشنفکران و دانشمندان در برابر وقایعی مانند ظهور  نازیسم و فاشیسم و بروز جنگ جهانی مطلع هستیم. سکوت ما در چنین لحظاتی به معنای پذیرش و عادی‌سازی خشونت و سلطه‌طلبی و آثار زیانبار آن، از یک سو بر زیستکره و افول خرد و سرنوشت نوع انسان، و از سوی دیگر بر جامعه‌شناسی ایران، خواهد بود.
بر این اساس، ما از شما، به‌عنوان نهادهای معتبر جهانی در حوزه جامعه‌شناسی، می‌خواهیم:
۱. رسما حملات نظامی علیه ایران را محکوم و نسبت به تهدید صلح جهانی هشدار دهید؛
۲. از جامعه‌ مدنی و دانشمندان علوم اجتماعی در ایران حمایت اخلاقی و حرفه‌ای اعلام کنید؛
۳. با صدور بیانیه‌ها، نشست‌ها و همکاری‌های علمی، زمینۀ دیالوگ بین‌المللی برای صلح و عدالت اجتماعی را فراهم کنید؛
۴. در برابر روندهای فزایندۀ نظامی‌گری، خشونت ساختاری، نقض حقوق بشر و بی‌ثبات‌سازی جهانی، همبستگی اجتماعی علمی نشان دهید؛
۵. در کنفرانس‌های رباط و دهلی، به‌طور ویژه تشدید جنگ و نظامی‌گری در خاورمیانه و تهدیدهای صلح و جان و زندگی ساکنان این منطقه را مورد تامل و بررسی قرار دهید.
در پایان، تأکید می‌کنیم که دفاع از صلح و کرامت انسانی نه محدود به مرزهاست، نه به دولت‌ها. دفاع از مردم، جامعه، و ارزش‌های انسانی وظیفه‌ای است مشترک میان همه‌ ما. ما آماده‌ایم برای هرگونه گفت‌وگو، تبادل علمی، و همیاری مشترک گام برداریم.

با احترام و امید به صلح،

انجمن جامعه‌شناسی ایران
اتحادیه انجمنهای علوم اجتماعی ایران



https://www.tgoop.com/iran_sociology
https://www.tgoop.com/Sociologyofsocialgroups

📢📢📢📢 توجه بفرمایید🙏



♻️♻️« در شرایط کنونی، یار و همراه یکدیگر باشیم »


✏️لطفا تا عادی شدن اوضاع و شرایط کشورمان و قطع جنگ ناخواسته، به این نکات توجه کنیم و در زیست بحرانی روزمره خود، یار و همراه یکدیگر باشیم: 

۱- اگر به شهرهای دیگر خارج از منطقه محل سکونت خود رفته‌ایم، از خرید هیجانی مواد غذایی و انبار آن، پرهیز کنیم.

۲- به حریم شخصی املاک و باغ ها و مراتع ساکنان بومی این شهرها، وارد نشده و موجب برخورد و تنش نشویم. به‌ویژه که اکنون زمان کاشت و برداشت برخی محصولات کشاورزی و باغی در بسیاری از مناطق کشور است و درآمد و زیست بسیاری از ساکنان آن وابسته به فروش این محصولات است.

۳- از پرسه و آمد و شد با خودرو در شهرهای مقصد موقت، به دلیل ایجاد ترافیک، شلوغی، و بی‌نظمی؛ پرهیز کنیم.

۴- پرهیز از آمد و شدهای تکراری با خودرو، به صرفه‌جویی سوخت( بنزین و گاز) کمک شایانی در وضعیت بحرانی کنونی می‌کند.

۵- از ایجاد آلودگی صوتی برای ساکنان بومی مناطق مقصد موقت، پرهیز کنیم.

۶- از مصرف بی رویه و نامتعارف آب و برق در این شهرها پرهیز کنیم.

۷- به کودکان، سالمندان، معلولان و بیماران همراه خود؛ توجه ویژه داشته باشیم.

۸- از خریداری، انباشت و مصرف بی‌رویه دارو و تجهیزات پزشکی؛ پرهیز کنیم تا ساکنان بومی مناطق مورد نظر و دیگر مسافران را دچار مشکل و کمبود دارو نکنیم.

۹- با اخبار موثق و رسمی همراه باشیم و از شایعات پرهیز کنیم.

۱۰- از فناوری برای ارتباطات ضروری آگاهی از شرایط اقوام و بستگان و اوضاع کلی کشور و هدفمند امداد و نجات استفاده کرده و از خشونت‌ورزی و قطبی سازی فضای مجازی، پرهیز کنیم.

۱۱- به توصیه‌های ایمنی نیروهای مسئول این شهرها توجه کنیم.

۱۲- از قدرت منابع طبیعت ایران زیبا در هر منطقه که بطور موقت ساکن شده‌ایم، مانند درخت و رودخانه و چشمه و حیوانات و کوه و بیابان؛ آرامش بگیریم.

۱۳- شکیبا و خویشتن دار باشیم و از مشاجره با یکدیگر در فضای خانواده و با ساکنان بومی مناطق موقت سکونت خود در شهرهای دیگر، پرهیز کنیم.

۱۴- به هنجارهای فرهنگی بومی و محلی این مناطق، احترام بگذاریم.

۱۵- از آسیب به حیوانات، گیاهان، و زیست بوم این مناطق پرهیز کنیم.

✍️ فریبا نظری
۲۷ خرداد ۱۴۰۴



#یار_و_همراه_یکدیگر_باشیم
#شکیبا_باشیم


https://www.tgoop.com/Sociologyofsocialgroups

📝📝« غائبین در شرایط جنگی »



✏️جنگ ما را گرفتار کرده و گروه‌های مختلف جامعه را در شرایط پیچیده و سختی قرار داده است. در این میان غائبین بزرگی به چشم می‌آیند که دست کم به مانند پیش از شرایط جنگی این روزها، خبری از آنان نیست:

#دلواپسانی که هموراه نگران پوشش زنان، دوچرخه‌سواری و موتورسیکلت سواری زنان، نوازندگی و خوانندگی زنان، برگزاری کنسرت‌های موسیقی، اختلاط زنان و مردان در فیلم‌ها و سریال‌های شبکه خانگی، سگ گردانی برخی از مردم، ورود زنان به ورزشگاه و …، بوده‌اند و از جایگاه و قدرت سیاسی و امنیتی و ایدئولوژیک خود برای اظهارنظر در این موضوعات بهره برده و فریاد وا مصیبتا و وا اسلاما سر داده‌اند.
حضراتی که بر اجرای شبه قانون سراسر اشکال عفاف و حجاب، تاکید داشته و فریاد زده‌اند که حیثیت ما بر باد است با این بی‌حجابی!

اکنون که جان و مال و روان بسیاری از مردمان در خطر تجاوز اسرائیل و ازبین رفتن است، چرا ناپیدایند و خاموش؟

چرا برای کمک به مردم و اسکان آنان، انجام کارهای داوطلبانه برای گروه‌هایی که توان خارج شدن از تهران و شهرهای بزرگ را ندارند مانند سالمندان، معلولان، بیماران، خانواده‌های فقیر که نه خودرو دارند نه پول دارند و نه مکان امنی در شهری دیگر! چرا برای خدمت به این مردم اعلام آمادگی نمی‌کنند؟ و از ثروت و امکانات و قدرت خود در این راه بهره نمی‌برند؟

علمای حوزه علمیه!
نمایندگان مجلس انقلابی!
امامان جمعه!
سخنرانان و مداحان سیاست زده و ایدئولوژیک!
پیشکسوتان انقلابی بازار !
که خوب می‌دانند کسانی که در این شرایط پول و خوراک اولیه و جای امن و دارو ندارند، یعنی جان ندارند!

به میدان بیایید دلواپسان دارای موقعیت و قدرت و ثروت و تریبون و رسانه!
خود را به مردم نشان دهید.
از مالتان برای کمک به خلق خدا، خرج کنید. 
در کنار مدیران و متولیان سازمان‌های امدادی و تامین کننده احتیاجات زیستی مردم باشید.
اینک زمانی است که باید دست بکار خدمت به خلق خدا و مردمان گرفتار شوید شاید کمی از بدهی شما به ملت ایران، کاسته شود ...
اگر هستید، خدا قوت و اگر نیستید بشتابید به‌ سوی کار نیک و خدمت و تامین آسایش مردم!

