قلم. . .

◇ شبیه دشمن
(تقدیم به روح ماندلای بزرگ)

این نوشته بحثی است در حوزه روان شناسی سیاسی و در صدد توضیح و تبیین این مطلب است که افرادی که قصد جنگ مدام با دشمن خود را دارند، ناخواسته و آرام آرام شبیه دشمن خود خواهند شد.
این باور که “من دشمن دارم” یا “فلان کشور دشمن ملت ماست” باوری قدیمی در بین مردم و رهبران سیاسی است و نزاع ها و جنگ های خانمان سوزی بر سر آن بین ملت ها، خانواده ها، قوم ها و افراد صورت گرفته است.
دشمن پنداری گاهی اوقات واقعی و گاهی نیز برساخته ذهن انسان است اما در هر صورت مهمتر از دشمن پنداری، سبک مقابله افراد با دشمن است.
گروهی، با دشمن خود مدارا می کنند
گروهی دیگر با او مبارزه حقوقی می کنند
دسته ای دیگر با دشمن گفتگو می کنند
و سرانجام گروهی تصمیم به جنگ مدام با دشمن تا نابودی کامل آن دارند!
از لحاظ روان شناختی کسانی که در این دسته آخر قرار دارند سرانجام شبیه دشمن خود خواهند شد.
برای مثال، افرادی مانند قذافی، انور خوجه و چایشسکو که با انگیزه مبارزه با دشمن پا به عرصه مبارزات سیاسی گذاشتند و هدف شان نابودی دشمن بود، در نهایت واجد همان صفاتی شدند که قصد نابودی آن را داشتند.
در این حالت، آنها انگیزه های اولیه برای نابودی دشمن را از دست می دهند و جنگ آنها با دشمن صرفاً به جهت دوام خود و نظام سیاسی آنهاست، زیرا دیگر آنها بسیار به دشمن شباهت یافته‌اند و در این مرحله، دشمن کشی یعنی خودکشی و این چیزی است که مغایر با علاقه ذاتی انسان به خویش است.
باید توجه داشت که همانطور که دوستی مدام با یک فرد، موجب می‌شود تا ما به او شباهت پیدا کنیم، دشمنی مدام نیز ما را شبیه دشمن خود خواهد کرد.
اما چگونه؟
برای پاسخ به این پرسش، باید ابتدا به این سوال پاسخ داد که چگونه می توان یک دشمن را از پای درآورد؟
در جنگ های نظامی، برای غلبه بر دشمن باید امکانات و تجهیزات او را شناخت و سپس خود را به امکانات و تجهیزاتی قوی تر و کارآمد تر مجهز کرد تا بتوان بر دشمن غلبه یافت.
اگر دشمن نیروی زرهی، موشک های دور برد و هواپیما های پیشرفته جنگی دارد، نمی توان او را با نیروی پیاده نابود کرد.
در جنگ بین انسانها نیز وضعیت به همین گونه است. برای نابودی دشمن باید به عمق شخصیت او نفوذ کرد، صفات او را شناخت و خود را به صفاتی قوی تر از او مجهز ساخت.
دشمن پنداران، اصولاً دشمن خود را دارای صفاتی همچون ظالم، ستمگر، مستبد، دیکتاتور، پیمان شکن، بدجنس و نظایر آن توصیف می کنند.
دشمن پنداران زمانی می توانند چنین دشمنی را از پای درآورند که به صفاتی قویتر از صفات او مجهز شوند. به همین دلیل است که دشمن پندارانی که قصد جنگ مدام با دشمن خود را دارند، آرام آرام و ناخواسته ظالم تر، مستبد تر، دیکتاتورتر و پیمان شکن تر از دشمن خود خواهند شد.
شاید افرادی همچون ماندلا و گاندی به صرافت طبع به این واقعیت روان شناختی آگاهی پیدا کرده بودند که بخشش، مبارزه حقوقی و مبارزه منفی را جایگزین جنگ مدام با دشمن خود کردند و افرادی همچون قذافی، استالین، هیتلر، موگابه و بسیاری از مبارزان و انقلابیون تاریخ که قصد نابودی کامل دشمنان خود را داشتند، در نهایت به صفاتی به مراتب بدتر از دشمنان خود مجهز شدند.
تاریخ انقلاب فرانسه و شوروی سابق بخوبی نشان می‌دهد که چگونه دشمن دشمن در نهایت شبیه دشمن رفتار می کند.

✍️دکتر احمد ایزدی طامه



کانال قلم:
HTTPS://TELEGRAM.ME/ALISAJJADI_GHALAM

Telegram

قلم. . .

