🔸️ ✍برخی قاب‌ها چنان چیده می‌شوند که به قلب آدم چنگ می‌زنند...جسد سنجری از سر اتفاق در کنار بادکنک‌ها قرار گرفته که رنگ‌شان با رنگ لوگوی کاور جنازه همخوانی دارد تا گویی با سرخی خون و سیاهی سوگ او همسو شود....گویی آن بادکنک‌ها به تماشا و انتظار نشسته‌اند تا روح کیانوش را در آغوش بگیرند و بالا ببرند......تا بی‌پروایی او را پرواز دهند.....خیابان باران خورده هم نشان از خیسی اشکی دارد که در شبی شوم بر گونه خاک جاری شد.....انگار تراژدی با پریشانی تراز شده...پاییز باشد، باران ببارد و کوچه‌ها خیس باشد اما خیابان نه فرصت قدم زدن‌های خیال‌انگیز یا مجال قرارهای عاشقانه که تماشای مرگ‌های دلخراش شود....حافظه خیابان پر شده از زخم خاطره‌های جمعی که زیبایی پاییز را به یغما برده‌اند و روحش را تسخیر کرده‌ا‌ند....زمین نمناک است و زمان غمناک و تا چشم کار می‌کند خوشه‌های خشم‌های خروشان در خاموشی این خاک پیداست.....علیرضا آذر می‌گفت: بي تو من با بدن لخت خيابان چه كنم....با غم‌انگيزترين حالت تهران چه كنم؟......حالا اما غم‌انگیزترین حالت تهران(تو بگو ایران) نه بدن لخت خیابان که بدن بی جان آدمی در خیابان است!


متن بالا از صفحه رضا صائمی
saemi_1355

طرح از صفحه روشی روزبهانی
roshi_rouzbehani

#کیانوش_سنجری #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech