tgoop.com/Sourehmagazine/345
Last Update:
▫️ جریان مشیت الهی در قصه‌ای روان
✍ سید علی سیدان
«موسی کلیم‌الله» یک فیلم تماماً کلاسیک است که بر اساس روایت معیار از داستان حضرت موسی ساخته شده و وفادار به یقینیات قرآنی و روایی است. فیلم پیچیدگی مضمونی، روایی و ساختاری ندارد. جلوه‌های ویژه‌اش، جلوه‌فروشانه نیست و پابه‌پای مضمون و داستان پیش می‌رود. حشو و زوائدی ندارد و به‌نحو سرراست قصه می‌گوید. قصه‌ای که به تعبیر قرآن باید آن را با بازگو کردن «دنبال کرد»: فَاقْصُصِ الْقَصَصَ. ریشۀ کلمۀ قصه، به معنای پی‌جویی، پیروی و تعقیب کردن است و فیلم، قصۀ حضرت موسی را پی‌گیری، تعقیب و دنبال می‌کند. به همین دلیل یک فرم حکایت‌گرانه و روان دارد. این فرم قصه‌گویی با روح فیلم متحد است. آنچه در روح فیلم جاری و روان است و فیلم را یکدست و یکپارچه کرده، چیزی نیست جز «مشیت الهی» و به همین دلیل فرم فیلم باید روان باشد تا جریان مشیت و ارادۀ الهی را برای رسیدن به مقصود نشان دهد. فرمود: إِنَّ اللَّهَ بَالِغُ أَمْرِهِ. خدا رسانندۀ امر و فرمانش است.
موسی کلیم‌الله، تا اینجا بهترین فیلم و سریالی است که ما دربارۀ قصص انبیا ساختیم. حاتمی‌کیا در سن شصت‌سالگی خطر کرد و برای اولین بار فیلمی تاریخی ساخت. همچنین خطر کرد و فناوری جدیدی را به خدمت گرفت و نتیجۀ کارش نه فقط ضایع نشد، بلکه زیبا و امیدبخش شد.
دربارۀ فیلم باید بیشتر سخن گفت. باشد به وقتش.
دو نکتۀ دیگر:
– مادر موسی دربارۀ لحظۀ نزول وحی می‌گوید: صدا از هر طرف می‌آمد! درکی که حاتمی‌کیا از لحظۀ نزول وحی دارد و آن را در فیلمش جای داده، تکان‌دهنده است. صدای وحی از همه سو می‌آید و جهت و منبع مشخصی ندارد. این صدا دربرگیرنده است.
– فیلم با اینکه مؤمنین را در دورۀ عسرت، اضطرار و تقیه نشان می‌دهد اما مقاومت را فراموش نکرده و ارجاعی بصری به پرتاب سنگ با فلاخن (شبیه انتفاضۀ سنگ فلسطینی‌ها) دارد. همچنین مؤمنین در همان دورۀ عسرت، صاحب تشکیلات هستند و تصمیم سیاسی می‌گیرند و اجتماع می‌کنند. اما شاید بهتر بود فیلم، کمی بیش از این، غیر از دعا کردن، تقلای مؤمنین برای دفع ظلم فرعونی و انتظار فرج منجی را نشان دهد. دست‌کم تلاش و همیاری مؤمنین برای کاهش آثار ظلم را می‌دیدیم تا از روایت انحرافی از انتظار فرج فاصلۀ بیش‌تری بگیریم.
#جشنواره_فیلم_فجر
🆔 @Sourehmagazine
BY ماهنامۀ سوره
Share with your friend now:
tgoop.com/Sourehmagazine/345