🔘 ایران‌شناسی | گفت‌وگوهای ایران‌شناسی
👁🗨 مهم‌ترین ویژگی‌های زرین‌کوب «روشمندی» و «زبان‌دانی» او بود
👁🗨 مهدی محبتی، استاد زبان و ادبیات فارسی و از شاگردان دکتر زرین‌کوب، گفت: مهم‌ترین ویژگی‌های آکادمیک دکتر زرین‌کوب یکی روشمندی و دیگری زبان‌دانی او بود که عربی و چند زبان فرنگی می‌دانست. علاوه برآن بر الهیات تسلط داشت و تاریخ اسلام و تاریخ ایران را خوب می‌دانست.
مرضیه نگهبان مروی: دکتر عبدالحسین زرین‌کوب، نامی است که در تاریخ ادبیات، فرهنگ و تاریخ‌نگاری ایران به‌سان چراغی درخشان می‌درخشد. این ادیب، مورخ و منتقد برجسته که در ۲۷ اسفند ۱۳۰۱ در بروجرد زاده شد و در ۲۴ شهریور ۱۳۷۸ در تهران چشم از جهان فروبست، با آثاری چون دو قرن سکوت، بامداد اسلام، کارنامه اسلام و جست‌وجو در تصوف ایران، نه‌تنها به‌عنوان یک پژوهشگر برجسته، بلکه به‌عنوان یک قصه‌گوی تاریخ شناخته می‌شود. نثر روان و حماسی او، همراه با عمق علمی‌اش، خوانندگان و شاگردانش را به سفری در دل تاریخ و فرهنگ ایران می‌برد. زرین‌کوب بیش از چهار دهه در دانشگاه تهران به تدریس پرداخت و شاگردانی تربیت کرد که هر یک خود به ستون‌هایی در عرصه دانش تبدیل شدند. او همچنین در دانشگاه‌های معتبری چون آکسفورد، سوربن و پرینستون به‌عنوان استاد مدعو حضور داشت و با تسلط بر زبان‌های پارسی، عربی و چند زبان خارجی، آثاری خلق کرد که هنوز هم مرجع پژوهشگران است.
برای درک بهتر شخصیت و تأثیر این استاد بزرگ، برآن شدیم که با یکی از شاگردانش، مهدی محبتی، گفت‌وگویی انجام دهیم. مهدی محبتی نویسنده و پژوهشگر ادبیات فارسی در حوزه نقد ادبی و عرفان و استاد تمام دانشگاه زنجان و دارنده نشان عالی یونسکو است، وی سال‌ها شاگردی زرین‌کوب را تجربه کرده. این مصاحبه نه‌تنها پنجره‌ای به زندگی حرفه‌ای و شخصیتی زرین‌کوب باز می‌کند، بلکه نشان می‌دهد که او چگونه او توانسته نسلی را با عشق به دانش و فرهنگ ایران پرورش دهد. با هم شرح این گفت‌وگو را بخوانیم:
از نظر شما برجسته‌ترین ویژگی شخصیتی دکتر…
👁🗨 مهم‌ترین ویژگی‌های زرین‌کوب «روشمندی» و «زبان‌دانی» او بود
👁🗨 مهدی محبتی، استاد زبان و ادبیات فارسی و از شاگردان دکتر زرین‌کوب، گفت: مهم‌ترین ویژگی‌های آکادمیک دکتر زرین‌کوب یکی روشمندی و دیگری زبان‌دانی او بود که عربی و چند زبان فرنگی می‌دانست. علاوه برآن بر الهیات تسلط داشت و تاریخ اسلام و تاریخ ایران را خوب می‌دانست.
مرضیه نگهبان مروی: دکتر عبدالحسین زرین‌کوب، نامی است که در تاریخ ادبیات، فرهنگ و تاریخ‌نگاری ایران به‌سان چراغی درخشان می‌درخشد. این ادیب، مورخ و منتقد برجسته که در ۲۷ اسفند ۱۳۰۱ در بروجرد زاده شد و در ۲۴ شهریور ۱۳۷۸ در تهران چشم از جهان فروبست، با آثاری چون دو قرن سکوت، بامداد اسلام، کارنامه اسلام و جست‌وجو در تصوف ایران، نه‌تنها به‌عنوان یک پژوهشگر برجسته، بلکه به‌عنوان یک قصه‌گوی تاریخ شناخته می‌شود. نثر روان و حماسی او، همراه با عمق علمی‌اش، خوانندگان و شاگردانش را به سفری در دل تاریخ و فرهنگ ایران می‌برد. زرین‌کوب بیش از چهار دهه در دانشگاه تهران به تدریس پرداخت و شاگردانی تربیت کرد که هر یک خود به ستون‌هایی در عرصه دانش تبدیل شدند. او همچنین در دانشگاه‌های معتبری چون آکسفورد، سوربن و پرینستون به‌عنوان استاد مدعو حضور داشت و با تسلط بر زبان‌های پارسی، عربی و چند زبان خارجی، آثاری خلق کرد که هنوز هم مرجع پژوهشگران است.
