محمدرضا اربابی 398

❤4👍4

439 viewsedited 20:34

#فیلمنگاشت
#طعم_چیزها
#the_taste_of_things

"طعم چیزها" عاشقانه‌ی غذایی فاخری‌است از کارگردان فرانسوی-ویتنامی، "تران آن هانگ"، که به‌خاطر این فیلم جایزه‌ی بهترین کارگردانی فیلم کن را در سال ۲۰۲۳ دریافت کرد.

این فیلم که اقتباسی از رمان "حماسه پرشور" اثر مارسال روف است، در سال ۱۸۸۹ میلادی و در آشپزخانه‌، اتاق پذیرایی و مزرعه‌ی خانه‌ی باشکوه روستایی دودن بوفَن، سرآشپز برجسته‌ی فرانسوی، جریان می‌یابد.

آقای دودَن که نقش آن را بنو مَگیمل ایفا می‌کند، یاری بیست‌ساله به نام یوجین دارد با نقش‌آفرینی ژولیت بینوش که علاوه بر دستیار آشپزی، معشوقه‌ی ازدواج‌ناپذیر اوست.

فیلم مَطلعی حدوداً ۳۵ دقیقه‌ای از مزرعه تا میز ناهار دارد که تماشایش نورون‌های مغز، پرزهای مزه‌شناس زبان و شبکه‌ی عصبی چشم را نوازش و ضربان قلب را تنظیم می‌کند.

این زوجِ درخشان چنان طعم‌ها را ترکیب می‌کنند و چنان از مزه‌ها سخن می‌گویند که در مقام بیننده گاه غبطه می‌خوریم که چرا آفرینه‌ای هنری همچون غذا و نوشیدنی را چنین سبک‌سرانه برای پرکردن شکم و سیری می‌خوریم و می‌نوشیم.
صدالبته که "طعمِ چیزها" صرفاً یک فیلم کارت‌پستالیِ آشپزی‌محور نیست. بلکه یک عاشقانه‌ی فاخر است که به همان ظرافتی که هنر آشپزی را به تصویر می‌کشد، هنر عشق‌ورزی را نیز نمایش می‌دهد.

دودن و یوجین دلبسته‌ی یکدیگرند و بستگی‌های بیشتری هم با هم دارند. اما یوجین بارها به درخواست ازدواج دودن جواب رد داده است. او برای "نه" خود دلیل جالبی دارد:

"اگر ازدواج کنیم دیگر نمی‌توانم هر وقت دلم خواست در اتاقم را قفل کنم!"

این پاسخ کنایی البته معنای عمیقی دارد که این روزها در روابط عاطفی در قالب‌های مختلف بیشتر درباره‌ی آن صحبت می‌شود. من آن را این‌گونه تعبیر می‌کنم: "ازدواج یا رابطه هم‌پوشانی کامل نیست، بلکه داشتن فصل مشترک‌ با هم در عین برخورداری از زیست مستقل فردی‌است."

نقطه‌ی اوج فیلم شاید خواستگاری پیروزمندانه‌ی آقای دودن باشد. او بعد از اینکه می‌فهمد یوجین به بیماری حادی مبتلاست دست به دامن هنرِ آشپزی‌اش می‌شود. ساعت‌ها وقت صرف می‌کند و یوجین را به میزی ویژه در اتاق غذاخوری خانه‌اش دعوت می‌کند تا با شامی ویژه او را مسحور و راضی کند. بله! اینجاست که تلفیق هنرِ آشپزی و هنر عشق‌ورزی صبورانه‌ی آقای دودن در نهایت پیروز می‌شود. البته این همه‌ی ماجرا نیست و توصیه می‌کنم فیلم را مزه‌مزه کنید و از تماشای صبورانه‌اش لذت ببرید.

در اثنای تماشای این فیلم مدام به لحظه‌های شتابناک زندگی فکر می‌کردم که مزه‌مزه‌اشان نکرده‌ام. به همه‌ی عجله‌ای که برای رسیدن به چیزهایی کرده‌ام. به فردا فکر می‌کنم و قاعده‌ای که برای خودم گذاشته‌ام: "هر روز اولین و آخرین روز زندگی توست، کاری کن بهترین روز زندگی‌ات باشد!" حالا باید بیشتر به "طعمِ چیزها" بیاندیشم و از چشیدن زندگی لذت ببرم.

https://www.tgoop.com/arbabi_m_r