کتابها و کلیپهای معنوی و درمان و تغذیه طبیعی

Forwarded from Deleted Account

منطق الطیر
هفت شهر عشق؛

وادی سوم: #وادی_معرفت

چون صدف پروردم اندر سینه دُرّ معرفت
تا به جوهر طعنه بر دُرهای دریایی زنم
#سعدی

معرفت به معنی شناختن است، اما نه هر شناختنی...معرفتِ مرغان سالک، شبیه شناسایی یک پدیده توسط یک دانشمند نیست که بخواهد به واسطه حواس پنجگانه اش، اطلاعاتی از پدیده به دست آورد و با تحلیل عقلی آنها به شناختی نسبی از آن نایل آید...
معرفت مورد نظر عطار، «معرفت به دل» و شناخت همدلانه ی هستی است...

سالک جویای معرفت، مثل یک محقق علمی نیست که بخواهد یک گل را از صفات صوری و ظاهری اش بشناسد، بلکه به واسطه ی عشق به آن و رفع حجاب های حایل بین خویش و گل، همدل و هم ضمیر آن می شود و از ضمیر خود گل، گل را می شناسد...

در این نوع شناخت، به واسطه ی رویت حق به دل، تمام شک و شبهه ها از پیش سالک رخت بر می بندد و آنرا که به نظر و استدلال نمی توانست درک کند، به کشف و عیان می بیند...

سالک به واسطه سلوک و تصفیه دل، عینِ معلوم را در مقابل خویش حاضر می بیند...به تعبیر مولانا؛

بندِ معقولات آمد فلسفی
شهسوارِ عقلِ عقل آمد صفی

صفی کسی است که به تصفیه دل پرداخته و هرگونه واسطه و حجاب را کنار زده و به معرفت حضوری رسیده است که مولانا از آن تعبیر به «عقلِ عقل» می کند...
آری! حقیقت همواره در پیش روی آدمی حاضر است، کافیست پرده ها کنار بروند و این پرده ها چیزی نیست جز خودخواهی ها و منیت های نوع بشر...

عطار در معرفی #وادی_معرفت بیشتر بر این امر تکیه دارد که این وادی، چشمه ی بی نهایت و بی حد و مرز است که هر سالکی به قدر وسع و ظرفیتش از آن می نوشد؛

بعد از آن بنمایدت پیش نظر
معرفت را وادیی بی پا و سر

یک سالک ممکن است ظرفیتی در حد پیاله ی شراب داشته باشد و با اندک جرعه ای از چشمه ی معرفت، بانگ «انالحق» سر دهد و دیگری ظرفیتی در حد اقیانوس را دارا باشد و هرچه در او ریزند باز ندای «ما عرفناک حق معرفتک» از او شنیده شود که عارفان گفته اند:«حقیقت، بی نهایت است اما به قدر وسع تو فرود می آید»؛

کی تواند شد در این راه خلیل
عنکبوتِ مبتلا، هم سِیر پیل؟

گر بپرّد پشّه چندانی که هست
کی کمال صرصرش آید به دست؟

عطار از اینجا نتیجه میگیرد که چون میزان و ظرفیت معرفت ها متفاوت است، پس باید طرق و راههای معرفت هم متفاوت باشد. زاغ به کیش خویش رود و طاووس به طریقت خویش که می فرماید:«الطرق الی الله بعدد نفوس الخلایق: به تعداد مخلوقات، راه هست برای رسیدن به خدا»؛

لاجرم چون مختلف افتاد سَیر
هم روش هرگز نیفتد هیچ طیر

معرفت زاینجا تفاوت یافته است
این یکی محراب و آن بت یافته است

اما این تفاوت ها و ظرفیت ها هم سیال است و هرچه کوشش سالک بیشتر شود، کشش معرفت هم فزون تر خواهد گشت؛