خدا را بر آن بنده بخشایش است
که خلق از وجودش در آسایش است

✍️محسن مطلق
جانباز و کهنه سرباز جنگ ایران و عراق
۲۸ خرداد ۱۴۰۴



#محسن_مطلق
#کهنه_سرباز_جنگ_ایران_و_عراق
#ایران_من
#دلواپسان
#غائبین_بزرگ
#خدمت_به_خلق_خدا
#احتیاجات_زیستی_مردم
#سازمان‌های_امدادی
#تجاوز_اسرائیل


https://www.tgoop.com/Sociologyofsocialgroups

📝📝« من حق دارم بدانم چون نگران ایرانم »


✏️از آنجا که آتش‌بس با صلح و پایان جنگ، متفاوت است و احتمال رخدادهای مختلفی در شرایط فعلی از سوی متجاوز یا متجاوزین به ایران قابل پیش‌بینی است، به‌عنوان یک #شهروند هم #حق خود می‌دانم و هم #مسئولیت_اجتماعی من است که چند پرسش بسیار مهم و اساسی را از متولیان ارشد #نظام_حکمرانی، بپرسم چون نگران خود، خانواده و ایرانم هستم. چون در طول پنج دهه عمر خود، شاهد و گرفتار ناامنی و آزار دو جنگ شده‌ام. حق من است که بتوانم پرسش‌های خود را در ادب و صداقت و عدم سوگیری مطرح کنم. گمان می‌کنم پرسش بسیاری از شهروندان نیز باشد:

۱- با توجه به سیاست خارجی پررنگ و دارای پیشینه از ابتدای انقلاب سال ۵۷ با عنوان اسرائیل ستیزی، چرا از آمادگی لازم برای دفاع از آسمان شهرهای مختلف ایران به ویژه کلانشهر تهران به عنوان پایتخت این سرزمین آمادگی لازم وجود نداشت؟ آیا در مدت این دو هفته اشکال یابی شده است؟

۲- چرا سازمان‌ها و دستگاه‌های متعدد امنیتی و اطلاعاتی مانند وزارت اطلاعات، اطلاعات سپاه، حفاظت اطلاعات قوه قضاییه، اطلاعات نیروی انتظامی، حفاظت اطلاعات ارتش؛‌ نتوانستند از جان متخصصان حوزه هسته‌ای، فرماندهان عالی رتبه نیروهای نظامی و انتظامی و هم‌وطنان غیرنظامی؛ محافظت کنند؟

۳- قوه قضاییه و سازمان‌های اطلاعاتی چگونه از وجود، حضور و فعالیت این همه جاسوس در کشور به ویژه در پایتخت بی‌ اطلاع بوده‌اند؟ و اکنون به دنبال آن‌ها در میان مردم در خیابان و شبکه‌های مجازی هستند؟

۴- چرا ستاد بحرانی برای ایجاد آرامش و امنیت روانی و ساماندهی شهروندان به‌ویژه آن‌ها که شهر و محل سکونت خود را ترک کردند - هم‌چون میلیون‌ها شهروند تهرانی که از پایتخت به شهرهای دیگر پناه بردند - از ابتدا وجود نداشت و در طی این دوازده شبانه روز پرتلاطم جنگ و تجاوز، نیز بوجود نیامد؟

۵- در دوران فراوانی رسانه و خبر و اطلاعات، چه کسی مسئول رسیدگی به شیوه تولید محتوای غیرحرفه‌ای و اداره ناکارآمد رسانه در سیمای ملی کشور است؟ و چرا مدیران رسانه‌ ملی برای عملکرد غیرحرفه‌ای و بدون خلاقیت به مدد هوش مصنوعی و افرادی که با عنوان کارشناس و تحلیل‌گر، همواره برای ایران، هزینه و گرفتاری تراشیده‌اند؛ بازخواست و برکنار نمی‌شوند؟

۶- چه کسی یا کسانی به میلیون‌ها ایرانی داخل و خارج که خود یا خانواده و هویت ملی و سرزمینی شان در معرض خطر بوده و هست، توضیح و پاسخ می‌دهد که دست کم از اینجا به بعد ماجرا، چه برنامه و سیاستی درنظر گرفته شده و خواهد شد؟

۷- چرا ملت ایران که در این موارد شریف و فهیم و شجاع و با تدبیر معرفی و توصیف می‌شوند، مورد خطاب و گفت‌وگو و مشورت و توجه قرار نمی‌گیرند؟

۸- چرا آنان که بر طبل جنگ می‌کوبند، به پیام چند میلیون نفری که از پایتخت و برخی کلان‌شهرهای دیگر مانند اصفهان و کرج، محل سکونت و شهر خود را ترک نمودند تا از گزند و پلشتی جنگ در امان بمانند و چند استانی که با آغوش گرم پذیرای هم‌وطنان خود شدند - به‌ویژه در استان‌های شمالی و جنوبی شرقی - توجه نمی‌کنند؟

۹- چرا در هیاهوی روایت‌های گوناگون و بسیار زیاد که گاهی تشخیص درست از نادرست را برای عموم جامعه دشوار می‌سازد، متولیان ارشد نظام، گزارشی مبتنی بر راستی و شفافیت البته با حفظ پروتکل‌های زمان جنگ و تجاوز - اگر چنین چیزی وجود داشته و رعایت می‌شود - از وضعیت کشور در طی ۱۲ روز گذشته و تصمیمات مهم برای آینده؛ به ملت ارائه نمی‌دهند؟

۱۰- چرا جاسوسان و خائنان به این سرزمین در کوچه و خیابان‌های شهرها، جست‌وجو می‌شوند حال آنکه متولیان سازمان‌های قضایی و امنیتی و اطلاعاتی کشور، مورد پرسش و بازخواست قرار نمی‌گیرند‌ که چرا در شناسایی و مقابله با جاسوسان و نفوذی‌ها، ناموفق عمل کرده‌اند؟ و موجب آسیب و صدمه به ایران و مردمانش شده‌اند؟

✍️ فریبا نظری
۴ تیر ۱۴۰۴



#ایران
#ایران_من
#تجاوز_به_ایران_محکوم_است
#جنگ‌طلبی_محکوم_است
#صلح_پایدار
#پاسخگویی_مسئولان
#ما_حق_داریم_بدانیم
#حق_زندگی_و_امنیت
#بازخواست_متولیان_و_مسئولان
#مطالبه‌گر_باشیم



https://www.tgoop.com/Sociologyofsocialgroups

#یاد_مفاخر
#جادوی_موسیقی


گفت : دانایی که گرگی خیره سر،
هست پنهان در نهاد هر بشر!

لاجرم جاری است پیکاری سترگ
روز و شب، مابین این انسان و گرگ

زور و بازو چارهء این گرگ نیست
صاحبِ اندیشه داند چاره چیست

ای بسا انسان رنجورِ پریش
سخت پیچیده گلوی گرگ خویش

وی بسا زور آفرین مرد دلیر
هست در چنگال گرگِ خود اسیر

هرکه گرگش را در اندازد به خاک
رفته رفته می شود انسان پاک

آنکه با گرگش مدارا می کند
خلق و خوی گرگ پیدا می کند

و آن که از گرگش خورد هر دم شکست
گرچه انسان می نماید گرگ هست!

در جوانی جان گرگت را بگیر!
وای اگر این گرگ گردد با تو پیر

روز پیری، گرکه باشی همچو شیر
ناتوانی در مصافِ گرگ پیر

مردمان گر یکدیگر را می درند
گرگ هاشان رهنما و رهبرند

این که انسان است این سان دردمند
گرگ ها فرمانروایی می کنند،

و آن ستمکاران که با هم محرم اند
گرگ هاشان آشنایان هم اند

گرگ ها همراه و انسان ها غریب
با که باید گفت این حال عجیب؟



📝#فریدون_مشیری
🎼 #جلیل_شهناز


https://www.tgoop.com/dDanidDay
https://www.tgoop.com/Sociologyofsocialgroups

🔵 بیانیه همبستگی با پژوهشگران ایرانی در بحبوحه تشدید خشونت‌ها

انجمن جامعه‌شناسی ایران و اتحادیه انجمن‌های علوم اجتماعی در ابتدای جنگ دوازده روزه نامه‌ای درباره  تجاوزگری رژیم اسرائیل و متحدانش از جمله آمریکا به انجمن‌های مختلف از جمله انجمن بین‌المللی جامعه‌شناسی ارسال کرد. امروز این انجمن بیانیه‌ای را در همبستگی با پژوهشگران ایرانی و در نقض معاهدات بین‌المللی توسط آمریکا و اسرائیل صادر کرد.  ترجمه این بیانیه بدین شرح است:

🔷 در پاسخ به درخواست‌های اعضای حقیقی انجمن بین‌المللی جامعه‌شناسی (ISA) و درخواست رسمی انجمن جامعه‌شناسی ایران—عضو جمعی ISA—و اتحادیه انجمن‌های علوم اجتماعی ایران، ISA بیانیه زیر را صادر کرد.

🔹انجمن بین‌المللی جامعه‌شناسی نگرانی عمیق خود را از تشدید تجاوزات نظامی دولت‌های اسرائیل و ایالات متحده علیه ایران ابراز می‌کند که زندگی شهروندان عادی ایران را تحت تأثیر قرار داده است. این اقدامات نقض قوانین بین‌المللی است و منجر به اختلال گسترده، آوارگی، و ترس، از جمله در تهران، شهری با بیش از ده میلیون نفر جمعیت و محل زندگی بسیاری از همکاران و موسسات دانشگاهی ما، شده است.