برای درک بهتر شخصیت و تأثیر این استاد بزرگ، برآن شدیم که با یکی از شاگردانش، مهدی محبتی، گفت‌وگویی انجام دهیم. مهدی محبتی نویسنده و پژوهشگر ادبیات فارسی در حوزه نقد ادبی و عرفان و استاد تمام دانشگاه زنجان و دارنده نشان عالی یونسکو است، وی سال‌ها شاگردی زرین‌کوب را تجربه کرده. این مصاحبه نه‌تنها پنجره‌ای به زندگی حرفه‌ای و شخصیتی زرین‌کوب باز می‌کند، بلکه نشان می‌دهد که او چگونه او توانسته نسلی را با عشق به دانش و فرهنگ ایران پرورش دهد. با هم شرح این گفت‌وگو را بخوانیم:
از نظر شما برجسته‌ترین ویژگی شخصیتی دکتر…
🔘 ایران‌شناسی | گفت‌وگوهای ایران‌شناسی
👁🗨 ایران یک مفهوم و روایت دیرین دارد
👁🗨 داریوش رحمانیان، نویسنده کتاب «تاریخ دیدمانی» گفت: جهان امروز، جهان دیدمانی شده است، یعنی فرهنگ بشر امروز زیر سلطه عکس، فیلم، روایت‌های سینمایی و روایت‌های هنری قرار دارد. متاسفانه امروز در جهان بر سر تاریخ، تاریخ فرهنگی و تمدن یک نوع کشاکش و جنگ برپا شده است و در واقع برخی از قدرت‌ها، برخی از کشورها، برخی از سیاستمداران تاریخ را دستکاری و در آن دخل و تصرف می‌کنند و یا به تعبیری که من بارها به کار برده‌ام، تاریخ را تسخیر می‌کنند.
کتاب «تاریخ دیدمانی» مجموعه‌ای از مقالات، جستارها، سخنرانی‌ها و گفت‌وگوهای داریوش رحمانیان است که درباره پیوند تاریخ با عکاسی، فیلم و سینما در طول سال‌های اخیر از سوی وی نوشته یا ایراد شده‌اند، این مقالات، جستارها، سخنرانی‌ها و گفت‌وگوها توسط پرستو رحیمی گردآوری شده‌اند و در یک مجموعه از سوی انتشارات کتاب شرق در دسترس خوانندگان قرار گرفته‌اند. داریوش رحمانیان، دانشیار گروه تاریخ دانشگاه تهران و نویسنده کتاب «تاریخ دیدمانی» گفت: تاریخ دیدمانی در واقع ترجمه‌ای است از Visual History که البته در زبان فارسی به آن زبان بصری می‌گویند و یا به تاریخ بصری تعبیر می‌شود.
وی افزود: یک نکته خیلی مهم این است که در خود زبان انگلیسی وقتی می‌گویند Visual History شامل همه مواد و داده‌های ویژوال اعم از سنگ‌نگاره‌ها، نقاشی، حجاری، عکس، فیلم و همه اینها می‌شود. البته می‌دانم شاید این پیشنهاد من از جهاتی دقیق و کامل نباشد، اما گمان می‌کنم نسبت به تاریخ بصری یا تاریخ تصویری یا تاریخ مصور بهتر است.
نویسنده کتاب «تاریخ دیدمانی» بیان کرد: در واقع من با توجه به توانایی‌های زبان فارسی پیشنهاد دادم که ما می‌توانیم دو اصطلاح در برابر Visual History بسازیم؛ یکی را تاریخ دیداری بگوییم و منظور ما بررسی تاریخ بر پایه اسناد، شواهد و داده‌های دیداری است که به شکل سنتی و در واقع در شکل‌های سنگ‌نگاری، نقاشی، نشانه‌های پشت سکه‌ها،…
👁🗨 ایران یک مفهوم و روایت دیرین دارد
👁🗨 داریوش رحمانیان، نویسنده کتاب «تاریخ دیدمانی» گفت: جهان امروز، جهان دیدمانی شده است، یعنی فرهنگ بشر امروز زیر سلطه عکس، فیلم، روایت‌های سینمایی و روایت‌های هنری قرار دارد. متاسفانه امروز در جهان بر سر تاریخ، تاریخ فرهنگی و تمدن یک نوع کشاکش و جنگ برپا شده است و در واقع برخی از قدرت‌ها، برخی از کشورها، برخی از سیاستمداران تاریخ را دستکاری و در آن دخل و تصرف می‌کنند و یا به تعبیری که من بارها به کار برده‌ام، تاریخ را تسخیر می‌کنند.
