قدری تفقّه

قدری تفقّه

چنگال منحرفین.pdf

بسم الله الرحمن الرحیم
⚠️تشیّع اسمی!
(بخشی از جزوه "جامعه ی شیعه در چنگال منحرفین")

🔷تصوّر بسیاری از معتقدین راستین شیعه این است که اگر فردی در ظاهر دوستدار اهل بیت علیهم السلام بوده و خود را شیعه نام نهد، احترام داشته و نباید او را طرد کرد؛ حتّی اگر دچار انحرافات اعتقادی گشته باشد. این تصوّر غلط موجب شده آن دستور لازم برائت آن چنان که باید و شاید اجرا نشود و این منحرفین بتوانند با آسودگی خاطر فعّالیّتهای اجتماعی زیان بارشان را ادامه دهند.

✔️در حالی که اگر به لغت و اصطلاح (شیعه) بنگریم، خود نشان دهنده ی مصادیق آن نیز خواهد بود. گرچه تشیّع راستین، همان طور که در روایات متعدّد نیز تصریح شده، مستلزم پیروی کامل فکری و عملی از اهل بیت علیهم السلام است؛ اما جای انکار نیست که به این مرتبه ی کامل در هر دوره، تنها تعداد انگشت شماری از مقرّبین امثال سلمان و مقداد یافت می شوند. از این رو خداوند به لطف و کرمش، برای ورود بندگان در دائره ی نورانی تشیّع از بسیاری از شرائط لـازم اغماض می کند؛ اما به این معنی هم نیست که هیچ قید و شرطی نداشته باشد.
روایات در توضیح صفات شیعه و ملاکهای لازم برای تشیّع، نوسان زیادی دارند؛ گاه شرائطی بس دشوار و سنگین و گاه به سادگی و آسان گیری تعبیر می شود. ظاهراً این اختلافات برای میزان نمودن دو کفه ی خوف و رجا در میان شیعیان باشد.

✔️از طرفی، به این نکته نیز باید توجّه داشت که روایات مربوط به این موضوع، از دو جهت در مورد افراد صحبت می کند که نباید با هم خلط شوند:
بُعد اخروی (عاقبت افراد در قیامت)، و بُعد دنیوی (احکام اجتماعی مؤمنین نسبت به یکدیگر).

ملاک های اخروی برای ما هرگز به طور کامل قابل احراز نیست و جز در مواردی محدود، حق نداریم حکم قطعی نسبت به عاقبت بهشتی/دوزخی دیگران بیان کنیم.برخی از این روایات ناظر به عاقبت نهایی فرد است که مثلاً در صورت داشتن محبت اهل بیت علیهم السلام چه بسا بعد از تحمّل عذابهایی و با شفاعت و... نهایتاً از دوزخ نجات پیدا کند. امّا این ارتباطی به وظیفه ی اجتماعی دنیوی ما ندارد. در این زمینه باید گوش به فرمان الهی بوده و نسبت به هر فرد آن برخورد لازمی را که دستور می دهند، انجام دهیم.
وقتی مجموعه ی آیات و روایات شریفه و سیره ی معصومین علیهم السلام را در کنار هم نگاه می کنیم، می توان چنین نتیجه گرفت که شرط کف و حداقلی تشیّع در بُعد دنیوی و احترام اجتماعی، تا زمانی است که فرد ولایت معصومین علیهم السلام و برائت از دشمنانشان را داشته و در مسیر و خط مشی کلّی اسلام حرکت نموده و از اصول کلّی و حدود اساسی اعتقادی تجاوز نکند.این اصول اساسی را باید از خود کلام شارع دریافت، که موارد مهمّ آن در ضمن بخش های گذشته بازگو شد.

#تشیع_اسمی
@Hawzeh_notes

www.tgoop.com/hawzeh_notes/406

1.9K viewsedited  Oct 29, 2021 at 15:11

بسم الله الرحمن الرحیم
⚠️تشیّع اسمی!
(بخشی از جزوه "جامعه ی شیعه در چنگال منحرفین")

🔷تصوّر بسیاری از معتقدین راستین شیعه این است که اگر فردی در ظاهر دوستدار اهل بیت علیهم السلام بوده و خود را شیعه نام نهد، احترام داشته و نباید او را طرد کرد؛ حتّی اگر دچار انحرافات اعتقادی گشته باشد. این تصوّر غلط موجب شده آن دستور لازم برائت آن چنان که باید و شاید اجرا نشود و این منحرفین بتوانند با آسودگی خاطر فعّالیّتهای اجتماعی زیان بارشان را ادامه دهند.

✔️در حالی که اگر به لغت و اصطلاح (شیعه) بنگریم، خود نشان دهنده ی مصادیق آن نیز خواهد بود. گرچه تشیّع راستین، همان طور که در روایات متعدّد نیز تصریح شده، مستلزم پیروی کامل فکری و عملی از اهل بیت علیهم السلام است؛ اما جای انکار نیست که به این مرتبه ی کامل در هر دوره، تنها تعداد انگشت شماری از مقرّبین امثال سلمان و مقداد یافت می شوند. از این رو خداوند به لطف و کرمش، برای ورود بندگان در دائره ی نورانی تشیّع از بسیاری از شرائط لـازم اغماض می کند؛ اما به این معنی هم نیست که هیچ قید و شرطی نداشته باشد.
روایات در توضیح صفات شیعه و ملاکهای لازم برای تشیّع، نوسان زیادی دارند؛ گاه شرائطی بس دشوار و سنگین و گاه به سادگی و آسان گیری تعبیر می شود. ظاهراً این اختلافات برای میزان نمودن دو کفه ی خوف و رجا در میان شیعیان باشد.

✔️از طرفی، به این نکته نیز باید توجّه داشت که روایات مربوط به این موضوع، از دو جهت در مورد افراد صحبت می کند که نباید با هم خلط شوند:
بُعد اخروی (عاقبت افراد در قیامت)، و بُعد دنیوی (احکام اجتماعی مؤمنین نسبت به یکدیگر).

ملاک های اخروی برای ما هرگز به طور کامل قابل احراز نیست و جز در مواردی محدود، حق نداریم حکم قطعی نسبت به عاقبت بهشتی/دوزخی دیگران بیان کنیم.برخی از این روایات ناظر به عاقبت نهایی فرد است که مثلاً در صورت داشتن محبت اهل بیت علیهم السلام چه بسا بعد از تحمّل عذابهایی و با شفاعت و... نهایتاً از دوزخ نجات پیدا کند. امّا این ارتباطی به وظیفه ی اجتماعی دنیوی ما ندارد. در این زمینه باید گوش به فرمان الهی بوده و نسبت به هر فرد آن برخورد لازمی را که دستور می دهند، انجام دهیم.
وقتی مجموعه ی آیات و روایات شریفه و سیره ی معصومین علیهم السلام را در کنار هم نگاه می کنیم، می توان چنین نتیجه گرفت که شرط کف و حداقلی تشیّع در بُعد دنیوی و احترام اجتماعی، تا زمانی است که فرد ولایت معصومین علیهم السلام و برائت از دشمنانشان را داشته و در مسیر و خط مشی کلّی اسلام حرکت نموده و از اصول کلّی و حدود اساسی اعتقادی تجاوز نکند.این اصول اساسی را باید از خود کلام شارع دریافت، که موارد مهمّ آن در ضمن بخش های گذشته بازگو شد.

#تشیع_اسمی
@Hawzeh_notes

BY قدری تفقّه