دین عقلانی | جعفر نکونام

🔶تعامل، نه تقابل
🔸در حاشیۀ بیانات دکتر موسی غنی‌نژاد مبنی بر توجه به موازنۀ قدرت‌ها در تقابلات بین المللی
✅ جعفر نکونام 29 مرداد 1402

1️⃣ توجه به موازنۀ قدرت‌ها در تعاملات بین المللی
آقای دکتر موسی غنی‌نژاد در کلیپی که از او در فضای مجازی منتشر شده، نکات جالب توجهی بیان داشته که از آن جمله این است که باید هر کشوری در تعامل با کشورهای دیگر به موازنۀ قدرت طرفین توجه کند؛ یعنی برای مثال، وقتی که کشور ایران ملاحظه می‌کند، قدرت کشور طرف مقابلش از او بیش‌تر است، نباید با آن کشور تقابل داشته باشد و گرنه منافع ملی‌اش را از دست می‌دهد.
دکتر غنی نژاد به همین جهت، ملی کردن صنعت نفت را از سوی دکتر محمد مصدق مورد انتقاد قرار داده است؛ چون آن را نوعی تقابل دو قدرت نابرابر می‌داند. او بر این نظر است که وقتی ایران بدون کمک شرکت‌های خارجی نمی‌توانسته است، نفت را استخراج کند و به فروش برساند، ملی کردن صنعت نفت که به مثابه تقابل دو قدرت نابرابر یعنی ایران و انگلستان بود، اقدام شایسته‌ای نبود؛ به همین رو، دولت مصدق با کودتا سرنگون شد.
پیشنهاد دکتر غنی نژاد در موردی که قدرت طرف مقابل بالاتر است، این است که باید با آن تعامل مثبت داشت و از رهگذر آن تأمین منافع ملی را وجهۀ همت قرار داد. او بر همین اساس، تقابل ایران را با آمریکا مورد انتقاد قرار داده و آن را منجر به از بین رفتن منافع ملی ایران شمرده است.

2️⃣ توجه به موازنۀ قدرت‌ها در تعاملات داخلی
به نظر می‌رسد، این قاعده یعنی توجه به موازنۀ قدرت‌ها در تعاملات میان آنها عمومیت دارد و به خصوص تعاملات بین‌المللی اختصاص ندارد؛ بلکه به تعاملات داخلی و حتی تعاملات کمتر از آن هم قابل تعمیم است.
بر این اساس، گروه‌ها و جناح‌های داخلی یک کشور هم مشمول همین قاعده‌اند؛ لذا هر گروه و جناحی وقتی که ملاحظه می‌کند، قدرتی هم وزن قدرت گروه و جناح مقابلش ندارد، تقابل کردن با آن نوعی خودکشی است؛ لذا ملاحظه می‌شود، هر حزب و گروهی که در ایران با قدرت مسلط تقابل پیدا کرد، از عرصۀ سیاسی بیرون گذاشته شد و منافع سیاسی‌اش از دست رفت؛ اما هر گروه و حزبی که با قدرت مسلط تعامل مثبت داشت، باقی ماند و منافعش را حفظ کرد.
این قاعده شامل چهره‌های سیاسی هم می‌شود. تردیدی نیست که هیچ چهرۀ سیاسی هرچند که مشهور هم بوده باشد، قدرت تقابل با قدرت مسلط را نخواهد داشت؛ لذا هرکه با قدرت مسلط تقابل کرد، حقوق اجتماعی‌اش را به مخاطره افکند.

3️⃣ مضر بودن مطلق تقابل
من می‌خواهم سخنی بالاتر بگویم و آن این است که اساساً مطلق تقابل مضر است؛ حتی وقتی که قدرت یک کشور یا گروهی از قدرت کشور یا گروه دیگری بالاتر است؛ چون نفس تقابل از جانب هر کشور یا گروه، یک پدیدۀ منفی است؛ زیرا حاکی از این است که آن کشور یا گروه فاقد منطق گفتگو و تعامل مثبت با رقباست.
در یک جامعۀ انسانی، منطق و تعامل مثبت است که نافذ است و تأثیر مثبتی به همراه دارد؛ نه زور و خشونت و تقابل. زور و خشونت و تقابل، نفرت‌آفرین است و لذا زور و خشونت و تقابل ولو در ظاهر به پیروزی ختم شود، اما در واقع متضمن شکست است و همین زورگویی‌ها و خشونت‌ها و تقابلات است که حتی یک قدرت مسلط را تضعیف می‌کند و باعث زوال آن می‌گردد.

