tgoop.com/basicscienceshealthfacultymember/1006
Last Update:
⭕️ پیام وارده / خلاصه تجربه فعالیت در دانشگاه‌های خارج از کشور / مقایسه با رویکردهای ناصواب برخی مدیران کوته‌فکر دانشگاه‌ها
من یکی از اعضای هیئت علمی علوم پایه هستم که تصمیم گرفتم مدتی فعالیت آکادمیک در دانشگاه های خارج از ایران را تجربه کنم و این خلاصه‌ای از تجربیاتم در یک سال اخیر است:
۱. اینجا چیزی به نام کارت زنی وجود ندارد و از استاد و دانشجو و محقق به هیچ کدام اجباری نمی‌شود ساعت ورود و خروج را جایی ثبت کنند. براساس قرارداد، ساعت کاری حدود ۳۷ ساعت در هفته است.
۲. کار پژوهشی برای همه، هیبرید است. یعنی می‌توانید برخی روزها به آفیس بروید و برخی روزها در خانه کار کنید و عموما هم انتخابش با خودتان است. جلسات و هماهنگی‌ها در بستر آنلاین انجام می‌شود. شما حتی ممکن است در شهر دیگری زندگی کنید و از همان جا کلاسهای درس را برقرار کنید.
۳. اصلی وجود دارد به نام تعادل کار و زندگی. شما قرار نیست در تعطیلات و آخر هفته و پس از پایان ساعت کاری، پاسخگوی تلفن کاری یا ایمیل باشید. ساعت شروع کار هم ۹ صبح است.
۴. اگر بیمار شوید، مرخصی‌های استعلاجی نیازی به گواهی پزشک ندارد و براساس خوداظهاری است، مگر آنکه بیماری طولانی شود (بیش از یک هفته). حتی برای احساس افسردگی، اضطراب یا خستگی ناشی از کار هم می‌توانید از چنین مرخصی استفاده کنید.
۵. بحث تبعیض، یا مورد زورگویی آکادمیک قرار گرفتن مهم است و کانالهایی برای گزارش و حمایت در دانشگاه وجود دارد.
۶. اینجا هدف انجام پژوهش، پر کردن گپ های دانش و تبدیل آن به یک تکنولوژی یا خدمات جدید است. نه صرفا چاپ مقاله. گرچه چاپ مقاله به عنوان بخشی از پروسه تولید علم جایگاه خودش را دارد ولی مسابقه‌ای درکار نیست.
۷. کسی به کسی دکتر و استاد و رئیس و مدیر و... نمی‌گوید. همه از رئیس دانشگاه و استاد و دانشجو تا مامور نظافت اتاقها، همدیگر را با اسم کوچک خطاب می‌کنند. احترام همه شبیه هم است و کسی جلوی کسی خم و راست نمی‌شود.
۸. هیچ عجله و فشاری برای انجام کارها نیست و همه چیز با برنامه ریزی، براساس جداول مشخص زمانی جلو می‌رود.
۹. چیزی به نام گفتگوی انتقادی سالیانه وجود دارد که بین محقق و مدیر بالادستی اش انجام می‌شود تا فرد به نقاط ضعف و قوت خود پی ببرد و انتظارات از خود و مجموعه را برای یک سال آینده مشخص کند. مثلا نقطه ضعف من این بود که بیش از حد کار می‌کردم که عادتی باقی مانده از کار در ایران بود!
۱۰. و در پایان دانشگاه در قبال قرارداد کاری شما سعی می‌کند حمایتگر باشد و اگر امکان ادامه همکاری باشد، آن را چند ماه زودتر به شما اطلاع می‌دهد تا محقق اش را برای خودش نگه دارد.
پ.ن: من با یک سال مرخصی بدون حقوق از یکی از دانشگاهای تیپ یک به اینجا آمدم و اخیرا گفتند دیگر مرخصی ات را تمدید نمی‌کنیم! یعنی اگر رفتی دیگر برنگرد!!
استادان علوم پایه وزارت بهداشت
@basicscienceshealthfacultymember
BY استادان علوم پایه وزارت بهداشت
Share with your friend now:
tgoop.com/basicscienceshealthfacultymember/1006