عرفان و تصوف

اجازه بده پایت را ببوسم!

نجم الدین کبری از مشایخ بزرگ صوفیه و موسس طریقت کبرویه از باورمندان به عشق مجازی بود.
در کتاب فوائح الجمال داستان یکی از تجارب عشقی خود را بیان می کند که خواندنی است:

«در يكى از اوقات و در يكى از شهرهاى مغرب زمين دل به- فريبائى بستم و در سراچه فريفتگى او نشستم تا آنجا كه همت گماشته و بر وى تسلط يافته او را گرفته و به بند عشق خود در آورده و او را از مراوده‏ى با ديگران ممانعت كردم آن دل‏آراى صاحب جمال بجز از من با ديگران هم سر و سرى داشت و از ابراز آن خوددارى مى‏كرد و با من به زبان حال گفتگوئى داشت چنانچه مى‏فهميدم چه مى‏گويد و مى‏فهميد چه مى‏گويم و كار ما با او تا آنجا رسيد كه من او شدم و او من شد و اتحاد كامل فيما بين برقرار گرديد و معاشقه منتهى به صفاى روح شد و پاى شهوت از هر جهت مقطوع گرديد در سحرگاهى روح او را مجسم ديدم كه در برابر من رخسار به خاك مى‏سايد و خطاب به من مى‏گويد اى شيخ الامان الامان مرا كشتى مرا درياب پرسيدم‏
منظور تو از اين كلمات چيست؟
گفت تمنا دارم به من اجازه دهى تا پاى تو را ببوسم خواسته‏اش را جامه اجازت پوشانيدم و به وى اجازه دادم تا پاى مرا بوسيد و سر برداشت چهره‏ى دلربا و رخسار فريباى او را كه آتش در كانون من مى‏زد بوسيدم از گرمى بوسه‏ى من و از حرارت عشق من كه در گونه خود احساس كرد آرام گرديد و خود را چون جان شيرينى در دل من جاى داد.»
#نجم_الدین_کبری
#عشق_مجازی
نجم الدین کبری، ترجمه فوائح الجمال، ص 202


@erfanvatasavof

www.tgoop.com/erfanvatasavof/2761

5.3K viewsedited  Jan 19, 2022 at 12:44

اجازه بده پایت را ببوسم!

نجم الدین کبری از مشایخ بزرگ صوفیه و موسس طریقت کبرویه از باورمندان به عشق مجازی بود.
در کتاب فوائح الجمال داستان یکی از تجارب عشقی خود را بیان می کند که خواندنی است:

«در يكى از اوقات و در يكى از شهرهاى مغرب زمين دل به- فريبائى بستم و در سراچه فريفتگى او نشستم تا آنجا كه همت گماشته و بر وى تسلط يافته او را گرفته و به بند عشق خود در آورده و او را از مراوده‏ى با ديگران ممانعت كردم آن دل‏آراى صاحب جمال بجز از من با ديگران هم سر و سرى داشت و از ابراز آن خوددارى مى‏كرد و با من به زبان حال گفتگوئى داشت چنانچه مى‏فهميدم چه مى‏گويد و مى‏فهميد چه مى‏گويم و كار ما با او تا آنجا رسيد كه من او شدم و او من شد و اتحاد كامل فيما بين برقرار گرديد و معاشقه منتهى به صفاى روح شد و پاى شهوت از هر جهت مقطوع گرديد در سحرگاهى روح او را مجسم ديدم كه در برابر من رخسار به خاك مى‏سايد و خطاب به من مى‏گويد اى شيخ الامان الامان مرا كشتى مرا درياب پرسيدم‏
منظور تو از اين كلمات چيست؟
گفت تمنا دارم به من اجازه دهى تا پاى تو را ببوسم خواسته‏اش را جامه اجازت پوشانيدم و به وى اجازه دادم تا پاى مرا بوسيد و سر برداشت چهره‏ى دلربا و رخسار فريباى او را كه آتش در كانون من مى‏زد بوسيدم از گرمى بوسه‏ى من و از حرارت عشق من كه در گونه خود احساس كرد آرام گرديد و خود را چون جان شيرينى در دل من جاى داد.»
#نجم_الدین_کبری
#عشق_مجازی
نجم الدین کبری، ترجمه فوائح الجمال، ص 202


@erfanvatasavof

BY عرفان و تصوف