🧠کشف رازهای مغز انسان!

تحقیقات جدید نشان می‌دهند که شناخت عددی انسان ممکن است در پوتامن یا غلاف مغز (یکی از عقده‌های قاعده‌ای و جزوی از ساختار عمیق مغز که معمولاً مرتبط با حرکت است) ریشه داشته باشد.
این یافته‌ها نشان می‌دهند که درک عددی ما ممکن است زودتر از آنچه تصور می‌شود، دگرگشت یافته باشد. 🔢

🔍محققان همچنین فعالیت‌هایی در نواحی مورد انتظاری مانند لوب پاریتال یا آهیانه‌ای (یکی از چهار لوب اصلی مغز که نقش مهمی در پردازش اطلاعات حسی و حرکتی ایفا می‌کند) را مشاهده کردند که نشان‌دهنده همکاریِ مناطق مختلف مغز در پردازش اعداد می‌باشد.
این کشفیات می‌توانند به بهبود نتایج جراحی‌های مغزی و همچنین نوآوری‌هایی در یادگیری ریاضی کمک کنند.➕️➖️➗️

بینش‌های جذاب در شناخت عددی انسان:
تحقیقات جدید نشان می‌دهند که توانایی مفهوم‌سازی اعداد ممکن است در اعماق مغز نهفته باشد.
مطالعه‌ای از دانشگاه علوم بهداشتی اورگن راه‌های بالقوه‌ای را برای بهبود یادگیری افراد با مشکلات ریاضی ارائه می‌دهد.
این مطالعه شامل ۱۳ بیمار مبتلا به صرع و اختلالات عصبی مزمن بود که تحت نوع خاصی از تصویربرداری مغزی الکتروانسفالوگرافی استریوتاکتیک برای نقشه‌برداری از نقاط آغازین تشنج قرار گرفتند.
در طول این فرایند، از بیماران خواسته شد تا درباره اعداد در اشکال مختلف (نمادها، کلمات و مفاهیم) فکر کنند و فعالیت غیرمنتظره‌ای در پوتامن مشاهده شد.
پوتامن که در عمق گانگلیون‌های پایه قرار دارد، عمدتاً با عملکردهای ابتدایی مرتبط است و به‌ندرت با وظایف شناختی سطح بالاتر ارتباط دارد.

این یافته‌ها می‌توانند به جلوگیری از آسیب به نواحی حیاتی مغز در طول جراحی‌های هدفمند برای حذف تومورها یا نقاط کانونی صرع کمک کنند.🧠

✍🏼 ستاره برارپور
📝نرگس پیشوا

🦍@ir_academy_evolution

🗺️نقش اکتشاف النطح در درک شهرنشینی عصر برنز

کشف مکان النطح به‌طور قابل توجهی درک ما را از شهرنشینی عصر برنز، به‌ویژه در محدوده شمال غربی عربستان افزایش می‌دهد.

✍️شیوا شهوه

برای دیدن ادامه ی مطلب،لینک زیر را لمس کنید👇

🐟✨آبشش‌ها: فراتر از تنفس

آبشش‌ها عموماً به‌عنوان عضو تنفسی ماهی‌ها در زیر آب شناخته می‌شوند؛ اما تحقیقات جدید نشان می‌دهد که این اندام، مشابه عملکرد کلیه‌ها در سایر حیوانات، در تنظیم تعادل نمک و pH خون نیز نقش مهمی دارد. این پروسه که به «تنظیم یون» معروف است، به احتمال زیاد قبل از دگرگشت آبشش‌ها برای تنفس آغاز شده‌است.

🧪دکتر مایکل ساکویل بیان می‌کند که آبشش‌های اولیه اجداد ماهی‌ها، از ابتدا در تنظیم یون‌ها نقش داشته‌اند. این یافته به درک بیشتر ما از تاریخ دگرگشت آبشش‌ها کمک می‌کند.

