tgoop.com/erfanvatasavof/2859
Last Update:
به عنوان نمونه
تنها در بخشی از نامه۳۱ نهج البلاغه یعنی وصیت امیرالمومنین علی علیه السلام به امام حسن علیه السلام
آموزه ای بیان شده است که میتوان علم اخلاق و عرفان را به قبل و بعد از آن تقسیم کرد.
و آن چیزی است که وقتی هزار سال بعد، جهان غرب بدان پی برد نامش را قاعده طلایی گذاشت GoldenRule
قاعده ای که اساس عرفان، اخلاق، معنویت، صلح و سازش و توسعه و عدالت است و با عمل به همین قاعده دنیا و آخرت بشریت آباد خواهد شد.
قاعده این است:
يَا بُنَيَّ اجْعَلْ نَفْسَكَ مِيزَاناً فِيمَا بَيْنَكَ وَ بَيْنَ غَيْرِكَ فَأَحْبِبْ لِغَيْرِكَ مَا تُحِبُّ لِنَفْسِكَ وَ اكْرَهْ لَهُ مَا تَكْرَهُ لَهَا"
'اى فرزند عزيز، نفس خويش را ميزانى بين خود و بين ديگران قرار ده، پس از براى ديگران دوست بدار آنچه را كه براى خودت دوست ميدارى، و خوش ندار براى ديگران آنچه را براى خودت خوش ندارى'.
(هرچه برای خود می پسندی برای دیگران بپسند و هرچه برای خود نمی پسندی برای دیگران نیز مپسند)
چرا این قاعده را اساس همه فضائل دانستیم؟
چون ام الرذائل و ریشه همه بدی ها و خطایای انسان، منیت است و کبر و حسد و خشم و حرص و ترس و بخل و ... همه ریشه به رذیله اخلاقی منیت می رساند و این قاعده هم یک دستور العمل کارساز جهت خشکاندن ریشه <منیت> است.
BY عرفان و تصوف
Share with your friend now:
tgoop.com/erfanvatasavof/2859