«ما برادر نیستیم!»

🎙 #چرا_جنگیدم
#بازنشر

🔹پادکست‌هایی داستانی از زبان آنانی که در سوریه روبروی هم جنگیدند.

🔸قسمت سوم: ما برادر نیستیم


🇮🇷🇸🇾 @Enqelabsq | میدان انقلاب

🔺️ «خدا لعنت کند»

⭕️ ویژه‌نامه روز دانشجو

🔻 همکاری مشترک نشریه های:
📌 فتح؛ بسیج دانشجویی دانشگاه امام صادق
📌 عصر؛ بسیج دانشجویی دانشگاه علامه طباطبایی
📌 هفت تیر؛ بسیج دانشجویی دانشگاه شهید بهشتی
📌 میدان انقلاب؛ بسیج دانشجویی دانشگاه شریف

🗓 هفته سوم آذرماه

📰 عنوان مقالات:
🔸 جـنون سـیاسـت‌زدایـی
«چند کلمه‌ای در باب اختگی سیاسی دانشجویان»
🔹 علـم بی‌عمـل، دانشجــوی بی‌ثمـر
«گفتاری در باب لزوم همراهی علم با عمل در زیست دانشجویی»
🔸  در مـیـانـه میـدان
«روایتی از جنبش دانشجویی در دهه۹۰»
🔹 عـلاج اقـتصـاد
«گزیده‌ای از پیشنهادهای اقتصادی شریفی‌ها»

ـــــــــــــــــــــــــــــــــــ
🔰 نشریه هفت تیر
🌐 @Haftetir_sbu
🔰 نشریه فتح
🌐 @fathisu_ir
🔰 نشریه عصر
🌐 @mag_asr
🔰 نشریه میدان انقلاب
🌐 @Enqelabsq

‍ ‍ 🔰 «مهندس سیمایی صراف»
بخش 1⃣ از 2⃣

✍🏻 امیررضا جباری، ۱۴۰۰ مهندسی دریا

🔹 در دانشکدهٔ حقوق می‌توان مهندس شد؟ احتمالا جوابتان نه باشد. ولی جوان سابق و خوش‌ذوق مشهدی ما، آقای دکتر سیمایی صراف، وزیر علوم دولت وفاق به ما می‌آموزد که اگر ارادهٔ کافی داشته باشیم هر چیزی ممکن است. مثلا خود ایشان که از کارشناسی تا دکتری حقوق خوانده، یکی از تمیزترین پروژه‌های مهندسی کشور را در روز دانشجو در دانشگاه شریف اجرا کرد!

🔸 برای درک این پروژهٔ مهندسی پیچیده، روایت خودم از روز دانشجو در دانشگاه شریف را بازگو می‌کنم. مراسم با سرود ملی و تلاوت قرآن آغاز شد. روزنامهٔ شریف کلیپی دربارهٔ مطالبات دانشجوها از رئیس‌جمهور آماده کرده بود که به مناسبت روز دانشجو در سالن پخش شود. کلیپ پخش شد ولی در کمال ناباوری مطالبات دانشجوها در آن نبود بلکه یک رپورتاژ تبلیغاتی تمام‌عیار برای وزیر علوم بود! به طوری که احساس کردیم کلیپ تبلیغ انتخاباتی یک کاندید مجلس را برای ما آماده کردند!

🔹 سپس مجری با افتخار و فخرفروشی اعلام می‌کند که وزیر علوم از تریبون خودش در این برنامه استفاده نمی‌کند و وقت خود را به دانشجوها داده است! و اذعان می‌کند که برای اولین بار در تاریخ! وزیر فداکار ما از تریبون خودش گذشته تا دانشجوها وقت بیشتری برای صحبت داشته باشند. مجری همچنین با انداختن بادی به غبغب افتخار می‌کند که برای اولین بار به ۱۳ نمایندهٔ دانشجویی تریبون داده شده تا دانشجوها یک دل سیر با رئیس‌جمهور درد دل کنند!

