امیدوارم حوادث جاری بهانه‌ای شود برای ارائهٔ اطلاعات مفید و مطرح کردن بحث‌های جدی. بررسی پرشور قضایا لازم است اما اگر از پس این شور، آگاهی جدیدی شکل نگیرد دچار شعار زدگی خواهیم شد. شور بدون آگاهی و عمق در مراحل بعد به زدگی و خستگی منجر می‌شود. برای معلم خوب، همهٔ دنیا تخته وایت بردی است برای آموزش.

رنجِ تلاش قابل فهم است، تسکین رنجِ دردهای ناخوانده است. دنیا جای مدافع‌های محض نیست. راهی برای گریز از درد نیست مگر با درد. مرگ با دوستان خود مهربان‌تر است. وقتی به دل تاریکی می‌زنی، نور چراغ نعمت می‌شود. ‌آدم منفعل اما با نور صبح هم انس نخواهد گرفت. می‌خواهی دشمنت تو را نترساند؟ او را بترسان.

با گروهی آمده‌ام که مرگ را دوست دارند، چنانکه شما عاشق زنده ماندن هستید.

ـ خالد بن الولید، خطاب به پادشاه ساسانی (البدایة والنهایة)

{إِنَّ فِرْعَوْنَ وَهَامَانَ وَجُنُودَهُمَا كَانُوا خَاطِئِينَ} [سُورَةُ القَصَصِ: ٨]

مامور، معذور نیست.

«هنگام شادی چهره‌شان روشن می‌شد، انگار تکه‌ای از ماه بود».

کعب بن مالک رضی الله عنه در وصف رسول الله صلی الله علیه وسلم (بخاری)

بعضی وقت‌ها با دوستان می‌نشستیم و دیدار با پیامبر صلی الله علیه وسلم را تصور می‌کردیم. خوبان هوای همه را دارند، اما خاصانی هستند که توجه آنان را جلب می‌کنند، وصف خاص و لبخند خاص و «صحبت» خاص می‌یابند. خوبان در برابر جفا اما خیلی اوقات نیازی به «عمل» ندارند، آنان با محروم کردن تو از خود، تنبیه می‌کنند. داستان کعب بن مالک هم از این دست است؛ او مدتی از روی ماه محروم شد...

این سن، سن پذیرش است. موهبت بزرگ الهی برای انسان‌ها که باعث می‌شود سرشان را به زیر بیندازند و کارشان را بکنند. تقلاهای بی‌خود بیست و چند سالگی به پایان رسیده و تو می‌دانی باید روی زمین واقعیت کارت را بکنی. بهترین کتاب‌ها با بدترین کاغذ‌ها نوشته شده‌اند. با خشنودی و پذیرش و سرسختی و صبر. و این را بگویم که خیلی از نویسنده‌های الان تلگرام، ده سال بعد رفته‌اند پی زندگی‌شان. بگویم که گفته باشم: مسئله قشنگ نوشتن نیست، روح لجوج است، ایمان است و پایداری. ایمان بدون پایداری یک خاطرهٔ خوش است فقط. که بگویی من زمانی اینطور بودم. بودی؟ ده سال بعد - اگر عمری بود - می‌بینمتان ای نویسنده‌های خوش ذوق. لطفا سالم به چهل سالگی برسید. انسان هنگام پذیرش قوی می‌شود. هنگام پذیرش ضعف خود.

گمانه‌زنی‌هایی مبنی بر آزادی زکریا الزبیدی - یکی از آن دو زندانی - در مرحلهٔ دوم تبادل اسرا.

https://www.tgoop.com/Ajarabicnet/25360

مذمتِ شادیِ انجام گناه💔

•عبدالله شیخ آبادی❤️

@fanus9 | فانوس

دوستانی که ترجمه می‌کنید یا می‌خواهید مترجم شوید حتما در کنار ترجمه مطالعهٔ فارسی (کتاب و مجله و روزنامه) داشته باشید و نوشتن فارسی را هم تمرین کنید. اصلا یک مترجم خوب باید در حدی نویسنده هم باشد چون ترجمه هم نوعی نوشتن است و ترجمه‌ای قوی است که علاوه بر رعایت امانت، ساختار زبان مقصد را به هم نزند. هرچه یک ترجمه کمتر بوی ترجمه دهد بهتر است.

البته یک چالش در ترجمهٔ عربی هست که در ترجمهٔ انگلیسی و فرانسه شاید کمتر باشد. اینکه زبان فارسی به علت ترجمهٔ بسیار از فرانسه و سپس انگلیسی از ساختار این دو زبان تاثیر گرفته و حتی برخی از روش‌های بیان ما هم انگلیسی شده است. حتی در گفتگوهای خود ما اگر متوجه شوید مخصوصا در نسل‌های جدیدتر تکیه کلام‌هایی رایج شده که در انگلیسی رایج است. مثل «می‌دونی، من نظرم اینه که...» این «می‌دونی» (You know) گفتن‌های اول حرف مثلا از انگلیسی آمده. این موضوع در نوشتن فارسی هم اثر گذاشته، برای همین متن‌های انگلیسی راحت‌تر به متن رایج فارسی ترجمه می‌شوند. دربارهٔ عربی این کمی کار می‌خواهد.