🔹انجمن بین‌المللی جامعه‌شناسی در کنار انجمن جامعه‌شناسی ایران، اتحادیه انجمن‌های علوم اجتماعی ایران، و پژوهشگران سراسر ایران می‌ایستد که همچنان با محدودیت‌های شدید بر امنیت، تحرک، و توانایی خود برای مشارکت در زندگی عمومی و دانشگاهی روبرو هستند. دانشمندان علوم اجتماعی و سازمان‌های جامعه مدنی ایران، از جمله انجمن جامعه‌شناسی ایران، انعطاف‌پذیری قابل توجهی و تعهد راسخی به دانش‌پژوهی عمومی در برابر سرکوب دولتی و محدودیت‌های پایدار بر آزادی آکادمیک از خود نشان داده‌اند. موج کنونی خشونت، جان و امنیت شخصی آن‌ها، و همچنین این فضای فکری و مدنی شکننده اما حیاتی را بیش از پیش تهدید می‌کند.

🔹ما به ویژه نگران تأثیر مستقیم این تجاوز بر توانایی جامعه‌شناسان ایرانی برای مشارکت در زندگی آکادمیک بین‌المللی هستیم، از جمله پنجمین مجمع جامعه‌شناسی ISA در رباط، که بسیاری از همکاران ایرانی ما اکنون مجبور به کناره‌گیری از آن شده‌اند.

🔹در شناخت این شرایط اضطراری، و در راستای تعهد ما به عدالت و تبادل علمی جهانی، ISA به تقویت صدای آسیب‌دیدگان از جنگ و سرکوب ادامه خواهد داد و خواهان صلح و پایان دادن به درگیری‌های خشونت‌آمیز است. ISA بر تعهد خود به حفظ گفتگوی بین‌المللی، تقویت صداهای به حاشیه رانده شده، و حمایت از اراده جمعی اعضای خود در برابر جنگ، آوارگی، و سرکوب تأکید می‌کند.

🔹همانطور که در طول بحران‌ها در مناطق دیگر تأیید کرده‌ایم، ISA معتقد است که سکوت در برابر بی‌عدالتی به بازتولید عدم تقارن‌های جهانی در کیفیت زندگی و تولید و گردش دانش کمک می‌کند. امروز، بیش از هر زمان دیگری، ما خواستار مشارکت انتقادی دانشمندان علوم اجتماعی و حمایت از آزادی آکادمیک در سراسر جهان هستیم.

🔹انجمن بین‌المللی جامعه‌شناسی با نگرانی به تأثیرات این و سایر درگیری‌ها که بر جمعیت‌ها تأثیر می‌گذارد، آسیب‌های جبران‌ناپذیری وارد می‌کند یا سال‌ها برای بازگرداندن شرایط زندگی قبلی نیاز دارد، می‌نگرد. این درگیری‌ها زندگی میلیون‌ها انسان بی‌گناه را بدتر می‌کند و پیوندهای باستانی همزیستی مسالمت‌آمیز میان مردم را از بین می‌برد. در این دوران آشفتگی جهانی، ISA از همه دولت‌ها می‌خواهد مسیرهای متفاوتی را انتخاب کنند—مسیرهایی که گفتگو، همبستگی، و بهبود شرایط زندگی را تقویت می‌کند—با جستجوی راه‌حل‌های مسالمت‌آمیز برای درگیری‌ها، رد گفتار و اعمال نفرت‌انگیز و جنگ‌طلبانه، و تأیید مجدد تعهد خود به دفاع از حقوق بشر و ترویج صلح جهانی.

۲۶ ژوئن ۲۰۲۵
🔗متن اصلی بیانیه را در این لینک مطالعه بفرمایید.


#انجمن_جامعه_شناسی_ایران
#تجاوز_به_ایران_محکوم_است


https://www.tgoop.com/iran_sociology
https://www.tgoop.com/Sociologyofsocialgroups

📝📝« امکان و امتناع توجه به سرمایه اجتماعی ملت ایران در شرایط کنونی »


✏️این روزها بسیاری از شخصیت‌های سیاسی پیشین رده‌ بالای نظام و نیز تعدادی از تحلیلگران حوزه‌های مختلف که برخی از  ایشان از منتقدان تعدادی از اقدامات و سیاست‌های نظام نیز بوده و هستند؛ در بیانات یا نوشته‌های خود از رفراندوم، همبستگی ملی، و کنار گذاشتن اختلافات داخلی‌، سخن می‌گویند و از حاکمیت درخواست می‌کنند تا حقوق ستانده شده ملت و جامعه ایران به آنان بازگردانده شود. مانند آزادی سیاسی و اجتماعی، رشد اقتصادی از طریق بهره‌مندی از فرصت دیپلماسی، احیای اعتماد اجتماعی حاکمیت نزد ملت، آزادسازی زندانیان سیاسی و ایدئولوژیک، تغییر سیاست خارجی منطقه‌ای و جهانی.
من همه این موارد را با شفافیت و صراحت بیشتر در این گزاره جمع می‌کنم:
«‌ اکنون زمان تحول در شیوه حکمرانی است ».

👈اما چند پرسش مهم در این میان باقی است:

1️⃣ آیا حاکمان فعلی با نوع و شیوه حکمرانی مستقر کنونی، قادر به جبران سرمایه اجتماعی ازدست رفته خود نزد ملت ایران هستند؟

2️⃣ آیا نظام جمهوری اسلامی، جسارت و ظرفیت پوست‌اندازی و تحولات ساختاری و عمیق را دارد؟

3️⃣ آیا نظام جمهوری اسلامی به قدرت بازدارندگی سرمایه اجتماعی ملت ایران، باور دارد؟ یا هم‌چنان قدرت موشکی و هسته‌ای را دارای اعتبار بازدارندگی می‌داند؟

4️⃣ آیا جامعه‌ای که ۹۲ درصد مردمانش به استناد پژوهش های متعدد به‌ویژه پیمایش موج چهارم به وضعیت فعلی ایران معترضند، صرف تجاوز نظامی کشور یا کشورهای دیگر؛ بار دیگر به نظام حکمرانی مستقر اعتماد کرده و هم راستا با گفتمان انقلاب اسلامی و نظام جمهوری اسلامی در اسرائیل ستیزی به جنگ و پیامدهای آن، تن خواهد سپرد؟

5️⃣ آیا جامعه ناراضی از حاکمیت جمهوری اسلامی با تنوع دین باور، سکولار، دین ناباور، جمهوری خواه، پادشاهی خواه، ملی‌گرا، سنت گرا، مدرن و ... ، می‌تواند بطور خشونت پرهیز و مدنی بدون ضربه به تمامیت ارضی و استقلال ایران؛ به دوران جدید نظام اجتماعی قدم بگذارد؟

🔹 بررسی‌هایم نشان می‌دهد در مجموع، میان طرفداران و منتقدان و مخالفان نظام در داخل و خارج، چهار گزاره به‌عنوان راهبرد اصلی حال و آینده نزدیک در شرایط کنونی جنگ اسرائیل و آمریکا با ایران وجود دارد:

الف/ حفظ جمهوری اسلامی با تداوم سیاست‌های داخلی و خارجی و عدم عقب‌نشینی از مواضع و باورهای گفتمان انقلاب اسلامی حتی با استمرار جنگ و منازعات منطقه‌ای و جهانی

ب/ براندازی و تغییر نظام حکمرانی جمهوری اسلامی با ادامه جنگ و استفاده از هر شیوه و امکان و آمادگی برای گذار از این نظام مستقر و برپایی نوع جدید نظام حکمرانی

ج/ تحول در شیوه‌ی حکمرانی از داخل با هدف حفظ تمامیت ارضی و منابع و سرمایه‌های انسانی، زیرساختی و طبیعی با تبدیل آتش‌بس به صلح پایدار، عقب‌نشینی از سیاست‌های خارجی اسرائیل ستیزی در منطقه و جهان، تغییر سیاست‌های داخلی و بازگرداندن آزادی‌های سیاسی و اجتماعی به ملت و جامعه مدنی، و رفتن به سوی تغییرات اساسی در اصلی‌ترین تقویت کننده‌های نوع و شیوه حکمرانی نظام جمهوری اسلامی شامل:
۱- قانون اساسی
۲- ایدئولوژی مذهبی اسلام سیاسی با قرائت خاص شیعی
۳- نهادهای نظامی و امنیتی برساخته پنج دهه‌ی اخیر پس از انقلاب سال ۵۷ با کارکردهای اقتصادی، فرهنگی، سیاسی و ایدئولوژیک در داخل و خارج از کشور

د/ مخالفت با تجاوز کشورهای دیگر به تمامیت ارضی ایران و  هم زمان مخالفت و اعتراض به سیاست‌های جنگ طلبانه اسرائیل ستیزی و آمریکا ستیزی نظام حکمرانی جمهوری اسلامی و هرگونه جنگ و منازعه در این سرزمین با این استدلال که آنان که بر طبل جنگ ایران و اسرائیل می‌کوبند، پیش برنده‌ی ویرانی دو سرزمین و مردمانش در جنگ میان دو ایدئولوژی هستند.
با تأکید بر تحولات نظام اجتماعی از درون جامعه ایران البته تحولاتی شامل نوع و شیوه حکمرانی بصورت هم‌زمان.