کتاب «تاریخ دیدمانی» مجموعه‌ای از مقالات، جستارها، سخنرانی‌ها و گفت‌وگوهای داریوش رحمانیان است که درباره پیوند تاریخ با عکاسی، فیلم و سینما در طول سال‌های اخیر از سوی وی نوشته یا ایراد شده‌اند، این مقالات، جستارها، سخنرانی‌ها و گفت‌وگوها توسط پرستو رحیمی گردآوری شده‌اند و در یک مجموعه از سوی انتشارات کتاب شرق در دسترس خوانندگان قرار گرفته‌اند. داریوش رحمانیان، دانشیار گروه تاریخ دانشگاه تهران و نویسنده کتاب «تاریخ دیدمانی» گفت: تاریخ دیدمانی در واقع ترجمه‌ای است از Visual History که البته در زبان فارسی به آن زبان بصری می‌گویند و یا به تاریخ بصری تعبیر می‌شود.
وی افزود: یک نکته خیلی مهم این است که در خود زبان انگلیسی وقتی می‌گویند Visual History شامل همه مواد و داده‌های ویژوال اعم از سنگ‌نگاره‌ها، نقاشی، حجاری، عکس، فیلم و همه اینها می‌شود. البته می‌دانم شاید این پیشنهاد من از جهاتی دقیق و کامل نباشد، اما گمان می‌کنم نسبت به تاریخ بصری یا تاریخ تصویری یا تاریخ مصور بهتر است.
نویسنده کتاب «تاریخ دیدمانی» بیان کرد: در واقع من با توجه به توانایی‌های زبان فارسی پیشنهاد دادم که ما می‌توانیم دو اصطلاح در برابر Visual History بسازیم؛ یکی را تاریخ دیداری بگوییم و منظور ما بررسی تاریخ بر پایه اسناد، شواهد و داده‌های دیداری است که به شکل سنتی و در واقع در شکل‌های سنگ‌نگاری، نقاشی، نشانه‌های پشت سکه‌ها،…
🔘 باستان‌شناسی
👁🗨 کشف مقبره سلطنتی ۳۶۰۰ ساله متعلق به عصر فراعنه در سوهاج مصر
👁🗨 وزارت گردشگری و آثار باستانی مصر از کشف یک مقبره سلطنتی متعلق به عصر فراعنه در استان سوهاج در جنوب مصر خبر داده است.
این مقبره که قدمت آن به بیش از ۳۶۰۰ سال پیش می‌رسد، متعلق به پادشاهان مصر علیا در دوره دوم میانی است.
این مقطع زمانی دوره‌ای از تاریخ مصر باستان است که در آن، این سرزمین پس از آرامش نسبی پادشاهی میانه بار دیگر وارد دورانی از آشفتگی و عدم یکپارچگی شد.
کشف جدید توسط هیات مشترک باستان‌شناسی مصر و دانشگاه پنسیلوانیا آمریکا در کوه آنوبیس در منطقه ابیدوس استان سوهاج انجام شده است.
دکتر محمد اسماعیل خالد، دبیرکل شورای عالی آثار مصر، در این‌باره گفت: «این مقبره به مجموعه‌ای از پادشاهان تعلق دارد که بین سال‌های ۱۷۰۰ تا ۱۶۰۰ قبل از میلاد در مصر علیا حکومت می‌کردند.»
وی اضافه کرد: «کشف این مقبره سلطنتی در ابیدوس شواهد علمی جدیدی درباره تحول مقابر پادشاهی در گورستان جبل آنوبیس ارائه می‌دهد.»
محمد عبدالبدیع، رئیس بخش آثار مصر در شورای عالی آثار، نیز گفت: «مطالعات اولیه نشان می‌دهد که این مقبره به یکی از پادشاهان پیش از ‘سنب کای’، پادشاهی که مقبره‌اش در سال ۲۰۱۴ در ابیدوس کشف شد، تعلق دارد.»