🔍نمونه‌های مورد بررسی تحقیق شامل سه نوع موجود زنده است:
1. ماهی‌های دمی (مهره‌دار)
2. آمفی‌اکسوس
3. کرم‌های جلبکی

محققان دریافتند که تنها ماهی‌های دمی از آبشش‌ها برای تنفس استفاده می‌کنند. این ارتباط با افزایش اندازه و فعالیت بدن آن‌ها پیوند خورده‌است.

💡 تحقیقات نشان می‌دهند که سلول‌های تنظیم یون در آبشش‌های هر سه جانور مورد مطالعه شناسایی شده‌اند. این نکته نشان می‌دهد که این قابلیت از 500 میلیون سال پیش، در اجداد مشترک آنان وجود داشته‌است. این تحقیق نیاز به بررسی‌های بیشتر در زمینه دگرگشت آبشش‌ها را مطرح می‌کند.

✍🏻نویسنده: محدثه بهاروند
✍🏻 ویراستار: سپیده باکیده

🦍@ir_academy_evolution

​​مغزهای بزرگ به‌تدریج دگرگشت یافتند🧠✨
مطالعه جدیدی که نظریه دگرگشت انسان را تکان می‌دهد!

مطلبی که در مجله PNAS منتشر شده‌است، ایده‌های دیرینه در مورد دگرگشت مغز انسان را زیر و رو می‌کند. این مطالعه ایده‌های قدیمی را به چالش می‌کشد و پیچیدگی دگرگشت مغز را در طی میلیون‌ها سال نشان می‌دهد.

دانشمندان دانشگاه ریدینگ، دانشگاه آکسفورد و دانشگاه دورهام دریافتند که اندازه مغز به‌جای جهش‌های ناگهانی بین گونه‌ها، به‌تدریج در هر گونه انسان باستانی افزایش می‌یابد.

این تیم بزرگ‌ترین مجموعه داده‌ی فسیل‌های انسان باستانی را جمع‌آوری کرد که ۷ میلیون‌ سال را در‌ بر می‌گرفت و از روش‌های محاسباتی و آماری پیشرفته‌ای برای محاسبه شکاف‌های موجود در سوابق فسیلی استفاده کرد.

رشد تدریجی در اندازه مغز📈

پیش‌تر تصور می‌شد که اندازه مغز بین گونه‌ها، مانند ارتقاء جدید بین آخرین مدل‌های کامپیوتری، به‌طور چشمگیری افزایش می‌یابد؛ اما این مطالعه نشان می‌دهد که یک به‌روزرسانی نرم‌افزاری پیوسته و تدریجی در هر گونه طی میلیون‌ها سال اتفاق افتاده است.

📌به گفته یکی از دانشمندان:
«تغییرات بزرگ دگرگشتی همیشه به رویدادهای چشمگیر نیاز ندارند. آن‌ها می‌توانند از طریق پیشرفت‌های کوچک و تدریجی در طول زمان اتفاق بیفتند، دقیقاً مانند روشی که ما امروز یاد می‌گیریم و سازگار می‌شویم.»

📌مغزها، بدن‌ها و مقیاس دگرگشتی

محققان همچنین یک الگوی قابل توجه را کشف کردند: در حالی که گونه‌های بزرگ‌تر معمولاً مغز بزرگ‌تری داشتند، تغییرات مشاهده‌ شده در یک گونه منفرد لزوماً با اندازه بدن مرتبط نبود. بنابراین، دگرگشت اندازه مغز در بازه‌های زمانی طولانی دگرگشت که میلیون‌ها سال طول می‌کشد، توسط عوامل متفاوتی نسبت به موارد مشاهده شده در هر گونه شکل می‌گیرد که این مسئله پیچیدگی فشارهای دگرگشتی بر اندازه مغز را برجسته می‌کند.


این مطالعه به‌عنوان بخشی از یک کمک هزینه ۱ میلیون پوندی جوایز رهبری تحقیقاتی از طرف بنیاد لوروهولم تولید شد و هدف آن درک بهتر دگرگشت نیاکان انسانی بود.



