فَرنِوِشت

امروز، ۵ اکتبر ۲۰۲۴، می‌خواهم لحظه‌ای را به تجلیل و قدردانی از برخی از معلمان استثنایی که تأثیر عمیقی بر زندگی و حرفه‌ام داشته‌اند، اختصاص دهم.

پیش از هر چیز، این روز را به یادبود مرحوم دکتر اکبر نحوی، که سه سال پیش درگذشت، تقدیم می‌کنم. او نه تنها معلمی بی‌نظیر در کلاس درس، پژوهشگری خارق‌العاده و استاد کتابشناسی بود، بلکه استادی بود که به من آموخت چگونه با خرد و همدلی به هر جنبه‌ای از زندگی آکادمیک و انسانی نزدیک شوم. میراث او از طریق دانشجویان بی‌شماری که الهام بخشید، زنده است.

همچنین مراتب سپاسگزاری عمیق خود را از دکتر محمدرضا شفیعی کدکنی و مرحوم دکتر علی‌محمد حق‌شناس، اساتید ممتاز ادبیات و زبانشناسی، ابراز می‌دارم. آنها مرا در پیوند دادن حوزه‌های مختلف ادبیات راهنمایی کردند که در نهایت رویکرد منحصر به فرد من را به ادغام «کاربردی» ادبیات در زمینه‌های مختلف شکل داد.

در ادامه، می‌خواهم از تک‌تک افراد و نهادهایی که در ایران، فراتر از نقش‌هایشان در آموزش و پرورش، بخشی از ظلم سیستماتیک بودند/هستند، قدردانی کنم. این افراد و نهادها، به نحوی، مرا بر اساس معلولیتم از مسیر تصدی دانشگاهی محروم کردند، همانطور که بسیاری دیگر را به دلیل سبک زندگی، نحوه پوشش حجاب اجباری، مذهب و غیره از این مسیر محروم کردند. به طور متناقضی، طردها و اعمال خبیث و پلید آنها راه‌های جدیدی را برای من هموار کرد و منجر به مهاجرت من به کانادا شد. بدون اعمال آنها، شاید نقش‌ها و فرصت‌های متنوع و پرباری را که در نه سال گذشته داشته‌ام، به دست نمی‌‌آوردم!

دیگر، از دکتر لادن فتا، دکتر استیون سی هیز و دکتر کلی جی ویلسون که اکت (درمان پذیرش و تعهد) را به عنوان یک دیدگاه تحول‌آفرین فراتر از محدوده روانشناسی به من معرفی، صمیمانه سپاسگزارم. از طریق آموزه‌های آنها، عمیقاً دریافتم که مفاهیم اکت اصلی می‌توانند به ادبیات، روانشناسی و فراتر از آن تعمیم یابند.

همچنین از کسانی که در مورد دسترس‌پذیری - نه فقط به عنوان یک شغل یا حرفه، بلکه به عنوان یک علاقه مادام العمر - به من آموخته‌اند، صمیمانه تشکر می‌کنم. درس‌های آنها جهان‌بینی من را گسترش داده و به من کمک کرده است تا به شیوه‌ای عادلانه‌تر و فراگیرتر فکر کنم.

در نهایت، از پروفسور ستراک مانوکیان که مرا به عنوان محقق مدعو (۲۰۱۶-۲۰۲۰) به دانشگاه مک گیل دعوت کرد، عمیقاً سپاسگزارم. دوران حضورم در آنجا به من این امکان را داد تا سنت‌های ادبی سرزمین مادری‌ام را با روش‌های تحقیق مدرن ادغام کنم.

روز معلم بر اینان و تک‌تک معلمان واقعی مبارک!

www.tgoop.com/far_nevesht/3591

196 viewsFarshīd Sādātsharīfī, edited  Oct 6 at 03:25

امروز، ۵ اکتبر ۲۰۲۴، می‌خواهم لحظه‌ای را به تجلیل و قدردانی از برخی از معلمان استثنایی که تأثیر عمیقی بر زندگی و حرفه‌ام داشته‌اند، اختصاص دهم.

پیش از هر چیز، این روز را به یادبود مرحوم دکتر اکبر نحوی، که سه سال پیش درگذشت، تقدیم می‌کنم. او نه تنها معلمی بی‌نظیر در کلاس درس، پژوهشگری خارق‌العاده و استاد کتابشناسی بود، بلکه استادی بود که به من آموخت چگونه با خرد و همدلی به هر جنبه‌ای از زندگی آکادمیک و انسانی نزدیک شوم. میراث او از طریق دانشجویان بی‌شماری که الهام بخشید، زنده است.

همچنین مراتب سپاسگزاری عمیق خود را از دکتر محمدرضا شفیعی کدکنی و مرحوم دکتر علی‌محمد حق‌شناس، اساتید ممتاز ادبیات و زبانشناسی، ابراز می‌دارم. آنها مرا در پیوند دادن حوزه‌های مختلف ادبیات راهنمایی کردند که در نهایت رویکرد منحصر به فرد من را به ادغام «کاربردی» ادبیات در زمینه‌های مختلف شکل داد.

در ادامه، می‌خواهم از تک‌تک افراد و نهادهایی که در ایران، فراتر از نقش‌هایشان در آموزش و پرورش، بخشی از ظلم سیستماتیک بودند/هستند، قدردانی کنم. این افراد و نهادها، به نحوی، مرا بر اساس معلولیتم از مسیر تصدی دانشگاهی محروم کردند، همانطور که بسیاری دیگر را به دلیل سبک زندگی، نحوه پوشش حجاب اجباری، مذهب و غیره از این مسیر محروم کردند. به طور متناقضی، طردها و اعمال خبیث و پلید آنها راه‌های جدیدی را برای من هموار کرد و منجر به مهاجرت من به کانادا شد. بدون اعمال آنها، شاید نقش‌ها و فرصت‌های متنوع و پرباری را که در نه سال گذشته داشته‌ام، به دست نمی‌‌آوردم!

دیگر، از دکتر لادن فتا، دکتر استیون سی هیز و دکتر کلی جی ویلسون که اکت (درمان پذیرش و تعهد) را به عنوان یک دیدگاه تحول‌آفرین فراتر از محدوده روانشناسی به من معرفی، صمیمانه سپاسگزارم. از طریق آموزه‌های آنها، عمیقاً دریافتم که مفاهیم اکت اصلی می‌توانند به ادبیات، روانشناسی و فراتر از آن تعمیم یابند.

همچنین از کسانی که در مورد دسترس‌پذیری - نه فقط به عنوان یک شغل یا حرفه، بلکه به عنوان یک علاقه مادام العمر - به من آموخته‌اند، صمیمانه تشکر می‌کنم. درس‌های آنها جهان‌بینی من را گسترش داده و به من کمک کرده است تا به شیوه‌ای عادلانه‌تر و فراگیرتر فکر کنم.

در نهایت، از پروفسور ستراک مانوکیان که مرا به عنوان محقق مدعو (۲۰۱۶-۲۰۲۰) به دانشگاه مک گیل دعوت کرد، عمیقاً سپاسگزارم. دوران حضورم در آنجا به من این امکان را داد تا سنت‌های ادبی سرزمین مادری‌ام را با روش‌های تحقیق مدرن ادغام کنم.

روز معلم بر اینان و تک‌تک معلمان واقعی مبارک!

BY فَرنِوِشت