✏️متولیان ارشد نظام حکمرانی جمهوری اسلامی و طرفداران چهار راهبردی که در بالا بدان اشاره شد، باید اکنون دریافته‌ باشند که بزرگترین عامل بازدارنده و سپر حفاظتی این سرزمین، نه موشک و انرژی و منابع هسته‌ای و سازمان‌های اطلاعاتی عریض و طویل و نه تجاوز قدرت‌های خارجی؛ که مردم ایران به‌عنوان سرمایه‌های انسانی متنوع در گروه‌ها،  قشرها و اقوام مختلف و داشتن روابط دیپلماتیک مقتدرانه و گفت‌وگو محور با کشورهای دیگر به مدد این انباشت سرمایه‌ای است.
اگر درک این نکته آشکار، طولانی شود؛ باید بدانند که نه از تاک نشان می‌ماند و نه از تاک نشان!

✍️ فریبا نظری
۹ تیر ۱۴۰۴



#تجاوز_به_ایران_محکوم_است
#دوران_جدید_تحولات_نظام_اجتماعی
#تحول_در_شیوه_حکمرانی
#جنگ_دو_ایدئولوژی
#سرمایه_اجتماعی_ملت_ایران
#ایران
#صلح_پایدار
#نه_به_جنگ


https://www.tgoop.com/Sociologyofsocialgroups

#جادوی_موسیقی


🎧 «دود و خون»


🔺 با صدای مینا دریس
▫️ موسیقی: حسام صدفی نژاد
▫️شعر: امید صباغ نو
▫️میکس و مستر: ادین



#آهنگ_شب
#مینا‌_دریس
#دنیایی_امن
#فردایی_روشن
#نه_به_جنگ
#صلح_پایدار
#ایران_من

https://www.tgoop.com/Sociologyofsocialgroups

📝📝« تاوان بی خردی بر دوش ایران »


◽به گزارش پایگاه خبری ساعدنیوز، وزیر اسبق کشور: "وزارتخانه را در سال ۱۳۹۲ با ۲.۸ میلیون افغانستانی تحویل گرفتم و در سال ۱۴۰۰ با حدود ۳ میلیون نفر تحویل دادم؛ آمار رسمی می‌گوید در سه سال اخیر حداقل ۳ میلیون افغانیِ دیگر اضافه شده و هم اکنون ۶ میلیون افغانی در کشور داریم!" پی‌نوشت: استناد رحمانیِ فضلی به آمار رسمیِ مهاجرانِ افغانی بوده و در گفت‌وگویش می‌گوید تا ۸ و ۱۰ میلیون نفر هم برآورد دادند؛ آمار غیررسمی فرایِ این مقدار است!( ۲۹ بهمن ۱۴۰۳).

◽از اواخر سال ۱۴۰۳، اعتبار برگه‌های سرشماری و سکونت موقت لغو شده‌است. براساس این تصمیم، حضور دارندگان این برگه‌ها در ایران غیرقانونی اعلام شده است. آمارهای غیررسمی نشان می‌دهد که بیش از ۷ میلیون مهاجر در ایران حضور دارند که حدود یک‌سومِ آن‌ها به‌صورت غیرمجاز ساکن هستند. همچنین با لغو اعتبار قانونی برگه‌های سرشماری، رقم اتباع غیرمجاز در ایران به بیش از چهار میلیون نفر رسیده است؛ افرادی که هویت‌شان مشخص نیست و حضور بی‌ضابطه‌ی آن‌ها نگرانی‌هایی در حوزه اشتغال و امنیت به وجود آورده است. حضور گسترده مهاجران غیرقانونی در سال‌های اخیر، باعث ایجاد مشکلاتی در بازار کار و فشار به بخش خدمات بهداشتی و آموزشی شده است( فرارو، ۴ تیر ۱۴۰۴).

✏️چگونگی برنامه‌ریزی و شیوه‌های اقدام برای خروج مهاجران غیرقانونی از ایران، این روزها پرسش‌ها و نگرانی‌های بسیاری ایجاد کرده است. نگرانی‌هایی که برخی از آن‌ها در آینده ایران با همسایه شرقی خود و تاریخ مناسبات کشورهای ایران و افغانستان، به‌عنوان پی‌ریزی بحران‌هایی از سر بی‌خردی و ناکارآمدی متولیان امر؛ موجب درنگ و پرسش است. برخی از این موارد را باهم مرور کنیم:

۱- نبود برنامه‌ریزی در جهت کنترل و نظارت بر ورود قانونمند اتباع افغانستان به‌ویژه و بطور چشمگیر از نیمه‌ی دوم سال ۱۴۰۰ و آغاز بکار دولت ابراهیم رییسی؛ با افزایش بی‌رویه اتباع غیرمجاز افغانستان به کشور

۲- نادیده‌گرفتن انتقادات کارشناسان و متخصصان امور اجتماعی، امنیتی و اقتصادی در خصوص نابسامانی افزایش اتباع افغانستان در نقاط مختلف کشور ازسوی متولیان و سیاست‌گذاران در فاصله سال‌های ۱۴۰۰ تا ۱۴۰۳

۳- به حاشیه رفتن موضوع پراهمیت مدیریت ورود مهاجران افغانستانی به ایران به دلیل اولویت سرکوب اعتراضات گروه‌های مختلف جامعه در سال های ۱۴۰۱ و ۱۴۰۲ در خیزش/ جنبش #زن‌زندگی‌آزادی، و نیز افزایش انسداد سیاسی و اجتماعی با موضوع #حجاب_اجباری

 ۴- به حاشیه رفتن بیشتر موضوع مدیریت ورود مهاجران به ایران به دلیل منازعات سیاسی و نظامی خاورمیانه پس از هفت اکتبر و تشدید جنگ اسرائیل و حماس و لبنان متأثر از سیاست‌های اسرائیل ستیزی در ایران

۵- افزایش توجه به قانونمندی و ساماندهی مهاجران غیرقانونی اتباع افغانستان از اواخر سال ۱۴۰۳ (یعنی سه ماه پیش) به‌عنوان دستور کار دولت چهاردهم

۶- نابسامانی دوباره و شتابزدگی در اخراج مهاجران غیرقانونی اتباع افغانستان به دلیل جنگ  ۱۲ روزه اسرائیل، بدون داشتن زمان مناسب و کافی برای انجام بسامان با رعایت #حقوق_انسانی مهاجران و در نظرگرفتن شرایط اضطراری و پرخطر برخی از آن‌ها به‌ویژه #کودکان و #زنان در بازگشت به سرزمین تحت حاکمیت ضد زن #طالبان

۷- زیر سوال رفتن حیثیت و هویت جامعه مهاجران افغانستانی با برچسب جاسوسی برای کشور متجاوز به تمامیت ارضی ایران

۸- بازگشت مهاجران افغانستانی به کشورشان با احساسات ناخوشایند خشم، اندوه، نفرت، و ترس ناشی از نابسامانی و شتابزدگی مدیریت و اقدام برای خروج آنان و #شرم تحمیلی و نفرت ناشی از #برچسب جاسوسی برای کشور متجاوز به ایران

✏️اوج بی تدبیری و ناکارآمدی متولیان امر در سطوح کلان کشور در اخراج تعداد زیادی از مهاجران افغانستان به کشورشان با انباشتی از این احساسات ناخوشایند به‌ویژه خشم و نفرت از مردم و سرزمینی است که بدان #پناه آورده بودند و انتظار بازگرداندن خود را با لکه دار شدن آبرو و هویت نیمه ایرانی نیمه افغانی آن‌ها، دل هایشان را چرکین و دردمند و خشمگین ساخته است.
هم بر ما ایرانیان و هم بر مردمان افغانستان که سال‌ها در ایران سکونت و آشیانه داشته‌اند، آشکار است که مسئله و بحران نفوذ و شبکه جاسوسان تحت امر اسرائیل؛ فراتر از اتباع افغانستان در کشور است و آنجایی هم که بوده شامل اقلیت بسیار کمی از آنان است.
گر حکم شود که مست گیرند
در شهر هر آنکه هست گیرند!
این #انباشت_خشم و نفرت، سرمایه سودمندی برای هیچ یک از همسایگان ایران ما نبوده و پیامد عملکرد متولیان بی خرد و ناتوانی است که متهم هستند در وظایف محوله خود؛ امنیت ژئوپلیتیک با #همسایگان مرزی را چنین آسان در معرض #خطر قرار داده‌ و می‌دهند.

