tgoop.com/beyondlinguistics/16
Last Update:
آواهای گفتاری در بیشتر زبان‌ها از جمله زبان‌های ایرانی، با سازوکار جریان برون‌سوی هوا از شش‌ها تولید می‌شوند؛ به بیان دیگر، جریان هوای بازدم از شش‌ها وارد نای، حنجره، حلق، دهان یا بینی می‌شود و بسته به باز یا بسته بودن تارآواها در حنجره، تنگ شدن یا مسدود شدن دیواره حلق و بخش‌هایی از حفره دهان، باز یا بسته بودن حفره بینی و نیز حالت‌های مختلف زبان از جمله افتادگی یا افراشتگی و غیره، آواهای مختلف گفتاری تولید می‌شوند.
اما در برخی از زبان‌های بشری مانند زبان‌های افریقایی زولو و خوسا، آواهای گفتاری با مکانیسم جریان هوای درون‌سوی به شش‌ها تولید می‌شوند؛ این آواها در زبان‌شناسی، آواهای نُچی (click) نامیده می‌شوند.
آواهای نچی می‌توانند دولبی (با فشردن لب‌ها بر هم)، دندانی، لثوی یا کامی باشند؛ در آواهای دندانی، لثوی و کامی، زبان به ترتیب با دندان‌های بالا، لثه و کام (قسمت نرم عقب سقف دهان) تماس پیدا می‌کند.
در زبان فارسی، آواهای نچی دندانی و کامی در مواردی چون ایستاندن چهارپایان تولید می‌شوند که آواهایی غیرزبانی هستند؛ به همین دلیل به این آواها، آواهای شبانی نیز گفته شده است.
خورشید صبوری
@beyondlinguistics
BY زبان‌شناسی و فراتر از آن
Share with your friend now:
tgoop.com/beyondlinguistics/16