پژوهشی در فرهنگ زرتشتی

فرضیه های جدید درباره زرتشت (شماره ۹)
#تاریخ_کیش_زرتشت
#زرتشت_و_اوستا 
#پژوهشی_در_فرهنگ_زرتشتی
مفهوم منفی -diua به دوره پیش از تاریخ ایرانیان بر می گردد و یکتاپرستی تنها نوآوری ممکن در سنت زردشتی است. در حقیقت، باید بگویم کلنز تقریبا خود به خود گرایش به پذیرش این نتیجه گیری دارد، زیرا به نظر وی، این نتیجه شامل استدلال مهمی در پشتیبانی از نظریه وی درباره دیو ایرانی دیوهای ایران باستان یا خدایان اولیه هندوآریایی هاست. ولی اگر با دقت بیشتری به موضوع بنگریم، متوجه می شویم همچنان که بارو می اندیشد، شناسایی آریایی های میتانی به عنوان هندوآریایی های اولیه دلالتی بر این موضوع ندارد که دیوها تنها خدایان هند و ایرانی بوده اند (گرچه وی می گوید زردشت آنها را شَر تلقی کرده است، و این صرفا به دلیل تحول طبیعی نیروهای غیر بشری نیست یا همان گونه که کلنز معتقد است: آنها باور دینی همه ایرانی ها نبوده اند. حتی اشاره ای بر این مهم ندارد که تفاوت زبان «اوستای جدید» و «اوستای گاهانی» دلیلی بر سپری شدن يک زمان قابل لحاظ بين آنهاست، که به احتمال، کمتر از ۲۰۰ سال نیست. در واقع، این تنها نظری است که بارو خودش عنوان می کند، که ردپای آن را می توان در سخنرانی افتتاحیه کلنز در کولژ دو فرانس یافت: يک وقفه دوسده ای بين اوستای قدیم و جدید لازم است و البته کافی هم هست. بنابراین زبان متون اوستای قدیم نمی تواند زودتر از قرن هشتم باشد. صورتهای کهن و قدمت اوستا موجب می شود تا تاریخ نگارش ریگودا را نزديک ترین زمان ممکن بر آن دانست. به نظر وی، این دوره شامل ۱۵۰۰ تا ۱۲۰۰ پیش از میلاد می شود که از آنچه بیشتر محققان بر آن اتفاق نظر دارند، فاصله دارد. از سوی دیگر، می توانیم به تحقیق جامع و دقیق پائولو دافينا مراجعه کنیم و با توجه به گردآوری سروده های ودایی در سبک و سیاق سنتی به توجیه زمان اوستا بپردازيم. از آنجایی که مشکل نکوهش دَیوَهای ایران باستان ارتباط مستقیم با مشکل زمان زردشت دارد به ویژه برای آنان که، چون من، فکر می کنند نکوهش آنها به دلیل رویکرد خود پیامبر است بهتر است بیشتر به این موضوع بپردازیم. اگر قرار بود ما نیز مانند بارو فکر کنیم که این زمان به نیمه دوم هزاره دوم پیش از میلاد بر می گردد، زمان زردشت نیز باید همین تاریخ بوده باشد. کلنز این گونه نمی اندیشد و با آنچه موله در کتاب(۱) ،نوشته، موافق است. " موله که طرفدار فطرت پان ایرانی است، معتقد است این نکوهش نه تنها رویکرد پیامبر است، بلکه جزء سازنده و ذاتی در نگرش دینی ایرانیان است. پس تا آن جا که به ما ربط دارد، باید ناهمسانی این نظریه را که دیو سازی چند قرن پیش از دوره هخامنشی پیش آمده. با این نظریه که پدیده پان ایرانیسم بوده، و بنابراین پیش از زردشت و اوستای قدیم رواج یافته است. اثبات کنیم. از آنجا که تصور می کنیم دیوسازی نتیجه نکوهشی است که زردشت صادر کرده است. تنها . رشته هایی را دنبال کنیم که از لحاظ زمانی ما را بسیار به عقب بر می گرداند.(ص ۵۸ _ ۵۹)