🔸 البته تریبون دانشجوها هم واقعا جذاب بود. آقای دکتر سیمایی صراف خودش تک‌به‌تک دانشجویان را بررسی و برنامه‌ریزی دقیقی کرده که با رعایت عدالت و انصاف دانشجوها بتوانند صحبت خودشان را به رئیس‌جمهور برسانند. برخی از این دانشجوها به شرح زیر هستند:

- نمایندهٔ انجمن اسلامی دانشگاه شریف
- نمایندهٔ انجمن اسلامی دانشگاه تهران
- نمایندهٔ انجمن اسلامی دانشگاه ایران (با نام مستعار شورای صنفی)
- نمایندهٔ انجمن اسلامی دانشگاه علوم پزشکی شاهرود (با نام مستعار نمایندهٔ نشریات دانشجویی)
- نمایندهٔ انجمن اسلامی دوم دانشگاه شریف (با نام مستعار انجمن علمی)
- نمایندهٔ انجمن اسلامی آن‌یکی دانشگاهی که نامش یادم رفت (با نام مستعار کانون‌های فرهنگی)
- نمایندهٔ مجمع اسلامی دانشگاه امیرکبیر (که خط فکری آن‌ها همان خط فکری سخنرانان قبلی‌ای است که ذکر شد)

🔹 رسما به دو سه تا انجمن اسلامی از دانشگاه‌های مختلف تریبون داده شد و بقیه را هم ذیل نام‌های رنگ و وارنگ جا داده بودند. ناظر بیرونی احتمالا با خودش می‌گوید که خب! انجمن علمی و شورای صنفی و نمایندهٔ نشریات دانشجویی که سیاسی نیستند، و اگر احیانا گرایش سیاسی‌شان با دولت همسو شده، یا اتفاقی‌ست یا به این دلیل است که گرایش سیاسی عموم دانشجویان با دولت همسو است و این در این نهادها هم بروز پیدا می‌کند.

🔸 هم‌زمان که این نتیجه‌گیریِ منطقی دارد در ذهن ناظران بیرونی شکل می‌گیرد...

ادامه دارد...

🇮🇷 @Enqelabsq | میدان انقلاب

«الله، سوریا، بشار و بس»

🎙 #چرا_جنگیدم
#بازنشر

🔹پادکست‌هایی داستانی از زبان آنانی که در سوریه روبروی هم جنگیدند.

🔸وقتی تصمیم گرفتیم پادکست‌های «چرا جنگیدم؟» درمورد انگیزه‌ی جنگجویان سوریه را در دوازده روز بازنشر کنیم به فکرمان هم خطور نمی‌کرد که به روز دهم نکشیده بشار سقوط کند و جنگ تمام شود ولی شد! با این وجود همچنان توصیه می‌کنیم این پادکست را گوش کنید تا ابعاد جدیدی از سقوط سوریه برایتان آشکار شود. از جمله اینکه بشار اسد طرفداران زیادی در سوریه داشته و ارتش سوریه و نیروهای مردمی سوریه ده سال در جنگ داخلی برای بشار جنگیدند و حکومت سوریه را از دهان چندین گرگ وحشی مانند داعش حفظ کردند. و پس از جنگ در انتخابات سال ۲۰۲۱ با رای قاطع بیش از ۹۰ درصدی و با مشارکت ۷۰ درصد از مردم، او را به عنوان رئیس جمهور انتخاب کردند.

🔹پس چرا بشار سقوط کرد؟ چرا این بار ارتش بدون جنگ سریعا فروپاشید و نیروهای مردمی هم دیگر نبودند؟ پاسخ این سوال را شاید بتوان در دو مسئله جست و جو کرد. اولین مسئله شرایط بسیار سخت اقتصادی و اجتماعی در سوریه و عدم انجام اصلاحات پس از جنگ توسط اسد است. بطوریکه درآمد سرانه‌ی مردم سوریه در این سه سال به حدود یک سوم سابق رسید که این یک فاجعه‌ی اقتصادیست.

