‍ ‍ 🔰 سبک زندگی شکارچی-گردآورنده، کلید سلامتی بهتر؟

🧐 تحقیقات جدید نشان می‌دهد که سبک زندگی شکارچی-گردآورنده می‌تواند سلامتی بهتری را نسبت به سبک زندگی مدرن شهری به همراه داشته باشد.

🧬 محققان با بررسی DNA افراد باستانی دریافتند که ژن‌هایی که خطر ابتلا به بیماری‌هایی مانند ام‌اس و آلزایمر را افزایش می‌دهند، از شکارچی-گردآورندگان به کشاورزان منتقل شده‌اند.
🧬 این ژن‌ها در ابتدا برای محافظت از شکارچی-گردآورندگان در برابر بیماری‌های عفونی مفید بودند، اما در محیط‌های مدرن که خطر ابتلا به بیماری‌های عفونی کمتر است، می‌توانند مضر باشند.

🪓 علاوه بر این، محققان دریافتند که شکارچی-گردآورندگان نسبت به افراد مدرن وزن کمتری دارشتند. این نشان می‌دهد که سبک زندگی شکارچی-گردآورنده با رژیم غذایی غنی از پروتئین و فیبر و فعالیت بدنی منظم مرتبط است.

⚜️ البته، سبک زندگی شکارچی-گردآورنده برای اکثر مردم امروزی امکان‌پذیر نیست. اما می‌توانیم با اتخاذ برخی از عادات سالم شکارچی-گردآورنده، سلامت خود را بهبود ببخشیم.

✅ چند پیشنهاد برای بهبود سلامتی با سبک زندگی شکارچی-گردآورنده:

🍗 مصرف پروتئین و فیبر بیشتر از غذاهای گیاهی و حیوانی
⛹️‍♂️ فعالیت بدنی منظم، به ویژه فعالیت‌های هوازی
😴 خواب کافی
😌 مدیریت استرس

😎 با اتخاذ این عادات سالم، می‌توانیم سبک زندگی خود را به گونه‌ای تغییر دهیم که سلامتی و رفاه ما را بهبود بخشد.

📝 امیرحسین آخوندی

#سلامت #سبک_زندگی #شکارچی_گردآورنده #ام_اس #آلزایمر #پروتئین #فیبر #فعالیت_بدنی #خواب #استرس

🆔 @ir_academy_evolution

‍ 🦕 ترایسراتوپس (سه‌شاخ‌چهره)

🦖 نام علمی: Triceratops horridus


📍نامگذاری: کلمه (triceratops) سه شاخ چهره از سه بخش (tri) به معنای سه، (ceras) به معنای شاخ و (ops) به معنای چهره تشکیل شده که ریشه یونانی دارد.


🔖 رده‌بندی:

🦕 راسته: پرنده‌کفلان (Ornithischia)
🦎 تیره:  شاخ‌چهرگان (Ceratopsidae)

🦖 ابعاد:

📏 قد: طول تا ۹ و ارتفاع تا ۳ متر
⚖️ وزن: ۶ تا ۱۲ تُن
🥩 نوع تغذیه: گیاه‌خوار

🌍 دوره زمین‌شناسی:
کرتاسه پسین، ۶۶ تا ۶۸ میلیون سال پیش

🔍 محل کشف: فسیل های این دایناسورها بیشتر در مناطق غربی امریکا شمالی کشف شده‌اند، به ویژه در ایالتهای مونتانا، وایومینگ،  پارک ملی داکوتای جنوبی، پارک ملی یوتا و پارک ملی کوه‌های راکی.

🦖 نوع زندگی: تریسراتوپس‌ها از جمله دایناسورهای گله‌ای بودند و به احتمال زیاد در گروه‌های بزرگ مانند فیل‌های امروزی زندگی می‌کردند. به نظر می‌رسد رفتارهای اجتماعی داشته است.