✍️فریبا نظری
۱۲ تیر ۱۴۰۴



#تاوان_بی‌خردی
#ایران
#افغانستان
#امنیت_ژئوپلیتیک
#حقوق_انسانی
#بحران_نفوذ


https://www.tgoop.com/Sociologyofsocialgroups

📽️تیزر فیلم #بی‌داد

🎬🎬« بی‌داد »

🎬 فیلم #بی‌داد در مورد #زن_خواننده جوانی است که از پذیرش ممنوعیت صدای زنان در عرصه عمومی سر باز می‌زند. او تصمیم می‌گیرد به آوازخوانی خیابانی رو بیاورد. این اقدام اعتراضی او با استقبال جوانان روبه‌رو می‌شود و مشکلات جدیدی را برای او پدید می‌آورد…

 جشنواره بین‌المللی فیلم کارلووی‌واری اعلام کرد که فیلم ایرانی بی‌داد ساخته سهیل یرقی را به‌عنوان دوازدهمین و آخرین فیلم بخش رقابتی اصلی (کریستال گلوب) به فهرست آثار منتخب امسال اضافه کرده است.
این چهارمین فیلم بیرقی پس از «من» (۱۳۹۵)، «عرق سرد» (۱۳۹۷) و «عامه‌پسند» (۱۳۹۹) محسوب می‌شود. «بی‌داد» به‌صورت مستقل ساخته شده، چرا که به‌دلیل لحن انتقادی‌اش به‌سختی می‌توانست با مجوز رسمی ساخته شود. حتی با وجود تولید مستقل، جشنواره اعلام کرده که بیرقی در طول مراحل فیلم‌برداری تحت فشار قرار گرفته است.
سهیل بیرقی قرار است برای نمایش جهانی فیلم خود در جشنواره کارلووی‌ واری حاضر باشد و «بی‌داد» را شخصاً معرفی کند. سروین ضابطیان، امیر جدیدی و لیلا رشیدی بازیگران «بی‌داد» هستند( سلام سینما، ۵ تیر ۱۴۰۴).


https://www.tgoop.com/Sociologyofsocialgroups

‍ 📝 نرمالیزه کردن صلح در دنیای نرمالیزه شده با جنگ و خشونت

🖋️ سعید مدنی
زندان/تبعید دماوند


🔻مشکل امروز صلح‌طلبان و جنبش صلح، هنجاری و نرمالیزه‌شدنِ خشونت، جنگ و مرگ در بسیاری از مناطق دنیاست. در سرزمین من، ایران، سال‌هاست که تورم حدود چهل درصدی، امری عادی محسوب می‌شود. برخی روشنفکران و اقتصاددانان ارگانیک هم، مقالاتی مبنی بر وجود تورم در همه‌ی دنیا، از جمله ایران، نوشته‌اند؛ گویی قرار گرفتن یک‌سوم جمعیت زیر خط فقر و یک‌سوم دیگر در حال ریزش به زیر خط فقر، در همه‌ی دنیا امری عادی و متعارف و این خشونتِ شرم‌آور، امری هنجار و حتی معمول است که احیاناً می‌توان برای آن راه‌حلی متعارف در درون ساختار سیاسی-اقتصادی کنونی یافت. به همین ترتیب، هر روز اخباری درباره‌ی خشونت حاصل از بحران‌های کنونی ایران می‌بینیم و می‌شنویم، بدون آن‌که هیچ‌یک از آن‌ها امری غیرمعمول محسوب شود.

🔻در کشور من، ایران، پانزده سال مجازات سخت برای دو مرد و یک زن، امری متعارف است. حضور برنده‌ی جایزه‌ی صلح نوبل در زندان، امری عادی است. به زندان افتادنِ چندین‌ساله‌ی مردان و زنان، اعم از دانشجو، معلم، کارگر، نویسنده و مترجم، به جرم سخن‌گفتن و اعتراض به وضع موجود و خشونت حاکم بر زندگی روزمره، نه‌تنها استثنا نیست، بلکه بخشی از جریان عادی هر روز است. در این کشور، تشکیل 90 هزار پرونده‌ی قضایی برای دختران و پسران جوانی که معترض حجاب اجباری بودند و اعمال خشونت علیه آن‌ها، بدیهی، معمول و متعارف محسوب می‌شود؛ گویی چهره‌ای بی‌بدیل از وضعیتی کاملاً عادی است.

🔻مسئله‌ی پیشِ‌ روی صلح‌طلبان و جنبش صلح‌طلبی در کشورهای دموکراتیک، تفاوت جدی با مسائل فعالان این جنبش در کشورهای اقتدارگرا دارد. کار دشوار صلح‌طلبان در ایران و دیگر کشورهای بی‌بهره از حقوق بشر یا ناقض آن، مبارزه برای صلح در دنیایی است که جنگ و خشونت، نابرابری و تبعیض، امری متعارف و بخشی از زندگی روزمره است.

🔻اگرچه هنوز هم دسته‌ای از صاحب‌نظران، ادعاهای اولویت اخلاقی خشونت‌پرهیزیِ صلح‌طلبان را به چالش کشیده و تأکید می‌کنند که خشونت می‌تواند عاملی مؤثر و حتی عادلانه برای نفی خشونت در نظام‌های اقتدارگرا باشد و از همین‌رو، صلح‌طلبی مطلق یا خشونت‌پرهیزی به‌مثابه یک استراتژی و اصل را مورد سؤال قرار می‌دهند (Howes, 2009) که البته عواقب میمونی برای جامعه‌ی ایران ندارد. مجموعه‌ی این تحولات معنوی و نظری درباره‌ی صلح و صلح‌طلبی، موجب شکل‌گیری مفاهیمی ابداعی مانند «امنیت انسانی»، «دفاع غیر تهاجمی» (non-offensive) و ارتقای اندیشه پیرامون «مقاومت مدنی» شده است.

🔻فعالان صلح در گروهِ ضعیف‌تر ـ مانند اپوزیسیون تحت سرکوب ـ اغلب عدالت و برابری را پیش‌شرط هرگونه صلح می‌دانند و بر صلح سیاسی تأکید دارند؛ در حالی‌که فعالانِ گروه قوی‌تر ـ مانند احزاب حاکم یا بخش‌هایی از ساخت قدرت ـ بیشتر بر صلح‌سازی بین‌فردی یا میان جناح‌های درون قدرت تمرکز می‌کنند. برای مثال، ایده‌ی وفاق در دولت پزشکیان. این تفاوت‌ها در فرایند ادغام افقی حامیان متنوع صلح، بسیار چالش‌برانگیز بوده و مانع شکل‌گیری جنبش صلحی متحد و قوی می‌شود.

🔻در جریان دورِ جدید مذاکرات جمهوری اسلامی ایران و دولت ترامپ درباره‌ی پروژه‌ی اتمی ایران و تحریم‌ها، هم‌وطنان من به دو دسته‌ی حامی و مخالف مذاکرات تقسیم شدند: بخشی که عمدتاً اپوزیسیون خارج از کشور را در بر می‌گرفت، به‌شدت با این گفت‌وگوها مخالف بودند و آن را راهی برای نجاتِ جمهوری اسلامی از بحران‌های تو در تو و تداوم نظام اقتدارگرا می‌دانستند و در مقابل، بخشی دیگر از اپوزیسیون که بیشتر در داخل کشور قرار داشتند، فارغ از آثار و نتایج این گفت‌وگوها بر سرنوشت جمهوری اسلامی، صرف این‌که توافق احتمالی می‌تواند سایه‌ی جنگ را از آسمان ایران دور کند و اندکی گشایش در معیشتِ روزمره‌ی نزدیک به نیمی از جمعیت فقیر یا در معرض فقر ایجاد کند، آن را شایسته‌ی حمایت و تأیید می‌دانستند. تردیدی نیست که بخشی از این تفاوت دیدگاه‌ها تحت تأثیر باورها، استراتژی‌ها و تعلقات سیاسی است؛ اما در عین حال، بخش مهمی از آن نیز مربوط به حضور در فضاهای متفاوتی است که افراد و گروه‌ها در آن تنفس می‌کنند. این فضاهای متفاوت، منجر به اختلاف‌نظر در معنای صلح و خشونت نیز می‌شود.

📌این مطلب را دکتر سعید مدنی چند روز پیش از شروع جنگ ۱۲ روزه از زندان دماوند برای کنفرانس: «صلح، دموکراسی، و رسانه: بازاندیشی در نظم جهانیِ دستخوش تحول و پیامدهای آن» در لاهه هلند نوشته و آن‌را تقدیم کرده به دوست و هم‌بندی سابق خود؛ جعفر پناهی و فیلم «یک تصادف ساده» او که فیلمی در ستایش خشونت‌پرهیزی‌ است و فاتح نخل طلای کن.