🔸دلیل دوم را می‌توان در عدم وجود روحیه‌ی مقاومت اسلامی در بین ارتش و مردم سوریه جست و جو کرد. اگر حزب‌الله در سخت‌ترین و نابرابرترین جنگ ممکن در مقابل رژیم خونخوار صهیونیستی قرار بگیرد، مجاهدانش حتی در سخت ترین شرایط می‌جنگند چون این جنگ برای خداست. اما ارتش سوریه یک ارتش سکولار بود و فرصت پنج ساله‌ی پس از پایان داعش برای گسترش فعالیت‌های فرهنگی و بسط ایده‌ی مقاومت اسلامی هم از دست رفت. بشار هم نه تنها به جبهه‌ی مقاومت که او و کشورش را نجات داد نزدیک نشد بلکه از محور فاصله گرفت و به فکر سازش با آمریکا افتاده بود.

🔹مجموعه‌ی این دلایل منجر شده بود که ارتش و مردم سوریه دیگر علاقه و انگیزه‌ای برای جنگیدن برای اسد نداشته باشند و درنهایت ولو به کراهت به تسلیم در مقابل سلفی‌ها رضایت دادند. شاید اگر اسد از این فرصت پنج ساله به شکل دیگری استفاده می‌کرد، امروز نتیجه متفاوت بود. در این مسئله عبرت‌هایی برای ما در جمهوری اسلامی ایران وجود دارد.

🔸قسمت چهارم و آخر: الله، سوریا، بشار و بس

🇮🇷🇸🇾 @Enqelabsq | میدان انقلاب

‍ 🔰 «آنچه مسئولان هم دربارهٔ شرکت‌های دولتی نمی‌دانند!»

✍🏻 محمدحسین قاسمی، ۱۴۰۰ مکانیک

🔹 مثل همیشه با انتشار گزارش تفریغ بودجه - این‌بار گزارش تفریغ سال ۱۴۰۲- اعداد عجیب‌و‌غریب یک سطر، توجه همه را به خود جلب کرده و بحث‌های مختلفی را شکل داده است. مثل همیشه حجم بودجهٔ شرکت‌های دولتی نسبت به مابقی موارد به‌شدت به چشم می‌آید. افراد هر بار می‌پرسند: «چرا شرکت‌های دولتی این‌قدر پرخرج هستند؟ چرا هیچ‌وقت در این بخش بزرگ از هزینه‌ها صرفه‌جویی نمی‌شود؟ آیا کلید حل کسری بودجهٔ مستمر جز کاهش سهم شرکت‌های دولتی از بودجه است؟»  و در آخر بحث شرکت‌های دولتی به این‌جا می‌رسد که «چقدر برای خودروسازی‌های ناکارآمد خرج می‌کنیم!» و «فولادی‌ها چقدر ظالم هستند!»

🔸 قبل از این‌که بخواهیم مجموعهٔ مفصلی از نقد و نظر – که صدالبته لازم است- روانهٔ شرکت‌های دولتی کنیم، از خودروهای بی‌کیفیت شکایت کنیم، و بر ساختاری که این حجم از بودجه را در اختیار این صنایع می‌گذارد نفرین بفرستیم، لازم است بررسی کنیم اساساً شرکت‌های دولتی کدام‌اند و چرا سهمشان از گزارش‌های حجم ارقام گزارشات تفریغ بودجه این‌قدر زیاد است؟

🔹 اولین نکته این است که طبق مادهٔ ۴ قانون محاسبات عمومی تنها شرکت‌هایی که بیش از ۵۰درصدِ سهامِ آن‌ها در دست دولت است به‌عنوان شرکت دولتی شناخته می‌شوند. بنابراین بسیاری از شرکت‌های مشهور بخش عمومی مانند ایران خودرو، سایپا، فولاد مبارکه و... شرکت دولتی محسوب نمی‌شوند. این شرکت‌های مشهور با وجود آن‌که دولت بعضاً تنها ۵ تا ۷درصدِ سهم را در اختیار دارد، مدیریتی دولتی دارند.

