فریدون؛ فصلنامه فکری-تحلیلی

.
نجات بهرامی در بخشی از مقاله خود به نام «فارسی در ایران؛ فراتر از ابزاری ارتباطی» به جایگاه دیرین، تاریخی و غیرتحمیلی این زبان در ایران اشاره می‌کند و می‌نویسد:

«نگاهی اجمالی به تاریخ ایران نشان می‌دهد که حتی حکومت‌های غیر ایرانی و مهاجم، زبان فارسی را به عنوان زبان مراودات اداری انتخاب کرده و دربار آن‌ها هم به محفلی برای ترویج شعر و ادب فارسی تبدیل شده بود.

از آنجایی که زبان فارسی زبان اکثریت ساکنان ایران بوده و نیز سایر زبان‌ها و گویش‌ها هم ارتباط و درهم تنیدگی عمیقی با فارسی دارند، انتخاب آن به عنوان زبان رسمی و قراردادن آن به عنوان محوری همیشگی در ساختار حقوقی و اداری کشور، امری کاملاً بدیهی و منطقی بوده است.

اگر زبان فارسی در میان مردمان آن زمان، زبانی بیگانه و ثقیل بود، حکمرانان مقتدر زمانه را به انتخاب زبانی دیگر همچون عربی وادار می‌کرد که زبان خلفای بغداد هم بود. این حکومت‌ها از سویی تلاش می‌کردند تا تنفیذ و تایید خود را از خلیفه بغداد بگیرند اما از سوی دیگر به خاطر ملزومات غیرقابل انکار، زبان عربی را به کناری نهاده و فارسی را به عنوان زبان دیوانی و ابزار حکمرانی خود بر گستره‌ای وسیع از ماوراءالنهر تا خلیج فارس و تا مناطق غربی و آذربایجان انتخاب کردند.

ضرورت آموزش به زبان فارسی در مدارس کشور و یا انتخاب آن به عنوان زبان رسمی، هم ناشی از چنین ویژگی‌ها و قابلیت‌هایی است و هم به خاطر تنوع و گوناگونی و حتی تفاوت‌های بنیادینی است که میان گویش‌های زیرمجموعه زبان‌های غیرفارسی در ایران وجود دارد.

به عبارت دیگر، همان مسأله‌ای که میان فارسی و زبان‌هایی چون کردی وجود دارد، مابین شاخه‌های کردی نیز هست و اگر به عنوان مثال بپذیریم که در مناطق کردنشین ایران به زبان کردی تدریس کنیم، آنگاه همین جدال‌هایی که بر سر زبان فارسی ایجاد می‌کنند، در همان واحد‌های کوچکتر و میان گویش‌های متنوع و متعدد آن‌ها شعله‌ور می‌شود. اگر قرار است به زبان کردی کتاب نوشته شود و تدریس نماییم، چرا باید ساکنان کرمانشاه و مثلا گویش کلهری به آموزش به زبان سورانی اعتراض نکنند؟»

----
نجات بهرامی بیش از ۲۰ سال در مدارس تهران و شهرستان‌های اطراف پایتخت، آموزگار بوده است. بهرامی که نویسنده و مترجم نیز است، در رشته علوم سیاسی در ایران به تحصیل پرداخته بود ولی به علت بازداشت از سوی سپاه پاسداران، پایان‌نامه‌ی دکتری او ناتمام ماند.

- لینک متن کامل مقاله در وبسایت نشریه «فریدون»
https://www.fereydoun.org/articles/04594

@fereydoun_magazine

www.tgoop.com/fereydoun_magazine/649

3.7K viewsedited  Nov 11 at 20:34

.
نجات بهرامی در بخشی از مقاله خود به نام «فارسی در ایران؛ فراتر از ابزاری ارتباطی» به جایگاه دیرین، تاریخی و غیرتحمیلی این زبان در ایران اشاره می‌کند و می‌نویسد:

«نگاهی اجمالی به تاریخ ایران نشان می‌دهد که حتی حکومت‌های غیر ایرانی و مهاجم، زبان فارسی را به عنوان زبان مراودات اداری انتخاب کرده و دربار آن‌ها هم به محفلی برای ترویج شعر و ادب فارسی تبدیل شده بود.

از آنجایی که زبان فارسی زبان اکثریت ساکنان ایران بوده و نیز سایر زبان‌ها و گویش‌ها هم ارتباط و درهم تنیدگی عمیقی با فارسی دارند، انتخاب آن به عنوان زبان رسمی و قراردادن آن به عنوان محوری همیشگی در ساختار حقوقی و اداری کشور، امری کاملاً بدیهی و منطقی بوده است.

اگر زبان فارسی در میان مردمان آن زمان، زبانی بیگانه و ثقیل بود، حکمرانان مقتدر زمانه را به انتخاب زبانی دیگر همچون عربی وادار می‌کرد که زبان خلفای بغداد هم بود. این حکومت‌ها از سویی تلاش می‌کردند تا تنفیذ و تایید خود را از خلیفه بغداد بگیرند اما از سوی دیگر به خاطر ملزومات غیرقابل انکار، زبان عربی را به کناری نهاده و فارسی را به عنوان زبان دیوانی و ابزار حکمرانی خود بر گستره‌ای وسیع از ماوراءالنهر تا خلیج فارس و تا مناطق غربی و آذربایجان انتخاب کردند.

ضرورت آموزش به زبان فارسی در مدارس کشور و یا انتخاب آن به عنوان زبان رسمی، هم ناشی از چنین ویژگی‌ها و قابلیت‌هایی است و هم به خاطر تنوع و گوناگونی و حتی تفاوت‌های بنیادینی است که میان گویش‌های زیرمجموعه زبان‌های غیرفارسی در ایران وجود دارد.

به عبارت دیگر، همان مسأله‌ای که میان فارسی و زبان‌هایی چون کردی وجود دارد، مابین شاخه‌های کردی نیز هست و اگر به عنوان مثال بپذیریم که در مناطق کردنشین ایران به زبان کردی تدریس کنیم، آنگاه همین جدال‌هایی که بر سر زبان فارسی ایجاد می‌کنند، در همان واحد‌های کوچکتر و میان گویش‌های متنوع و متعدد آن‌ها شعله‌ور می‌شود. اگر قرار است به زبان کردی کتاب نوشته شود و تدریس نماییم، چرا باید ساکنان کرمانشاه و مثلا گویش کلهری به آموزش به زبان سورانی اعتراض نکنند؟»

----
نجات بهرامی بیش از ۲۰ سال در مدارس تهران و شهرستان‌های اطراف پایتخت، آموزگار بوده است. بهرامی که نویسنده و مترجم نیز است، در رشته علوم سیاسی در ایران به تحصیل پرداخته بود ولی به علت بازداشت از سوی سپاه پاسداران، پایان‌نامه‌ی دکتری او ناتمام ماند.

- لینک متن کامل مقاله در وبسایت نشریه «فریدون»
https://www.fereydoun.org/articles/04594

@fereydoun_magazine

BY فریدون؛ فصلنامه فکری-تحلیلی