🌲🌳🌲🌳

سایهٔ حق بر سر بنده بود
عاقبت جوینده یابنده بود


گفت پیغمبر که چون کوبی دری
عاقبت زان در برون آید سری

#حضرت_مولانا



@baghesabzeshgh

🌳🌲🌳🌳

بِه از این چه شادمانی
که تو جانی و جهانی

#مولانا
غزل ۷۶۷
#دیوان_شمس


@baghesabzeshgh

لرستان ،الیگودرز ،دشت #لاله_های_واژگون👆


✍#زهراغریبیان_لواسانی

لاله واژگون گل زیبا و عجیبی است .

بر اساس داستان ها
لاله واژگون شاهد به قتل رسیدن سیاووش
به دست گرسیوز برادر افراسیاب بوده
و بعد از آن از شدت اندوه سر به زیرانداخته .

نقش و نگارهای این لاله غمگین را می توانید در طاق بستان
و آثار تاریخی دوره ساسانی ببینید  .

این گل زیبا  و کمیاب 
قصه گوی خاموشی است
که از شدت شرم و اندوه سرخ رنگ است .


#سیاووش
#افراسیاب
#گرسیوز
#اندوه
#شاهنامه

@baghesabzeshgh

https://gharibianlavasani.ir

🌲🌳🌲🌳

غزل ۴۰۴ #دیوان_شمس
#مولانا


هله ای آنک بخوردی سحری باده که نوشت
هله پیش آ که بگویم سخن راز به گوشت

می روح آمد نادر رو از آن هم بچش آخر
که به یک جرعه بپرد همه طراری و هوشت

چو از این هوش برستی به مساقات و به مستی
دهدت صد هش دیگر کرم باده فروشت

چو در اسرار درآیی کندت روح سقایی
به فلک غلغله افتد ز هیاهوی و خروشت



@baghesabzeshgh

#اشعاری_که_مولانا_هرگز_نسروده
✍#زهراغریبیان_لواسانی


متاسفانه این روزها کلیپ های پر شور و رنگ، با اشعار نو  ، به نام مولانا
دل مخاطبان را می رباید .
مخاطبانی که اکثرا مردمی هستند که اطلاعی، نه از ظاهر ابیات مولانا دارند وگرنه از سبک شعر متوجه شاعر می شدند
و یا افرادی هستند که از تفکر مولانا به دور هستند و چون خواندن مثنوی و فهم آن آسان نیست و یا غزلیات شمس و رباعی های مولانا را نیز نخوانده اند ، این اشعار  حال خوشی به آنها می دهد
و با مولانایی که در نظر آنان ، عشقی  رمانتیک به شمس داشته  ،هم ذات پنداری می کنند و یا به درک سطحی ای در دین می رسند که با عرفان مولانا بسیار فاصله دارد ‌.
اشعاری از این گونه که ممکن است برای شاعران عزیزی باشد اما از آن مولانا نیست :
نه مرادم نه مریدم
نه پیامم نه نویدم
نه سلامم نه علیکم
نه سیاهم نه سپیدم
نه چنانم که تو گویی
نه چنینم که تو خوانی
نه آنگونه که گفتند و شنیدی
نه سمایم نه زمینم
نه به زنجیر کسی بسته و برده ی دینم
....
و یا
حقیقت
نه به رنگ است و نه بو
نه به های است ونه هو
نه به این است ونه او
نه به جام است و سبو
گر به این نقطه رسیدی به تو سر بسته و در پرده بگویم تا کسی نشنود این راز گهر بار جهان را:
آنچه گفتند و سرودند
تو آنی
خود تو جان جهانی
گر نهانی و عیانی
....
متاسفانه گاهی افراد برای تبلیغ  کلاس هایی که به نام مولوی شناسی ،خودشناسی برگزار می کنند و ملغمه ای سطحی  از عرفان ها ،فرقه های صوفی گری و آیین ها را در خود دارد ،از این اشعار استفاده می کنند تا به آسانی  افراد بسیاری را جذب کلاس هایشان نمایند و جیب گشاد خود را پر کنند .
با تجربه ای که از سالها تدریس مثنوی دارم ،هر فردی بر سر خوان مولانا نمی نشیند و تحمل مفاهیم ارزشمند مثنوی  را ندارد  و اکثرا دنبال دریافت های آنی و لحظه ای هستند که بنا به فرمایش مولانا ،در کوی عرفان و آنهم مثنوی راه ندارند .

شناخت اندیشه مولانا ،تشنگی و عطش جان می خواهد و دردی و آگاهی ای که طالب را به مقصود برساند .

البته در اندیشه مولانا اگر انسان ،طالب  و جستجوگر  باشد و حتی مسیر را به اشتباه برود ،درد ،او را به شاهراه حقیقی خواهد رساند .