🔸 نکتهٔ قابل توجه این‌که در بسیاری از کشورها حیطهٔ شرکت‌های دولتی اعم از مالکیت و مدیریت دولتی را شامل می‌شود. این تفاوت تعریف باعث شده است با وجود آن‌که تقربیاً ۳۰۰۰ شرکت در محدودهٔ بخش عمومی هستند تنها ۳۸۰ مورد از آن‌ها به‌عنوان شرکت دولتی در نظر گرفته می‌شوند. این ۳۸۰ مورد هم به‌طور عمده شامل مواردی مثل ۳۱ شرکت آب منطقه‌ای، ۳۷ شرکت برق منطقه‌ای، ۴۲ مورد شرکت‌های گاز استانی و پالایشگاه‌های گازی و نهادهایی از این دست می‌باشند.

🔹 اما مهم‌ترین مسأله، دربارهٔ بودجهٔ شرکت‌های دولتی است. بودجهٔ این شرکت‌ها درحقیقت منعکس‌کنندهٔ رقم گردش مالی شرکت در سال موردنظر است. برخلاف منابع و مصارف بودجهٔ عمومی، منابع و مصارف شرکت‌های دولتی ناشی از عملیات خودبنگاه هستند؛ بنابراین مقایسهٔ بودجهٔ شرکت‌های دولتی با حجم بودجهٔ سایر نهادها و دستگاه‌ها اساساً موضوعیتی نداشته و حتی جمع کردن مقادیر آن با بودجهٔ عمومی - چنان‌که همواره در گزارش‌های تفریغ بودجه می‌بینیم- به دلیل این تفاوت ماهوی بی‌معنی خواهد بود.

🔸 درک نادرست از ساختار بودجهٔ شرکت‌های دولتی باعث شده این بخش همواره به‌عنوان یک منبع درآمد سرشار در نظر برخی مسئولین جلوه کند. به‌طور مثال در دوره‌های مختلف پیشنهاد می‌شود که با صرفه‌جویی در هزینهٔ شرکت‌های دولتی، منابع قابل توجهی برای تأمین هزینه‌های دولت ایجاد شود. درحالی‌که بخش عمدهٔ مخارج این شرکت‌ها صرف مسائلی مانند خرید مواد اولیه، بازپرداخت تسهیلات، پرداخت سود سهام یا پرداخت مالیات به دولت می‌شود. (توجه کنید مالیاتی که جزو مخارج شرکت‌هاست، جزو منابع دولت است!) به‌عنوان مثال یکی از بزرگ‌ترین شرکت‌های دولتی که پالایشگاه آبادان است با این‌که گردش مالی ۵۰۰همتی دارد اما ۹۸/۵ درصدِ این مبلغ صرف خرید نفت از شرکت ملی می‌شود که این دست موارد عملاً قابل صرفه‌جویی نیست.

🔹 همین درک نادرست در میان مسئولین امر باعث شده در مواردی مثل تکالیف بودجهٔ ۱۴۰۳ شرکت‌های دولتی مکلف شوند یک درصد از هزینه‌ها را صرفه‌جویی و به حساب خزانه واریز کنند. درحالی‌که این سهم یک‌درصدی در یکی از شرکت‌ها به‌اندازهٔ ۶۰۰۰برابرِ کل سود بوده است! این دست کج‌فهمی‌ها، عدم برنامه‌ریزی و برخی موارد دیگر باعث شده‌است از ۳۸۰ شرکت دولتی، ۲۵۰ واحد زیان‌ده باشند که هزینه‌های عظیمی را به کشور تحمیل می‌کنند.

