Bir uxlab turguningcha yana shuncha fojea. Bolaligimni esladim, qishloqda dambadam ayollar o'zini yoqish udum bo'lgan paytlar. Bir uxlab turguningcha falonchining kelini o'zini yoqibdi, pistonchining kelini o'zini yoqibdi degan mudhish gaplar va azonda janozaga chaqirgan ovoz, yaqin bo'lmagan uzoqda gurillashib yig'langan yig'i ovozi... Uyimdan uzoqqa ketishga, momomga ergashib biror yoqqa mehmonga borishga qo'rqib qolgandim. Borsam ham tinch o'tirolmasdim, ketaylik, ketaylik deb qistayverib. Negadir xayolimda biz ketganda onam o'zini yoqib qo'yadi, yo dadamning ov miltig'ida otib qo'yadi degan ich-etimni yeydigan xavotir bo'lgan. Bola xayol - agar men yonida bo'lsam, onamni asrayman deb o'ylaganman. Hozirgi fojealar ham har tong janozaga chaqiradigan ovozdek, uvillab yig'lashlardek mudhish. Bu fojealar begona emas, tashqarida emas. O'zimiz tanigan kimdir - o'sha qo'shni ayollarimdek. Demak, ayollar bugun yo kecha yoppasiga o'zini o'ldirishni boshlamadi bu jamiyatda. 30 ga kirayotgan bo'lsam, 30 yildan beri shu. 30 yildan beri eshitaman. Faqat biz jim ketaveramiz. Eshitamiz, kuyinamiz, jim ketamiz. Ammo bu jamiyatning ko'p sonli qismida o'ylaydigan kallalar qolmadi. Nima uchun ayol shu holga yetadi, nima qilish kerak deydiganlar yo'q. Ular tirikchilik tashvishi, yo'qchilik bilan ovora va alamini o'zidan ojizdan oladi. Ojiz ko'riladigan kim bizda - ayol, qiz. Ojiza, ojiz deb tarbiyalab, topgan taqdiringiz shu. Qadriyatimiz deb tarbiyalab, chirib ketgan tarbiya va qadriyatni oqlab , topganimiz faqat fojeali o'lim. Ayolni ojiz deydiganning tilini sug'urib olish kerak, qiz bolani ojiz deb tarbiyalaydigan ota-onaning ham. Tan oling, davr o'tdi, vaqt o'tdi. Siz ishongan qadriyat o'zini oqlamadi. Endi chekining. Qachongacha to'g'risini men bilaman deb zulum qilasiz o'zingizdan kichikka, farzandga, ojiz ko'rganingizga, ayolga, bolaga, yo sizdan mansabi, o'rni pastlarga. Tan oling va bir chekkada o'z hayotingizni yashang. Azaldan to'g'ri qadriyat shu edi : hech kim haqli emas birovning hayotini hal qilishga, ota bo'lsangiz ham, ona bo'lsangiz ham. Tuqqan bo'lsangiz, ota yo ona bo'lishni istaganingiz uchun tug'dingiz, to'g'risini men bilaman deb hukm o'tkazish uchun emas, qulga ega bo'lish uchunmas. Farzandingizni hayotga qo'yib yuboring, qizdir o'g'ildir. Hozir zamon boshqa , siz bilgan zamon 30 yil orqada qoldi. Tushining va qabul qiling. O'z zamonini bilsin, o'rgansin, va shunga muvofiq yashasin. Zamonini bilmagan odam hayotni tushinolmaydi. Baxtsiz yashaydi. Erta turmushga umuman majburlamang. Almatiga borganimda qiziq bir tendensiya uchratdim : 93-94 yillarda tugilgan yoshlar turmush qurgan va yoppasiga 70% izi ajrashgan (aniq raqam emas, odamlar og'zidagi gap). Keyin ota-onalar o'ylab ko'rib, na qizini, na o'g'lini turmush qurishga majburlamay qo'ygan. Atrofga, voqeqlarga qaragan va tushingan , hozirgi zamon boshqaligini, yoshlar boshqaligini, iqtisodiy qiyinchiliklar, yoshlarga o'zini oyoqqa qo'yish qiyinligini. Bizda shunday o'ylaydigan , yoppasiga tushina oladigan , kelishuvga erisha oladigan ota-onalar bormi? Bo'lganmi o'zi? Yo qolganmi? Yo bizda faqat "faqat maniki to'g'ri" zulmkor jamiyatimi , katta kichikka nisbatan zulm qiladi, kichik ham zulm qilish uchun katta bo'lishni xohlaydi. Ayol ham qaynona bo'lganda, kelinni, ona bo'lganida bolani ezadi.