وی با اشاره به اینکه مقبره جدید بسیار بزرگ‌تر از سایر مقبره‌های شناخته‌شده مربوط به سلسله ابیدوس است، گفت هنوز نام صاحب این مقبره مشخص نشده است.
دکتر جوزف واگنر، رئیس هیئت باستان‌شناسی مصر و آمریکا در ابیدوس، درباره مقبره جدید گفت: «این مقبره در عمق ۷ متری زیر سطح زمین کشف شده و شامل یک اتاق تدفین از سنگ آهک است که با طاق‌های خشتی پوشیده شده است. ارتفاع اصلی این سازه به حدود ۵ متر می‌رسد.»
وی اضافه کرد که این دوران شاهد درگیری‌های سیاسی و تغییرات قدرت میان حاکمان تبس (مصر علیا) و پادشاهان هیکسوس در شمال مصر بوده است.
جبل آنوبیس یکی از…
👁🗨 کشف مقبره سلطنتی ۳۶۰۰ ساله متعلق به عصر فراعنه در سوهاج مصر
👁🗨 وزارت گردشگری و آثار باستانی مصر از کشف یک مقبره سلطنتی متعلق به عصر فراعنه در استان سوهاج در جنوب مصر خبر داده است.
این مقبره که قدمت آن به بیش از ۳۶۰۰ سال پیش می‌رسد، متعلق به پادشاهان مصر علیا در دوره دوم میانی است.
این مقطع زمانی دوره‌ای از تاریخ مصر باستان است که در آن، این سرزمین پس از آرامش نسبی پادشاهی میانه بار دیگر وارد دورانی از آشفتگی و عدم یکپارچگی شد.
کشف جدید توسط هیات مشترک باستان‌شناسی مصر و دانشگاه پنسیلوانیا آمریکا در کوه آنوبیس در منطقه ابیدوس استان سوهاج انجام شده است.
دکتر محمد اسماعیل خالد، دبیرکل شورای عالی آثار مصر، در این‌باره گفت: «این مقبره به مجموعه‌ای از پادشاهان تعلق دارد که بین سال‌های ۱۷۰۰ تا ۱۶۰۰ قبل از میلاد در مصر علیا حکومت می‌کردند.»
وی اضافه کرد: «کشف این مقبره سلطنتی در ابیدوس شواهد علمی جدیدی درباره تحول مقابر پادشاهی در گورستان جبل آنوبیس ارائه می‌دهد.»
محمد عبدالبدیع، رئیس بخش آثار مصر در شورای عالی آثار، نیز گفت: «مطالعات اولیه نشان می‌دهد که این مقبره به یکی از پادشاهان پیش از ‘سنب کای’، پادشاهی که مقبره‌اش در سال ۲۰۱۴ در ابیدوس کشف شد، تعلق دارد.»
وی با اشاره به اینکه مقبره جدید بسیار بزرگ‌تر از سایر مقبره‌های شناخته‌شده مربوط به سلسله ابیدوس است، گفت هنوز نام صاحب این مقبره مشخص نشده است.
دکتر جوزف واگنر، رئیس هیئت باستان‌شناسی مصر و آمریکا در ابیدوس، درباره مقبره جدید گفت: «این مقبره در عمق ۷ متری زیر سطح زمین کشف شده و شامل یک اتاق تدفین از سنگ آهک است که با طاق‌های خشتی پوشیده شده است. ارتفاع اصلی این سازه به حدود ۵ متر می‌رسد.»
وی اضافه کرد که این دوران شاهد درگیری‌های سیاسی و تغییرات قدرت میان حاکمان تبس (مصر علیا) و پادشاهان هیکسوس در شمال مصر بوده است.
جبل آنوبیس یکی از…
Forwarded from 🅿️alaeoclimatology 🅰️rchaeology (Babak Shaikh Baikloo)
Vaezi et al., 2025 From the Last Glacial Maximum.pdf
30.4 MB
Vaezi et al., 2025 From the Last Glacial Maximum.pdf
مقاله‌ای داغ که الان به‌دستم رسید☝️
بازسازی اقلیم بیست هزارسال گذشته با داده‌های دیرین‌اقلیمی از غرب و جنوب شرقی ایران
با تشکر از آقای دکتر علیرضا واعظی برای ارسال این مقاله ارزشمند
بابک شیخ بیکلو
۲۷ اسفند ۱۴۰۳
@paleoclimatology_archaeology
مقاله‌ای داغ که الان به‌دستم رسید☝️
بازسازی اقلیم بیست هزارسال گذشته با داده‌های دیرین‌اقلیمی از غرب و جنوب شرقی ایران
با تشکر از آقای دکتر علیرضا واعظی برای ارسال این مقاله ارزشمند
بابک شیخ بیکلو
۲۷ اسفند ۱۴۰۳
@paleoclimatology_archaeology
🔘 ایران‌شناسی | باستان‌شناسی
👁🗨 همایش جهان ایرانی: ساسانی و پساساسانی برگزار می‌شود
👁🗨 پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی و گروه پژوهشی باستان‌کاوی تیسافرن «همایش ملی جهانِ ایرانی: ساسانی و پساساسانی» را ۱۵ مهرماه ۱۴۰۴ در پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی برگزار می‌کند.
