Сярод незвычайных месцаў, у якіх стваралася гэтая кніга, прыгадаю аўтобус «Вільнюс — Беласток», палату ў Цэнтры псіхічнага здароўя ў Вільні і пляж на возеры Салотэ ў Каралінішках. А ўвогуле люблю пісаць у выходны дзень, за прыбраным сталом, у цішыні.

Калі браць поп-кампазіцыі, бліжэй за ўсё да душы горнецца кампазіцыя «Калгас» гурта Zet. Ёсць такі падпольны гурт, удзельнікі якога граюць у масках і хаваюць свае імёны пад мянушкамі.

Хутчэй за ўсё гэта пра сны, якія я любіў апісваць у кнізе… Мне сябры і знаёмыя часам распавядаюць пра тое, што ім сніцца ў выгнанні. Толькі пачнуць казаць, а я ўжо працягваю. Тады яны дзівяцца.

Калі дабраўся да Вільні, то аднойчы завітаў у невялікі бар выпіць маленькі кілішак піва. Мясцовыя здзівіліся, спыталіся, можа, грошай няма на нармалёвы бакал? А калі даведаліся, што я беглы беларус, дык адразу і брэндзі кілішак паднеслі, і грошы прапаноўвалі, нехта нават не пашкадаваў 50 еўра.

Што можна жыць нават без пашпарта. Нават калі ён з’явіўся ў мяне, дык я не ведаю, што з ім рабіць цяпер — адвык. Што я перастаў баяцца памежнікаў, меж, затрыманняў і заўтрашняга дня.

Каб знайшлі сярод падзей, пра якія ідзе размова, вечныя каштоўнасці — сяброўства, вайна, здрада, каханне; каб гэтыя паняткі засталіся і праз 50, і праз 100 гадоў. Іначай — навошта ўсё гэта?

Галоўнае — «тут і зараз», бо няма заўтра, і ўчора ўжо няма. А яшчэ…. Кахайце з вялікай літары, кахайце жыццё, людзей, жанчын, мужчын, а галоўнае — кахайце сябе.

«Я нават не чакаў, што “Гвалт” стане настолькі запатрабаваным. На першую прэзентацыю кнігі ў Варшаве прыйшло больш за сто чалавек. Яна праходзіла ў Музеі вольнай Беларусі, і гэта было вельмі крута!

Адразу пасля яе я выправіўся ў вялікі амерыканскі тур. Восем гарадоў — Вашынгтон, Філадэльфія, Атланта, Мінеапаліс, Сіэтл, Сан-Францыска, Лос-Анджэлес і Нью-Ёрк. Шмат цікавых людзей, шмат важных размоў, шмат натхняльных сустрэч — у выніку больш за 200 чалавек прыйшлі на прэзентацыі кнігі «Гвалт» у ЗША, і ўсе кнігі, якія я ўзяў з сабой, знайшлі сваіх чытачоў.

Людзі слухалі апавяданні з кнігі са слязьмі на вачах. Гэта не перабольшванне — я бачыў, як плача дзяўчына, калі чытаў апавяданне “Лакрымоза”. На самой справе на кожнай прэзентацыі ў нас былі вельмі грунтоўныя і цікавыя дыскусіі, і для мяне гэта самае важнае — даць чытачам прастору для дыялогу, для рэфлексіі.

Наперадзе еўрапейскія прэзентацыі. Ужо запланаваны сустрэчы з чытачамі ў 15 гарадах у розных краінах, і новыя кропкі яшчэ дадаюцца. Рады, што кніга “Гвалт” выклікае такі інтарэс!» — падзяліўся з намі Аляксандр Чарнуха.