قلم. . .

Forwarded from پیوست

‌‌◇ قرص فراموشی!

این پنجره‌‌ها قرار بود تا دقایقی دیگر خورشید در حال طلوع صبحی دل‌انگیز را از ارتفاع ده‌هزارپایی نشان مسافران دهد.
همان مسافرهایی که از پشت این قاب‌های مستطیل شکل روی بدنه‌ی بی‌دفاع بوئینگ ۷۳۷ داشتند آخرین تصاویر وطن‌شان را در ذهن می‌سپردند
بدنه‌ی بی‌دفاع در برابر حماقتی بزرگ که سال‌هاست دلش نخواسته کسی طلوع صبحی دل‌انگیز را تماشا کند.
شاید این پرده‌ی آخر نمایشی هولناک بود.
نمایشی که با پیراهن خونی قاسم شروع شد...
تاریخ مصرف قاسم سلیمانی مدت‌ها پیش تمام شده بود، این را خیلی‌ها می‌دانستند.
چند ماه قبلش یکی از همرزمانش سرسفره ناهار گفت: چوب خط سلیمانی هم پر شده، با کارتل‌های نفتی عراق زد و بند می‌کنه، همین روزها از همین ایران نسخه‌ش رو می‌پیچند...
نفت بصره قبل از قاسم ژنرال‌های آمریکایی زیادی را میلیونر کرده بود.
اما تاوان سوزاندن هر مهره‌ی بزرگ نظام، یک فاجعه‌ی هولناک برای ایرانیان است.
فاجعه به مثابه‌ی قرص فراموشی!
درد بزرگی که قدرت تحلیل را از کار بیندازد؛
بعد از قتل در استخر،فاجعه پلاسکو
بعد از قتل در بغداد، فاجعه هواپیمای اوکراینی.
البته با علم به اینکه کسی در این پرواز پاسپورت امریکایی ندارد!
برگردیم پشت پنجره‌ها...
در فاصله‌ زمانی برخورد موشک اول و دوم به هواپیما همه‌ی مسافران وقت داشتند ببینند چه بلایی دارد سرشان می‌آید.
از پشت همین پنجره‌ها...
نگاه‌های بهت‌زده‌ی 176 مسافری که از پشت همین پنجره‌ها به جای بارقه‌های خورشیدِ در حال طلوع، زبانه‌های آتشِ حماقت را می‌دیدند که تنوره می‌کشید تا بخشی از همه‌ی ما مردمِ بی‌دفاع را در ببلعد.
و خطای انسانی که هر سپیده دم تکرار می‌شود و آن‌سوی پنجره‌ی چشم ما بخشی از امید جمعی به آینده را می‌سوزاند

✍️محمد حیرانی


با کانال قلم همراه شوید:
https://www.tgoop.com/alisajjadi_ghalam

Telegram

📎

www.tgoop.com/alisajjadi_ghalam/4548

5.9K viewsJan 6, 2022 at 09:55

‌‌◇ قرص فراموشی!

این پنجره‌‌ها قرار بود تا دقایقی دیگر خورشید در حال طلوع صبحی دل‌انگیز را از ارتفاع ده‌هزارپایی نشان مسافران دهد.
همان مسافرهایی که از پشت این قاب‌های مستطیل شکل روی بدنه‌ی بی‌دفاع بوئینگ ۷۳۷ داشتند آخرین تصاویر وطن‌شان را در ذهن می‌سپردند
بدنه‌ی بی‌دفاع در برابر حماقتی بزرگ که سال‌هاست دلش نخواسته کسی طلوع صبحی دل‌انگیز را تماشا کند.
شاید این پرده‌ی آخر نمایشی هولناک بود.
نمایشی که با پیراهن خونی قاسم شروع شد...
تاریخ مصرف قاسم سلیمانی مدت‌ها پیش تمام شده بود، این را خیلی‌ها می‌دانستند.
چند ماه قبلش یکی از همرزمانش سرسفره ناهار گفت: چوب خط سلیمانی هم پر شده، با کارتل‌های نفتی عراق زد و بند می‌کنه، همین روزها از همین ایران نسخه‌ش رو می‌پیچند...
نفت بصره قبل از قاسم ژنرال‌های آمریکایی زیادی را میلیونر کرده بود.
اما تاوان سوزاندن هر مهره‌ی بزرگ نظام، یک فاجعه‌ی هولناک برای ایرانیان است.
فاجعه به مثابه‌ی قرص فراموشی!
درد بزرگی که قدرت تحلیل را از کار بیندازد؛
بعد از قتل در استخر،فاجعه پلاسکو
بعد از قتل در بغداد، فاجعه هواپیمای اوکراینی.
البته با علم به اینکه کسی در این پرواز پاسپورت امریکایی ندارد!
برگردیم پشت پنجره‌ها...
در فاصله‌ زمانی برخورد موشک اول و دوم به هواپیما همه‌ی مسافران وقت داشتند ببینند چه بلایی دارد سرشان می‌آید.
از پشت همین پنجره‌ها...
نگاه‌های بهت‌زده‌ی 176 مسافری که از پشت همین پنجره‌ها به جای بارقه‌های خورشیدِ در حال طلوع، زبانه‌های آتشِ حماقت را می‌دیدند که تنوره می‌کشید تا بخشی از همه‌ی ما مردمِ بی‌دفاع را در ببلعد.
و خطای انسانی که هر سپیده دم تکرار می‌شود و آن‌سوی پنجره‌ی چشم ما بخشی از امید جمعی به آینده را می‌سوزاند

✍️محمد حیرانی


با کانال قلم همراه شوید:
https://www.tgoop.com/alisajjadi_ghalam

BY قلم. . .