گروه پژوهشی باستان‌کاوی تیسافرن و پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی در ادامۀ همایش‌های جهان ایرانی، با هدف پرداختن به جهان ایرانی در دوران شاهنشاهی ساسانی و پساساسانی بر آن است تا همایش ملی جهانِ ایرانی: ساسانی و پساساسانی را در ۱۵ مهرماه ۱۴۰۴ برگزار کند. ازاین‌رو از پژوهشگران گرامی دعوت می‌شود تا مقاله‌‌های پژوهشی خود را در زمینۀ محورهای همایش از وبگاه www.ncpwspsp.tissaphernesarc.ac.ir به دبیرخانۀ همایش بفرستند.
محورهای همایش
دین، هنر و معماری؛
تاریخ فرهنگی و اجتماعی؛
نویافته‌‌های باستان‌شناختی؛
اقتصاد، معیشت و بازرگانی؛
تاریخ و جغرافیای سیاسی و اداری؛
مرزهای ایران و جغرافیای تاریخی؛
برهم‌کنش‌های ایران با همسایگانش؛
محور ویژه:
مطالعات باستان‌شناختی و تاریخی ساسانی و پساساسانی در چشم‌انداز جغرافیایی و فرهنگی کرانه‌ها و پس‌کرانه‌های خلیج‌فارس، تنگۀ هرمز و دریای مکران.
پایان زمان دریافت چکیده مقاله: چهارشنبه ۳۱ اردیبهشت‌ماه ۱۴۰۴
پایان زمان دریافت اصل مقاله: آدینه‌روز ۳۱ امردادماه ۱۴۰۴
زمان برگزاری همایش: سه‌شنبه ۱۵ مهرماه ۱۴۰۴
مکان برگزاری همایش:
تهران، پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی، سالن تمدن
وبگاه همایش: https://www.ncpwspsp.tissaphernesarc.ac.ir
👁🗨 همایش جهان ایرانی: ساسانی و پساساسانی برگزار می‌شود
👁🗨 پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی و گروه پژوهشی باستان‌کاوی تیسافرن «همایش ملی جهانِ ایرانی: ساسانی و پساساسانی» را ۱۵ مهرماه ۱۴۰۴ در پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی برگزار می‌کند.
گروه پژوهشی باستان‌کاوی تیسافرن و پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی در ادامۀ همایش‌های جهان ایرانی، با هدف پرداختن به جهان ایرانی در دوران شاهنشاهی ساسانی و پساساسانی بر آن است تا همایش ملی جهانِ ایرانی: ساسانی و پساساسانی را در ۱۵ مهرماه ۱۴۰۴ برگزار کند. ازاین‌رو از پژوهشگران گرامی دعوت می‌شود تا مقاله‌‌های پژوهشی خود را در زمینۀ محورهای همایش از وبگاه www.ncpwspsp.tissaphernesarc.ac.ir به دبیرخانۀ همایش بفرستند.
محورهای همایش
دین، هنر و معماری؛
تاریخ فرهنگی و اجتماعی؛
نویافته‌‌های باستان‌شناختی؛
اقتصاد، معیشت و بازرگانی؛
تاریخ و جغرافیای سیاسی و اداری؛
مرزهای ایران و جغرافیای تاریخی؛
برهم‌کنش‌های ایران با همسایگانش؛
محور ویژه:
مطالعات باستان‌شناختی و تاریخی ساسانی و پساساسانی در چشم‌انداز جغرافیایی و فرهنگی کرانه‌ها و پس‌کرانه‌های خلیج‌فارس، تنگۀ هرمز و دریای مکران.