گفت پیغمبر که چون کوبی دری
عاقبت زان در برون آید سری
چون نشینی بر سر کوی کسی
عاقبت بینی تو هم روی کسی
چون ز چاهی می‌کنی هر روز خاک 
عاقبت اندر رسی در آب پاک

#مثنوی دفتر سوم


بخشی از #کتاب_پیچیده_در_عاشقی

#مولانا
#شمس_تبریزی
#اشعار_جعلی



@baghesabzeshgh

https://gharibianlavasani.ir

🌲🌳🌲🌳🌲


برخیز به میدان رو در حلقه رندان رو
رو جانب مهمان رو کز راه بعید آمد

غم‌هاش همه شادی بندش همه آزادی
یک دانه بدو دادی صد باغ مزید آمد

#مولانا
غزل ۶۳۲
#دیوان_شمس

@baghesabzeshgh

#خاطرات_من_با_مثنوی_مولانا
✍#زهرا_غریبیان_لواسانی

کلاس های مثنوی مولانا در خانه با صفای دکتر شهیدی برگزار می شد و ابیات زیبای دفتر اول مثنوی ،از نی نامه تا داستان طوطی و بازرگان، روح را به عالم بی انتهای ازلی می برد .

بشنو این نی چون شکایت می‌کند

از جدایی‌ها حکایت می‌کند

کز نیستان تا مرا ببریده‌اند

در نفیرم مرد و زن نالیده‌اند

سینه خواهم شرحه شرحه از فراق

تا بگویم شرح درد اشتیاق

هر کسی کو دور ماند از اصل خویش

باز جوید روزگار وصل خویش

عشق در هوای خانه موج می زد و تک تک آجرهای حیاط  و کتاب های کتابخانه، مثنوی خوان و سمیع و بصیر می شد.
من در آن خانه بود که عاشق دیوارهای خاک گرفته ای شدم که با جان انسان حرف ها داشت.

جمله ی ذرّات عالم در نهــان / با تو می گویند روزان و شبــان
ما سمیعیم و بصیریم و هشیم / با شمـــا نامحـرمان ما ناخوشیـم
چون شما سوی جمادی می شوید / محرم جان جمادان کی شوید؟

در یکی از راهروها اتاق کوچکی بود که  نمازخانه کوچک استاد و اتاقی برای خلوت روح بود ،همه فضای آن خانه فرصتی برای زندگی در ساحت مثنوی معنوی بود .

فکر می کنم من با درک و حضور در آن خانه قدیمی و بعد سالهای طولانی تدریس در خانه موزه دکتر معین که خانه تاریخی و زیباتری بود ،عاشق خانه های قدیمی شدم و هنوز باور دارم که روح و صفایی که در  معماری خانه قدیمی وجود دارد در خانه های امروزی حس نمی شود .
در ساخت خانه های قدیمی ارتباط روح با معماری در نظر گرفته می شد . ارتفاع دیوارها و سقف بلند اتاق ها ،ارتباط معناداری با ساحت وجودی انسان داشت  .
اولین قدم  اهل خانه و میهمان، در حیاط ِخانه بود و حیاط به منزله روح خانه  و  ایوان ها و اتاق ها هر کدام سمبلی از  نفس و جسم بودند  .

در ساخت بنا همواره به  نور و جایگاه تابیدن آن در معماری خانه دقت می شد ،چرا که نور خورشید همواره عنصری اهورایی بود و  نور در معماری ایرانی برخاسته از حضور احترام آمیز  نور و ایجاد شور و شعف در وجود انسان داشت که  ریشه اش را  در حکمت و عرفان نیز می توان پیدا کرد .

در  معماری ایرانی حتی از اشکال هندسی برای ترکیب ریاضی وار ذهن و روح استفاده می شد
و اگر تژئینی در خانه بود ،هر تزئین مفاهیم و کارکرد‌های خاص خود را داشت ،

گاه خط خوشنویسی و گاه نقوش گیاهی و گل ،نمونه حضور انسان ایرانی بود که دلش رو به سوی باغ و کتابت دارد و  با جان و دل به شعر بسته است و شاعری در رگ های اوست .

و ما در درون ِخانه قدیمی ای که نَفس دکتر شهیدی نیز در آن حس می شد ،مثنوی را می خواندیم و دل به کلام مولانا می سپردیم .هرکس جرعه ای می نوشید و‌ذوق و‌حالی می یافت و‌عطشش فزونی می یافت تا هفته بعد که برای دیدار با مولانا ،دوباره بیاید .

در آن خانه زیبا بود که تصمیم گرفتم داستان زندگی مولانا را بنویسم .نیاز به دانستن زندگی مولانا در کنار مطالعه مثنوی ،به فهم مثنوی کمک می کرد و بسیاری از دوستان از زندگی مولانا اطلاع کاملی نداشتند وچون زندگی مولانا از افکارش جدا نبود ،این مهم ،بیشتر احساس می شد
و کتاب “#باغ_سبز_عشق “،از  زندگی من با مولانا زاده شد و عشقی که به اندیشه های او داشته و دارم .