Bir uxlab turguningcha yana shuncha fojea. Bolaligimni esladim, qishloqda dambadam ayollar o'zini yoqish udum bo'lgan paytlar. Bir uxlab turguningcha falonchining kelini o'zini yoqibdi, pistonchining kelini o'zini yoqibdi degan mudhish gaplar va azonda janozaga chaqirgan ovoz, yaqin bo'lmagan uzoqda gurillashib yig'langan yig'i ovozi... Uyimdan uzoqqa ketishga, momomga ergashib biror yoqqa mehmonga borishga qo'rqib qolgandim. Borsam ham tinch o'tirolmasdim, ketaylik, ketaylik deb qistayverib. Negadir xayolimda biz ketganda onam o'zini yoqib qo'yadi, yo dadamning ov miltig'ida otib qo'yadi degan ich-etimni yeydigan xavotir bo'lgan. Bola xayol - agar men yonida bo'lsam, onamni asrayman deb o'ylaganman. Hozirgi fojealar ham har tong janozaga chaqiradigan ovozdek, uvillab yig'lashlardek mudhish. Bu fojealar begona emas, tashqarida emas. O'zimiz tanigan kimdir - o'sha qo'shni ayollarimdek. Demak, ayollar bugun yo kecha yoppasiga o'zini o'ldirishni boshlamadi bu jamiyatda. 30 ga kirayotgan bo'lsam, 30 yildan beri shu. 30 yildan beri eshitaman. Faqat biz jim ketaveramiz. Eshitamiz, kuyinamiz, jim ketamiz. Ammo bu jamiyatning ko'p sonli qismida o'ylaydigan kallalar qolmadi. Nima uchun ayol shu holga yetadi, nima qilish kerak deydiganlar yo'q. Ular tirikchilik tashvishi, yo'qchilik bilan ovora va alamini o'zidan ojizdan oladi. Ojiz ko'riladigan kim bizda - ayol, qiz. Ojiza, ojiz deb tarbiyalab, topgan taqdiringiz shu. Qadriyatimiz deb tarbiyalab, chirib ketgan tarbiya va qadriyatni oqlab , topganimiz faqat fojeali o'lim. Ayolni ojiz deydiganning tilini sug'urib olish kerak, qiz bolani ojiz deb tarbiyalaydigan ota-onaning ham. Tan oling, davr o'tdi, vaqt o'tdi. Siz ishongan qadriyat o'zini oqlamadi. Endi chekining. Qachongacha to'g'risini men bilaman deb zulum qilasiz o'zingizdan kichikka, farzandga, ojiz ko'rganingizga, ayolga, bolaga, yo sizdan mansabi, o'rni pastlarga. Tan oling va bir chekkada o'z hayotingizni yashang. Azaldan to'g'ri qadriyat shu edi : hech kim haqli emas birovning hayotini hal qilishga, ota bo'lsangiz ham, ona bo'lsangiz ham. Tuqqan bo'lsangiz, ota yo ona bo'lishni istaganingiz uchun tug'dingiz, to'g'risini men bilaman deb hukm o'tkazish uchun emas, qulga ega bo'lish uchunmas. Farzandingizni hayotga qo'yib yuboring, qizdir o'g'ildir. Hozir zamon boshqa , siz bilgan zamon 30 yil orqada qoldi. Tushining va qabul qiling. O'z zamonini bilsin, o'rgansin, va shunga muvofiq yashasin. Zamonini bilmagan odam hayotni tushinolmaydi. Baxtsiz yashaydi. Erta turmushga umuman majburlamang. Almatiga borganimda qiziq bir tendensiya uchratdim : 93-94 yillarda tugilgan yoshlar turmush qurgan va yoppasiga 70% izi ajrashgan (aniq raqam emas, odamlar og'zidagi gap). Keyin ota-onalar o'ylab ko'rib, na qizini, na o'g'lini turmush qurishga majburlamay qo'ygan. Atrofga, voqeqlarga qaragan va tushingan , hozirgi zamon boshqaligini, yoshlar boshqaligini, iqtisodiy qiyinchiliklar, yoshlarga o'zini oyoqqa qo'yish qiyinligini. Bizda shunday o'ylaydigan , yoppasiga tushina oladigan , kelishuvga erisha oladigan ota-onalar bormi? Bo'lganmi o'zi? Yo qolganmi? Yo bizda faqat "faqat maniki to'g'ri" zulmkor jamiyatimi , katta kichikka nisbatan zulm qiladi, kichik ham zulm qilish uchun katta bo'lishni xohlaydi. Ayol ham qaynona bo'lganda, kelinni, ona bo'lganida bolani ezadi.
Over 33,000 people sent out over 1,000 doxxing messages in the group. Although the administrators tried to delete all of the messages, the posting speed was far too much for them to keep up. With the administration mulling over limiting access to doxxing groups, a prominent Telegram doxxing group apparently went on a "revenge spree." Find your optimal posting schedule and stick to it. The peak posting times include 8 am, 6 pm, and 8 pm on social media. Try to publish serious stuff in the morning and leave less demanding content later in the day. Telegram channels fall into two types: Add up to 50 administrators
from us
