خب یه چیزی بگم؟ امشب به این فکر کردم که به هرحال توی قرنی هستم که توی یکی از روزهاش فوت میکنم. پس سخت نگیرم دیگه غم هام و نذارم روی دوشم همه جا ببرم گم نشم لابه لای حس های بد شاید به نظر منفی بیاد اما خیلی عجیب امید میده بهم که سر پا بمونم چیزی به دل نگیرم…