علی رضاقلی

رویکرد بی فایده

✅چرا فقط مصدق

به مناسبت سالروز کودتای ۲۸ مرداد ۱۳۳۲

واقع این است که مصدق دو هم رزم دیگر هم در گذشته داشت که تلاش می کردند کشوری بسازند که استعداد حضور در جامعه بین المللی را به عنوان یک "ملت موثر در سازندگی" داشته باشد.

مطبوعات و خبرنگارها اما بیشتر علاقه نشان می دهند سوالاتی از اینگونه مطرح کنند که:

✅چه کسانی در کودتا موثر بودند؟
✅چه کسی دست توده ای ها را باز گذاشت؟
✅کدام سفارتخانه ها در کودتا دخیل بودند؟
✅چرا مصدق مجلس را منحل کرد؟

و از این قبیل سوالات گوناگون و در نهایت کم فایده بسیار مطرح می شود.

واقع این است که من در این نگاه چیزی که به کار چندانی برای ملت بیاید نمی بینم و بیشتر به کار تفنن می آید تا کار جدی راهگشا.

به نظر می آید که اگر پرسش از این سو مطرح شود که چرا در میان ۸۷ دوره نخست وزیری از ابتدای قاجار تا فروپاشی پهلوی سه نخست وزیر بودند که راه و روش دیگری داشتند و با آنها اینگونه برخورد شد، آنگاه و به احتمال زیاد پاسخ بسیاری از مسائل را که امروز بر سر راه "ملت" شدن ایرانی ها وجود دارد را در می یابیم.

پاسخ به این سوال کمک می کند که زودتر ملت بشویم و تواناتر در صحنه بین الملل حضور پیدا کنیم و امنیت و و نظم و قانون و کار و تولید و رفاه نسبی را برای همه ایرانی ها به ارمغان بیاوریم.

مصدق می خواست اخلاق مدنی و حس مسئولیت پذیری و وطن دوستی را در ایرانیان ارتقا دهد. او می خواست منابع اقتصادی و مالی ملی را از گزند رانت خواران و چپاولگران در امان نگه دارد.

فراموش نکنیم که سخت ترین و دشوارترین و کمرشکن ترین وظیفه یک دولت و یک نخست وزیر همین است که ثروت ملی را از گزند غارت در امان نگه دارد و دشمنان، چه درباری و چه غیر درباری، چه داخلی و چه خارجی، از همین جاست که شکل می گیرند.

مصدق می خواست دست دولت های خارجی را از چپاول اموال ملی و ثروت ایرانیان کوتاه کند. به همین خاطر "پنجه به صورت نهنگ استعمار کشید".

مصدق می خواست در یک کلمه این "ملت نارس" را به ثمر بنشاند و به آنها تبعیت از قانون و قانون فهمی و حس مسئولیت وطنی بیاموزد.

او را همراهی نکردند، فرو افتاد، مثل میرزاتقی خان و قائم مقام رحمهم الله اجمعین.

امید که از این راه برگردیم و به راه این بزرگان برویم.
ایران را دوست داشته باشیم و منافع ملی را رعایت کنیم.
***
https://www.tgoop.com/ali_rezagholi

www.tgoop.com/ali_rezagholi/253

67.5K viewsAug 18, 2019 at 06:11

رویکرد بی فایده

✅چرا فقط مصدق

به مناسبت سالروز کودتای ۲۸ مرداد ۱۳۳۲

واقع این است که مصدق دو هم رزم دیگر هم در گذشته داشت که تلاش می کردند کشوری بسازند که استعداد حضور در جامعه بین المللی را به عنوان یک "ملت موثر در سازندگی" داشته باشد.

مطبوعات و خبرنگارها اما بیشتر علاقه نشان می دهند سوالاتی از اینگونه مطرح کنند که:

✅چه کسانی در کودتا موثر بودند؟
✅چه کسی دست توده ای ها را باز گذاشت؟
✅کدام سفارتخانه ها در کودتا دخیل بودند؟
✅چرا مصدق مجلس را منحل کرد؟

و از این قبیل سوالات گوناگون و در نهایت کم فایده بسیار مطرح می شود.

واقع این است که من در این نگاه چیزی که به کار چندانی برای ملت بیاید نمی بینم و بیشتر به کار تفنن می آید تا کار جدی راهگشا.

به نظر می آید که اگر پرسش از این سو مطرح شود که چرا در میان ۸۷ دوره نخست وزیری از ابتدای قاجار تا فروپاشی پهلوی سه نخست وزیر بودند که راه و روش دیگری داشتند و با آنها اینگونه برخورد شد، آنگاه و به احتمال زیاد پاسخ بسیاری از مسائل را که امروز بر سر راه "ملت" شدن ایرانی ها وجود دارد را در می یابیم.

پاسخ به این سوال کمک می کند که زودتر ملت بشویم و تواناتر در صحنه بین الملل حضور پیدا کنیم و امنیت و و نظم و قانون و کار و تولید و رفاه نسبی را برای همه ایرانی ها به ارمغان بیاوریم.

مصدق می خواست اخلاق مدنی و حس مسئولیت پذیری و وطن دوستی را در ایرانیان ارتقا دهد. او می خواست منابع اقتصادی و مالی ملی را از گزند رانت خواران و چپاولگران در امان نگه دارد.

فراموش نکنیم که سخت ترین و دشوارترین و کمرشکن ترین وظیفه یک دولت و یک نخست وزیر همین است که ثروت ملی را از گزند غارت در امان نگه دارد و دشمنان، چه درباری و چه غیر درباری، چه داخلی و چه خارجی، از همین جاست که شکل می گیرند.

مصدق می خواست دست دولت های خارجی را از چپاول اموال ملی و ثروت ایرانیان کوتاه کند. به همین خاطر "پنجه به صورت نهنگ استعمار کشید".

مصدق می خواست در یک کلمه این "ملت نارس" را به ثمر بنشاند و به آنها تبعیت از قانون و قانون فهمی و حس مسئولیت وطنی بیاموزد.

او را همراهی نکردند، فرو افتاد، مثل میرزاتقی خان و قائم مقام رحمهم الله اجمعین.

امید که از این راه برگردیم و به راه این بزرگان برویم.
ایران را دوست داشته باشیم و منافع ملی را رعایت کنیم.
***
https://www.tgoop.com/ali_rezagholi

BY علی رضاقلی