🔗 متن کامل را اینجا بخوانید


#سعید_مدنی
#جامعه‌شناس_زندانی
#صلح
#جنگ
#خشونت

@hoseinrazzagh
@Sociologyofsocialgroups

📝📝« جنگ ایدئولوژیک یا صلح سازنده؟ »



✏️با آغاز جنگ ۱۲ روزه و سرگردانی دوران آتش‌بس، کنش‌گران صلح طلب در وضعیت پیچیده و پرفشاری در ایران امروز بسر می‌برند. این اشاره در جدیدترین نوشتار جامعه‌شناس زندانی #سعید_مدنی، برای بسیاری از ما کاملا درک شدنی و بخشی از تجربه زیسته‌ مان است:

«مشکل امروز صلح‌طلبان و جنبش صلح، هنجاری و نرمالیزه‌شدنِ #خشونت، #جنگ و #مرگ در بسیاری از مناطق دنیاست.
مسئله‌ی پیشِ‌ روی صلح‌طلبان و جنبش صلح‌طلبی در کشورهای دموکراتیک، تفاوت جدی با مسائل فعالان این جنبش در کشورهای اقتدارگرا دارد. کار دشوار صلح‌طلبان در ایران و دیگر کشورهای بی‌بهره از حقوق بشر یا ناقض آن، مبارزه برای صلح در دنیایی است که جنگ و خشونت، نابرابری و تبعیض، امری متعارف و بخشی از زندگی روزمره است»( زندان دماوند، خرداد ۱۴۰۴).

📍متن کامل را اینجا بخوانید
https://www.tgoop.com/Sociologyofsocialgroups/1984

◽از آنجاکه نوشتار دکتر مدنی مربوط به پیش از آغاز جنگ و تجاوز اسرائیل به ایران بوده، می‌خواهم در تأیید و تکمیل آن‌؛ نکاتی را با جزییات بیشتر بیان کنم. چالش‌های صلح‌طلبی موردنظر ایشان در ایران امروز، عبارتند از:
۱- انگ‌زنی
۲- ناسازگاری گروهی
۳- شکاف بین واقع‌گرایی سیاسی و آرمان‌گرایی
۴- اولویت یا عدم اولویت صلح
۵- ریسک‌پذیری

🔹برخی نکات تکمیلی در تایید این چالش‌ها عبارتند از:

۶- بیان حقایق ریشه‌های عاملیت و ساختار پیدایش جنگ در داخل و خارج از ایران و رویارویی دشوار هم‌زمان با متجاوزین جنگ طلب و جریانات سیاسی و امنیتی تندرو طرفدار جنگ در داخل و خارج

۷- جبران ناراستی‌ها و روایات تحریف و اغراق شده کشور متجاوز و نیز گفتمان رسانه رسمی تحت سیطره نیروهای تندرو طرفدار حاکمیت در ناامنی، تهدید قضایی و خشونت رسانه‌ای به دلیل نداشتن تریبون آزاد برای بیان دیدگاه‌ها و آگاهی رسانی عمومی در خطرات جنگ

۸- سرزنش مداوم ازسوی جنگ‌طلبان داخلی و خارجی با تاکید بر جنگ بعنوان راه نجات ایران

۹- سرزنش، تمسخر و مخالفت با کنش‌گران در طرح مسائل و مشکلات جاری جامعه که به دلیل هژمونی و برتری روایت جنگ‌ به حاشیه رانده شده‌؛ همچون: فقر، ناامنی، خشونت‌های اجتماعی و خانگی، آسیب‌هایی چون خودکشی، قتل، سرقت، زورگیری، اعتیاد، کودکان کار، روسپی‌گری

 ۱۰- فشار و خشونت از سه جهت بر کنش‌گران گفتمان صلح: حاکمیت و طرفداران تندرو و اسرائیل ستیز داخلی، براندازان تندرو داخل و خارج از کشور، اصلاح‌طلبان مخالف براندازی و موافق بقای جمهوری اسلامی با اصلاحات معمول و روبنایی و نه تحولات در نوع و شیوه حکمرانی

۱۱- نبرد کنش‌گران صلح با مسائل زیست روزمره خود به‌عنوان بخشی از مردم مانند: فقر، اشتغال در سازمان‌های رسمی تحت کنترل مداوم، هزینه‌های فزاینده مسکن و خوراک و دارو و درمان و آموزش، خشونت و ناامنی‌های اجتماعی

 ۱۲- طرح ابر بحران‌ها و چالش‌های مهم کشور در شرایط جنگی همچون: مشکلات عمیق زیست محیطی، فساد سیستماتیک نظام اجتماعی، انسداد سیاسی و فرهنگی فزاینده، افزایش مهاجرت از کشور، تبعیض و نابرابری

۱۳- به حاشیه رفتن مقاومت مدنی و مطالبه گری گروه‌های مختلف صنفی و سیاسی و اجتماعی در وضعیت جنگی

🔹برخی راهکارهای برون رفت از چالش‌های صلح‌طلبی در ایران امروز:
 
۱- تقویت و گسترش #شبکه‌های صلح‌طلب مدنی؛ با هم‌افزایی، هم صدایی و هم‌کنشی گروه‌های صلح‌طلب دانشگاهی، هنرمندان، روزنامه‌نگاران، کارگران، فعالین محیط زیست/ آموزش و آگاهی‌بخشی تخصصی و عمومی برای افزایش اشراف جامعه بر پیامدهای جنگ با بهره‌گیری از ابزارهای مختلف رسانه، هنر و ادبیات/حمایت از کنش‌گران گفتمان صلح

۲- ایجاد فضاهای امن برای #گفت‌وگو و ایجاد گفتمان صلح؛ در گروه‌های رسمی و غیررسمی/ بصورت فیزیکی و مجازی/ با پرورش و تمرین مهارت شکیبایی و رواداری در گفت‌وگو با یکدیگر 

۳- تلاش برای آشکارسازی تحریف و روایات گمراه‌کننده؛ با تشویق به افزایش و تقویت سواد رسانه‌ای/ تولید محتوای صلح طلبانه و خشونت‌پرهیز/ با تمرکز بر #منافع_ملی و مناسب‌ترین شیوه حفظ ایران و سرمایه‌های آن/ توجه به رفاه زندگی معمولی ایرانیان در شرایط صلح پایدار 

۴- ارتباط با سازمان‌های بین‌المللی و حقوق بشری؛ با جلب توجه و حمایت صلح طلبان در سطح جهان و ایجاد کمپین‌های مشترک جهانی

✏️نگاه به آینده برای #توسعه‌ی پایدار و همه‌جانبه در ایران، راهی است دشوار که نیازمند تاب‌آوری، رواداری، مدیریت بحران، شکیبایی و گسترش گفتمان صلح و خشونت‌ پرهیزی است. آنان که امروز بر طبل جنگ می‌کوبند، نگاهشان به آینده ایران نیست که برای آینده خود و بقا و قدرت بیشتر درجهت گسترش ایدئولوژی قوم‌مدارانه خویش در تلاشند و ابایی از ویرانی ایران ندارند.
دریغ است ایران که ویران شود
کنام پلنگان و شیران شود...

✍️فریبا نظری
۱۵ تیر ۱۴۰۴



#ایران
#نه_به_جنگ
#صلح_پایدار
#سعید_مدنی


https://www.tgoop.com/Sociologyofsocialgroups

دریچه‌ای به شماره نهم
فصلنامه‌ بین‌المللی ماه‌گرفتگی:
"ماه‌گرفتگی بازتاب فریادی است در عصر سانسور، اعدام و فراموشی؛ دریچه‌ای به سوی اندیشیدن، زیستن و رهایی."

صاحب امتیاز و سردبیر: فاطمه (صحرا) کلانتری
مدیر مسئول: مسعود امینی (م.روان‌شید)
مدیر اجرایی: الناز آفاق

■ متقاضیان برای دریافت فایل پی‌دی‌اف فصلنامه شماره نهم از طریق منوی فصلنامه در سایت خانه‌‌جهانی ماه‌گرفتگان و یا لینک زیر اقدام نمایند.
https://mahgereftegi.com/4494/

👈مطالعات تخصصی جامعه‌شناسی:

>‌دوبووار؛ طرحی از اگزیستانسیالیسم و فمینیسم
✍️دکتر عباس نعیمی جورشری

<کتاب تنهاتر از همیشه؛ بحران مطالعه در عصر مصرف
✍️دکتر حمیرا کاظمی

> کوششی در شناخت اندیشه انسان
 ✍️دکتر حامد حری
✍️دکتر کاوه فرهادی

>مشاهدات یک جامعه‌شناس از بیمارستان به مثابه یک هتروتوپیا
✍️دکتر فریبا نظری

>تحلیل وضعیت فرهنگی و اجتماعی امروز ایران
✍️دکتر فهیمه نظری

>بیماری های روان در سپهر اجتماعی
✍️دکتر سولماز شیخ‌شعاعی


#فصلنامه_ماه_گرفتگی

🔺🔺مقالات این شماره از فصلنامه، پیش از جنگ تهیه و نوشته شده است.