ادامه دارد
از مقدمه کتاب #پیچیده_در_عاشقی

#کلاس_مثنوی

@baghesabzeshgh

وب سایت شخصی نویسنده :
👇👇
https://gharibianlavasani.ir/product/baghesabzeshgh/

پانایوتیس کالانتزوپولوس/یونان☝
🌳🌲🌳🌲

«چون می‌پنداریم «چیزی خوب است» به آن میل‌ نمی‌کنیم، بلکه چون به آن میل می‌کنیم، آن را خوب می‌پنداریم.»
.
#اسپینوزا
🌲🌳🌲🌳

به هرآنچه که ما را به‌برخی از انسان‌ها
وابسته می‌کند نام عشق ندهیم. گاهی
منفعت‌ طلبی، گاهی دل‌ سوزی و گاهی
تنهایی‌ و.. می‌تواند ما را با توهم عشق فریب دهد

#افسانه_سیزیف
#آلبر_کامو

@baghesabzeshgh

طلوع خورشید بر سترگ قله رفیع #دماوند
بر فراز ابرها
ویدئو #مهدی_نورمحمدی

🌲🌳🌲🌳

شب رفت صبوح آمد غم رفت فتوح آمد
خورشید درخشان شد تا باد چنین بادا

#مولانا
غزل ۸۲
#دیوان_شمس


@baghesabzeshgh

درخت ارغوان ،منزل هوشنگ ابتهاج ☝️

#ارغوان
شعر: #ابتهاج
علیرضا #قربانی

ارغوان
✍️#زهراغریبیان_لواسانی

ماجرای درخت ارغوان ابتهاج اینچنین بود که :

ابتهاج سالها پیش می خواست خانه ای را با عشق برای خودش بسازد
و آجر به آجر روی هم گذاشت و خانه در خیال او و بعد بر روی زمین بزرگ می شد . که به یکباره چشمش در آن نزدیکی به کنده خشکیده درختی افتاد که بیش از سیصد سال از عمرش،می گذشت اما هنوز جان داشت
می گفت نگران بودم که پای آن درخت سیمان ریخته نشود و او را به مرگ فجیعانه ای در حصار سیمان نکشم .
  تا اینکه دور کنده پاجوش‌های نازک و سبز بیرون آمد و کم‌کم هرکدام از این پاجوش‌ها تبدیل به یک تنه ضخیم شد. من به این درخت انس پیدا کردم و هر روز صبح که بیدار می‌شدم، می‌رفتم پای درخت و با آن حرف می‌زدم. کم‌کم درخت ارغوان برای من سمبلی از زندگی شخصی تا آرمان‌ها و آرزوها شد"

دو بار از هجران درخت گریان شد .یک بار در زندان و سرود :
"ارغوانم آنجاست!
ارغوانم تنهاست!
ارغوانم دارد می‌گرید!
چون دل من که چنین خون‌آلود، هر دم از دیده فرو می‌ریزد

و دیگر بار به وقت مهاجرت از ایران در دل ،به فراق از ارغوان گریست .
 
ارغوان او اینک بسیار تنهاست


@baghesabzeshgh

صدای اهورایی استاد #شجریان☝️
هر دمی چون نی
از دل نالان
شکوه ها دارم

 
#قصه_نی
✍️#زهراغریبیان_لواسانی

بشنو این نِی چون حکایت میکند
از جداییها شکایت میکند 
 کز نیستان تا مرا ببریده‌اند
از نفیرم مرد و زن نالیده‌اند  
سینه خواهم شرحه شرحه از فراق
تا بگویم شرح درد اشتیاق 
 هر کسی کو دور ماند از اصل خویش
باز جوید روزگار وصل خویش

مولانا در دیباچه مثنوی وقتی سخن از زبان نِی  می گوید ،نه از درد جسمانی، بلکه از فراقی حرف می زند که جانش را شرحه شرحه کرده است .
قصه نی ،عبور انسان از دایره محدود منیت است و راه جستن به بیکران هستی ،خدا می باشد.
نِی مولانا خود اوست که در روزگارش ناشناخته ماند و کسی به اسرار او واقف نشد .
نِی نشانه انسانی است که چون نی از درون خالی شده و صدای خدا را منعکس می کند .
نِی هبوط روحی است که از غربت خود و اشتیاق به بازگشت به نیستان با ما سخن می گوید .

📕#کتاب_غربت_وجودی
#نی_نامه
#مثنوی




@baghesabzeshgh

https://gharibianlavasani.ir/

نام این گل زیبا "موسی در گهواره" است
یاد این شعر مولانا افتادم :

چون به بی‎رنگی رسی کان داشتی
موسی و فرعون دارند آشتی!
.
مولانا  می فرماید که راه ها مختلف است
و در آن اختلاف ،اما مقصد یکیست .
همه ادیان یک گوهرند
و ما چون دچار رنگ تعلقات هستیم
در ظاهر می مانیم و دچار جدال با انسان های دیگر می شویم.

✍#زهراغریبیان_لواسانی


#مولانا
#مثنوی
#موسی


@baghesabzeshgh