دین عقلانی | جعفر نکونام

#تعریف_نبوت_در_دین_عقلانی
#تأویل_نبوت_دین_تاریخی
✅ جعفر نکونام
1. نبوت به این معنا که خدای متشخص انسانوار سخنگو وجود دارد و او با انسان هایی سخن می گوید، از زمره ایمانیات است؛ یعنی تصدیق آن منوط به این است که به بیانات انبیای الهی اعتماد و ایمان پیدا بشود و لذا با عقل مستقل نمی توان آن را ثابت کرد؛ از این رو، من در اینجا در نفی یا اثبات آن سخن نمی گویم.
2. گفتنی است که برخی نبوت را از قبیل دریافت هایی شمرده اند که در نظیر تجربه های باطنی مثل تجربه های عرفانی و تجربه نزدیک مرگ و مانند آن حاصل می گردد. نیز برخی تجربه باطنی به هر شکلش را اعم از وحی یا خلسه عرفانی یا تجربه نزدیک مرگ یا رؤیا را منجر به کشف واقعیاتی خارخ از خود به شمار می آورند و برخی بر عکس، تجربه باطنی به هر شکلش را عبارت از مواجهه من عادی تجربه گر با من برتر خود او تلقی می کنند و آن را هرگز منجر به کشف واقعیاتی خارج از خود جز در محدوده ای مشخص نمی شمارند. من در اینجا در مقام نفی یا اثبات هیچ کدام نیستم.
3. شایان ذکر است که در تجربه های باطنی مثل خلسه های عرفانی و تجربه های نزدیک مرگ، تجربه گر پس از آن که در تجربه باطنی اش وحدت وجودی با هستی مطلق را تجربه می کند و وجود خود را در سراسر هستی حاضر و جاری می یابد، به یک حالت قدسی و اخلاقی نایل می آید که جز خیر و خوبی و اخلاق حسنه از او بروز و ظهور نمی یابد.
4. در روایت است که رؤیای صادقه که نوعی تجربه باطنی است، شعبه ای از نبوت است. در کتاب مقدس نبی به معنای رائی یا رؤیابین به کار رفته است و این بر هم سنخی نبوت و رؤیا و دیگر تجربه های باطنی دلالت دارد. ناگفته نماند که عرفا رؤیای صادقه را عبارت از کشف و شهود در هنگام خواب به شمار می آورند. نیز از پيامبر نقل است که فرمود: «مَنْ أَخْلَصَ لِلَّهِ أَرْبَعِينَ يَوْماً فَجَّرَ اللَّهُ يَنَابِيعَ الْحِكْمَةِ مِنْ قَلْبِهِ عَلَى لِسَانِه‌: کسی که چهل روز خود را خالص کند، خداوندچشمه های حکمت را از قلب او به زبانش جاری می کند. در قرآن هم آمده است که به انبیاء حکمت داده شده است. در زندگی انبیاء نوعی تجربه باطنی مثل اعتکاف و خلسه و بیهوشی نقل کرده اند. جمع بندی این روایات، نشان می دهد که مرتبه ای از نبوت برای غیر انبیاء هم که مثل ایشان تجربه باطنی از سر بگذرانند، حاصل می گردد.
5. مع الوصف، من در اینجا درباره هیچ کدام از این موضوعات سخنی نمی گویم. تنها چیزی که در اینجا می خواهم بگویم، این است که تمرین و ریاضت در وحدت با هستی مطلق و عشق ورزی به هستی مطلق و مثبت اندیشی محض، باعث می گردد، روان آدمی اخلاقی شود و حکمت های اخلاقی از دل آدمی بر زبانش جاری گردد. این چیزی است که با تجربه ثابت می گردد و جزو ایمانیات محسوب نمی شود.

