tgoop.com/erfanvatasavof/2910
Last Update:
عرفان شیعیان امامیه
آیا در مذهب تشیع امامیه چیزی به نام عرفان و معنویت داریم؟
اول بگوییم مقصود از عرفان چیست؟
عرفان یک معنای عام دارد که همان ژرف نگری و باطن گرایی است. غالب ادیان و مکاتب بشری، از مقوله باطن سخن گفته و از بشر خواسته اند که به ظواهر اکتفا نکنند و انسان را متوجه اندرون خود و هستی کرده و از معانی عمیق و ژرف الهیات، انسان و جهان یاد کرده اند.
تمام اختلاف در مقام اثبات است، یعنی در تفسیر و تبیین و اینکه آن حقائق باطنی چیست؟ و در قدم بعد، آن حقائق چگونه به چنگ می آید؟
طبق این معنا، هرکس بگوید در مذهب تشیع خبری از عرفان نیست، به صواب نرفته است. روایات اهل بیت علیهم السلام مالامال از حقائق ژرف و پرداخت به مقوله باطن است. حال مقصود از عرفان چیست و عارف کیست؟
مشخص است که حق الحقائق و اصل الاصول، همان معرفت الله تبارک و تعالی است و عارف به کسی گویند که در عالی ترین درجه معرفت الله است. هر عرفانی در ربع مسکون از معرفت الله آغاز می شود اما وجه تمایز عرفان شیعه این است که این معرفت الله در پیوند ناگسستنی با معرفت الامام علیه السلام است . صوفیه در بحث ولایت، نمی از یم معارف شیعه گرفتند و یک دستگاه عریض و طویل برایش چیدند و ما را جیره خوار خودشان کردند حال آنکه شیعه دریایی از معارف و حقائق معنوی و ولایی در خانه ها دارند و همچنان محتاج قطره ای آب بوده و کاسه گدایی نزد صوفیه می برند!
در نگاه روایات شیعه، هرچیزی باطنی دارد که اصالت شیء بدان وابسته است و آن حقیقت باطنی هم با ولایت امام علیه السلام معنا پیدامی کند و چیستی و تعریف آن در نسبت با امام معصوم تعریف می شود.
عرفان نظری یعنی پرداختن به توحید عرفانی، هستی شناسی عرفانی، انسان شناسی عرفانی و ... که تمام این ابعاد دین شناسی از دریچه ولایت معصوم معانی ژرف تر و تبیین های عمیق تری پیدا می کند. توجه داشته باشید که مقصود ما از الهیات عرفانی، خزعبلات وحدت وجودی نیست؛ توحید عرفانی از معرفت الله بالامام علیه السلام بحث می کند و .... .
افسوس که صدها مقاله درباره نگاه ابن عربی پیرامون اسماء و صفات الهی و نظام اسمائی نوشته ایم و چند مقاله با ارزش درباره نگاه اهل بیت علیهم السلام در این حوزه مهم به نگارش در نیاورده ایم.
عرفان عملی نیز به معنای چگونگی کسب معرفت الله است که در عصر غیبت، از کانال ارتباط قلبی و درونی با امام زمان عج حرکت کرده و از چگونگی خودکاوی و تزکیه نفس و سلوک قلبی بحث می کند و به تجارب معنوی شخص عنایت دارد. باری در عرفان عملی، اصل بحث سیر و حرکت انفسی و آفاقی انسان به سمت مقصد مطرح است اما در این مسیر نباید به دنبال یک مرام نامه سلوکی و دستورات عجیب و غریب صوفیانه باشیم، تک تک آن گزاره های مرسوم در فقه و اخلاق که خیلی ساده از کنار آنها عبور می شود، به حقائق عمیقی در نفس انسان ختم می شود که کافی است دانسته شود و برای همگان تشریح گردد.
#عرفان_شیعه
BY عرفان و تصوف
Share with your friend now:
tgoop.com/erfanvatasavof/2910