tgoop.com/book_archives/4076
Last Update:
هر انسان قصه ایست زمانی که خود راروایت می.کندآنگاه که ،رنج ،شادی ،گریه ،خنده ،خشم ،مهربانی، نفرت و عشقش را ردای واژه میپوشاند و با روایت داستانش بار مستمر هستی را تاب می آورد. آنچه ما را مجذوب ادبیات داستانی نویسندگان بزرگ میکند اعجازشان در تصویر رنج و شادی انسان و عریان کردن روان اوست به قول نویسنده ی ،دانمارکی کارن فُن ،بلیکسن میشود تمام غمهای دنیا را تاب آورد، اگر بتوانیم در دل قصه ای بگنجانیمشان».
بدن دقیقا میداند چه چیزی نیاز دارد و هرگز محرومیتها را فراموش نمی کند.
محرومیت یا خلاء چشم انتظار (ارضاشدن در بدن باقی میماند. و در نهایت بدن شورش خواهد کرد.
چون زودتر از ذهن خودفریبی را تشخیص میدهد.
در واقع بدن زبان مخصوص به خودش را دارد و اغلب اوقات شکایات جسمانی افراد توسط خودشان نادیده گرفته می.شود. این اتفاق زمانی رخ میدهد که فرد نمیتواند باور کند منشأ بیماری روان تنی اش مربوط به روان خود اوست در روند ،درمان وقتی فرد تعارضات درونیاش را بیان میکند و این تعارضات در فرایند روان درمانی حل میشوند بیماریهای جسمی
مانند فشار خون و پرخوری عصبیش نیز از بین میروند
برعکس هرگاه با بحرانی مواجه شویم که روان ما توان تحملش را نداشته باشد، بدن واکنشهای معمولی چون ،سردرد ،سرگیجه، حالت تهوع، فشار خون نارسایی قلبی زخم معده واکنشهای پوستی اختلال خواب کابوسهای شبانه و... نشان میدهد همه ی ما آن ضرب المثل را شنیده ایم که عقل سالم در تن سالم است، اما اگر مدت هاست از دردی جسمی رنج میبریم شاید باید اینبار نه از تن که از روان شروع کنیم تعارضش را حل کنیم تا بدن به تمارضش پایان
دهد.
https://www.tgoop.com/book_archives
BY کتابخانهٔ کافه اندیشه
Share with your friend now:
tgoop.com/book_archives/4076