۱)Culte ,Mythe et Cosmologie dans l'Iran Ancien

مأخذ: نیولی، گراردو. زردشت در تاریخ. ترجمه: مهدیه چراغیان. بنگاه ترجمه و نشر کتاب پارسه. سال ۱۳۹۳
🔥 @atorshiz 🔥

www.tgoop.com/atorshiz/4077

331 viewsداریوش میرزاخانی, Oct 6 at 22:10

فرضیه های جدید درباره زرتشت (شماره ۹)
#تاریخ_کیش_زرتشت
#زرتشت_و_اوستا 
#پژوهشی_در_فرهنگ_زرتشتی
مفهوم منفی -diua به دوره پیش از تاریخ ایرانیان بر می گردد و یکتاپرستی تنها نوآوری ممکن در سنت زردشتی است. در حقیقت، باید بگویم کلنز تقریبا خود به خود گرایش به پذیرش این نتیجه گیری دارد، زیرا به نظر وی، این نتیجه شامل استدلال مهمی در پشتیبانی از نظریه وی درباره دیو ایرانی دیوهای ایران باستان یا خدایان اولیه هندوآریایی هاست. ولی اگر با دقت بیشتری به موضوع بنگریم، متوجه می شویم همچنان که بارو می اندیشد، شناسایی آریایی های میتانی به عنوان هندوآریایی های اولیه دلالتی بر این موضوع ندارد که دیوها تنها خدایان هند و ایرانی بوده اند (گرچه وی می گوید زردشت آنها را شَر تلقی کرده است، و این صرفا به دلیل تحول طبیعی نیروهای غیر بشری نیست یا همان گونه که کلنز معتقد است: آنها باور دینی همه ایرانی ها نبوده اند. حتی اشاره ای بر این مهم ندارد که تفاوت زبان «اوستای جدید» و «اوستای گاهانی» دلیلی بر سپری شدن يک زمان قابل لحاظ بين آنهاست، که به احتمال، کمتر از ۲۰۰ سال نیست. در واقع، این تنها نظری است که بارو خودش عنوان می کند، که ردپای آن را می توان در سخنرانی افتتاحیه کلنز در کولژ دو فرانس یافت: يک وقفه دوسده ای بين اوستای قدیم و جدید لازم است و البته کافی هم هست. بنابراین زبان متون اوستای قدیم نمی تواند زودتر از قرن هشتم باشد. صورتهای کهن و قدمت اوستا موجب می شود تا تاریخ نگارش ریگودا را نزديک ترین زمان ممکن بر آن دانست. به نظر وی، این دوره شامل ۱۵۰۰ تا ۱۲۰۰ پیش از میلاد می شود که از آنچه بیشتر محققان بر آن اتفاق نظر دارند، فاصله دارد. از سوی دیگر، می توانیم به تحقیق جامع و دقیق پائولو دافينا مراجعه کنیم و با توجه به گردآوری سروده های ودایی در سبک و سیاق سنتی به توجیه زمان اوستا بپردازيم. از آنجایی که مشکل نکوهش دَیوَهای ایران باستان ارتباط مستقیم با مشکل زمان زردشت دارد به ویژه برای آنان که، چون من، فکر می کنند نکوهش آنها به دلیل رویکرد خود پیامبر است بهتر است بیشتر به این موضوع بپردازیم. اگر قرار بود ما نیز مانند بارو فکر کنیم که این زمان به نیمه دوم هزاره دوم پیش از میلاد بر می گردد، زمان زردشت نیز باید همین تاریخ بوده باشد. کلنز این گونه نمی اندیشد و با آنچه موله در کتاب(۱) ،نوشته، موافق است. " موله که طرفدار فطرت پان ایرانی است، معتقد است این نکوهش نه تنها رویکرد پیامبر است، بلکه جزء سازنده و ذاتی در نگرش دینی ایرانیان است. پس تا آن جا که به ما ربط دارد، باید ناهمسانی این نظریه را که دیو سازی چند قرن پیش از دوره هخامنشی پیش آمده. با این نظریه که پدیده پان ایرانیسم بوده، و بنابراین پیش از زردشت و اوستای قدیم رواج یافته است. اثبات کنیم. از آنجا که تصور می کنیم دیوسازی نتیجه نکوهشی است که زردشت صادر کرده است. تنها . رشته هایی را دنبال کنیم که از لحاظ زمانی ما را بسیار به عقب بر می گرداند.(ص ۵۸ _ ۵۹)

۱)Culte ,Mythe et Cosmologie dans l'Iran Ancien

مأخذ: نیولی، گراردو. زردشت در تاریخ. ترجمه: مهدیه چراغیان. بنگاه ترجمه و نشر کتاب پارسه. سال ۱۳۹۳
🔥 @atorshiz 🔥

BY پژوهشی در فرهنگ زرتشتی