دکتر محمد دهقانی

🔸 ژاپن امروز به‌ظاهر مهد آزادی و دموکراسی است. انصاف آن است که در سه هفته‌ای که آنجا بودم شاهد هیچ رفتار و گفتار زننده‌ای میان مردان و زنان نبودم. با این حال، انکار نمی‌توانم کرد که می‌دیدم و حس می‌کردم که تن و جان زن ژاپنی سرشار از ترس و تحفظ است در قبال مرد. روزی در یکی از همان قطارهای متروی توکیو، در ساعتی شلوغ که جای نشستن پیدا نمی‌شد، زنی میان‌سال را دیدم که به دست‌آویز بالای سرش چنگ زده بود و ایستاده در خواب بود. از سر دلسوزی برخاستم و آرام به شانه‌‌اش زدم تا جای من بنشیند. زن بیچاره از خواب پرید و اول هاج‌وواج مرا نگاه کرد و بعد که متوجه شد جایم را به او داده‌ام تا بنشیند و آسوده بخوابد چند بار به شیوه‌ی ژاپنی به من تعظیم کرد و با لبخندی به پهنای صورتش به جایم نشست و پرسید که امریکایی‌ام؟ گفتم که کجایی هستم. خندید و باز تشکر کرد و گفت: "این گونه رفتارهای جوان‌مردانه و زن‌نواز در میان مردان ژاپنی مرسوم نیست". دندانپزشک بود و خسته از سر کار برمی‌گشت. به خنده گفتم: "دفعه‌ی دیگر، اگر گذارم به توکیو افتاد، حتماً می‌آیم و بیمار شما می‌شوم!" باز به پهنای صورتش خندید و تشکر کرد. خواب را البته از سرش پرانده بودم اما شاد بود و دیگر نیازی به خواب نداشت. احساس می‌کردم آن شب با دلی آکنده از توشه‌ای مقدس به خانه باز می‌گردد. مردی بیگانه با او به مهربانی رفتار کرده و سخن گفته بود.

عکسی که اینجا می‌بینید سقف ایستگاه مرکزی مترو توکیو است. روزی پنج تن از دختران بخش فارسی دانشگاه و خانم زهرا نصیری، دانشجوی ایرانی دانشگاه توکیو که زبان ژاپنی را خوب می‌دانست و مؤدب به آداب اسلامی (البته از سر صدق و بی هیچ ریایی) بود، همراهم شدند تا گشتی در شهر بزنیم. وقتی دیدم همگی عازم‌اند که با من بیایند، گفتم: "آخر، مگر بیکارید؟" گفتند: "اگر اشکالی ندارد و مزاحم نیستیم، دوست داریم همراه شما بیاییم". خندیدم و با این بیت حافظ جوابشان را دادم:
شهری است پر کرشمه و خوبان ز شش طرف
چیزیم نیست ورنه خریدار هر شش‌ام!




🌿#سفرنامه
🌿#ژاپن
🌿#یادداشت





💠 @dmdehghani

www.tgoop.com/dmdehghani/1027

3.2K viewsedited  Oct 26, 2024 at 05:37

🔸 ژاپن امروز به‌ظاهر مهد آزادی و دموکراسی است. انصاف آن است که در سه هفته‌ای که آنجا بودم شاهد هیچ رفتار و گفتار زننده‌ای میان مردان و زنان نبودم. با این حال، انکار نمی‌توانم کرد که می‌دیدم و حس می‌کردم که تن و جان زن ژاپنی سرشار از ترس و تحفظ است در قبال مرد. روزی در یکی از همان قطارهای متروی توکیو، در ساعتی شلوغ که جای نشستن پیدا نمی‌شد، زنی میان‌سال را دیدم که به دست‌آویز بالای سرش چنگ زده بود و ایستاده در خواب بود. از سر دلسوزی برخاستم و آرام به شانه‌‌اش زدم تا جای من بنشیند. زن بیچاره از خواب پرید و اول هاج‌وواج مرا نگاه کرد و بعد که متوجه شد جایم را به او داده‌ام تا بنشیند و آسوده بخوابد چند بار به شیوه‌ی ژاپنی به من تعظیم کرد و با لبخندی به پهنای صورتش به جایم نشست و پرسید که امریکایی‌ام؟ گفتم که کجایی هستم. خندید و باز تشکر کرد و گفت: "این گونه رفتارهای جوان‌مردانه و زن‌نواز در میان مردان ژاپنی مرسوم نیست". دندانپزشک بود و خسته از سر کار برمی‌گشت. به خنده گفتم: "دفعه‌ی دیگر، اگر گذارم به توکیو افتاد، حتماً می‌آیم و بیمار شما می‌شوم!" باز به پهنای صورتش خندید و تشکر کرد. خواب را البته از سرش پرانده بودم اما شاد بود و دیگر نیازی به خواب نداشت. احساس می‌کردم آن شب با دلی آکنده از توشه‌ای مقدس به خانه باز می‌گردد. مردی بیگانه با او به مهربانی رفتار کرده و سخن گفته بود.

عکسی که اینجا می‌بینید سقف ایستگاه مرکزی مترو توکیو است. روزی پنج تن از دختران بخش فارسی دانشگاه و خانم زهرا نصیری، دانشجوی ایرانی دانشگاه توکیو که زبان ژاپنی را خوب می‌دانست و مؤدب به آداب اسلامی (البته از سر صدق و بی هیچ ریایی) بود، همراهم شدند تا گشتی در شهر بزنیم. وقتی دیدم همگی عازم‌اند که با من بیایند، گفتم: "آخر، مگر بیکارید؟" گفتند: "اگر اشکالی ندارد و مزاحم نیستیم، دوست داریم همراه شما بیاییم". خندیدم و با این بیت حافظ جوابشان را دادم:
شهری است پر کرشمه و خوبان ز شش طرف
چیزیم نیست ورنه خریدار هر شش‌ام!




🌿#سفرنامه
🌿#ژاپن
🌿#یادداشت





💠 @dmdehghani

BY دکتر محمد دهقانی