کاملی باید در او جانی شگرف
تا کند غواصی این بحر ژرف

گر ز اسرارت شود ذوقی پدید
هر زمانت نو شود شوقی پدید



قسمت بعد:
#وادی_استغنا

www.tgoop.com/booksrawfoodandkhoodshenasi/7553

1.5K viewsfarid kamali, Mar 16, 2019 at 22:17

منطق الطیر
هفت شهر عشق؛

وادی سوم: #وادی_معرفت

چون صدف پروردم اندر سینه دُرّ معرفت
تا به جوهر طعنه بر دُرهای دریایی زنم
#سعدی

معرفت به معنی شناختن است، اما نه هر شناختنی...معرفتِ مرغان سالک، شبیه شناسایی یک پدیده توسط یک دانشمند نیست که بخواهد به واسطه حواس پنجگانه اش، اطلاعاتی از پدیده به دست آورد و با تحلیل عقلی آنها به شناختی نسبی از آن نایل آید...
معرفت مورد نظر عطار، «معرفت به دل» و شناخت همدلانه ی هستی است...

سالک جویای معرفت، مثل یک محقق علمی نیست که بخواهد یک گل را از صفات صوری و ظاهری اش بشناسد، بلکه به واسطه ی عشق به آن و رفع حجاب های حایل بین خویش و گل، همدل و هم ضمیر آن می شود و از ضمیر خود گل، گل را می شناسد...

در این نوع شناخت، به واسطه ی رویت حق به دل، تمام شک و شبهه ها از پیش سالک رخت بر می بندد و آنرا که به نظر و استدلال نمی توانست درک کند، به کشف و عیان می بیند...

سالک به واسطه سلوک و تصفیه دل، عینِ معلوم را در مقابل خویش حاضر می بیند...به تعبیر مولانا؛

بندِ معقولات آمد فلسفی
شهسوارِ عقلِ عقل آمد صفی

صفی کسی است که به تصفیه دل پرداخته و هرگونه واسطه و حجاب را کنار زده و به معرفت حضوری رسیده است که مولانا از آن تعبیر به «عقلِ عقل» می کند...
آری! حقیقت همواره در پیش روی آدمی حاضر است، کافیست پرده ها کنار بروند و این پرده ها چیزی نیست جز خودخواهی ها و منیت های نوع بشر...

عطار در معرفی #وادی_معرفت بیشتر بر این امر تکیه دارد که این وادی، چشمه ی بی نهایت و بی حد و مرز است که هر سالکی به قدر وسع و ظرفیتش از آن می نوشد؛

بعد از آن بنمایدت پیش نظر
معرفت را وادیی بی پا و سر

یک سالک ممکن است ظرفیتی در حد پیاله ی شراب داشته باشد و با اندک جرعه ای از چشمه ی معرفت، بانگ «انالحق» سر دهد و دیگری ظرفیتی در حد اقیانوس را دارا باشد و هرچه در او ریزند باز ندای «ما عرفناک حق معرفتک» از او شنیده شود که عارفان گفته اند:«حقیقت، بی نهایت است اما به قدر وسع تو فرود می آید»؛

کی تواند شد در این راه خلیل
عنکبوتِ مبتلا، هم سِیر پیل؟

گر بپرّد پشّه چندانی که هست
کی کمال صرصرش آید به دست؟

عطار از اینجا نتیجه میگیرد که چون میزان و ظرفیت معرفت ها متفاوت است، پس باید طرق و راههای معرفت هم متفاوت باشد. زاغ به کیش خویش رود و طاووس به طریقت خویش که می فرماید:«الطرق الی الله بعدد نفوس الخلایق: به تعداد مخلوقات، راه هست برای رسیدن به خدا»؛

لاجرم چون مختلف افتاد سَیر
هم روش هرگز نیفتد هیچ طیر

معرفت زاینجا تفاوت یافته است
این یکی محراب و آن بت یافته است

اما این تفاوت ها و ظرفیت ها هم سیال است و هرچه کوشش سالک بیشتر شود، کشش معرفت هم فزون تر خواهد گشت؛

کاملی باید در او جانی شگرف
تا کند غواصی این بحر ژرف

گر ز اسرارت شود ذوقی پدید
هر زمانت نو شود شوقی پدید



قسمت بعد:
#وادی_استغنا

BY کتابها و کلیپهای معنوی و درمان و تغذیه طبیعی