سهيل كريمى

📰 دنیا بدون سید (۵)
:: سهیل کریمی

💠 عین اربعین کنار مدیترانه
تا گیت خروج را رد کنیم و منتظر در سالن ترانزیت بمانیم و پای پرواز برسیم حدود ساعت ١٢ شب شد. حدس من اشتباه بود. قالی‌باف با پرواز دیگری که صبح بنای پریدن داشت می‌آمد. خیلی‌ها جا ماندند. حال‌شان را نمی‌دانم. ولی اگر خودم جا می‌ماندم...
بالاخره پریدیم. مسیر همیشه‌گی ایران عراق سوریه لبنان، جای‌ش را به ایران ارمنستان ترکیه مدیترانه تهران داده بود. قریب به یک و نیم ساعت دورتر از قبل. پس از سید دنیا خیلی عوض شده بود. هم جغرافیا و هم تاریخ! هم زمین و هم زمان. اولین‌ش همین مسیر پروازی. بعد زمان رسیدن تا بیروت.
جای خوبی در پرواز نصیب‌مان شده بود. سه ساعت در راه بودیم. کنار من و عباس، مهدی هم بود. یک جوان لبنانی دانش‌جو. خیلی از رفقای شهید لبنانی من، دوستان مشترک‌مان بودند.
کنار من و عباس و بین مهدی لبنانی، یک صندلی خالی بود. و این خوب نبود. نمی‌دانم چند صندلی دیگر در این پرواز خالی بود. یاد چشم‌های حسرت‌زده‌ی بشیر بی‌آزار افتادم. موقع گذشتن از گیت خروج گفته بودم ناامید نشو بشیر. اصرار کن شاید جای خالی داشته باشند!
بالاخره رسیدیم. با استقبال سفیر ایران جلوی در هواپیما در ابتدای خرطومی خروجی. و خیلی ایرانی‌های دیگر. خیلی از آقایان و خانم‌های نماینده، هم‌سفرمان بودند. در جمع مستقبلین، رفیق قدیمی خودم شیخ جواد محرابی هم هست. شیخ جواد در دهه‌ی ٨٠ محقق یکی از پروژه‌های مستند من بود. حالا این‌‌جا نماینده‌ی دولت ایران در لبنان است. چیزی به جز سفیر.
همه تقسیم می‌شوند. من و عباس هم. حسین عسکری که از تهران با ما بود و سال‌ها در کنار مهندس فتاح کار می‌کند هم با ماست. مسیری طولانی از فرودگاه تا آن‌سوی بیروت را به وسیله‌ی یکی از لبنانی‌ها طی می‌کنیم. از میان زائران سید مثل پیاده‌گان اربعین. تا هتل پالم. ولی وقتی با عباس داخل اتاق‌مان می‌رویم متوجه می‌شویم لب ساحل‌یم و کنار مدیترانه.
⭕️ ادامه دارد

www.tgoop.com/Sohail_Karimi

Telegram

سهيل كريمى

نوشتار، گفتار و پندارهای يك شيعه‌ى ايرانى

www.tgoop.com/Sohail_Karimi/2251

184 viewsSohail Karimi | سهيل كريمى, Feb 23 at 15:25

📰 دنیا بدون سید (۵)
:: سهیل کریمی

💠 عین اربعین کنار مدیترانه
تا گیت خروج را رد کنیم و منتظر در سالن ترانزیت بمانیم و پای پرواز برسیم حدود ساعت ١٢ شب شد. حدس من اشتباه بود. قالی‌باف با پرواز دیگری که صبح بنای پریدن داشت می‌آمد. خیلی‌ها جا ماندند. حال‌شان را نمی‌دانم. ولی اگر خودم جا می‌ماندم...
بالاخره پریدیم. مسیر همیشه‌گی ایران عراق سوریه لبنان، جای‌ش را به ایران ارمنستان ترکیه مدیترانه تهران داده بود. قریب به یک و نیم ساعت دورتر از قبل. پس از سید دنیا خیلی عوض شده بود. هم جغرافیا و هم تاریخ! هم زمین و هم زمان. اولین‌ش همین مسیر پروازی. بعد زمان رسیدن تا بیروت.
جای خوبی در پرواز نصیب‌مان شده بود. سه ساعت در راه بودیم. کنار من و عباس، مهدی هم بود. یک جوان لبنانی دانش‌جو. خیلی از رفقای شهید لبنانی من، دوستان مشترک‌مان بودند.
کنار من و عباس و بین مهدی لبنانی، یک صندلی خالی بود. و این خوب نبود. نمی‌دانم چند صندلی دیگر در این پرواز خالی بود. یاد چشم‌های حسرت‌زده‌ی بشیر بی‌آزار افتادم. موقع گذشتن از گیت خروج گفته بودم ناامید نشو بشیر. اصرار کن شاید جای خالی داشته باشند!
بالاخره رسیدیم. با استقبال سفیر ایران جلوی در هواپیما در ابتدای خرطومی خروجی. و خیلی ایرانی‌های دیگر. خیلی از آقایان و خانم‌های نماینده، هم‌سفرمان بودند. در جمع مستقبلین، رفیق قدیمی خودم شیخ جواد محرابی هم هست. شیخ جواد در دهه‌ی ٨٠ محقق یکی از پروژه‌های مستند من بود. حالا این‌‌جا نماینده‌ی دولت ایران در لبنان است. چیزی به جز سفیر.
همه تقسیم می‌شوند. من و عباس هم. حسین عسکری که از تهران با ما بود و سال‌ها در کنار مهندس فتاح کار می‌کند هم با ماست. مسیری طولانی از فرودگاه تا آن‌سوی بیروت را به وسیله‌ی یکی از لبنانی‌ها طی می‌کنیم. از میان زائران سید مثل پیاده‌گان اربعین. تا هتل پالم. ولی وقتی با عباس داخل اتاق‌مان می‌رویم متوجه می‌شویم لب ساحل‌یم و کنار مدیترانه.
⭕️ ادامه دارد

www.tgoop.com/Sohail_Karimi

BY سهيل كريمى