🔸 حال بیایید کمی دقیق‌تر نگاه کنیم. درکی غلط از یک مسأله در میان مسئولین، چقدر ساده می‌تواند عوارض سنگینی برای کشور و افراد متعدد ایجاد کند، امید است جریان دانشجویی در کنار افزایش آگاهی‌های خود دربارهٔ چالش‌های حکمرانی بتواند به‌وسیلهٔ آگاهی‌بخشی به آحاد مختلف جامعه علی‌الخصوص مسئولین و سیاست‌گذاران، مسیر اصلاح و بهبود وضعیت این کشور را هموارتر کند.

🇮🇷 @Enqelabsq | میدان انقلاب

‍ ‍ ‍ 🔰 «سرگذشت یک حکومت ۵۳ ساله»
بخش 2️⃣ از 3️⃣

✍🏻 محمدطه صفاجو، ۱۴۰۲ صنایع

🔹 خب این تازه شروع قصهٔ این مناقشهٔ عظیم است، هر یک از این بازوهای نظامی از سمتی با سرعت به سمت حکومت مرکزی پیشروی می‌کردند. به طوری که تا سپتامبر سال ۲۰۱۲ بیش از ۸۰ درصد خاک سوریه در دست معارضین مسلح سوریه بود. (اما باز هم این پیشروی از چیزی که در دسامبر ۲۰۲۴ دیدیم، سرعت کمتری داشت.)

🔸 معارضین به میدان حجیرهٔ دمشق رسیدند. دقیقا در چند کیلومتری حرم سیدهٔ عالم، حضرت زینب(س). دفاع در برابر چند جبههٔ مسلح به سلاح‌های مدرن دنیا کار ارتش به‌هم‌ریختهٔ سوریه نبود. حمص، رقه، دوما، حلب، ریف، حماه و ادلب سقوط کرده بود. آنجا بود که بشار اسد به یاد وصیت پدر خود افتاد، دست به تلفن شد و از ایران درخواست کمک کرد. ایران این حمله را یک انقلاب مردمی و تحول‌خواهانه نمی‌دید، بلکه آن را یک توطئه برای جبههٔ مقاومت و مخصوصا حزب‌الله لبنان می‌دانست.

🔹 دست‌به‌کار شدیم، ابتدا با فرستادن چند مستشار نظامی هدایت جبهه‌ها را بر عهده گرفتیم و سپس برای تسهیل روند دفاع، پایهٔ شکل‌گیری قرارگاه نظامی حضرت زینب(س) در سوریه مهیا شد. اولین کاروانی که به سوریه رفت حال کاروانی را داشت که برای دفاع از آبادان و یا خرمشهر میرفتند، همان‌قدر مظلوم و مهجور. دولت وقت ایران با حضور مستشاری در سوریه موافق نبود و کارشکنی‌های زیادی صورت می‌گرفت. و لذا اوایل حضور ما در سوریه که به سال ۹۱ برمی‌گشت کاملا به صورت پنهانی و غیررسمی بود.

🔸 اولین کاروانی که به سوریه رفتند را شهید حاج اسماعیل حیدری، کهنه سرباز سپاه اسلام فرماندهی می‌کرد. ارتش و نیروهای مردمی سوریه به هدایت و فرماندهی مستشاران نظامی توانسته بودند تروریست‌ها را از مرز حماه و حمص عقب برانند. از سوی دیگر حزب‌الله لبنان هم در ۲۰۱۳ و نیروهای عراقی حشدالشعبی هم در سال ۲۰۱۵ به صورت رسمی در سوریه حضور پیدا کردند. از طرفی شاهد حضور آذربایجانی‌ها و افغانستانی‌ها و پاکستانی‌ها بودیم. همه آمده بودند تا این غائله را که یک توطئه برای دین اسلام بود خنثی کنند. قاسم اولین امتحان این محور پرعظمت را در سوریه دیده بود.

