ما خوب و خوش و خرّم و دلباخته بوديم
نفرين به دو چشمان همه شور نظرها...!
- حامد فلاحی راد
نفرين به دو چشمان همه شور نظرها...!
- حامد فلاحی راد
آنقَدَر بی تو در این شهر خرابم که نگو
آنقَدَر دوری تو داده عذابم که نگو
دوست دارم همه‌ی فاصله‌ها کم بشود
توی آغوش تو آنقدر بخوابم که نگو
- رضا جمشیدی
آنقَدَر دوری تو داده عذابم که نگو
دوست دارم همه‌ی فاصله‌ها کم بشود
توی آغوش تو آنقدر بخوابم که نگو
- رضا جمشیدی
ای یوسف آخر سوی این یعقوب نابینا بیا
ای عیسی پنهان شده بر طارم مینا بیا
از هجر روزم قیر شد دل چون کمان بد تیر شد
یعقوب مسکین پیر شد ای یوسف برنا بیا
ای موسی عمران که در سینه چه سینا‌هاستت
گاوی خدایی می‌کند از سینهٔ سینا بیا
رخ زعفران‌رنگ آمدم، خَم‌داده چون چنگ آمدم
در گور تن تنگ آمدم ای جان با‌پهنا بیا
چشم محمد با نمت واشوق گفته در غمت
زان طرهٔ اندر هَمَت، ای سرّ ارسلنا بیا
خورشید پیشت چون شفق ای برده از شاهان سبق
ای دیدهٔ بینا به‌حق، وی سینهٔ دانا بیا
ای جانْ تو و جان‌ها چو تن، بی‌جان چه ارزد خود بدن؟
دل داده‌‌ام دیر است من، تا جان دهم جانا بیا
تا برده‌ای دل را گرو، شد کشت‌ِ جانم در درو
اول تو ای دردا برو و آخر تو درمانا بیا
ای تو دوا و چاره‌ام نور دل صدپاره‌ام
اندر دل بیچاره‌ام چون غیر تو شد لا بیا
نشناختم قدر تو من تا چرخ می‌گوید ز فن
دی بر دلش تیری بزن دی بر سرش خارا بیا
ای قاب قوس مرتبت وان دولت با‌مکرمت
کس نیست شاها محرمت در قرب اَو ادنی بیا
ای خسرو مه‌وش بیا ای خوشتر از صد خوش بیا
ای آب و ای آتش بیا ای دُرّ و ای دریا بیا
مخدوم جانم شمس دین از جاهت ای روح الامین
تبریز چون عرش مکین از مسجد اقصی بیا
-مولوی
ای عیسی پنهان شده بر طارم مینا بیا
از هجر روزم قیر شد دل چون کمان بد تیر شد
یعقوب مسکین پیر شد ای یوسف برنا بیا
ای موسی عمران که در سینه چه سینا‌هاستت
گاوی خدایی می‌کند از سینهٔ سینا بیا
رخ زعفران‌رنگ آمدم، خَم‌داده چون چنگ آمدم
در گور تن تنگ آمدم ای جان با‌پهنا بیا
چشم محمد با نمت واشوق گفته در غمت
زان طرهٔ اندر هَمَت، ای سرّ ارسلنا بیا
خورشید پیشت چون شفق ای برده از شاهان سبق
ای دیدهٔ بینا به‌حق، وی سینهٔ دانا بیا
ای جانْ تو و جان‌ها چو تن، بی‌جان چه ارزد خود بدن؟
دل داده‌‌ام دیر است من، تا جان دهم جانا بیا
تا برده‌ای دل را گرو، شد کشت‌ِ جانم در درو
اول تو ای دردا برو و آخر تو درمانا بیا
ای تو دوا و چاره‌ام نور دل صدپاره‌ام
اندر دل بیچاره‌ام چون غیر تو شد لا بیا
نشناختم قدر تو من تا چرخ می‌گوید ز فن
دی بر دلش تیری بزن دی بر سرش خارا بیا
ای قاب قوس مرتبت وان دولت با‌مکرمت
کس نیست شاها محرمت در قرب اَو ادنی بیا
ای خسرو مه‌وش بیا ای خوشتر از صد خوش بیا
ای آب و ای آتش بیا ای دُرّ و ای دریا بیا
مخدوم جانم شمس دین از جاهت ای روح الامین
تبریز چون عرش مکین از مسجد اقصی بیا
-مولوی
غافلی از حال دل، ترسم که این ویرانه را
دیگران بی‌صاحب انگارند و تعمیرش کنند
- صائب تبریزی
دیگران بی‌صاحب انگارند و تعمیرش کنند
- صائب تبریزی
زندگی آنگونه بس آزادی و آسوده نیست
تو محکوم و تو مجبوری، خود را گول مزن .
- نرجس کارآمد
تو محکوم و تو مجبوری، خود را گول مزن .
- نرجس کارآمد