تریسراتوپس‌ها از گیاهان علفی و درختچه‌ای مانند سرخس‌های نخلی تغذیه می‌کردند. آنها برای خوردن غذا از گردن خود استفاده می‌کردند.
📌 ویژگی‌های خاص:

📍 داشتن ردیف‌های دندانی پر تعداد برای جویدن گیاهان

📍دارای پاهای جلویی قوی‌تر برای تحمل وزن سر
📍داشتن سر بزرگ، شاخ‌های بلند و یال بزرگ روی گردن برای دفاع
📍دارای ۳ شاخ (یکی روی بینی و ۲ تا بالای چشم)
📍دارای یک یال استخوانی بزرگ در پشت سر برای افزایش شانس جفت‌گیری
📍یکی از آخرین دایناسورهای غیرپرنده که قبل از انقراض دوران کرتاسه تکامل یافته

❇️ اطلاعات تکمیلی:

🦖 تا مدت‌ها تصور میشد که این دایناسور از شاخ‌های خود فقط برای مبارزه با دایناسورهای دیگر از جمله تی‌رکس استفاده می‌کرد ه ولی اکنون به گفته دانشمندان این شاخ‌ها برای پیروزی در جفت‌گیری و جذب ماده‌ها برای بقای سه‌شاخ‌چهره نقش عمده‌ای داشتند. 😱

📚 تجزیه و تحلیل آناتومی غدد درون ریز این دایناسور نشان می‌دهد که حس بویایی آن در مقایسه با دایناسورهای دیگر ضعیف است.
همچنین با توجه با طول کوتاه حلزونی گوش، گوش آن‌ها برای فرکانس‌های پایین هماهنگ شده.


🔰 ترایسراتوپس‌ها سر خود را حدود ۴۵ درجه به سمت پایین نگه می‌داشتند، زاویه‌ای که شاخ‌ها و یال پشت سر را به بهترین شکل به جنس مخالف نشان می‌دهد و به حیوان اجازه می‌دهد تا از گیاهان روی زمین بخورد.

🆔 @ir_academy_evolution

‍ فسیل گوش داخلی میمون ۶ میلیون ساله، راز دو پایی بودن انسان را فاش کرد!

🙈 انسان و نیز نزدیک‌ترین خویشاوندان ما، میمون‌ها، تنوع قابل توجهی از انواع حرکت را نشان می‌دهند، از راه رفتن عمودی روی دو پا گرفته تا بالا رفتن از درختان و راه رفتن با استفاده از هر ۴ دست و پا.

🐒 در حالی که دانشمندان همواره در پی پاسخ این سوال بودند که چگونه وضعیت دو پایی انسان از اجداد ۴ پا دگرگشت یافته است، نه مطالعات پیشین و نه سوابق فسیلی، اجازه‌ی بازسازی یک تاریخ روشن و قطعی از مراحل اولیه دگرگشت که منجر به دو پا شدن انسان شد، نداده‌اند.

🙊 با این حال، بررسی جدید که بر روی شواهد کشف شده‌ی اخیر از جمجمه‌ی یک میمون ۶ میلیون ساله به نام Lufengpithecus متمرکز است، سرنخ‌های مهمی را در مورد منشا دو پا شدن انسان به ما می‌دهد.
🙉 در این بررسی محققین با استفاده از سی تی اسکن ۳ بعدی از ناحیه استخوان گوش داخلی (محل قرارگیری کانال‌های نیم‌ دایره‌ای) توانستند چگونگی حرکت پستانداران منقرض شده را مشخص کنند.

🙈🐵 نتایج به دست آمده به یک دگرگشت ۳ مرحله‌ای برای دو پایی اشاره می‌کند:
اولین میمون‌ها در درختان به سبکی حرکت می‌کردند که بیشتر شبیه به روشی بود که امروزه گیبون‌ها در آسیا، انجام می‌دادند.
آخرین جد مشترک میمون‌ها و انسان‌ها شبیه Lufengpithecus حرکت می‌کردند. و سپس تعلیق اندام جلویی و چهار پایی زمینی بود. از همین مجموعه‌ی حرکتی گسترده، انسان دو پا، دگرگشت یافت.

پروفسور Xijun Ni، رهبر این پروژه، معتقد است که میمون‌های اولیه، یک مجموعه حرکتی "مشترک" داشتند که اجداد انسان دو پا محسوب می‌شدند. با بررسی میزان تغییرات دگرگشتی در هزارتوی استخوان گوش، محققین معتقدند که تغییرات آب و هوایی، احتمالا یک کاتالیزور مهم در ارتقای تنوع حرکتی میمون‌ها و انسان‌ها، بوده است‌.

