افکار ممنوعه 📛

#بهشت و #دوزخ

هنگامی که نیاکان ما در شمال اروپا یا در بین آسیا و اروپا زندگی می کردند و از زمستان های طولانی و سرد رنج می بردند به پرستش خورشید روی آوردند و دعا می کردند روزها بلندتر شده و خورشید عمودی تر بر سر آنها تابیده شود و با همین باورها مهاجرت به جنوب را که آفتاب بیشتری داشت آغاز کردند و بخشی از آنها وارد بخشی شدند که ایران نام گرفت.


تا آن روز مردم به بهشت و جهنم نمی اندیشیدند ، در ایران که روی به پرستش آتش آوردند. و در سرزمین های دیگر هنوز مردمانی بودند که از صدای رعد و برق، زلزله و کسوف و خسوف وحشت می کردند و بعضی هایشان از سر ترس به پدیده هایی مانند درخت و کوه و رودخانه و سنگ و حیوان نیایش می کردند و در آن زمان هم هنوز بهشت و جهنمی را تصور نمی کردند. در ایران زرتشت خردمند آمد و مردمان را به آباد سازی ، دادگری، شاد زیستی، دهشمندی و جنگ با بدی ها دعوت کرد و گفت بدی « اهریمن» و خوبی « اهورامزدا» با هم در جنگ هستند، اگر ما خوبی کنیم اهورامزدا پیروز می شود، تندرستی بر بیماری ، نور بر تاریکی ، سرسبزی بر خشکسالی غلبه می کند و تا آن زمان بهشت و جهنمی هنوز در اندیشه ها پیدا نشده بود.

بعدها پرسشی پیش آمد که اگر خوبی بر بدی پیروز می شود، چرا آدم ها پیر می شوند، ناتوان می شوند، بیمار می شوند و می میرند؟ تا این که برای پاسخ دادن به پرسش های گوناگون مردم آخوندهای زرتشتی جهنم و بهشت را برای تشویق مردم به انجام کار نیک در ذهن خود خلق کردند، و گفتند هر کس که می میرد در آن دنیا از یک راه پل مانند عبور می کند که نامش پل جینوات است.

اگر آدم بدی باشد اهورامزدا پل را باریک می کند و او به جهنم می افتد و اگر آدم خوبی باشد اهورامزدا پل را گشاد و پهن می کند تا از روی پل عبور کرده و به بهشت برسد. در دین یهود نیز بهشت و جهنم وجود نداشت ، یهودیان هنگامی که در بابل اسیر بودند با بهشت و جهنم آشنا شدند و در کتاب های متاخر یهودی است که از بهشت و جهنم نام برده می شود. و طبیعی است که دین های بعدی هم که ناقل نوشته های کتاب یهودی ها بودند در دین خود موضوع بهشت و دوزخ را جدی گرفتند و به این شکل یک توهم و خیال بی پایه و اساس در دل مردم جای گرفت.
.

www.tgoop.com/afkareMamnooe/12444

2.5K viewsMay 3 at 20:21

#بهشت و #دوزخ

هنگامی که نیاکان ما در شمال اروپا یا در بین آسیا و اروپا زندگی می کردند و از زمستان های طولانی و سرد رنج می بردند به پرستش خورشید روی آوردند و دعا می کردند روزها بلندتر شده و خورشید عمودی تر بر سر آنها تابیده شود و با همین باورها مهاجرت به جنوب را که آفتاب بیشتری داشت آغاز کردند و بخشی از آنها وارد بخشی شدند که ایران نام گرفت.


تا آن روز مردم به بهشت و جهنم نمی اندیشیدند ، در ایران که روی به پرستش آتش آوردند. و در سرزمین های دیگر هنوز مردمانی بودند که از صدای رعد و برق، زلزله و کسوف و خسوف وحشت می کردند و بعضی هایشان از سر ترس به پدیده هایی مانند درخت و کوه و رودخانه و سنگ و حیوان نیایش می کردند و در آن زمان هم هنوز بهشت و جهنمی را تصور نمی کردند. در ایران زرتشت خردمند آمد و مردمان را به آباد سازی ، دادگری، شاد زیستی، دهشمندی و جنگ با بدی ها دعوت کرد و گفت بدی « اهریمن» و خوبی « اهورامزدا» با هم در جنگ هستند، اگر ما خوبی کنیم اهورامزدا پیروز می شود، تندرستی بر بیماری ، نور بر تاریکی ، سرسبزی بر خشکسالی غلبه می کند و تا آن زمان بهشت و جهنمی هنوز در اندیشه ها پیدا نشده بود.

بعدها پرسشی پیش آمد که اگر خوبی بر بدی پیروز می شود، چرا آدم ها پیر می شوند، ناتوان می شوند، بیمار می شوند و می میرند؟ تا این که برای پاسخ دادن به پرسش های گوناگون مردم آخوندهای زرتشتی جهنم و بهشت را برای تشویق مردم به انجام کار نیک در ذهن خود خلق کردند، و گفتند هر کس که می میرد در آن دنیا از یک راه پل مانند عبور می کند که نامش پل جینوات است.

اگر آدم بدی باشد اهورامزدا پل را باریک می کند و او به جهنم می افتد و اگر آدم خوبی باشد اهورامزدا پل را گشاد و پهن می کند تا از روی پل عبور کرده و به بهشت برسد. در دین یهود نیز بهشت و جهنم وجود نداشت ، یهودیان هنگامی که در بابل اسیر بودند با بهشت و جهنم آشنا شدند و در کتاب های متاخر یهودی است که از بهشت و جهنم نام برده می شود. و طبیعی است که دین های بعدی هم که ناقل نوشته های کتاب یهودی ها بودند در دین خود موضوع بهشت و دوزخ را جدی گرفتند و به این شکل یک توهم و خیال بی پایه و اساس در دل مردم جای گرفت.
.

BY افکار ممنوعه 📛