🔹 پیشروی و آزادی یکی پس از دیگری شهرها ادامه داشت. تروریست‌ها یکی پس از دیگری عقب نشینی می‌کردند و در نهایت تا سال ۹۴ خود را به خانطومان، روستای استراتژیک واقع در بزرگراه حلب-دمشق رساندند. نیروهای مقاومت جنوب غربی ریف را در مارس ۲۰۱۶ پس گرفتند که منجر به آزادسازی بسیاری از بخش‌های اشغال‌شدهٔ منطقه به‌خصوص خانطومان گردید. منطقه‌ به قدری پرتراکم بود که در نهایت در ژانویه ۲۰۲۰ بازپس‌گیری کامل آن توسط نیروهای سوریه‌ای انجام شد. ایران در این عملیات بیش از بیست شهید داد، عمدهٔ شهدا برای تیپ سیدالشهدا متشکل از نیروهای عراقی و ایرانی و تیپ نینوا متشکل از نیروهای مازندرانی و گیلانی بود.

🔸 هنر قاسم به قدری بود که شخصا به کرملین رفت تا پس از باز شدن پای آمریکا به سوریه، برای گرفتن پشتیبانی هوایی پای روس‌ها را به سوریه باز کند. درگیری‌ها ادامه داشت. نیروهای داعش پس از شکست‌های متداوم و عقب‌نشینی‌های ممتد خودشان را به دیرالزور در مرز سوریه و عراق رسانده بودند.
نقشهٔ قاسم اما نقشه‌ای دور از تصور بود. او نیروهای خود را همزمان از مرز عراق و حمص به سمت دیرالزور روانه کرد تا به صورت رسمی در ۳۰ آبان ۹۶، پایان حکومت داعش در این کرهٔ خاکی اعلام شود...

ادامه دارد...

🇮🇷 @Enqelabsq | میدان انقلاب

‍ 🔰 «سرگذشت یک حکومت ۵۳ساله»

بخش 3⃣ از 3⃣

✍🏻 محمدطه صفاجو، ۱۴۰۲ صنایع

🔹 در ۳۰ آبان ۹۶ حاج‌قاسم پایان حکومت داعش در این کرهٔ خاکی را اعلام کرد. هرچند که هشدار بازگشت آنان را داد و به ارتش و دولت سوریه بارها گفت که مراقب وقوع مجدد این اتفاق باشند. اما حقیقت ماجرا آنجا بود که دیگر چیزی از سوریه نمانده بود، اسد در کاخ خودش واقع در دمشق مستقر بود و فقط بر دمشق حکومت می‌کرد. دمشقی که در روز ۶ الی ۷ ساعت برق نداشت، باقی شهرها هم جز ویرانه‌های بدون ساکن یا حضور اندکی از مردم سوریه نبود.

🔸 باقی تروریست‌ها طبق توافق در ادلب جمع شده‌بودند و آمریکایی‌ها هم طبق معمول برای غارت منابع طبیعی در میدان نفتی العمر حضور داشتند، روس‌ها هم سهمشان از این غائله بندر لاذقیه شده بود. سوریه‌ چندتکه شده‌بود و حکومت مرکزی نه مشروعیت سابق را داشت و نه قدرت سابق را و احتمال خطر مناقشه‌ای مجدد در سوریه وجود داشت.

🔹 پس از ۲۰۱۷ و پایان داعش، ارتش رژیم صهونیستی بارها مواضع و پایگاه‌های ایران را در سوریه مورد حمله قرار داد و نیروهای ایرانی را به شهادت رساند. اما جدا از انفعال در دولت ایران سوریه هم حق پاسخ را برای نقض حاکمیت ملی خود قائل نمی‌شد. با بازگشت سوریه به اتحادیهٔ عرب در سال ۲۰۲۳ جدایی میان سوریه و ایران بیشتر شد و سوریه روی حمایت کشورهای عربی خصوصاً امارات حساب ویژه‌ای باز کرده‌بود.