🖋 سحر مرتضی نژاد

رفرنس:
https://www.nature.com/articles/s41598-023-47778-2

🆔 @ir_academy_evolution

سلام دوستان باتوجه به درخواست شما در برای تمدید مهلت ثبت‌نام دوره (انسان‌ریخت‌ها) برای اینکه شما جلسات را از دست ندید. امروز اولین جلسه دوره تشکیل نخواهد شد.

اولین جلسه دوره چهارشنبه ۲ اسفند برگزار می‌شود.

‍ انقراض میمون غول پیکر، راز دیرینه‌ای که فاش شد!

زمانی، میمون‌های غول پیکر در دشت‌های جنوب چین پرسه می‌زدند. میمون‌هایی با قد ۳ متر و وزن ۲۵۰ کیلوگرم. این خویشاوندان بسیار دور نخستی‌ها یا همان Gigantopithecus blacki، پیش از ورود انسان به این ناحیه، منقرض شده بودند.

تاکنون، سرنخ‌های کمی در مورد علت این انقزاض وجود داشت و بیش از ۲۰۰۰ فسیل دندان و ۴ استخوان فک، شواهد بیشتری وجود نداشت. اما بررسی جدید که نتایج آن در ژورنال نیچر منتشر شده است، نشان می‌دهد که این موجود غول پیکر که در حدود ۲۹۵ تا ۲۱۵ هزار سال پیش منقزض شد، قادر به سازگار ساختن ترجیحات غذایی خود با توجه به تعییرات آب و هوایی نبوده و در نتیجه بسیار آسیب پذیر بوره است.

این موجود در علم دیرینه شناسی، همیشه به صورت یک معما بود. چگونه ممکن است چنین موجود قدرتمندی در زمانی که سایر نخستی‌ها در حال سازگاری و زنده ماندن بودند، منقرض شود.

با بررسی‌های گسترده‌ای که صورت گرفت، مشخص شد که G. blacki در مقایسه با اورانگوتان‌ها، تحرک کم‌تری داشت و در نتیجه محدوده‌ی جغرافیایی کم‌تری برای جست و جوی غذا در اختیار داشت و از منابع غذایی بسیار محدودی استفاده می‌کرد. همین امر منجر شد تا در زمان تغییر آب و هوایی و کمبود منابع، با کاهش تعداد مواجه شود که در نهایت منجر به نابودی آن شد.

به عقیده‌ی پروفسور Westaway، با تهدید ششمین انقراض دسته جمعی که در برابر ما قرار دارد، بررسی علت انقراض گونه‌ها، امری بسیار مهم است.

🖋 سحر مرتضی نژاد

رفرنس:
https://www.nature.com/articles/s41586-023-06900-0

@ir_evolution_academy

معرفی اعضای آکادمی دگرگشت ایران

این تیم یک سال با عشق و زحمت کار کرد و با قدرت بیشتر به کارمون ادام میدیم😍😍

سال نو مبارک دوستان❤️

امیدواریم همیشه شاد و سالم و خندون و در آرامش باشید و هرسال موفق‌تر از سال قبل😍.

⚜️آکادمی اخترزیست‌شناسی ایران با همکاری اتحادزیست‌شناسان با افتخار تقدیم می‌کند:


👩🏻‍💻وبینار با عنوان:

🧪 به سوی ساخت حیات جایگزین: دستاوردها و چالش‌های پیش رو در سنتز حیات کاملا مصنوعی در لوله آزمایش

👨🏻‍🏫 استاد: دکتر آرمین کیانی
دکترای شیمی سیستم‌های پیچیده و پژوهشگر در زمینه حیات مصنوعی و منشا حیات؛ دانشگاه گرونینگن، هلند


🗓️زمان: پنج‌شنبه ۳۰ فروردین ۱۴۰۳🕰️ ساعت ۲۰:۳۰‌

📲 ثبت‌نام رایگان در لینک زیر:
https://biologyevents.ir/course/596

👥 شرکت در وبینار برای عموم آزاد است.

📍این برنامه مجازی‌ است و در بستر اسکای‌روم برگزار خواهد گردید.

‍ دگردشت و اندازه موجودات: رقابت و انقراض در طبیعت یا رازهای اکولوژیکی؟!