پایان زمان دریافت چکیده مقاله: چهارشنبه ۳۱ اردیبهشت‌ماه ۱۴۰۴
پایان زمان دریافت اصل مقاله: آدینه‌روز ۳۱ امردادماه ۱۴۰۴
زمان برگزاری همایش: سه‌شنبه ۱۵ مهرماه ۱۴۰۴
مکان برگزاری همایش:
تهران، پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی، سالن تمدن
وبگاه همایش: https://www.ncpwspsp.tissaphernesarc.ac.ir
Forwarded from Rouzahang | روزآهنگ
حصول شهرت آدمی‌زاد در جهان منحصر به این نیست که کاری افسانه‌آمیز انجام دهد و از آمل به مرو تیر بیندازد. هزار کار پیش می‌توان گرفت که موجب شهرت تواند شد. ولی ای خوشا روز کناره‌گیری و خاموشی و گمنامی.
دی ماه ۱۳۵۴، مجتبی مینوی
دی ماه ۱۳۵۴، مجتبی مینوی
🔘 ایران‌شناسی
👁🗨 در ستایش آتش!
👁🗨 چهارشنبه‌سوری یکی از جشن‌های پیشواز نوروز است که در شب واپسین چهارشنبه سال برپا می‌شود. در شاهنامه فردوسی اشاره‌هایی درباره بزم چهارشنبه‌ای در نزدیکی نوروز وجود دارد که نشان دهنده کهن بودن جشن چهارشنبه‌سوری است.
چهارشنبه‌سوری یکی از جشن‌های پیشواز نوروز است که در شب واپسین چهارشنبه سال برپا می‌شود. در شاهنامه فردوسی اشاره‌هایی درباره بزم چهارشنبه‌ای در نزدیکی نوروز وجود دارد که نشان دهنده کهن بودن جشن چهارشنبه‌سوری است. آیین سنتی درپیوند با این جشن ملی، از دیرباز در فرهنگ سنتی مردمان ایران زنده نگاه داشته شده است.
در شب چهارشنبه سوری، به جز روشن کردن سه یا هفت کپه آتش به یاد سه پند بزرگ ایرانیان، آیین ویژه‌ای برگزار می‌شد مانند آتش افروزی بر فراز خانه‌ها و بلندی‌ها که زرتشتیان از دیرباز در پایان چَهره «هَمَس‌پَدمَیدیم‌گاه» و بامداد روز پس‌ازآن (اورمزد و فروردین‌ماه) برای پیشواز از سال نو و در ارتباط با فرود فروهر درگذشتگان بربام خانه آتش می‌افروختند.
باور کنونی زرتشتیان آن است که، در سپیده‌دم روز آتش‌افروزی فروهر و روان نیاکان که پنج روز پنجه یا به عبارتی با احتساب پنجه بزرگ و پنجه کوچک ده روز به دیدار فرزندان و خانه و کاشانه خویش می‌آیند و به مامن خود بازمی‌گردند و با پاشیدن آب و آویشن پس از آتش‌افروزی بر پشت‌بام هر خانواده به راهنمایی فروهرهای درگذشتگان خویش می‌پردازد تا به سرای خود فرود آیند و در ایام خوشی و سال نو در جوار نیاکان خود باشند و در جشن فرودینگان (فُرودُگ) که جشن ویژه روان و فروهر درگذشتگان است خانواده را همراهی کنند. در اوستا «فرودین یشت سروده ۴۹» چنین آمده است:
«فروهرهای نیکِ توانای پاکان در هنگام هَمس‌پتمدم از آسمان به‌سوی زمین فرود آیند وده شب پی‌درپی از برای آگاهی یافتن از بازماندگان در این‌جا به سر برند.»
چهارشنبه‌سوری را برخی مرتبط به جشن نوروز به معنای باز زایی طبیعت دانسته و کار…
👁🗨 در ستایش آتش!
👁🗨 چهارشنبه‌سوری یکی از جشن‌های پیشواز نوروز است که در شب واپسین چهارشنبه سال برپا می‌شود. در شاهنامه فردوسی اشاره‌هایی درباره بزم چهارشنبه‌ای در نزدیکی نوروز وجود دارد که نشان دهنده کهن بودن جشن چهارشنبه‌سوری است.
چهارشنبه‌سوری یکی از جشن‌های پیشواز نوروز است که در شب واپسین چهارشنبه سال برپا می‌شود. در شاهنامه فردوسی اشاره‌هایی درباره بزم چهارشنبه‌ای در نزدیکی نوروز وجود دارد که نشان دهنده کهن بودن جشن چهارشنبه‌سوری است. آیین سنتی درپیوند با این جشن ملی، از دیرباز در فرهنگ سنتی مردمان ایران زنده نگاه داشته شده است.
