ما باید با تقدس مبارزه کنیم، این الفاظ استاد و شیخ و عالم و ماموستا چیه؟ باید همه اینا رو دور انداخت (دهانش کف می‌کند) ما باید دین رو از منابع اصلی خودمون بخونیم. این مراجعه به شیخ و ملا شرکه (عرق می‌کند) از این یوغ و این بت پرستی بیاین بیرون!

- خب الان این حرف شما رو قبول کنیم؟ از شما پیروی کنیم؟

خب نه ببییند من فرقم. من که شیخ نیستم. من خیلی انقلابی‌ام. عکس پروفایلم هم خفنه.

باران می‌آید و اینجا آرام است. آرامش بعد از طوفان قبلی و قبل از طوفان بعدی است. زندگی، شکست بین دو پیروزی و پیروزی بین دو شکست است. آنچه تغییر نمی‌کند، نیت مؤمنِ پایدار است. آنکه در هنگام شادی عنان از کف می‌دهد در هنگام غم نیز فرو می‌ریزد. از پیروزی‌هایت برای شکست توشه بردار و شادی را فرصتی برای تحمل غم ببین و بر زمین سستِ شرایط خانه نساز.

#خودنصیحتی

یک چیز هست به نام صبر تاریخی. ملت‌هایی که خودشان را ادامهٔ یک جریان و فرزندانشان را ادامهٔ خود می‌بینند. این ملت‌ها شکست خود را شکست نهایی نمی‌بینند و فرزندان و نوه‌ها را آمادهٔ پیروزی می‌کنند. فردگرایی دشمن این نگاه است. در فردگرایی تو حتی علاقه‌ای به ادامهٔ خودت هم نداری. یک فرد جا افتاده و بی‌ربط هستی. بی‌ربط به زمین، دین، وطن، پدران و بی‌علاقه به جا گذاشتن چیزی برای فرزندان، اگر اصلا فرزندی در کار باشد. ملت‌ها پیر می‌شوند حتی اگر قوی باشند. ملت پیر قوی همانند ثروتمندی است که همه چیز دارد ولی وارثی ندارد.

صبر تاریخی حاصل نگاه به پدران و امید به فرزندان است. و اگر از من بپرسید جوان‌ترین ملت‌های روی زمین چه ملت‌هایی هستند خواهم گفت: ببین کدام ملت‌ها فرزندان بیشتری می‌آورند و با مرگ بهتر کنار می‌آیند. چرا که تولد و مرگ، هر دو بخشی از فرایند جوان‌سازی هستند. البته تولد و مرگی که در ادامهٔ هم باشند. نوه‌های متصل به پدربزرگ‌ها و مادربزرگ‌ها و داستان‌های گذشتگان.

ملت‌های ثروتمند بی‌وارث

به بهانهٔ این پست دکتر:

کلمه‌ای داریم در تراث علمی به نام «الصَّحَفی»*. یعنی کسی که علم را از کتاب آموخته نه از استاد و شیخ و معلم. این افراد ممکن است از نظر شخصی هم مستعد و حتی نابغه باشند اما به سبب محدود بودن به کتاب دچار اشتباهات گاه خنده‌دار می‌شوند. یکی از نشانه‌های شخص صَحَفی علاوه بر دیگر اشتباهات، تلفظ ناصحیح اصطلاحات و نام اشحاص و اماکن است چون بسیاری از کلمات در کتاب‌ها حرکت‌گذاری نشده و چون کلمه را نشنیده و فقط خوانده، اشتباه تلفظش می‌کند.

* با صُحُفی اشتباه نشود. صُحُفی اصطلاحی جدید است به معنای روزنامه‌نگار. ببینید حتی همین کلمه را اگر بدون تشکیل می‌گذاشتم به احتمال بالا اشتباه خوانده می‌شد (برخی آن صَحَفی اولی را هم صُحُفی گفته‌اند اما درست‌ترش همان صَحَفی است). استاد و شیخ همواره لازم است و حتی یک درس آنلاین تلگرامی هم ارزشش از خواندن همان کتاب به تنهایی صد برابر بهتر است. در مرحلهٔ بعد اگر شرح کتابی را از مثلا یوتیوب بشنوید، باز بهتر از خواندن کتاب به تنهایی است.

دربارهٔ امتحان پیروزی

امتحان پیروزی چه بسا دشوارتر از امتحان شکست باشد. در دوران ضعف تو در برابر ضعف خود و ستم دیگران صبر می‌کنی. تو مظلوم هستی و اگر تلاش کنی، منصور. اما در دوان پیروزی و قدرت، صبر تو این است که ظلم نکنی. مستی قدرت می‌تواند مخرب‌تر از سستی ضعف باشد.

قوم موسی علیه السلام به او گفتند: {پیش از آنکه تو بیایی و پس از آن مورد آزار قرار گرفتیم} موسای نبی خطاب به آنان فرمود: {امید است که پروردگارتان دشمن شما را هلاک کند و شما را روی زمین جانشین [آنان] قرار دهد، آنگاه بنگرد که چگونه عمل می‌کنید} [اعراف: ۱۲۹]

آنگاه ببینید که چه می‌کنید! پس از پیروزی، تازه امتحان اصلی شروع شده است. ای جماعت پیروز، شما تحت نظر هستید.

https://www.tgoop.com/Jame3_Alolom_walhekam/938

برای آدم ناآماده فرصت، حسرت است.

فرصت‌ها برای آماده‌هاست. این چه ربطی به صبر و توکل دارد؟

بابت این شلوغی هم ببخشید 😅

ریشه‌یابی تجلیل از شب یلدا و رابطهٔ آن با عقیده

متن مهمی از استاد صبغت الله عاکف دربارهٔ بزرگداشت این شب. این موضوع از نظر عقیدتی مهم است، مخصوصا اینکه تجلیل از چنین مناسبت‌هایی به زور تبلیغات و رسانه و زیر لوای ملی‌گرایی حتی در میان برخی از دینداران منتشر است. لطفا بخوانید:

https://www.tgoop.com/Sebghatullah_Akef/3839

تاریخ استادی است که ده سال درس می‌دهد، سپس نتیجه را در جزوه‌ای ده روزه ارائه می‌دهد. تاریخ برای دانشجویان عجول نیست.

#درسهای_فتح

تروریست پیروز، دیگر تروریست نیست.

#درسهای_فتح

پرونده نظام‌های ستمگر پس از شکستشان رو می‌شود. شکست، رسواگر است.

#درسهای_فتح

عجله به شکست و شکست به نومیدی و نومیدی به تحریف می‌انجامد. این است که شمشیر را از بین برندهٔ شک و تردید دانسته‌اند. اما شمشیری که به وقتش بیرون آید.

#درسهای_فتح

همانطور که شکست به تغییر عقاید می‌انجامد، پیروزی هم موجی از تغییر و تصحیح را به دنبال دارد. شمشیر، برادر قلم است.

#درسهای_فتح

شکست خوردگان بیش از آنکه از شمشیر دشمن کینه به دل گیرند، دشمن شمشیر خود می‌شوند. شکست خوردگان ناگهان عاشق صلح می‌شوند. صلح بی سلاح، نام دیگر تسلیم است.

#درسهای_فتح

ایدهٔ درست اگر ناشیانه اجرا شود شکست می‌خورد و سپس بازنگری می‌شود. این بازنگری نوعی تحریف است.

#درسهای_فتح