✍️مائده استرکی
🖊آرمین شبستری

🦍@ir_academy_evolution

🔍تبارشناسی نژادهای انسانی: علم، واقعیت‌ها و کاربردها

🧬در سال‌­های اخیر، توجه مردم به آزمایش ژنتیک تبارشناسی به شدت افزایش یافته و میلیون‌­ها نفر درباره‌ی نیاکان و اصل‌ونسب خود کنجکاو شده‌­اند.
حال چند سوال مطرح می‌شود؛

۱. این آزمایش‌ها تا چه حد می­‌توانند دقیق باشند و نحوه‌ی عملکرد آن‌ها چیست؟

۲. آیا نژادهای انسانی از نظر ژنتیکی تفاوت‌های قابل‌توجهی دارند و آیا این تفاوت‌ها به برتری نژادی منجر می‌شوند؟

با اینکه نمی­‌توان پاسخ دقیقی به این سوالات داد، اما به طور قطع با انجام آزمایش تبارشناسی، بینشی به قدمت چندین نسل به‌دست خواهد آمد.


برای دیدن ادامه ی مطلب در اینستاگرام،لینک زیر را لمس کنید

📌آکادمی دگرگشت ایران با همکاری اتحاد زیست‌شناسان ایران برگزار میکند:

💡منشا دوپایی💡

🎤با سخنرانی دکتر زهره انواری
(انسان‌شناس زیستی از دانشگاه موزه انسان پاریس)


⁉️در این وبینار درباره‌ی چه موضوعاتی صحبت می‌کنیم؟

🔸چرا دوپا شدیم؟

🔸سناریوهای احتمالی دوپارو شدن انسان

🔸مقایسه تطبیقی با دیگر نخستی‌ها

🔸تغییرات آناتومیک دوپاروها از هومینین‌های اولیه تا گونه‌های انسانی

💯 رایگان

📄 دارای گواهی معتبر

🗓جمعه ۵ بهمن ماه ساعت ۱۹ به وقت تهران

⚡️این رویداد مجازی و رایگان است و حضور برای عموم آزاد است⚡️

🦍@ir_academy_evolution

دوپایی: شاهکار دگرگشت یا میراثی پرچالش؟

دوپایی، ویژگی منحصربه‌فرد انسان، نه‌تنها به‌عنوان یکی از مهم‌ترین دستاوردهای دگرگشت شناخته می‌شود، بلکه چالش‌های پیچیده‌ای را نیز برای بدن انسان به‌همراه داشته‌است. این قابلیت که انسان را از سایر گونه‌ها متمایز می‌سازد، پیامدهایی به‌دنبال داشته که ازنظر علمی می‌توان آن را ترکیبی از پیشرفت و دشواری دانست.

✍ملیکا شیاسی

برای دیدن متن کامل، ادامه‌ی مطلب را لمس کنید.👇🏻

دوپایی انسان: راز بقا و سازگاری در دگرگشت

دوپایی در انسان‌ها به‌عنوان یکی از مهم‌ترین ویژگی‌های سازگاری، طی میلیون‌ها سال، دگرگشت یافته است.


این تحول، پاسخی به نیازهای بقا بوده و امکانات جدیدی مانند: استفاده از دستان آزاد برای ابزارسازی، حمل غذا و مراقبت از فرزندان را فراهم کرده‌است.


ازنظر زیست‌شناختی، دوپایی نتیجه انتخاب طبیعی است و تغییرات ساختاری در بدن هومینین‌ها، ازجمله: شکل لگن، انحنای ستون فقرات و ساختار پاها، بازتاب این فرآیند تکاملی هستند. این تغییرات، توانایی حرکت روی دو پا را به انسان‌ها بخشید و آن‌ها را در سازگاری با محیط‌های مختلف موفق‌تر کرد.


