اسپروس | بذرهای فلسفه

اسپروس | بذرهای فلسفه

Photo

#نوشتار
عشق و تعالی
پرده دوم

در این روند، خدا پیش از آنکه مفهومی قابل‌اثبات  از طریق استدلال باشد، ابژه عشق مازوخیستی است.
عشق یک مازوخیست دربرابر رفتارهای متعارض ارباب، نه‌تنها رنگ نمی‌بازد، بلکه شدت می‌یابد و تعالی ارباب مدام به حداکثر نزدیک می‌شود.‌
هر نوع بداخلاقی، ظلم، بی‌توجهی، شکنجه بی‌دلیل، تحقیر، بی‌انصافی و قرار دادن در شرم‌آورترین وضعیت، درنظر برده مازوخیست، تعالی‌بخش ارباب است. ارباب را به موجودی فرابشری تبدیل می‌کند که اصلا با دیگران قابل مقایسه نیست. نمی‌توان او را شناخت. پر از رمز و راز است و حتی مبتذل‌ترین کلام او، عمق و غنا دارد.
از همین رو نیچه تبار این خداباوری را در جهان‌بینی بردگان می‌بیند. آن‌هایی که برای انعطاف‌پذیر شدن زیر شکنجه و فشار کار طاقت‌فرسا به پروراندن خدایی نیاز داشتند فراتر از تعارض‌ها تا علی رغم همه رنج‌هایی که  در زیست زمینی برآنان تحمیل می‌کرد، باز خدایی باشد که آنان را برگزیده و ملکوت خود را برای آنان آماده کرده است.
اگر آن‌ها را رنج می‌دهد، دلیل توجه اوست و اگر نسبت به وضعیت آن‌ها بی‌تفاوت است، تعالی‌اش ثابت می‌شود.
اگر گناهکار را به بهشت بفرستد و پرهیزکار را به جهنم، نشانه دانشی است که عقل بشر به آن راه ندارد. اگر کودکان را بکشد و انسان را در وحشتناک‌ترین وضع قرار دهد شاید از محبت او باشد.

بنابراین هیچ اتفاقی نیست که بتواند  آن‌ها را نسبت به خدا دلسرد کند. برعکس هرچه بلای بیشتر یا بی‌تفاوتی نصیبشان شود، خدای بزرگ‌تری دارند.

✍️ سروش شعبانی
@essporos

www.tgoop.com/essporos/282

820 viewsedited  Feb 28, 2024 at 09:53

#نوشتار
عشق و تعالی
پرده دوم

در این روند، خدا پیش از آنکه مفهومی قابل‌اثبات  از طریق استدلال باشد، ابژه عشق مازوخیستی است.
عشق یک مازوخیست دربرابر رفتارهای متعارض ارباب، نه‌تنها رنگ نمی‌بازد، بلکه شدت می‌یابد و تعالی ارباب مدام به حداکثر نزدیک می‌شود.‌
هر نوع بداخلاقی، ظلم، بی‌توجهی، شکنجه بی‌دلیل، تحقیر، بی‌انصافی و قرار دادن در شرم‌آورترین وضعیت، درنظر برده مازوخیست، تعالی‌بخش ارباب است. ارباب را به موجودی فرابشری تبدیل می‌کند که اصلا با دیگران قابل مقایسه نیست. نمی‌توان او را شناخت. پر از رمز و راز است و حتی مبتذل‌ترین کلام او، عمق و غنا دارد.
از همین رو نیچه تبار این خداباوری را در جهان‌بینی بردگان می‌بیند. آن‌هایی که برای انعطاف‌پذیر شدن زیر شکنجه و فشار کار طاقت‌فرسا به پروراندن خدایی نیاز داشتند فراتر از تعارض‌ها تا علی رغم همه رنج‌هایی که  در زیست زمینی برآنان تحمیل می‌کرد، باز خدایی باشد که آنان را برگزیده و ملکوت خود را برای آنان آماده کرده است.
اگر آن‌ها را رنج می‌دهد، دلیل توجه اوست و اگر نسبت به وضعیت آن‌ها بی‌تفاوت است، تعالی‌اش ثابت می‌شود.
اگر گناهکار را به بهشت بفرستد و پرهیزکار را به جهنم، نشانه دانشی است که عقل بشر به آن راه ندارد. اگر کودکان را بکشد و انسان را در وحشتناک‌ترین وضع قرار دهد شاید از محبت او باشد.

بنابراین هیچ اتفاقی نیست که بتواند  آن‌ها را نسبت به خدا دلسرد کند. برعکس هرچه بلای بیشتر یا بی‌تفاوتی نصیبشان شود، خدای بزرگ‌تری دارند.

✍️ سروش شعبانی
@essporos

BY اسپروس | بذرهای فلسفه