زبان‌شناسی و فراتر از آن

هندوتوا (Hindutva) یک ایدئولوژی سیاسی‌-‌فرهنگی است که به هویت برتر هندوها در جامعه هندوستان اشاره دارد. این مفهوم نخستین بار در آغاز سده بیستم از سوی وینایاک دامودار ساوارکار مطرح شد. ساوارکار در کتاب خود به نام Hindutva:Who is Hindu? به تعریف این ایدئولوژی پرداخت و آن را به‌ عنوان یک مفهوم ملی‌گرایانه که بر هویت برتر هندوها تأکید دارد، معرفی کرد.

بر پایه آموزه‌های هندوتوا، هندوستان باید زیر نام ملت هندو شناخته شود و فرهنگ، زبان و سنت‌های هندو باید بخش اصلی و تعیین‌کننده هویت ملی این کشور باشد. این ایدئولوژی از پشتیبانی ملی‌گرایی هندو برخوردار است و اغلب پاسخی است به افزایش نفوذ دیگر مذاهب، به‌ویژه اسلام و مسیحیت در هندوستان.

ایدئولوژی هندوتوا نوزایی و نگاهداشت فرهنگ و میراث زبانی هند به ویژه زبان سانسکریت را بسیار ارج می‌نهد و از دید هواداران این ایدئولوژی، سنسکریت نه تنها زبان باستانی هند بلکه مادر همه زبان‌های امروزین هند مانند هندی، ماراتی و بنگالی است. به باور آنان فرهنگ و زبان هندی در طول تاریخ هندوستان همواره برتر بوده و دیرینگی آن به دوران وداها (۱۵۰۰ تا ۵۰۰ پیش از میلاد) و زبان برتر سنسکریت می‌رسد. برهان آنان این است که این زبان، هند را با یک پیوستار فرهنگی و زبانی گسترده‌تر که از اروپا تا آسیای میانه امتداد داشته، پیوند می‌دهد اما راویان هندوتوا همواره نظریه مهاجرت هندواروپاییان را رد می‌کنند.

آنها بر زبان هندی تأکید بسیار دارند و دیگر زبان‌ها چون تامیل که از خانواده غیرهندواروپایی دراویدی است و دارای سنتی مستقل و دیرینه در جنوب هند می‌باشد را نادیده می‌انگارند و سرکوب می‌کنند. آنان به دنبال پافشاری بر میراث بومی هند و کوچک شمردن تأثیر فرمانروایان بیگانه همچون گورکانیان (مغولان هند) و امپراتوری بریتانیا بر فرهنگ و زبان هند، تأثیر دیگر زبانها مانند پارسی، عربی و انگلیسی بر زبان‌های نوین هند را رد می‌کنند یا به هیچ می‌انگارند.

✍🏻 خورشید صبوری

https://www.tgoop.com/beyondlinguistics

https://whatsapp.com/channel/0029Vagy3m505MUWjXocKA2y

Telegram

زبان‌شناسی و فراتر از آن

دوباره راه‌اندازی‌شده در ۲۶ مرداد ۱۴۰۳

درگاهی برای آشنایی با زبان‌های ایرانی و هر آنچه با زبان و فرهنگ در پیوند است. تأکید بر دانشی بودن محتوا است، این درگاه پی‌درپی و با بازه‌ی زمانی اندک به‌روز نمی‌شود.


سخن با گرداننده: https://www.tgoop.com/khorshidsaboori

www.tgoop.com/beyondlinguistics/27

1.6K viewsخورشید صبوری, Sep 11 at 12:48

هندوتوا (Hindutva) یک ایدئولوژی سیاسی‌-‌فرهنگی است که به هویت برتر هندوها در جامعه هندوستان اشاره دارد. این مفهوم نخستین بار در آغاز سده بیستم از سوی وینایاک دامودار ساوارکار مطرح شد. ساوارکار در کتاب خود به نام Hindutva:Who is Hindu? به تعریف این ایدئولوژی پرداخت و آن را به‌ عنوان یک مفهوم ملی‌گرایانه که بر هویت برتر هندوها تأکید دارد، معرفی کرد.

بر پایه آموزه‌های هندوتوا، هندوستان باید زیر نام ملت هندو شناخته شود و فرهنگ، زبان و سنت‌های هندو باید بخش اصلی و تعیین‌کننده هویت ملی این کشور باشد. این ایدئولوژی از پشتیبانی ملی‌گرایی هندو برخوردار است و اغلب پاسخی است به افزایش نفوذ دیگر مذاهب، به‌ویژه اسلام و مسیحیت در هندوستان.

ایدئولوژی هندوتوا نوزایی و نگاهداشت فرهنگ و میراث زبانی هند به ویژه زبان سانسکریت را بسیار ارج می‌نهد و از دید هواداران این ایدئولوژی، سنسکریت نه تنها زبان باستانی هند بلکه مادر همه زبان‌های امروزین هند مانند هندی، ماراتی و بنگالی است. به باور آنان فرهنگ و زبان هندی در طول تاریخ هندوستان همواره برتر بوده و دیرینگی آن به دوران وداها (۱۵۰۰ تا ۵۰۰ پیش از میلاد) و زبان برتر سنسکریت می‌رسد. برهان آنان این است که این زبان، هند را با یک پیوستار فرهنگی و زبانی گسترده‌تر که از اروپا تا آسیای میانه امتداد داشته، پیوند می‌دهد اما راویان هندوتوا همواره نظریه مهاجرت هندواروپاییان را رد می‌کنند.

آنها بر زبان هندی تأکید بسیار دارند و دیگر زبان‌ها چون تامیل که از خانواده غیرهندواروپایی دراویدی است و دارای سنتی مستقل و دیرینه در جنوب هند می‌باشد را نادیده می‌انگارند و سرکوب می‌کنند. آنان به دنبال پافشاری بر میراث بومی هند و کوچک شمردن تأثیر فرمانروایان بیگانه همچون گورکانیان (مغولان هند) و امپراتوری بریتانیا بر فرهنگ و زبان هند، تأثیر دیگر زبانها مانند پارسی، عربی و انگلیسی بر زبان‌های نوین هند را رد می‌کنند یا به هیچ می‌انگارند.

✍🏻 خورشید صبوری

https://www.tgoop.com/beyondlinguistics

https://whatsapp.com/channel/0029Vagy3m505MUWjXocKA2y

BY زبان‌شناسی و فراتر از آن