پاتولوژی فرهنگی

سنگ‌ها را بسته‌اند و سگ‌ها را رها کرده‌اند!
از این بیماری همه‌گیر «هاری» چگونه جان
بدر بریم وقتی جز سگ‌های هار نمی‌بینــم؟


سگ‌های هاری که در سال ۱۴۰۱ می‌رفتند تا نظام را براندازی کنند و انقلاب جنسی در ایران را محقق کنند و ساختار حکمرانی را تغییر بدهند؛ اکنون در دولت «وفاق ملی» یکی پس از دیگری محکومیت‌هایشان لغو می‌شود و به عرصه سیاست و هنر و سینما و ورزش و ... برمی‌گردد. کسانی که اگر موفق می‌شدند بی‌تردید خود را از این نظام اسلامی که دست و بال‌شان را در تجربه‌ی مفاسد بی حد و حصر بسته است، رهایی می‌دادند.
اکنون نیز ترحم به آنان و بستن دست و دهان مومنین و دلسوزان در جمهوری اسلامی مصداق همان ضرب المثل است که «سنگ را بسته و سگ‌ها را رها کرده‌اند.»
بیش از هر زمان دیگر نگران اسلام و انقلاب خمینی(ره) هستم. انقلابی که حاصل خون سیصد هزار شهید بوده و ماحصل زحمت تمام انبیا و ائمه در طول تاریخ بوده است.

به شیطانی دارد میدان داده می‌شود که چنانچه فرصت دوباره یابند کار نظام را یکسره خواهند کرد.
به این فکر می‌کنم که اینبار کدام حزب‌اللهی مانند عجمیان و علی‌وردی و ... حاضر می‌شوند که خون خود را فدای دولت «وفاق ملی» کنند و در صحنه بمانند تا خون‌شان بار دیگر برای تداوم وفاق با فواحش به زمین ریخته شود ...

مدیران و مسئولان و مجموعه‌ی ساختار قضایی و نظام حکمرانی روی شاخه‌ی درختی نشسته‌اند و در حال اره کردن آن می‌باشند که در نهایت جان خودشان را خواهد گرفت.

دلم می‌سوزد و کاری ز دستم بر نمی‌آید

www.tgoop.com/cupathology/8409

208 viewsedited  Sep 19 at 07:18

سنگ‌ها را بسته‌اند و سگ‌ها را رها کرده‌اند!
از این بیماری همه‌گیر «هاری» چگونه جان
بدر بریم وقتی جز سگ‌های هار نمی‌بینــم؟


سگ‌های هاری که در سال ۱۴۰۱ می‌رفتند تا نظام را براندازی کنند و انقلاب جنسی در ایران را محقق کنند و ساختار حکمرانی را تغییر بدهند؛ اکنون در دولت «وفاق ملی» یکی پس از دیگری محکومیت‌هایشان لغو می‌شود و به عرصه سیاست و هنر و سینما و ورزش و ... برمی‌گردد. کسانی که اگر موفق می‌شدند بی‌تردید خود را از این نظام اسلامی که دست و بال‌شان را در تجربه‌ی مفاسد بی حد و حصر بسته است، رهایی می‌دادند.
اکنون نیز ترحم به آنان و بستن دست و دهان مومنین و دلسوزان در جمهوری اسلامی مصداق همان ضرب المثل است که «سنگ را بسته و سگ‌ها را رها کرده‌اند.»
بیش از هر زمان دیگر نگران اسلام و انقلاب خمینی(ره) هستم. انقلابی که حاصل خون سیصد هزار شهید بوده و ماحصل زحمت تمام انبیا و ائمه در طول تاریخ بوده است.

به شیطانی دارد میدان داده می‌شود که چنانچه فرصت دوباره یابند کار نظام را یکسره خواهند کرد.
به این فکر می‌کنم که اینبار کدام حزب‌اللهی مانند عجمیان و علی‌وردی و ... حاضر می‌شوند که خون خود را فدای دولت «وفاق ملی» کنند و در صحنه بمانند تا خون‌شان بار دیگر برای تداوم وفاق با فواحش به زمین ریخته شود ...

مدیران و مسئولان و مجموعه‌ی ساختار قضایی و نظام حکمرانی روی شاخه‌ی درختی نشسته‌اند و در حال اره کردن آن می‌باشند که در نهایت جان خودشان را خواهد گرفت.

دلم می‌سوزد و کاری ز دستم بر نمی‌آید

BY پاتولوژی فرهنگی