در شب چهارشنبه سوری، به جز روشن کردن سه یا هفت کپه آتش به یاد سه پند بزرگ ایرانیان، آیین ویژه‌ای برگزار می‌شد مانند آتش افروزی بر فراز خانه‌ها و بلندی‌ها که زرتشتیان از دیرباز در پایان چَهره «هَمَس‌پَدمَیدیم‌گاه» و بامداد روز پس‌ازآن (اورمزد و فروردین‌ماه) برای پیشواز از سال نو و در ارتباط با فرود فروهر درگذشتگان بربام خانه آتش می‌افروختند.
باور کنونی زرتشتیان آن است که، در سپیده‌دم روز آتش‌افروزی فروهر و روان نیاکان که پنج روز پنجه یا به عبارتی با احتساب پنجه بزرگ و پنجه کوچک ده روز به دیدار فرزندان و خانه و کاشانه خویش می‌آیند و به مامن خود بازمی‌گردند و با پاشیدن آب و آویشن پس از آتش‌افروزی بر پشت‌بام هر خانواده به راهنمایی فروهرهای درگذشتگان خویش می‌پردازد تا به سرای خود فرود آیند و در ایام خوشی و سال نو در جوار نیاکان خود باشند و در جشن فرودینگان (فُرودُگ) که جشن ویژه روان و فروهر درگذشتگان است خانواده را همراهی کنند. در اوستا «فرودین یشت سروده ۴۹» چنین آمده است:
«فروهرهای نیکِ توانای پاکان در هنگام هَمس‌پتمدم از آسمان به‌سوی زمین فرود آیند وده شب پی‌درپی از برای آگاهی یافتن از بازماندگان در این‌جا به سر برند.»
چهارشنبه‌سوری را برخی مرتبط به جشن نوروز به معنای باز زایی طبیعت دانسته و کار…
🌀 قلم ناتراز حاشیه‌نویسی و نق‌زنی
در آستانه نوروز هستیم و نو شدن طبیعت که آن را به همگان شادباش می‌گوییم. ای کاش که در این نوروز و نو شدن سال و طبیعت، نو شدن کردار و قلم برخی را نیز ببینیم که سالیانی است توگویی خود را تراز و متر و معیار اخلاق و ادب و علم می‌دانند و اگر عملکرد کسانی به مذاقشان خوش نیاید و منافعشان را فراهم نکند، عقده‌گشایی پیشه می‌کنند و قلم ناتراز خود را با حاشیه‌نویسی و نق‌زنی، با شعر این شاعر و آن شاعر می‌آرایند تا بلکه تراز یابد و خوش جلوه کند، درحالی‌که پس سطور و بین سطور این حاشیه‌نوشته‌ها پر از خودخواهی‌ها و منافع و غرض‌های شخصی است.
برخی که با قلم ناتراز و کهنه و پوسیده خود نه از برای منافع میهنی که از برای منافع شخصی و بربستن طرفی برای خود، به این موضوع و آن موضوع، به این شخص و به آن شخص، به این مدیر و به آن مدیر می‌تازند.
قلم‌های پوسیده‌ای از این دست، نه از برای نقد و اعتلای علمی، که برای نق‌زنی و هجمه و باج‌خواهی از این و آن از برای دست‌یابی به فلان طرح و فلان پروژه و عضویت در هیئت رییسه و هیئت علمی این گردهمایی و آن همایش است که اگر دست نیابند، نق‌زنی حسدوارشان آغاز می‌شود و دیگران را مورد هجمه قرار می‌دهند که چرا فلان شخص و فلان کس را عضو همایش کرده‌اید؛ درحالی‌که توگویی نمی‌دانند، رسیدن به چنین جایگاه‌هایی رسمی دارد و آدابی، نه هجمه و باج‌خواهی.
به‌راستی از پس این همه سال نق‌زنی و حاشیه‌نویسی علیه این باستان‌شناس و آن باستان‌شناس، این مدیر و آن مدیر، این کس و آن کس، خود شما کدام چراغ را در باستان‌شناسی افروخته‌اید و کدام بخش باستان‌شناسی ایران را سر و سامان داده‌اید که به همان فرمان می‌رانید و چنین طلب‌کارید؟
در این نوبهار، قلم ناتراز و کهنه و فرسوده نق‌زنی و باج‌خواهی خود را بشکنید و به کناری بنهید و قلم تازه‌ای از برای منافع میهنی به دست بگیرید که این قلم را سودی است برای همه ایرانیان.
