فریدون؛ فصلنامه فکری-تحلیلی

.
درباره دفاع صریح و بی‌پرده نیروهای «جبهه ملی» و «نهضت آزادی» از خمینی

«ایرج صفاریان*» در مقاله‌ی «پادشاهی پهلوی و وسعت‌‌بخشی به ارزش‌های مدرن و دموکراتیک» از جمله به این می‌پردازد که نیروهای مصدقی در سال ۵۷ به «دفاع صریح و بی‌پرده» از خمینی پرداختند.

او در بخشی از یادداشت خود با معرفی بنیادهای چنین دفاعی از خمینی می‌نویسد:

«چینش نیروهای سیاسی، به‌ویژه در دورۀ پهلوی دوم، به شکلی بود که دست بالا با نیروهای مارکسیست و سوسیالیست تندرو، و همچنین نیروهای بنیادگرای اسلامی بود و نیروهای لیبرال و سکولار اقبال چندانی در جامعه نداشتند.

جبهۀ ملی به رهبری محمد مصدق نیز، که از مشهورترین جریان‌های سیاسی آن دوره است، به این نیروهای تندروی سوسیالیست و اسلامگرا متمایل بود تا دیگران. رابطۀ نزدیک مصدق با روحانیون همچون حسن مدرس و ابوالقاسم کاشانی تا نزدیکی وی به افرادی نظیر حسین فاطمی که به تندروی شهره بودند، و تا نفوذ نیروهای حزب توده در ارکان دولت او، همگی گواهی بر این ادعا هستند.

بماند که شخص مصدق هم از تندروی و عوام‌فریبی مبرا نبود. محمد مصدق حتی فردی چون محمدعلی فروغی ذکاءالملک را که بی‌تردید از برجسته‌ترین ادبا، فضلا و سیاستمداران لیبرال و سکولار نیک‌نام ایران بود و خدماتی انکار نشدنی به ایران داشت (به ویژه در شهریور ۱۳۲۰ که با درایت و کیاست از هرج‌ومرج، تغییر رژیم و تجزیه کشور جلوگیری کرد) را مورد هجمه و حمله قرار می‌داد تا جایی که او را به خیانت متهم کرد. اتهام بی‌اساسی که صرفا برای آن مطرح شد که مصدق بتواند از قبال آن، شهرت و نامی برای خود دست و پا کند.

افزون‌ بر این، نزدیکی برخی اعضای جبهۀ ملی و بعدها نهضت آزادی، همچون سنجابی و بازرگان، در آستانۀ انقلاب ۵۷ به روحانیون و دفاع صریح و بی‌پردۀ آنها از خمینی و اهداف بنیادگرایانۀ او هم نشان از نزدیکی غالب نیروهای مصدقی به نیروهای تندروی چپ و اسلامگرا دارد».

----
لینک مقاله ایرج صفاریان در وبسایت «فریدون»:
https://www.fereydoun.org/articles/670911

*ایرج صفاریان نام مستعاری است که نویسنده برای خود برگزیده است.

@fereydoun_magazine

www.tgoop.com/fereydoun_magazine/667

2.7K viewsedited  Dec 1 at 16:31

.
درباره دفاع صریح و بی‌پرده نیروهای «جبهه ملی» و «نهضت آزادی» از خمینی

«ایرج صفاریان*» در مقاله‌ی «پادشاهی پهلوی و وسعت‌‌بخشی به ارزش‌های مدرن و دموکراتیک» از جمله به این می‌پردازد که نیروهای مصدقی در سال ۵۷ به «دفاع صریح و بی‌پرده» از خمینی پرداختند.

او در بخشی از یادداشت خود با معرفی بنیادهای چنین دفاعی از خمینی می‌نویسد:

«چینش نیروهای سیاسی، به‌ویژه در دورۀ پهلوی دوم، به شکلی بود که دست بالا با نیروهای مارکسیست و سوسیالیست تندرو، و همچنین نیروهای بنیادگرای اسلامی بود و نیروهای لیبرال و سکولار اقبال چندانی در جامعه نداشتند.

جبهۀ ملی به رهبری محمد مصدق نیز، که از مشهورترین جریان‌های سیاسی آن دوره است، به این نیروهای تندروی سوسیالیست و اسلامگرا متمایل بود تا دیگران. رابطۀ نزدیک مصدق با روحانیون همچون حسن مدرس و ابوالقاسم کاشانی تا نزدیکی وی به افرادی نظیر حسین فاطمی که به تندروی شهره بودند، و تا نفوذ نیروهای حزب توده در ارکان دولت او، همگی گواهی بر این ادعا هستند.

بماند که شخص مصدق هم از تندروی و عوام‌فریبی مبرا نبود. محمد مصدق حتی فردی چون محمدعلی فروغی ذکاءالملک را که بی‌تردید از برجسته‌ترین ادبا، فضلا و سیاستمداران لیبرال و سکولار نیک‌نام ایران بود و خدماتی انکار نشدنی به ایران داشت (به ویژه در شهریور ۱۳۲۰ که با درایت و کیاست از هرج‌ومرج، تغییر رژیم و تجزیه کشور جلوگیری کرد) را مورد هجمه و حمله قرار می‌داد تا جایی که او را به خیانت متهم کرد. اتهام بی‌اساسی که صرفا برای آن مطرح شد که مصدق بتواند از قبال آن، شهرت و نامی برای خود دست و پا کند.

افزون‌ بر این، نزدیکی برخی اعضای جبهۀ ملی و بعدها نهضت آزادی، همچون سنجابی و بازرگان، در آستانۀ انقلاب ۵۷ به روحانیون و دفاع صریح و بی‌پردۀ آنها از خمینی و اهداف بنیادگرایانۀ او هم نشان از نزدیکی غالب نیروهای مصدقی به نیروهای تندروی چپ و اسلامگرا دارد».

----
لینک مقاله ایرج صفاریان در وبسایت «فریدون»:
https://www.fereydoun.org/articles/670911

*ایرج صفاریان نام مستعاری است که نویسنده برای خود برگزیده است.

@fereydoun_magazine

BY فریدون؛ فصلنامه فکری-تحلیلی