🔸 با شروع طوفان‌الاقصی در ۷ اکتبر ۲۰۲۳ و حضور و حمایت همه‌جانبهٔ حزب‌الله لبنان و حمایت قابل توجه یمن و عراق، تمام چشم‌ها به سمت سوریه بود که علیه رژیم صهیونیستی اقدامی انجام دهد که باعث ضربه زدن به آن شود. اما دولت سوریه منزوی‌تر از این حرف‌ها بود. انگار وعده‌های حمایتی امارات باعث شده بود رژیمی که روزی برای فلسطین می‌جنگید دیگر به فلسطین فکر نکند. روزها گذشت. ترور سیدحسن نصرالله و باز هم سکوت عملیاتی سوریه و بشار اسد. انگار دولت اسد می‌خواست مستقیماً چیزی به جهان بگوید که ببینید من از ایران و مقاومت فاصله گرفتم بگذارید با شما صحبت کنم تا همه چیز مثل سابق شود.

🔹 دولت اسد روز‌ها را پشت‌سر گذاشت تا به دسامبر ۲۰۲۴ رسید. باز هم فعال شدن هسته‌های معارض و تروریست از سمت ادلب. هیئت التحریر شام و ارتش آزاد با قدرت بیشتر نطامی و پشتیبانی ترکیه و قطر به سمت دمشق می‌آمدند و یکی پس از دیگری شهرها را بدون درگیری و شلیک چند گلوله تسخیر می‌کردند. ارتش سوریه رمق ۲۰۱۱ را نداشت و مردم از مشکلات اقتصادی به ستوه آمده‌بودند. به‌طوری که تعداد نیروی کاروان تحریر الشام در شروع حرکت به سمت دمشق ۷۰۰۰۰ نفر بود و در پشت دروازه‌های دمشق به ۱۵۰۰۰۰ نفر رسیدند.

🔸 و تمام! فقط در ۱۰ روز دمشق و دولت اسد باهم سقوط کردند و وضعیت سوریه بدتر از ۲۰۱۱ خود و حتی بدتر از افغانستان پس از مسلط شدن دوبارهٔ طالبان بود. اسد نه‌تنها به هشدار ایرانی‌ها در خصوص این اتفاق بی‌تفاوت بود، بلکه وقتی ایرانی‌ها منتظر تماس اسد بودند، اسد درحال زنگ زدن به امارات و عربستان سعودی بود. درواقع بشار اسد و دولت ۵۳سالهٔ خاندانش را خودش به پایان رساند و از بالای پرتگاه پرت کرد.

🇮🇷 @Enqelabsq | میدان انقلاب

‍ ‍ ‍ 🔰 آزادی تاریخ‌مصرف‌گذشته
بخش 2⃣ از 3⃣ : «راهِ رفته»

✍🏻 امیررضا جباری، ۱۴۰۰ مهندسی دریا

🔰 انقلاب جنسی
🔹 باید گفت این اقدامات تنها نشخوار کردن تفاله‌های سدهٔ اخیر غرب است. «انقلاب جنسی» در غرب با همین شعارها و همین آرمان‌ها شکل جامعهٔ غربی را به‌خصوص در پنجاه سال اخیر به‌کلی دگرگون کرد. برهنگی در ملأ عام و در حضور دیگران، هنجار شدن هم‌جنس‌بازی و قانونی شدن سقط جنین، همه جزو آرمان‌های این جنبش غربی بود. امروز این جنبش آن‌قدر در غرب پیشروی کرده که ما یک فیلم یا حتی یک مسابقهٔ فوتبال یا افتتاحیهٔ المپیک نمی‌توانیم ببینیم و در آن چندین آشغال جنسی برهنه، یا حداقل پرچم رنگین‌کمانی و تبلیغات آنها را پیش روی خود نبینیم. این مسائل حتی در مدارس آنها نیز آموزش داده می‌شود.