اگر می‌خواهید کارتان کند نشود و جملهٔ عربی را بدون تغییر جای کلمات به فارسی ترجمه می‌کنید، می‌توانید اول متن را ترجمه کرده و سپس ساختار جمله را فارسی‌تر کنید. از هوش مصنوعی هم می‌شود کمک گرفت ولی اگر خودتان مدتی این را تمرین کنید برای آموختن و عادت کردن بهتر است. البته در استفاده از هوش مصنوعی حتما دقت کنید و متن خروجی را بازبینی کنید.

#نوشتن

یک جا به جای آنکه بگویم «برای آنکه عذر نداشته باشند» گفته‌ام برای آنکه عذر داشته باشند. مشکلات جلسات آنلاین و این اشتباهات! از برادر فانوس عزیزم هم خیلی متشکرم.

زیبایی در خدمت معنا یا معنا در خدمت زیبایی؟ (ترجیح میدهم با کفش‌هایم در خیابان راه بروم و به خدا فکر کنم تا اینکه در مسجد بنشینم و به کفش‌هایم فکر کنم)

جنگی که در غزه رخ داد به شکل واضح تلاش برای کشتن و راندن بود. گرفتن جان برای گرفتن زمین است. به جا گذاشتن این همه آوار معنایش این است که شما حق ماندن ندارید و اصلا نمی‌توانید بمانید و بهتر است به جای دیگری بروید و سرزمین‌تان را به ما شرق اروپایی‌ها بدهید چون هر چند ما سکولار هستیم و حتی سران جنبش صهیونیسم عده‌ای ملحد بودند، اما در «تورات» به ما بی‌خداها قول داده شده که این سرزمین شماست. بگذریم...

ـ ـ ـ

بزرگواری می‌گفت: «مال یک مسلمان، برای برادر و خواهر اوست». من هم می‌گویم: نگو خانهٔ مسلمانان در فلان جا ویران شده. آن خانه، خانهٔ من و توست. آن کشته هم کشتهٔ من و توست. خونی که بر زمین ریخته از رگ‌های من و تو کم شده و بلکه پیوند مسلمانی از پیوند خونی هم قوی‌تر است. اکنون که این وحشی‌گری متوقف شده، آنها روی آثار وحشی‌گری‌شان حساب باز کرده‌اند. روی خسته شدن مردم ما و اگر در این یک سال و اندی به یاری‌شان شتافتیم، اکنون کمک ما ضروری‌تر است.

خطری که اکنون هست فرسایش است. وقتی خون تازه بر زمین ریخته دیگران بیشتر شور کمک دارند اما زمین سرد و خونی که باران آن را شسته فراموشی می‌آورد و آن فراموشی اثرش از بمب‌های اهدایی ایالات متحده کمتر نیست. آن فراموشی اثر بمب را ماندگار می‌کند.

خلاصه اینکه از هر طریقی می‌توانیم کمک‌ها را ادامه دهیم و یادمان باشد این حجم از ویرانی صبر طولانی می‌خواهد. برادران و خواهران ما صبر کرده‌اند، اکنون نوبت صبر ماست. دنیا عرصهٔ جنگِ اراده‌هاست؛ نشان دهیم که ارادهٔ مؤمن قوی‌تر است.

عبدالله

https://www.tgoop.com/akseMahtab

درست است که من نه به غزه کمک می‌کنم نه به فقرای شهر خودمان. ولی تو به غزه کمک نکن، هرچند به فقرای شهر خودمان هم کمک می‌کنی.

(زبان حال به اضافهٔ زبان مقال برخی از این‌هایی که مخالف کمک به دیگر مسلمانان هستند)

ببین این آدم نماز نمی‌خونه ولی کار خیر می‌کنه! (خودش نه نماز می‌خواند نه کار خیر می‌کند)

عنوان: حباب لذت | آیا ملحد به لذت مداوم خواهد رسید؟

نویسنده: کویستان ابراهیمی
تهیه شده توسط: مای پروجکت

دنیایی که معنایی ندارد، پندی هم ندارد. معلمی است که درس نمی‌دهد اما کتک می‌زند.

اتفاقا دیروز داشتم به این فکر می‌کردم. دارند به مردم روح قارون می‌فروشند. ما همیشه پول‌دوست بوده‌ایم اما این چیزی که الان دیده می‌شود بی‌سابقه است. فکرش را بکن که جیبت به اندازهٔ رویاهایی که به تو فروخته‌اند پر نباشد و روحت زیر بار کلید گنج‌هایی که نداری له شود.