@Sociologyofsocialgroups

🔺🔺آلودگی هوا، جنگ خاموش


🎤🎤گفت‌وگوی سیاوش پورعلی از گروه اجتماعی "چندثانیه" با محمد درویش:
ابهام در علت دقیق آلودگی هوا / اجازه دوباره مازوت‌سوزی داده‌اند؟/ با «جنگ خاموش» آلودگی هوا روبه‌رو هستیم / آلودگی هوا شهرها را تخلیه می‌کند؟
 

◽محمد درویش، کارشناس حوزه محیط زیست در واکنش به‌وضعیت آلودگی هوا در برخی از شهرها، به‌ خبرنگار «چندثانیه» می‌گوید:

🔹اولین انتظار از شرکت کنترل کیفیت هوا و سازمان حفاظت محیط زیست این بود که آمار شاخص‌های هوا را با شفافیت منتشر کنند تا دلیل‌های جدید آلودگی هوا بعد از خلوتی بی‌سابقه شهرهای تهران، کرج، اصفهان را بدانیم.

🔹وقتی آمارها شفاف نیست ما نمی‌دانیم که چه بخشی از این آلودگی‌ها ناشی از حمله اسراییل، خسکسالی، سوخت نامرغوب و ... است.

🔹هنگامی که دولت شفاف اعلام نمی‌کند، شایعات رواج پیدا می‌کنند.

🔹آمارهای رسمی که مرکز کنترل هوای تهران منتشر کرده نشان می‌دهد که عمده‌ترین دلیل آلودگی هوا وسایل نقلیه متحرک با پایه سوخت فسیلی است ولی در شرایطی هستیم که کمترین تردد را مشاهده می‌کنیم.

🔹تهران هیچ‌وقت تا این حد خلوت نشده بود ولی هرگز در این مدت هوای سالمی تجربه نکرد، دلیلش چیست؟

🔹ما نمی‌دانیم که چه سهمی از این آلودگی مربوط به دولت است که نتوانسته بنزین و سوخت با کیفیت تولید کند یا اینکه به‌دلیل جنگ به نیروگاه‌ها اجازه‌ داده‌اند که به مازوت‌سوزی ادامه دهند؟

🔹 *استاندارهای جهانی می‌گویند هنگامی که شاخص آلودگی از ۱۰۰ عبور می‌کند تردد کودکان‌وکهنسالان ممنوع است، اگر از ۲۰۰ عبور کند برای همه گروه‌های سنی تردد خطرناک خواهد بود و اگر به ۳۰۰ برسد شهر باید تخلیه شود.
اکنون طبق گزارش‌ها به ۵۰۰ رسیده است.*

🔹حتی کمیته اضطراری که در وزارت کشور شکل می‌گرفت اکنون وجود ندارد و دستوری برای تخلیه شهر نداده‌اند.

🔴🔴 اگر تعداد مرگ‌ومیرهای آلودگی هوا را با تعداد کشته‌های جنگ ۱۲ روزه مقایسه کنیم می‌بینیم با یک «جنگ خاموش» روبه‌رو هستیم. آلودگی هوا سالانه ۵۰ هزار کشته برجای می‌گذارد.



#آلودگی_هوا
#جنگ_خاموش
#مرحله_خطرناک_تخلیه_شهر
#کشتار_سالانه_ایرانیان
#عادی‌سازی_مرگ
#تهران
#محمد_درویش  



https://www.tgoop.com/chandsanieh_news
https://www.tgoop.com/Sociologyofsocialgroups

📝📝« ما می‌خواهیم زندگی کنیم »


✏️نه ناامیدم و نه تلخ گوی! بلکه کوتاه به حقیقتی دردناک اشاره می‌کنم و به‌عنوان یک شهروند ایرانی از آن خشمگینم و بدان #معترض:
وقتی به پنج دهه‌ی عمر رفته خود پس از انقلاب سال ۵۷ نگاه می‌کنم، بطور غیرعادی و تکرارشونده‌ای؛ پیام #مرگ را در زندگی روزمره‌ام دیده و می‌بینم!
در حالیکه با صدای رسا می‌گویم:
بیش از این مرگ را به من و هم نسلان و فرزندانمان هدیه ندهید!
ما می‌خواهیم #زندگی کنیم و در زمان خود هم با آرامش، مطابق باوری که هر یک داریم و تنها به خودمان مربوط است، زندگی کنونی مان را بدرود گوییم، همین!

ما می‌دانیم که روزی خواهیم مرد اما اکنون می‌خواهیم بدون رجزخوانی بر علیه این و آن و بدون بلندگوهای پخش کننده ضجه و گریه و بدون سخنان هزینه ساز رسانه‌ای گروهی تندرو و مرگ خواه البته برای همسایه نه برای خود! زندگی کنیم.

من و هم نسلانم؛ تجربیات پیچیده و دردناک و تلخی داریم:
انقلاب، جنگ هشت ساله، درگیری‌های مسلحانه خیابانی، ترور، نوحه و حجله و پارچه نوشته‌های تسلیت،
اعتراضات گوناگون و جان‌باختگان آن‌ها، اعدام و بازداشت های بسیار،
حوادث طبیعی هولناک، رخدادهای غیر طبیعی دردناک هواپیما و قطار و سازه و معدن و کشتی، تصادفات فله ای جاده‌ای، از دست دادن های غیرطبیعی کرونا،
آلودگی کشنده هوا، فقر فزاینده، تورم نابودکننده، بیکاری، خودکشی و دیگرکشی، سرقت خرد و کلان، فساد سیستماتیک، تحریم اقتصادی و سیاسی، سقوط ارزش پول ملی، ویرانی محیط زیست، مهاجرت فزاینده مردم کشورم،
ما خشونت، تبعیض و نابرابری و بی‌عدالتی بسیار دیده و می‌بینیم.

صد افسوس که در این چند دهه برای من و هم‌نسلانم، مرگ دیگر خواسته و بی‌موقع و کشته شدن انسان‌ها، #عادی‌سازی شد.

نمی‌خواهیم فرزندان مان و نسل‌های آینده هم به دیدن این ناآرامی‌ها، تلخی‌ها، ناامنی‌ها، ویرانی‌ها و کشتار انسان‌ها، #عادت کنند!

نمی‌خواهیم دوباره در جنگی به مراتب شدیدتر و ویران کننده تر و پیچیده‌تر، آسیب و آزار ببینیم و در رویای یک زندگی معمولی و آرام، جان بسپاریم.

💢 در ۳۰ ژوئیه‌ی ۱۹۳۲ آلبرت #اینشتین نامه‌ای به زیگموند #فروید نوشت و از فروید پرسید: «آیا در مقابل فاجعه‌ی شوم جنگ راه نجاتی برای جامعه‌ی بشری وجود دارد؟ این #پرسش در پی پیشرفت تکنولوژی، به مسئله‌ای حیاتی برای انسان متمدن تبدیل شده است».
نامه‌ی کوتاه اینشتین و پاسخ بلند فروید به او، در کتاب #چرا_جنگ؟ با ترجمه‌ی #خسرو_ناقد منتشر شده و ناشر آن نیز #نشر_پیدایش است…

📍برای مطالعه‌ی بیشتر در این‌باره، بخوانید:
https://www.tgoop.com/Sociologyofsocialgroups/1334

✏️تحول اساسی و زیربنایی در سیاست‌های داخلی و خارجی، بهره‌مندی از دیپلماسی هوشمندانه، سر تعظیم در برابر ملت فرود آوردن، به جنگ دامن نزدن و تلاش برای صلحی پایدار؛ آشتی با زندگی و بهترین هدیه برای ایران است‌ که با تحول در نوع و شیوه حکمرانی همراه است.

چون بلبل مست راه در بستان یافت
روی گل و جام باده را خندان یافت
آمد به زبان حال در گوشم گفت
دریاب که عمر رفته را نتوان یافت

✍️ فریبا نظری
۱۷ تیر ۱۴۰۴


#ایران
#نه_به_جنگ
#چرا_جنگ
#نه_به_عادی‌سازی_مرگ
#صلح_پایدار
#زندگی_معمولی
#تحول‌جویی
#صلح‌طلبی
#کنش‌گران_صلح


 https://www.tgoop.com/Sociologyofsocialgroups

🔺اگر از "رمضان" عبرت گرفته بودیم!

✍ رحیم قمیشی


🔸خرمشهر را که گرفتیم، گفتیم جنگ تمام شد! مانده تعیین خطوط مرزی و مراجعه به نهادهای بین‌المللی برای دریافت غرامت.
از بین ما نیروهای ساده، هیچکس نفهمید چطور عملیات رمضان حدود سه ماه بعد از آزادی خرمشهر برنامه‌ریزی شد.
گفتند می‌رویم بصره را می‌گیریم به عنوان برگ برنده در مذاکرات! بصره را می‌گیریم به تلافی خرمشهر. اصلا راستش، بصره را می‌گیریم تا دنیا ببیند ما چقدر قدرت داریم!
در رمضان حسابی شکست خوردیم.
اما گفتند؛ سربازان خدا که شکست ندارند.
چه بکشیم چه کشته شویم پیروزیم!
حالا دیگر خودمان را نمایندگان خدا و پیامبران و امام حسین نام نهاده بودیم، که در هر حال پیروز بودیم، حتی اگر شکست می‌خوردیم!
آمار ندارم اما چند هزار شهید دادیم. یکی از بدترین عملیات‌ها. شکست را انداختیم گردن مواضع مثلثی شکل عراق و انبوه موانع و کانال‌ها و فوگازها و مین‌ها!
کشته زیاد داده بودیم، پیشرفتی هم نکرده بودیم، اما پیروز بودیم.
مارش پیروزی از رادیو قطع نمی‌شد!