Telegram

دین عقلانی | جعفر نکونام

مخاطبان این کانال، کسانی‌اند که از قرائت تعبدی از دین گریزان شدند و به قرائت عقلانی از دین متمایل‌اند. جعفر نکونام، استاد تمام دانشگاه در رشته علوم قرآن و حدیث. لطفاً کانال را به افراد و گروه‌ها معرفی فرمایید.

www.tgoop.com/dineaqlani/11

2.3K viewsedited  Apr 23, 2022 at 22:22

#تعریف_نبوت_در_دین_عقلانی
#تأویل_نبوت_دین_تاریخی
✅ جعفر نکونام
1. نبوت به این معنا که خدای متشخص انسانوار سخنگو وجود دارد و او با انسان هایی سخن می گوید، از زمره ایمانیات است؛ یعنی تصدیق آن منوط به این است که به بیانات انبیای الهی اعتماد و ایمان پیدا بشود و لذا با عقل مستقل نمی توان آن را ثابت کرد؛ از این رو، من در اینجا در نفی یا اثبات آن سخن نمی گویم.
2. گفتنی است که برخی نبوت را از قبیل دریافت هایی شمرده اند که در نظیر تجربه های باطنی مثل تجربه های عرفانی و تجربه نزدیک مرگ و مانند آن حاصل می گردد. نیز برخی تجربه باطنی به هر شکلش را اعم از وحی یا خلسه عرفانی یا تجربه نزدیک مرگ یا رؤیا را منجر به کشف واقعیاتی خارخ از خود به شمار می آورند و برخی بر عکس، تجربه باطنی به هر شکلش را عبارت از مواجهه من عادی تجربه گر با من برتر خود او تلقی می کنند و آن را هرگز منجر به کشف واقعیاتی خارج از خود جز در محدوده ای مشخص نمی شمارند. من در اینجا در مقام نفی یا اثبات هیچ کدام نیستم.
3. شایان ذکر است که در تجربه های باطنی مثل خلسه های عرفانی و تجربه های نزدیک مرگ، تجربه گر پس از آن که در تجربه باطنی اش وحدت وجودی با هستی مطلق را تجربه می کند و وجود خود را در سراسر هستی حاضر و جاری می یابد، به یک حالت قدسی و اخلاقی نایل می آید که جز خیر و خوبی و اخلاق حسنه از او بروز و ظهور نمی یابد.
4. در روایت است که رؤیای صادقه که نوعی تجربه باطنی است، شعبه ای از نبوت است. در کتاب مقدس نبی به معنای رائی یا رؤیابین به کار رفته است و این بر هم سنخی نبوت و رؤیا و دیگر تجربه های باطنی دلالت دارد. ناگفته نماند که عرفا رؤیای صادقه را عبارت از کشف و شهود در هنگام خواب به شمار می آورند. نیز از پيامبر نقل است که فرمود: «مَنْ أَخْلَصَ لِلَّهِ أَرْبَعِينَ يَوْماً فَجَّرَ اللَّهُ يَنَابِيعَ الْحِكْمَةِ مِنْ قَلْبِهِ عَلَى لِسَانِه‌: کسی که چهل روز خود را خالص کند، خداوندچشمه های حکمت را از قلب او به زبانش جاری می کند. در قرآن هم آمده است که به انبیاء حکمت داده شده است. در زندگی انبیاء نوعی تجربه باطنی مثل اعتکاف و خلسه و بیهوشی نقل کرده اند. جمع بندی این روایات، نشان می دهد که مرتبه ای از نبوت برای غیر انبیاء هم که مثل ایشان تجربه باطنی از سر بگذرانند، حاصل می گردد.
5. مع الوصف، من در اینجا درباره هیچ کدام از این موضوعات سخنی نمی گویم. تنها چیزی که در اینجا می خواهم بگویم، این است که تمرین و ریاضت در وحدت با هستی مطلق و عشق ورزی به هستی مطلق و مثبت اندیشی محض، باعث می گردد، روان آدمی اخلاقی شود و حکمت های اخلاقی از دل آدمی بر زبانش جاری گردد. این چیزی است که با تجربه ثابت می گردد و جزو ایمانیات محسوب نمی شود.

BY دین عقلانی | جعفر نکونام