پژوهش جدیدی به سرپرستی دکتر شوونلال روی (Shovonlal Roy) مدل‌ساز اکوسیستم، در دانشگاه ریدینگ انجام شده که با استفاده از مدل‌های کامپیوتری شبیه‌سازی دگردشت دلیل این که چرا برخی از گونه‌ها در طول زمان به تدریج کوچک‌تر یا بزرگتر می‌شوند را نشان داد.

اندازه حیوانات در طول زمان به دو عامل اکولوژیکی کلیدی بستگی دارد: شدت رقابت مستقیم برای منابع بین گونه‌ها و خطرات انقراض در محیط.

این مطالعه برای انواع فشار دگردشت در تغییر سایز گونه‌ها سه مدل را پیشنهاد می‌کند:
۱. افزایش اندازه و به دنبال آن انقراض : در اینجا بزرگترین حیوانات به طور مکرر منقرض می‌شوند و فرصت‌هایی را برای گونه‌های دیگر فراهم می‌کند تا جای خود را بگیرند و بدن‌های بزرگ‌تری را شکل دهند و این چرخه را ادامه دهند. 
۲. کاهش تدریجی اندازه در طول زمان: شبیه‌سازی‌ها همچنین خلاف قانون Cope را نیز پیش‌بینی کردند، گونه‌ها در طول زمان کوچک می‌شوند. این زمانی اتفاق می افتد که رقابت زیاد باشد و درجه ای از همپوشانی در زیستگاه و استفاده از منابع وجود داشته باشد. همانطور که گونه ها از هم جدا می شوند و به طبقه‌های متمایز تبدیل می شوند، با فشار دگردشت برای کاهش اندازه مواجه می شوند. 
۳.افزایش تدریجی اندازه در طول زمان : این زمانی اتفاق می‌افتد که رقابت بین گونه‌ها بیشتر بر اساس اندازه‌های بدن نسبی آنها تعیین می‌شود تا تفاوت‌های محل. 


پ.ن: قانون کوپ (cope) که از نام ادوارد کوپ، دیرینه شناس قرن نوزدهمی گرفته شده به تمایل گروه‌های جانوران برای دگردشت به اندازه‌های بدن بزرگ‌تر در طول میلیون‌ها سال اشاره دارد. به عنوان مثال، اجداد اسب اولیه حیوانات کوچکی به اندازه سگ بودند.


🖋سپیده هدایتی
📄 رفرنس:
https://www.sciencedaily.com/releases/2024/01/240118122207.htm

@ir_academy_evolution

‍ ❓همکاری چگونه در انسان‌ها دگرگشت یافت؟

💥یک تئوری رایج، تعاملات تکرارشونده را دلیل دگرگشت رفتار همکارانه می‌داند. انسان‌ها با گذشت نسل‌ها یاد گرفتند که رفتارهای همکارانه در طولانی مدت می‌توانند مفید باشند؛ چراکه آن‌ها تعاملات و روابط دیگری را با همان فرد، در آینده پیش‌بینی می‌کردند. افرادی که رفتارهای ضداجتماع داشتند مورد مجازات و عدم همکاری دیگران قرار می‌گرفتند.

💥 طبق توضیح دیگری،گروه‌هایی که متشکل از افرادی با رفتارهای تیم‌محور و همکارانه بودند، در درگیری‌ها و رقابت‌ها احتمال پیروزی و بقا بیشتری داشتند. در نتیجه گروه‌هایی که بین افرادشان همکاری وجود نداشتند از بین می‌رفتند و افراد با رفتارهایی همکارانه گسترش می‌یافتند.

💥اما هر دو این تئوری‌ها کمبودهایی دارند. افراد حتی در تعاملاتی که تکرار نمی‌شوند و یا به صورت ناشناس شکل می‌گیرند نیز، رفتار همکارانه نشان می‌دهند. از طرفی، مهاجرت افراد همکار و غیرهمکار و همچنین وجود رقابت بین گروه‌هایی با رفتارهای همکارانه، می‌تواند منجر به کاهش رفتار همکاری در کل جمعیت انسانی شود.

💥می‌توان نتیجه گرفت که تعامل هم‌زمان هر دو این مکانیسم‌ها منجر به دگرگشت همکاری در انسان‌ها شده است و انگیزه‌های انسان‌ها برای همکاری تحت تاثیر ترکیبی از این دو مکانیسم بوده است.

🖋 مبینا جاویدی
📄 رفرنس:
https://www.sciencedaily.com/releases/2024/02/240222132201.htm