نظریه‌های مختلفی درباره علت تکامل دوپایی وجود دارد؛ اما همگی بر این نکته تأکید دارند که این ویژگی به بقای انسان کمک کرده‌است. یکی از دلایل اصلی این تحول، تغییر زیستگاه انسان‌ها از جنگل‌ها به دشت‌های باز بود. در این محیط‌ها، ایستادن روی دو پا، دید بهتری برای شناسایی شکارچیان و تهدیدات فراهم می‌کرد و به انسان‌ها امکان تطبیق بهتر با شرایط جدید را می‌داد.

🦍@ir_academy_evolution

از درخت‌ها به دشت‌ها: چگونه محیط زیست دگرگشت دوپایی را هدایت کرد؟

دگرگشت دوپایی در انسان‌ها به‌طور قابل توجهی تحت تأثیر تغییرات محیط زیستی قرار داشته است. هومینین‌ها که ابتدا در محیط‌های جنگلی و بر روی درخت‌ها زندگی می‌کردند، با گسترش دشت‌های باز مجبور به سازگاری با شرایط جدید شدند.

نظریه "ساوانا" تأکید دارد که این تغییرات محیطی نقش کلیدی در شکل‌گیری دوپایی ایفا کرده‌اند. زندگی در دشت‌های باز، جایی که دید گسترده از محیط یک مزیت حیاتی محسوب می‌شد، سبب شد انسان‌های اولیه به حالت ایستاده و دوپایی روی آورند.
این توانایی، امکان شناسایی شکارچیان از فاصله دور را فراهم کرد.

این تغییرات محیطی و زیستی به تدریج انسان‌ها را به سوی دوپایی کامل هدایت کرد که اکنون به عنوان ویژگی کلیدی دگرگشت انسان‌ها شناخته می‌شود.

✍️ملیکا شیاسی

🦍@ir_academy_evolution

🔴تنها ۲۴ ساعت باقی مانده🔴

📌آکادمی دگرگشت ایران با همکاری اتحاد زیست‌شناسان ایران برگزار میکند:

💡منشا دوپایی💡

🎤با سخنرانی دکتر زهره انواری
(انسان‌شناس زیستی از دانشگاه موزه انسان پاریس)


⁉️در این وبینار درباره‌ی چه موضوعاتی صحبت می‌کنیم؟

🔸چرا دوپا شدیم؟

🔸سناریوهای احتمالی دوپارو شدن انسان

🔸مقایسه تطبیقی با دیگر نخستی‌ها

🔸تغییرات آناتومیک دوپاروها از هومینین‌های اولیه تا گونه‌های انسانی

💯 رایگان

📄 دارای گواهی معتبر

🗓جمعه ۵ بهمن ماه ساعت ۱۹ به وقت تهران

⚡️این رویداد مجازی و رایگان است و حضور برای عموم آزاد است⚡️

🦍@ir_academy_evolution

وبینار آنلاین « منشا دوپایی» شروع شد😍

⭕️برای ورود به‌صورت مهمان و بدون دریافت گواهی می‌توانید ازطریق لینک زیر اقدام کنید:

https://B2n.ir/m29568

⭕️برای ثبت‌نام همراه با دریافت گواهی از طریق لینک زیر اقدام کنید:

https://biologyevents.ir/course/705

جفت و رگ‌های خونی: شاهکار دگرگشتی که زندگی جنین و مادر را به‌هم پیوند می‌دهد!

رگ‌های خونی مادر و جنین نقش حیاتی در دگرگشت و بقای جنین ایفا می‌کنند. این سیستم پیچیده که شامل جفت و شبکه‌های عروقی است، امکان تبادل مواد مغذی، اکسیژن و ضایعات بین مادر و جنین را فراهم می‌کند.

جفت که در دوران بارداری تشکیل می‌شود، به‌عنوان یک اندام موقت عمل می‌کند و ارتباط مستقیم بین سیستم گردش خون مادر و جنین را برقرار می‌سازد.

