tgoop.com/fereydoun_magazine/685
Last Update:
.
«درخشش چیزی؛ درخشش پادشاه، درخشش یک دوران»
امیریحیی آیت‌اللهی، از پهلوی‌پژوهان ایرانی، موج پهلوی‌خواهی و شاه‌دوستی کنونی ایرانیان را نکته‌ای می‌داند که به باور او محمدرضاشاه پهلوی در تنها گفتگوی خود در تبعید - که با «دیوید فراست» انجام گرفت - آن را پیش‌بینی کرده بود.
آیت‌اللهی می‌نویسد:
لیبرال‌سازی سیاست به‌عنوان واپسین مرحله از دستیابی به یک دموکراسی پایدار توسط شاه‌ستیزان بدل به نقطه سقوط ایران شد و پادشاه نیز تنها بدین‌سبب میهن را ترک گفت که از ژرفای جان باور داشت «شالوده پایدار یک سلطنت/تاج‌وتخت نمی‌تواند بر پایه کشتار و خون‌ریزی باشد».
او آن‌سان به حقانیت مردم باور داشت که در برابر پرسش تلخ دیوید فراست از اینکه آیا پادشاه مردم خود را قدرناشناس یافته است، با لبخندی آرام و حزین این گفتاورد را بازگو می‌کند که «ناسپاسی حق ویژه (امتیاز) مردمان است».
به‌فرجام نمی‌توان نادیده گذاشت که سخن پادشاه مبنی بر نوع داوری نسل‌های آینده درباره دوران سلطنت او یکسره تعبیر شد: «حقیقت و واقعیت تاریخ را نمی‌توان برای همیشه پنهان نگه داشت. به‌هر روی، حقیقت دیر یا زود آشکار خواهد شد.» شعارهای بی‌سابقه و همدلانه با پادشاهی پهلوی در این سالیان ... و فریادهای «جاوید شاه» نسل جوان از زاهدان تا تهران بیش از هر چیز حقانیت سخن پایانی پادشاه را خطاب به دیوید فراست اثبات می‌کند.
با نگاهی دوباره به این روزهای سرنوشت‌ساز ایران، می‌بایست گفت که نسل ژینا و سارینا و نیکا و خدانور و کیان با شگفتی ناباورانه و پراندوه پادشاه همدل است که «من همچنان نمی‌توانم بپذیرم که ایرانیان با ذهنیت درخشان و استعداد تاریخی‌شان اینگونه خودکشی کنند و بخواهند سیر قهقرایی به ۱۴۰۰ سال پیش را برگزینند».
با وام‌گیری از تلخ‌گویه محمدرضا شاه پهلوی شایسته است آتیه‌‌ای را که این نسل درخشان با جان‌فشانی و دموکراسی‌ای را که با پیشکش بُرناترین زندگی‌ها رقم می‌زند، چنین روایت کرد: «درخشش چیزی؛ درخشش پادشاه، درخشش یک دوران».
--------------
برگرفته از مقاله «واپسین گفتگو در پاناما؛ دادخواست پادشاهی خیرخواه و انقلاب نوین ایران»
این مقاله را در اینجا بخوانید:
https://www.fereydoun.org/articles/76997
#جاویدشاه
#گاردجاویدان
@fereydoun_magazine
BY فریدون؛ فصلنامه فکری-تحلیلی
Share with your friend now:
tgoop.com/fereydoun_magazine/685