زندگی رواقی

‍ توهمات

احمد شهدادی


خیلی از ما دچار توهمیم. انواع و اقسام توهم. درباره خودمان، صفاتمان، توانایی‌هایمان، کمالاتمان، عقلمان، جامعه‌مان. توهماتی داریم درباره جهان، انسان، خدا، دین، سیاست، قدرت، مرگ، موفقیت، شر، شادی و خلاصه خیلی چیزهای دیگر.

الیور ساکس، عصب‌شناس و مغزپژوه، توهم را این طور تعریف می‌کند: «به طور کلی، توهم ادراکی است که در غیاب هرگونه واقعیت بیرونی ایجاد می‌شود. به عبارتی، دیدن یا شنیدن چیزهایی که وجود خارجی ندارند.»

یکی از سخت‌ترین مراحل رشد فکری و عاطفی و شخصیتی، پی بردن به توهمات خود و بعد بیرون آمدن از آن‌هاست. این کار به مدد گفتگوی پردامنه و عمیق با ارباب معرفت، از طریق خواندن و نوشتن و آگاهی‌ یافتن ممکن می‌شود. آن هم به این شرط که تبدیل به بیماری نشده باشد.

توهمات ما را وادار می‌کنند کارهای خطرناک بکنیم و حرف‌های خطرناک بزنیم. توهم در دین، موجب تعصب و تکفیر و تفتیش عقاید و قشری‌گری و خشونت می‌شود. توهم در سیاست، به ویرانی و نابودی عصرها و نسل‌ها و شهرها و عمرها می‌انجامد. توهم در علم، باب سحر و جادو و فصد و زالو را باز می‌کند. توهم در خود، مایه خودشیفتگی و غرور و قهرمان‌بازی و زورگویی و استبداد رأی می‌شود.

توهمات درد بی‌درمان نیستند، اما تا ریشه عمیق در جانمان ندوانده‌اند باید فکری به حالشان بکنیم.

چه فکری؟ خواندن، آگاه شدن، با دانشوران و صاحب‌نظران گفتگو کردن، عقاید پوسیده و کهنه را دور ریختن، با جهان‌های دیگر آشنا شدن، از محیط‌ها و آدم‌های توهم‌زا گریختن. توهم را باید درمان کرد. خیلی خیلی زود.

@Truestoiclife

www.tgoop.com/Truestoiclife/333

732 viewsDec 16 at 09:05

‍ توهمات

احمد شهدادی


خیلی از ما دچار توهمیم. انواع و اقسام توهم. درباره خودمان، صفاتمان، توانایی‌هایمان، کمالاتمان، عقلمان، جامعه‌مان. توهماتی داریم درباره جهان، انسان، خدا، دین، سیاست، قدرت، مرگ، موفقیت، شر، شادی و خلاصه خیلی چیزهای دیگر.

الیور ساکس، عصب‌شناس و مغزپژوه، توهم را این طور تعریف می‌کند: «به طور کلی، توهم ادراکی است که در غیاب هرگونه واقعیت بیرونی ایجاد می‌شود. به عبارتی، دیدن یا شنیدن چیزهایی که وجود خارجی ندارند.»

یکی از سخت‌ترین مراحل رشد فکری و عاطفی و شخصیتی، پی بردن به توهمات خود و بعد بیرون آمدن از آن‌هاست. این کار به مدد گفتگوی پردامنه و عمیق با ارباب معرفت، از طریق خواندن و نوشتن و آگاهی‌ یافتن ممکن می‌شود. آن هم به این شرط که تبدیل به بیماری نشده باشد.

توهمات ما را وادار می‌کنند کارهای خطرناک بکنیم و حرف‌های خطرناک بزنیم. توهم در دین، موجب تعصب و تکفیر و تفتیش عقاید و قشری‌گری و خشونت می‌شود. توهم در سیاست، به ویرانی و نابودی عصرها و نسل‌ها و شهرها و عمرها می‌انجامد. توهم در علم، باب سحر و جادو و فصد و زالو را باز می‌کند. توهم در خود، مایه خودشیفتگی و غرور و قهرمان‌بازی و زورگویی و استبداد رأی می‌شود.

توهمات درد بی‌درمان نیستند، اما تا ریشه عمیق در جانمان ندوانده‌اند باید فکری به حالشان بکنیم.

چه فکری؟ خواندن، آگاه شدن، با دانشوران و صاحب‌نظران گفتگو کردن، عقاید پوسیده و کهنه را دور ریختن، با جهان‌های دیگر آشنا شدن، از محیط‌ها و آدم‌های توهم‌زا گریختن. توهم را باید درمان کرد. خیلی خیلی زود.

@Truestoiclife

BY زندگی رواقی