در طول دگرگشت، جفت به‌عنوان یک سازگاری کلیدی در پستانداران جفت‌دار ظهور کرده‌است. این ساختار به جنین اجازه می‌دهد تا در محیطی امن و مغذی رشد کند.

جفت از طریق رگ‌های خونی مادر، مواد مغذی و اکسیژن را به جنین منتقل می‌کند و در عین حال ضایعات متابولیک را از جنین به مادر منتقل می‌کند تا دفع شوند. این فرایند برای رشد و تکوین جنین ضروری است.

مطالعات نشان داده‌اند که عملکرد مناسب رگ‌های خونی جفت برای سلامت بارداری حیاتی است. اختلال در تشکیل یا عملکرد این رگ‌ها می‌تواند منجر به عوارضی مانند پره‌اکلامپسی، محدودیت رشد جنین یا حتی سقط جنین شود. پره‌اکلامپسی، یک بیماری جدی مرتبط با فشار خون بالا در بارداری می‌باشد که اغلب با اختلال در رگ‌های خونی جفت مرتبط است.

تحقیقات اخیر در زمینه زیست‌شناسی دگرگشتی نشان می‌دهند که دگرگشت جفت و سیستم عروقی آن نقش مهمی در موفقیت تولیدمثلی پستانداران جفت‌دار داشته‌است. این سیستم به نوبه خود به افزایش بقا و موفقیت تولیدمثلی این گونه‌ها کمک کرده‌است.


✍️ملیکا شیاسی

🦍@ir_academy_evolution

​​‌دگرگشت دو پا: چگونه راه رفتن بر روی دو پا زایمان و جامعه‌ی انسان‌ها را شکل داد؟

دوپارویی یکی از ویژگی‌های کلیدی انسان‌ها است که تأثیرات عمیقی بر دگرگشت آناتومی و رفتارهای اجتماعی ما داشته‌است. یکی از مهم‌ترین تأثیرات دوپارویی، تغییر در ساختار لگن خاصره و پیامدهای آن بر زایمان است.

لگن انسان باید بین نیازهای متضاد راه رفتن کارآمد و زایمان موفق سازگاری پیدا کند. این سازگاری منجر به تغییراتی در شکل و اندازه لگن شده‌است که هم برای حرکت بر روی دو پا و هم برای زایمان مناسب باشد.

در انسان‌ها، لگن باید به اندازه‌ای باریک باشد که راه رفتن بر روی دو پا بهینه شود، اما در عین حال به اندازه‌ای پهن باشد که امکان زایمان نوزاد با سر بزرگ را فراهم کند. این تناقض به‌عنوان «معضل زایمان» شناخته می‌شود.

به‌دلیل افزایش حجم مغز در طول دگرگشت، نوزاد انسان نسبت به دیگر نخستیان سر بزرگ‌تری دارد. با این‌که در گوریل‌ها و شامپانزه‌ها، نوزادان با سر نسبتاً کوچک‌تری به‌دنیا می‌آیند، در انسان‌ها نوزاد با سر بزرگ و در اواخر حاملگی با چرخش در کانال زایمان متولد می‌شود.

زمان دقیق این تغییرات در ساختار لگن مشخص نیست، اما به‌نظر می‌رسد که این تغییرات در پاسخ به افزایش اندازه مغز در هومینی‌های بعدی رخ داده‌است. این تغییرات آناتومیکی باعث شده‌است که زایمان در انسان‌ها نسبت به دیگر نخستیان پیچیده‌تر و خطرناک‌تر شود. در نتیجه، مادران انسان‌ها معمولاً نمی‌توانند به‌تنهایی زایمان کنند و نیاز به کمک دیگران دارند. این نیاز به کمک در زایمان، یکی از عوامل مهم در توسعه رفتارهای اجتماعی و همکاری در جوامع انسانی بوده‌است.

