tgoop.com/factnamesalamat/70
Last Update:
🔸اثبات ناکافی: حتی اگر تعداد زیادی از افراد از یک روش درمانی خاص نتیجه گرفته باشند، این به معنای اثربخشی همگانی و علمی آن روش نیست. ممکن است بهبود افراد به دلایل دیگری مانند اثر دارونما، بهبود خود به خودی بیماری یا عوامل خارجی دیگر باشد.
🔸عدم کنترل متغیرها: در بسیاری از موارد، افرادی که از یک روش درمانی خاص استفاده می‌کنند، ممکن است همزمان از روش‌های درمانی دیگری نیز استفاده کنند یا عوامل سبک زندگی متفاوتی داشته باشند که بر نتیجه درمان تأثیرگذار باشد. این امر، ارزیابی دقیق و جداگانه تأثیر هر روش درمانی را دشوار می‌کند.
🔸سوگیری‌های شناختی: افرادی که از یک روش درمانی نتیجه گرفته‌اند، ممکن است تمایل بیشتری به اشتراک‌گذاری تجربیات مثبت خود داشته باشند و از بیان تجربیات منفی یا ناموفق خودداری کنند. این موضوع منجر به ایجاد یک تصویر اغراق‌شده از اثربخشی روش درمانی می‌شود.
🔸عدم وجود مطالعات علمی معتبر: برای اینکه یک روش درمانی به عنوان یک روش معتبر شناخته شود، باید در مطالعات بالینی تصادفی‌سازی شده و کنترل شده (RCT) مورد بررسی قرار گیرد. این مطالعات، تنها روش علمی برای ارزیابی اثربخشی یک روش درمانی هستند.
🔸تفاوت‌های فردی: پاسخ افراد به درمان‌ها بسیار متفاوت است. عواملی مانند سن، جنسیت، ژنتیک، وضعیت سلامت عمومی و عوامل محیطی میتوانند بر پاسخ به درمان تأثیرگذار باشند. بنابراین، آنچه برای یک فرد مؤثر است، ممکن است برای فرد دیگری مؤثر نباشد.
🔸شواهد علمی: وجود مطالعات بالینی معتبر که اثربخشی روش درمانی را تأیید کند.
🔸مکانیسم اثر: درک واضح از مکانیسم اثر روش درمانی و سازگاری آن با دانش پزشکی موجود.
🔸تاییدیه سازمان‌های بهداشتی: تاییدیه سازمان‌های بهداشتی معتبر مانند سازمان غذا و دارو یا وزارت بهداشت یک کشور
🔸نظر متخصصان: مشورت با پزشکان و متخصصان حوزه مربوطه برای کسب اطلاعات دقیق و موثق.