🔰 این روزها متنفرند...
🔸 اما مسئلهٔ مهم این است که نتیجهٔ این انقلاب چه بود؟ نتیجهٔ آن فروپاشی نهاد خانواده و رشد شدید آمار افسردگی، خودکشی، عدم رضایت از زندگی و همچنین آمارهای تجاوز و آزار و اذیت زنان بوده است. جنبش‌های مختلفی مانند «me too» برای مقابله با آزار و اذیت بانوان در غرب شکل گرفته که نتیجهٔ فروپاشی نهاد خانواده و انقلاب جنسی است. زن تبدیل به کالایی مصرفی شده که باید مدام با هزار وسیلهٔ آرایشی و عمل جراحی خود را زیباتر کند تا بتواند با استاندارد‌های مصرف‌کنندهٔ خود همخوانی داشته باشد و انتظارات جامعهٔ غربی از خود را برآورده کند. این انتظار آن‌قدر بی‌رحمانه بود که چندین جنبش حمایت از حقوق زنان مانند فمینیسم شکل گرفت و البته خود فمینیسم هم در طی زمان تبدیل به ابزاری برای سرکوب بیشتر زنان شد.

🔹 مجموعهٔ اهدافی که در انقلاب جنسی دنبال شد این روزها به عنوان فرهنگ woke شناخته می‌شود. جالب اینجاست که مردم در جوامع غربی این روزها از این فرهنگ تنفر دارند و در حال فاصله‌گرفتن از آن هستند. ظهور دولت‌های محافظه‌کار و راست، گواه این ادعاست. اما همزمان عده‌ای در ایران، تازه به دنبال ترویج این فرهنگ تاریخ‌مصرف‌گذشته هستند.

ادامه دارد...

🇮🇷 @Enqelabsq | میدان انقلاب

‍ ‍ ‍ ‍ 🔰 آزادی تاریخ‌مصرف‌گذشته
بخش 3⃣ از 3⃣ : «از اینها آزادی در نمی‌آید...»

✍🏻 امیررضا جباری، ۱۴۰۰ مهندسی دریا

🔰 استیلا و استعمار همه‌جانبه، هدف اصلی woke
🔸 چرا غرب، فرهنگ انحطاطی خود را در ایران و برخی کشورهای دیگر تبلیغ می‌کند؟ این تهاجم فرهنگی یک پروژهٔ استعماری است و فرقی با پروژهٔ استعماری اروپایی‌ها در ایران و الجزایر و مستعمره‌های دیگر ندارد. هدف، غارت منابع و انسان‌های کشورهای دیگر و استیلای بر آن‌هاست. برای این که این هدف محقق گردد ابتدا باید فرهنگ منحط غربی در این کشورها رسوخ کند تا جوانان این کشورها تاریخ، فرهنگ و هویت خود را فراموش کنند و درگیر شهوات و هوس‌ها شوند، زیرا جوانی که درگیر شهوات باشد دیگر به مقاومت نمی‌پردازد. او دیگر پاسدار ارزش‌های ملی خاک خود نیست بلکه به مانند پیاده‌نظام آمریکا در ایران از منافع آمریکا طرف‌داری خواهد کرد و حامی تغییر سیاست و فرهنگ و اجتماع به نفع منافع و ارزش‌های آمریکایی خواهد بود.

🔹 مهمترین سلاح آمریکا برای شکست مقاومت جوامع اسلامی مانند ایران، فلسطین، لبنان و یمن چیست؟ وقتی می‌توان جنایت‌های استعماری را ادامه داد و به استیلا بر این کشورها رسید که جوانان این کشورها را از هویت اصلی خود گریزان و آن‌ها را مایل به زندگی غربی کنند. لذا مهم‌ترین سلاح آمریکا در مقابل مقاومت نه اف۳۵، بلکه برهنگی و دیگر انحرافات اخلاقی است.

🔸 این خواهران و برادران ما در انجمن اسلامی نیز خواسته یا ناخواسته، در یک پروژهٔ آمریکایی-اسرائیلی بازی می‌کنند؛ هرچند احتمالا خودشان نمی‌دانند. به ایشان یادآوری می‌کنم که از بمب‌های اسرائیلی و ریش تکفیری و برهنگی زنان، آزادی بیرون نمی‌آید.

🇮🇷 @Enqelabsq | میدان انقلاب