tgoop.com/bid_academy/5
Last Update:
🫧
در پست گذشته، به این موضوع اشاره کردیم که شاید گذشته‌ای مشابه، باعث شده ما پا به رشته‌های همیارانه بگذاریم.
در این نوشته قصد داریم با نگاهی به آرای آلیس میلر، نویسنده کتاب “دلهره‌های کودکی” بیشتر به این موضوع بپردازیم.
🔹 بعضی کودکان، در مراحل رشدی خود تبدیل به مادرِ(محرم اسرارِ، تسلی دهنده، مشاورِ، حامیِ) مادران خود میشوند، بلکه قسمتی از مسئولیت مراقبت از برادران و خواهران خود را نیز به عهده میگیرند و در نهایت توانایی خاصی برای درک احساس نیاز دیگران از طریق پیغام‌های ناخودآگاه به دست می‌آورند.
🔹 جای شگفتی نیست که اغلب آن‌ها در آینده شغل روان‌درمانگری را انتخاب میکنند. چه کسی بدون داشتن چنین پیشینه‌ای حاضر خواهد شد تمام وقتش را صرف این کند تا دریابد در ناخودآگاه دیگران چه می‌گذرد؟
🔹 تکمیل چنین توانایی‌هایی (که زمانی به ادامه بقای کودک کمک میکرد و حالا بزرگسال را قادر میسازد تا شغل غیرعادی خود را دنبال کند) ریشه‌های اختلالات احساسیِ او را نیز آشکار میکند:
تا زمانی که رواندرمانگر از احساساتِ واپس‌راندهِ خود بی‌اطلاع است، این احساسات او را وامی‌دارند تا از بیماران خود، که به اون وابسته‌اند، به عنوان جایگزینی استفاده کند تا نیازهای برآورده‌نشده‌ِ خود را برآورده سازد.
پیج اینستاگرام بید
#روانکاوی #آلیس_میلر #دلهره_های_کودکی #رواندرمانی_تحلیلی #روانپویشی #رواندرمانگر_تحلیلی #رواندرمانگر #روان_تحلیلی #روان_پویشی #روانکاو #بید
BY آکادمیِ روانکاویِ بید
Share with your friend now:
tgoop.com/bid_academy/5