🔸همدلی با صبر شادمانه
🔸خشونت‌پرهیزی یا خشونت‌آمیزی
🔸محکوم به شکست بودن خشونت‌ورزی
🔸در نقد خشونت کلامی
🔸هزیمت‌پذیری اجبارهای دینی


https://www.tgoop.com/dineaqlani

Telegram

گفتگوی عقلانی

بیانات دکتر موسی غنی نژاد دربارۀ میراث دکتر مصدق

www.tgoop.com/dineaqlani/872

1.3K viewsedited  Aug 20, 2023 at 20:07

🔶تعامل، نه تقابل
🔸در حاشیۀ بیانات دکتر موسی غنی‌نژاد مبنی بر توجه به موازنۀ قدرت‌ها در تقابلات بین المللی
✅ جعفر نکونام 29 مرداد 1402

1️⃣ توجه به موازنۀ قدرت‌ها در تعاملات بین المللی
آقای دکتر موسی غنی‌نژاد در کلیپی که از او در فضای مجازی منتشر شده، نکات جالب توجهی بیان داشته که از آن جمله این است که باید هر کشوری در تعامل با کشورهای دیگر به موازنۀ قدرت طرفین توجه کند؛ یعنی برای مثال، وقتی که کشور ایران ملاحظه می‌کند، قدرت کشور طرف مقابلش از او بیش‌تر است، نباید با آن کشور تقابل داشته باشد و گرنه منافع ملی‌اش را از دست می‌دهد.
دکتر غنی نژاد به همین جهت، ملی کردن صنعت نفت را از سوی دکتر محمد مصدق مورد انتقاد قرار داده است؛ چون آن را نوعی تقابل دو قدرت نابرابر می‌داند. او بر این نظر است که وقتی ایران بدون کمک شرکت‌های خارجی نمی‌توانسته است، نفت را استخراج کند و به فروش برساند، ملی کردن صنعت نفت که به مثابه تقابل دو قدرت نابرابر یعنی ایران و انگلستان بود، اقدام شایسته‌ای نبود؛ به همین رو، دولت مصدق با کودتا سرنگون شد.
پیشنهاد دکتر غنی نژاد در موردی که قدرت طرف مقابل بالاتر است، این است که باید با آن تعامل مثبت داشت و از رهگذر آن تأمین منافع ملی را وجهۀ همت قرار داد. او بر همین اساس، تقابل ایران را با آمریکا مورد انتقاد قرار داده و آن را منجر به از بین رفتن منافع ملی ایران شمرده است.

2️⃣ توجه به موازنۀ قدرت‌ها در تعاملات داخلی
به نظر می‌رسد، این قاعده یعنی توجه به موازنۀ قدرت‌ها در تعاملات میان آنها عمومیت دارد و به خصوص تعاملات بین‌المللی اختصاص ندارد؛ بلکه به تعاملات داخلی و حتی تعاملات کمتر از آن هم قابل تعمیم است.
بر این اساس، گروه‌ها و جناح‌های داخلی یک کشور هم مشمول همین قاعده‌اند؛ لذا هر گروه و جناحی وقتی که ملاحظه می‌کند، قدرتی هم وزن قدرت گروه و جناح مقابلش ندارد، تقابل کردن با آن نوعی خودکشی است؛ لذا ملاحظه می‌شود، هر حزب و گروهی که در ایران با قدرت مسلط تقابل پیدا کرد، از عرصۀ سیاسی بیرون گذاشته شد و منافع سیاسی‌اش از دست رفت؛ اما هر گروه و حزبی که با قدرت مسلط تعامل مثبت داشت، باقی ماند و منافعش را حفظ کرد.
این قاعده شامل چهره‌های سیاسی هم می‌شود. تردیدی نیست که هیچ چهرۀ سیاسی هرچند که مشهور هم بوده باشد، قدرت تقابل با قدرت مسلط را نخواهد داشت؛ لذا هرکه با قدرت مسلط تقابل کرد، حقوق اجتماعی‌اش را به مخاطره افکند.

3️⃣ مضر بودن مطلق تقابل
من می‌خواهم سخنی بالاتر بگویم و آن این است که اساساً مطلق تقابل مضر است؛ حتی وقتی که قدرت یک کشور یا گروهی از قدرت کشور یا گروه دیگری بالاتر است؛ چون نفس تقابل از جانب هر کشور یا گروه، یک پدیدۀ منفی است؛ زیرا حاکی از این است که آن کشور یا گروه فاقد منطق گفتگو و تعامل مثبت با رقباست.
در یک جامعۀ انسانی، منطق و تعامل مثبت است که نافذ است و تأثیر مثبتی به همراه دارد؛ نه زور و خشونت و تقابل. زور و خشونت و تقابل، نفرت‌آفرین است و لذا زور و خشونت و تقابل ولو در ظاهر به پیروزی ختم شود، اما در واقع متضمن شکست است و همین زورگویی‌ها و خشونت‌ها و تقابلات است که حتی یک قدرت مسلط را تضعیف می‌کند و باعث زوال آن می‌گردد.

🔸همدلی با صبر شادمانه
🔸خشونت‌پرهیزی یا خشونت‌آمیزی
🔸محکوم به شکست بودن خشونت‌ورزی
🔸در نقد خشونت کلامی
🔸هزیمت‌پذیری اجبارهای دینی


https://www.tgoop.com/dineaqlani

BY دین عقلانی | جعفر نکونام