به‌جای آنکه بنشینیم ببینیم چه شد که موفق نشدیم، به‌جای آنکه تدبیر کنیم، به‌جای آنکه تکنولوژی جدید بکار بگیریم، ابتکار و خلاقیت داشته باشیم، نقطه ضعف‌هایمان را پیدا کنیم، پنج ماه بعد، در منطقه رملی جبهه میانی حنوب، عملیات والفجر را شروع کردیم...
عملیاتی دوباره سر تا پا شکست.
و چون سپاه اسلام نباید شکست داشته باشد، ما پیروز معنوی شده بودیم! اسمش را گذاشتیم والفجر مقدماتی، که یعتی قرار است والفجرها به اندازه لیال عشر ادامه یابد، چون قرآن هم گفته "والفجر و لیال عشر".
فکر کردیم خدا هم پارتی‌بازی می‌کند و می‌گوید اینها بچه‌های خودم هستند، ده شبه پیروزشان کنم، قرآنم غلط نشود!
نگذاشتیم عید نوروز شود والفجر یک را هم شروع کردیم، باز هم شهیدهای مظاوم زیاد و باز هم برگشت به عقب!

عملیات خیبر و بدر هم ناموفق بودند، اگر نخواهیم خودمان را گول بزنیم.
سه سال متوالی شکست می‌خوردیم و می‌گفتیم دشمن را تار و مار کردیم.
یک‌بار گفتیم سه ضلعی‌ها نگذاشتند به اهداف‌مان برسیم یک بار پنج ضلعی‌ها، یک بار "ب" شکلی‌ها، یک‌بار گفتیم اسرائیل کمک عراق کرده، یک بار گفتیم آمریکا، یک بار شوروی
و یک بار نگفتیم؛ ما شکست خوردیم!
آنکه یک بار شکست را نپذیرد، دو باره و سه باره و چهار باره باید شکست‌های سخت‌تر بخورد، تا بفهمد آنکه هرگز شکست نخورد، به‌دنیا نیامده!
و وای به حال آنکه بخواهد اسم هر شکست را بگذارد پیروزی.
وای به حال آنکه سال‌ها پس از شکست‌هایش باز بخواهد لباس رزم بپوشد، و باز بشود مشاور اعظم، و باز بشود سردار جنگ، و باز رنگ به دست بگیرد و بگوید کجا نوشته‌اند اینجا شکست خوردیم؟ غلط کردند!
بزنید بر دهانش، سیاهش کنید.
ما همیشه موفق بودیم.

برگردیم به عملیات رمضان
ما شکست خوردیم
ما باید شجاعت پذیرش شکست را داشته باشیم
بگردیم و دلایل آن شکست‌ پیدا کنیم
با شروع عملیات جدید
با انکار ناموفق بودن
با دادن شهدای جدید
با برگزاری تشییع جنازه‌های باشکوه
موفقیت حاصل نمی‌شود!
چقدر رمضان
چقدر والفجر یک
چقدر کربلای چهار
چقدر کربلایی پنج
به قول دوست عزیزم سردار عباس
هر دو جزیره مجنون جنوبی و شمالی
با همه چاه‌هایی که گفتید مال ما شد!
به خون یک شهید
فقط یک شهید
می‌ارزید؟

از تجربه جنگ ۸ ساله با عراق استفاده کنید
و از سرداران خانه‌نشین شده بپرسید
چرا پی‌در پی شکست خوردیم؟
آیا علتش آن نبود که جرئت نکردیم بپذیریم
شکست هم وجود دارد!
گاهی شکست نخوردن، عجیب است!
وقتی نالایقان، همه کاره جنگ باشند.


#رحیم_قمیشی
#جنگ_هشت_ساله



https://www.tgoop.com/ghomeishi3
https://www.tgoop.com/Sociologyofsocialgroups

فصلنامۀ بین‌المللی ماه‌گرفتگی
سال سوم/ شمارۀ نهم/بهار ۱۴۰۴

مطالعات تخصصی جامعه‌شناسی


دیده‌های یک جامعه‌شناس از بیمارستان به‌مثابه‌ی دگرمکان (هتروتوپیا)
 
✍دکتر فریبا نظری
 
 
 
 بیمارستان، یکی از مکان‌هایی است که نظر برخی از اندیشمندان و پژوهشگران علوم انسانی را در کاوش و پژوهش به خود واداشته است؛ ازجمله میشل فوکو، فیلسوف و جامعه‌شناس فرانسوی، که بیمارستان‌ را فضایی دگرمکانی معرفی کرد. گرچه باورمندم اگر این فضای دگرمکانی، با قدرت کنترلگرانه در سرکوب آزادی و اختیار سوژگی بیماران و درمانگران در ساختاری هژمونیک همراه شود، به‌سوی فضای ویران‌شهری (دیستوپیایی) خواهد رفت.
 
آنچه در ادامه خواهم گفت، تنها از منظر کنترلگری و سرکوب آزادی و اختیار بیماران بر بدن خود در هژمونی نظام درمانی است. بدیهی است موضوع سلطه و سلب آزادی و اراده‌ی پزشکان و درمانگران سطوحِ مختلف، ازسوی نظام سیاسی و برخی پزشکان فرادست قدرت‌مدار در سلسله‌مراتب گوناگون قدرت، بحث مهم و مکتوم‌مانده‌ای است که نیاز است در نوشتاری دیگر بررسی شود.
سفاقد ‌چارچوب دموکراتیک و عدالت اجتماعی است؛ البته پزشکان و درمانگران نظام درمانی، دیگر صرفاً معجزه‌گران سپیدپوش و شفابخش نیستند، آنان به صاحبان قدرت و طبقه‌ی فرادست مسلط تبدیل شده‌اند؛ به‌طوری‌که بر سامان زندگی و مرگ بیماران یعنی کالبد و جانشان، احاطه دارند. کارکرد پزشکان و درمانگران در نقش عاملیتی قدرت‌مدار است که کالبد زنده یا نیمه‌مرده‌ی بیماران برای اعمال قدرت و اراده در اختیار آن‌هاست.
 بیمارستان نیز جایی است که زندگی یا مرگ بیماران در میدان اعمال قدرت، در اراده و اختیار پزشکان و درمانگران با قوانین کنترلگرانه‌ی ساختار درمانی احاطه شده است.
به قول فوکو کنشگران نظام پزشکی صاحب‌اقتدارانی‌اند که به‌علت قداستی که شغلشان به‌عنوان نجات‌دهندگان جان انسان‌ها به آن‌ها داده است و همواره ازطریق گفتمان قوی پزشکی و سازوکارهای پیچیده‌ی قدرت درحال تقویت و بازتولیدند، از مشروعیتی بسیار برخوردارند.
فوکو، در کتاب خود با عنوان پیدایش کلینیک، با تمرکز بر تاریخ پزشکی و دگرگونی‌های بنیادین درباره‌ی پزشک و بیمار و به وجود آمدن فضاهای درمانی دگر‌مکانی مانند کلینیک و در مفهوم محدودتر بیمارستان، به دگرگونی‌های ژرفِ برساخته‌ای اشاره می‌کند؛ ازجمله‌ی این دگرگونی‌ها عبارت‌اند از:

1. تغییر ماهیت رابطه‌ی درمانی پزشک و بیمار. به‌جای رفتن پزشک و درمانگر به بالین بیمار، بیمار است که به نزد پزشک و درمانگر می‌رود.

۲. تغییر محل درمان بیمار از خانه و محل سکونت وی به فضایی جدید و ناآشنا به نام بیمارستان که موجب تسلط فضایی دیگرگون بر اوست؛ تنهایی بیمار و قطع ارتباط مراقبت‌گرانه و دلسوزانه‌ی افراد خانواده و اطرافیانش نسبت به او در خارج از محل سکونت، با جایگزینی شیوه‌ی درمانگری بیمار ازسوی پزشکان و درمانگران در فضای دگرمکان بیمارستان.
 



🔗لینک مطالعه مقاله در سایت ماه‌گرفتگان


🔗لینک دریافت پی‌دی‌اف شماره نهم فصلنامه‌بین‌المللي‌ماه‌گرفتگی/ بهار ۱۴۰۴



#فصلنامه_بین_المللی_ماه_گرفتگی
#سال_سوم
#شماره_نهم
#بهار_۱۴۰۴