پژوهشی در فرهنگ زرتشتی

فرضیه های جدید درباره زرتشت (شماره ۱۰)
#تاریخ_کیش_زرتشت
#زرتشت_و_اوستا 
#پژوهشی_در_فرهنگ_زرتشتی
به نظر من، نظریه ای که هرمان لومل درباره دیوسازی از دَیوَها ارائه داد، هنوز ارزشمند و معتبر است. در این راستا، نه تنها تئودور نولدکه نکاتی را درباره دیو سپید مازندران و نام های خاص شاهزادگان اوسروشنا در سرزمین، بیان کرده، بلکه امیل بنونیست نیز درباره طبقه بندی خدایان (دَیوهَ) و آدمیان (مَشيَه) اظهار نظر کرده است. دوشن گیمن و محقق فقید گنو ویدن گرن نیز (وی اصطلاح پهلوی «دیوان و مردمان» را ذکر کرده است) این مهم را متذکر شده اند. کتیبه خشایارشا درباره دَیوَها و علم ریشه شناسی نام های سغدی، مذکور در اسناد کوه مُغ، آن گونه که هنینگ می گوید، و دیگر اسناد، طبق تحقیقاتی که بوتاکا یوشیدا در(۱) و نیکولاس سیمز ویلیامز در کتاب خود (۲) انجام داده اند، از این موضوع پشتیبانی می کنند. هرچند، کلنز این موارد را به شمار نمی آورد. به طور کلی، این مدرک با توضیحی که موله می دهد، همخوانی ندارد. وی معتقد است که نمی توان تأثیر بوداباوری را بر اسامی خاص، نادیده گرفت. بدین ترتیب نقدی که کلنز از نظريه لومل دارد، بسیار حدسی و فرضی است. همین مطلب را می توان برای مقاله بارو گفت. گرچه این مقاله در سال ۱۹۷۳ نوشته شده، ولی کاملا مشخص است که وی از آنچه هنینگ در سال ۱۹۶۵ و بنونیست در سال ۱۹۶۸ نوشته بودند، آگاهی نداشته است: در حقیقت، هیچ اشاره ای به این دو مقاله مهم در نوشته ای دیده نمی شود. به نظر من، اگر وی با این دو مقاله آشنا بود، به احتمال زیاد - daiua ایرانی باستان را يک وام واژه از هندوآریایی های اولیه نمی دانست. پیش تر گفتم که نظریه بارو مبنی بر مردود بودن -daiva ها را می توان در خصوص ایندره، سوروَه، و نانگهَیَثیه پذیرفت، که با نام های خدایان ودایی ایندره، سَروَه و ناستیه مطابقت دارند. ولی این بدان معنا نیست که -daiua وام واژه ای از هندوآریایی اولیه در ایران است. این سه خدای هندی در ایران طرد شده اند به طوری که خدایان شر و هماورد و همیستار اهوره مزدا به شمار می آیند. گرچه ممکن است این نگرش پوچ به نظر رسد، ولی کلنز نگاه دیگری به آن دارد: در این راستا، می توان گفت که -daiua ایرانی باستان، به معنای دیر است و نه خدا.(ص ۵۹)

۱)Sogdian inscriptions in Chinese script
۲)Sogdian inscriptions of the Upper Indus

مأخذ: نیولی، گراردو. زردشت در تاریخ. ترجمه: مهدیه چراغیان. بنگاه ترجمه و نشر کتاب پارسه. سال ۱۳۹۳
🔥 @atorshiz 🔥

www.tgoop.com/atorshiz/4078

1.3K viewsداریوش میرزاخانی, Oct 6 at 22:10

فرضیه های جدید درباره زرتشت (شماره ۱۰)
#تاریخ_کیش_زرتشت
#زرتشت_و_اوستا 
#پژوهشی_در_فرهنگ_زرتشتی
به نظر من، نظریه ای که هرمان لومل درباره دیوسازی از دَیوَها ارائه داد، هنوز ارزشمند و معتبر است. در این راستا، نه تنها تئودور نولدکه نکاتی را درباره دیو سپید مازندران و نام های خاص شاهزادگان اوسروشنا در سرزمین، بیان کرده، بلکه امیل بنونیست نیز درباره طبقه بندی خدایان (دَیوهَ) و آدمیان (مَشيَه) اظهار نظر کرده است. دوشن گیمن و محقق فقید گنو ویدن گرن نیز (وی اصطلاح پهلوی «دیوان و مردمان» را ذکر کرده است) این مهم را متذکر شده اند. کتیبه خشایارشا درباره دَیوَها و علم ریشه شناسی نام های سغدی، مذکور در اسناد کوه مُغ، آن گونه که هنینگ می گوید، و دیگر اسناد، طبق تحقیقاتی که بوتاکا یوشیدا در(۱) و نیکولاس سیمز ویلیامز در کتاب خود (۲) انجام داده اند، از این موضوع پشتیبانی می کنند. هرچند، کلنز این موارد را به شمار نمی آورد. به طور کلی، این مدرک با توضیحی که موله می دهد، همخوانی ندارد. وی معتقد است که نمی توان تأثیر بوداباوری را بر اسامی خاص، نادیده گرفت. بدین ترتیب نقدی که کلنز از نظريه لومل دارد، بسیار حدسی و فرضی است. همین مطلب را می توان برای مقاله بارو گفت. گرچه این مقاله در سال ۱۹۷۳ نوشته شده، ولی کاملا مشخص است که وی از آنچه هنینگ در سال ۱۹۶۵ و بنونیست در سال ۱۹۶۸ نوشته بودند، آگاهی نداشته است: در حقیقت، هیچ اشاره ای به این دو مقاله مهم در نوشته ای دیده نمی شود. به نظر من، اگر وی با این دو مقاله آشنا بود، به احتمال زیاد - daiua ایرانی باستان را يک وام واژه از هندوآریایی های اولیه نمی دانست. پیش تر گفتم که نظریه بارو مبنی بر مردود بودن -daiva ها را می توان در خصوص ایندره، سوروَه، و نانگهَیَثیه پذیرفت، که با نام های خدایان ودایی ایندره، سَروَه و ناستیه مطابقت دارند. ولی این بدان معنا نیست که -daiua وام واژه ای از هندوآریایی اولیه در ایران است. این سه خدای هندی در ایران طرد شده اند به طوری که خدایان شر و هماورد و همیستار اهوره مزدا به شمار می آیند. گرچه ممکن است این نگرش پوچ به نظر رسد، ولی کلنز نگاه دیگری به آن دارد: در این راستا، می توان گفت که -daiua ایرانی باستان، به معنای دیر است و نه خدا.(ص ۵۹)

۱)Sogdian inscriptions in Chinese script
۲)Sogdian inscriptions of the Upper Indus

مأخذ: نیولی، گراردو. زردشت در تاریخ. ترجمه: مهدیه چراغیان. بنگاه ترجمه و نشر کتاب پارسه. سال ۱۳۹۳
🔥 @atorshiz 🔥

BY پژوهشی در فرهنگ زرتشتی