قلم توتم من است او نمی گذارد که فراموش کنم، که فراموش شوم ، که با شب خو کنم ، که از آفتاب نگویم
@AlisajjadiGhalam

www.tgoop.com/alisajjadi_ghalam/4545

6.5K viewsedited  Dec 31, 2021 at 19:18

◇ شبیه دشمن
(تقدیم به روح ماندلای بزرگ)

این نوشته بحثی است در حوزه روان شناسی سیاسی و در صدد توضیح و تبیین این مطلب است که افرادی که قصد جنگ مدام با دشمن خود را دارند، ناخواسته و آرام آرام شبیه دشمن خود خواهند شد.
این باور که “من دشمن دارم” یا “فلان کشور دشمن ملت ماست” باوری قدیمی در بین مردم و رهبران سیاسی است و نزاع ها و جنگ های خانمان سوزی بر سر آن بین ملت ها، خانواده ها، قوم ها و افراد صورت گرفته است.
دشمن پنداری گاهی اوقات واقعی و گاهی نیز برساخته ذهن انسان است اما در هر صورت مهمتر از دشمن پنداری، سبک مقابله افراد با دشمن است.
گروهی، با دشمن خود مدارا می کنند
گروهی دیگر با او مبارزه حقوقی می کنند
دسته ای دیگر با دشمن گفتگو می کنند
و سرانجام گروهی تصمیم به جنگ مدام با دشمن تا نابودی کامل آن دارند!
از لحاظ روان شناختی کسانی که در این دسته آخر قرار دارند سرانجام شبیه دشمن خود خواهند شد.
برای مثال، افرادی مانند قذافی، انور خوجه و چایشسکو که با انگیزه مبارزه با دشمن پا به عرصه مبارزات سیاسی گذاشتند و هدف شان نابودی دشمن بود، در نهایت واجد همان صفاتی شدند که قصد نابودی آن را داشتند.
در این حالت، آنها انگیزه های اولیه برای نابودی دشمن را از دست می دهند و جنگ آنها با دشمن صرفاً به جهت دوام خود و نظام سیاسی آنهاست، زیرا دیگر آنها بسیار به دشمن شباهت یافته‌اند و در این مرحله، دشمن کشی یعنی خودکشی و این چیزی است که مغایر با علاقه ذاتی انسان به خویش است.
باید توجه داشت که همانطور که دوستی مدام با یک فرد، موجب می‌شود تا ما به او شباهت پیدا کنیم، دشمنی مدام نیز ما را شبیه دشمن خود خواهد کرد.
اما چگونه؟
برای پاسخ به این پرسش، باید ابتدا به این سوال پاسخ داد که چگونه می توان یک دشمن را از پای درآورد؟
در جنگ های نظامی، برای غلبه بر دشمن باید امکانات و تجهیزات او را شناخت و سپس خود را به امکانات و تجهیزاتی قوی تر و کارآمد تر مجهز کرد تا بتوان بر دشمن غلبه یافت.
اگر دشمن نیروی زرهی، موشک های دور برد و هواپیما های پیشرفته جنگی دارد، نمی توان او را با نیروی پیاده نابود کرد.
در جنگ بین انسانها نیز وضعیت به همین گونه است. برای نابودی دشمن باید به عمق شخصیت او نفوذ کرد، صفات او را شناخت و خود را به صفاتی قوی تر از او مجهز ساخت.
دشمن پنداران، اصولاً دشمن خود را دارای صفاتی همچون ظالم، ستمگر، مستبد، دیکتاتور، پیمان شکن، بدجنس و نظایر آن توصیف می کنند.
دشمن پنداران زمانی می توانند چنین دشمنی را از پای درآورند که به صفاتی قویتر از صفات او مجهز شوند. به همین دلیل است که دشمن پندارانی که قصد جنگ مدام با دشمن خود را دارند، آرام آرام و ناخواسته ظالم تر، مستبد تر، دیکتاتورتر و پیمان شکن تر از دشمن خود خواهند شد.
شاید افرادی همچون ماندلا و گاندی به صرافت طبع به این واقعیت روان شناختی آگاهی پیدا کرده بودند که بخشش، مبارزه حقوقی و مبارزه منفی را جایگزین جنگ مدام با دشمن خود کردند و افرادی همچون قذافی، استالین، هیتلر، موگابه و بسیاری از مبارزان و انقلابیون تاریخ که قصد نابودی کامل دشمنان خود را داشتند، در نهایت به صفاتی به مراتب بدتر از دشمنان خود مجهز شدند.
تاریخ انقلاب فرانسه و شوروی سابق بخوبی نشان می‌دهد که چگونه دشمن دشمن در نهایت شبیه دشمن رفتار می کند.

✍️دکتر احمد ایزدی طامه



کانال قلم:
HTTPS://TELEGRAM.ME/ALISAJJADI_GHALAM

BY قلم. . .