دانشمندان در تحقیقات خود به بررسی تأثیر دوپا راه رفتن به‌عنوان یک عامل دگرگشتی در توسعه کمک‌های اجتماعی پرداخته‌اند. آن‌ها استدلال می‌کنند که نیاز به کمک در زایمان منجر به شکل‌گیری رفتارهای اجتماعی و همکاری در جوامع انسانی شده است. این همکاری‌ها نه‌تنها در زایمان، بلکه در مراقبت از نوزاد و دیگر فعالیت‌های اجتماعی نیز گسترش یافته‌است.

در نتیجه، دوپا راه رفتن نه‌تنها بر آناتومی انسان تأثیر گذاشته‌است، بلکه رفتارهای اجتماعی و ساختار جوامع انسانی را نیز شکل داده‌است. این تغییرات دگرگشتی، تعامل پیچیده‌ بین زیست‌شناسی و فرهنگ در تاریخ انسان‌ها را نشان می‌دهد.

✍ملیکا شیاسی

🦍@ir_academy_evolution

دگرگشت ابزارهای انسان، داستان ایستایی و نوآوری!

در طول دوران پارینه سنگی، ابزارهای سنگی تغییرات عمده‌ای پیدا کردند. ابزارهای ساده مانند چکش‌ها و ابزارهای برش‌دهنده از ابتدا ساخته می‌شدند، اما با گذشت زمان، انسان‌ها شروع به ساخت ابزارهای پیچیده‌تری مانند دست‌افزارهای دوطرفه کردند.

اگرچه در ابتدا این صنعت‌ها به‌نظر ایستا می‌رسیدند، شواهد نشان می‌دهند که در طول زمان، تکنیک‌های ساخت این ابزارها پیشرفت کرده و حتی ابزارهای ماهرانه‌تری ساخته شده‌است.

این پیشرفت‌ها به انسان‌ها کمک کرد تا مهارت‌های جدیدی را بیاموزند و با محیط‌های مختلف سازگار شوند. به‌ویژه در صنعت آشولین، که دست‌افزارهای دوطرفه ساخته می‌شدند، به وضوح می‌توان دید که در طول زمان این ابزارها از نظر ظرافت و تناسب بهبود یافته‌اند.

با این حال، یک نکته مهم این است که ارتباط مستقیم و ساده‌ای بین اندازه مغز و پیچیدگی ابزارها وجود ندارد. تنوع ابزارها در مکان‌های مختلف و در طول زمان نشان می‌دهد که عوامل متعددی در انتخاب و استفاده از ابزارها دخیل بوده‌اند و این موضوع تنها وابسته به ظرفیت‌های شناختی و مغزی انسان‌ها نبود.

✍️ملیکا شیاسی

🦍@ir_academy_evolution

سفر جهانی انسان: اندازه مغز و استفاده از ابزارها در قاره‌های مختلف!

در طی فرایند مهاجرت از آفریقا به سایر نقاط جهان، انسان‌های اولیه نه‌تنها با محیط‌های مختلف سازگار شدند، بلکه ابزارهای جدیدی ساختند و مغزشان دگرگشت بیشتری پیدا کرد.

برای مثال، انسان راست‌قامت (هومو ارکتوس) که حدود ۱.۸ میلیون سال پیش در قفقاز زندگی می‌کرد، ابزارهای سنگی مشابه ابزارهای اولیه آفریقا ساخت، اما تغییرات جغرافیایی باعث شد که ابزارهای جدیدی برای زندگی در شرایط متفاوت توسعه دهد.

یکی از نکات جالب توجه در این مهاجرت‌های انسان‌های اولیه، افزایش اندازه مغز است. در حالی که اندازه مغز انسان‌های اولیه مانند انسان ماهر (هومو هابیلیس) در مقایسه با بدن آن‌ها به‌طور نسبی ثابت باقی ماند، انسان‌های بعدی مانند انسان خردمند (هومو ساپینس) شاهد افزایش چشمگیر اندازه مغز بودند.

این افزایش اندازه مغز همراه با تغییر در ساختار بدن و تکنیک‌های ابزارسازی، نشان‌دهنده فرایند پیچیده‌ای از دگرگشت انسان‌ها بود که در شرایط مختلف جغرافیایی و محیطی شکل گرفت.

✍️ملیکا شیاسی
🦍@ir_academy_evolution

ردیابی بهتر ریشه‌ی گونه‌ها: اعلام نئاندرتال و هومو ساپینس به‌عنوان دو گونه جداگانه

📌تاکنون نئاندرتال‌ها به‌عنوان یک زیر‌گونه از هومو ساپینس یعنی «هومو ساپینس نئاندرتالیس» طبقه‌بندی می‌شدند؛ اما مطالعات اخیر ادعای این‌که نئاندرتال‌ها و انسان‌های مدرن (هومو ساپینس) دو گونه جدا از هم هستند را تقویت کرده‌است.

📌بدون شک نئاندرتال و هومو ساپینس از یک جد مشترک ریشه گرفته‌اند، اما مطالعات ژنتیکی و دگرگشتی نئاندرتال‌ها بحثی را درباره طبقه‌بندی جداگانه از هوموساپینس شکل داده‌است. محققانی که حامی طبقه‌بندی جداگانه هستند، می‌گویند که شواهد ریخت‌شناسی، بوم‌شناسی و ژنتیکی برای اثبات این ادعا وجود دارد.

📌این دانشمندان می‌گویند: «در زمینه گونه‌زایی بین نئاندرتال و هومو ساپینس باید یک فرایند تدریجی با طول ۴۰۰ هزار سال را در نظر بگیریم. درست است که آمیزش بین این دو گونه رخ‌ داده‌است، اما با گذر زمان، جدایی این دو گونه بیشتر شد و به‌نظر می‌رسد هنگام انقراض نئاندرتال‌ها، مرحله نهایی گونه‌زایی در حال رخ‌دادن بود و فاصله کمی تا جدایی تولیدمثلی باقی مانده بود.»

📌شواهد فسیلی نشان می‌دهند که هومو ساپینس‌ها در آفریقا و نئاندرتال‌ها در اروپا دچار دگرگشت شده‌اند و با گسترش هومو‌ ساپینس‌ها به اروپا، بین آن‌ها آمیزش رخ ‌داد؛ با این حال مطالعات استدلال می‌کنند که در ادامه‌ی گسترش هومو ساپینس‌ها، جدایی این دو گونه به حدی رسید که بتوان این دو گروه را به‌عنوان دو گونه جدا از هم در نظر گرفت.

📌یکی از شواهد این ادعا، تفاوت بین ویژگی‌های بوم‌شناسی این دو گروه است؛ برای مثال نئاندرتال‌ها برای مقابله با آب‌‌وهوای سرد بهتر سازگاری پیدا کرده بودند، پس مجبور می‌شدند مدت زمان طولانی‌تری فعالیت کنند تا بتوانند منابع مورد نیاز خود را جمع‌آوری کنند. این‌ موضوع می‌تواند تفاوت‌های ریخت‌شناسی مثل شکل قفسه سینه و لگن و همچنین بزرگ‌تر بودن ریه، قلب و کبد را توجیه کند.

📌همین تفاوت‌های ریخت‌شناسی ممکن است از عوامل انقراض نئاندرتال‌ها باشد، چراکه اسکلت ظریف‌تر هومو ساپینس بیانگر نیاز کمتر به منابع و انرژی است و این تفاوت در زمان تغییرات سریع آب‌وهوایی یا رقابت شدید بر سر منابع، تعیین‌کننده بقا یا انقراض گونه‌هاست.

📌انتظار می‌رود این مقاله‌ی جدید، چهارچوب نظری کامل‌تری را برای مطالعات آینده فراهم کند تا شناخت بهتری از گونه‌ی هومو ساپینس به‌دست آید.


✍🏼 نرگس شمایلی
📝ویراستار: محمدرضا نسب عبداللهی

╔══════════════════╗
║ 🦍@ir_academy_evolution
╚══════════════════╝