در آستانه نوروز هستیم و نو شدن طبیعت که آن را به همگان شادباش می‌گوییم. ای کاش که در این نوروز و نو شدن سال و طبیعت، نو شدن کردار و قلم برخی را نیز ببینیم که سالیانی است توگویی خود را تراز و متر و معیار اخلاق و ادب و علم می‌دانند و اگر عملکرد کسانی به مذاقشان خوش نیاید و منافعشان را فراهم نکند، عقده‌گشایی پیشه می‌کنند و قلم ناتراز خود را با حاشیه‌نویسی و نق‌زنی، با شعر این شاعر و آن شاعر می‌آرایند تا بلکه تراز یابد و خوش جلوه کند، درحالی‌که پس سطور و بین سطور این حاشیه‌نوشته‌ها پر از خودخواهی‌ها و منافع و غرض‌های شخصی است.
برخی که با قلم ناتراز و کهنه و پوسیده خود نه از برای منافع میهنی که از برای منافع شخصی و بربستن طرفی برای خود، به این موضوع و آن موضوع، به این شخص و به آن شخص، به این مدیر و به آن مدیر می‌تازند.
قلم‌های پوسیده‌ای از این دست، نه از برای نقد و اعتلای علمی، که برای نق‌زنی و هجمه و باج‌خواهی از این و آن از برای دست‌یابی به فلان طرح و فلان پروژه و عضویت در هیئت رییسه و هیئت علمی این گردهمایی و آن همایش است که اگر دست نیابند، نق‌زنی حسدوارشان آغاز می‌شود و دیگران را مورد هجمه قرار می‌دهند که چرا فلان شخص و فلان کس را عضو همایش کرده‌اید؛ درحالی‌که توگویی نمی‌دانند، رسیدن به چنین جایگاه‌هایی رسمی دارد و آدابی، نه هجمه و باج‌خواهی.
به‌راستی از پس این همه سال نق‌زنی و حاشیه‌نویسی علیه این باستان‌شناس و آن باستان‌شناس، این مدیر و آن مدیر، این کس و آن کس، خود شما کدام چراغ را در باستان‌شناسی افروخته‌اید و کدام بخش باستان‌شناسی ایران را سر و سامان داده‌اید که به همان فرمان می‌رانید و چنین طلب‌کارید؟
در این نوبهار، قلم ناتراز و کهنه و فرسوده نق‌زنی و باج‌خواهی خود را بشکنید و به کناری بنهید و قلم تازه‌ای از برای منافع میهنی به دست بگیرید که این قلم را سودی است برای همه ایرانیان.
A_Kings_Book_of_Kings_The_Shah_nameh_of_Shah_Tahmasp.pdf
55 MB
🌀 شاهنامه شاه تهماسب
این شاهنامه در سال ۱۹۷۶ به همت استیوارت کری ولش جونیور انتشار یافت.
استیوارت کری ولش محققی بلندآوازه در زمینه هنر شرق و به‌ویژه ایران و هندوستان بود و سال‌ها در دانشگاه هاروارد به تدریس شاخه‌های هنری مرتبط به این گوشه جهان می‌پرداخت. ولش متولد سال ۱۹۲۸ در آمریکا و از کار‌شناسان ارشد معتمد موزه متروپولیتن بود که در زمان انتشار این نسخه شاهنامه تهماسبی، روی نسخه‌های خطی و خوشنویسی ایرانی کار می‌کرد. این نسخه به‌نام شاهنامه هاوتون (مالک نسخه) معروف است که در آن زمان دانشگاه هاروارد برای انتشار آن و فراهم کردن هزینه‌های این کار با موزه متروپولیتن همکاری کرد.
این شاهنامه در سال ۱۹۷۶ به همت استیوارت کری ولش جونیور انتشار یافت.
استیوارت کری ولش محققی بلندآوازه در زمینه هنر شرق و به‌ویژه ایران و هندوستان بود و سال‌ها در دانشگاه هاروارد به تدریس شاخه‌های هنری مرتبط به این گوشه جهان می‌پرداخت. ولش متولد سال ۱۹۲۸ در آمریکا و از کار‌شناسان ارشد معتمد موزه متروپولیتن بود که در زمان انتشار این نسخه شاهنامه تهماسبی، روی نسخه‌های خطی و خوشنویسی ایرانی کار می‌کرد. این نسخه به‌نام شاهنامه هاوتون (مالک نسخه) معروف است که در آن زمان دانشگاه هاروارد برای انتشار آن و فراهم کردن هزینه‌های این کار با موزه متروپولیتن همکاری کرد.
🌀 نوروز شد و بنفشه از خاک دمید
بر روی جمیلان چمن نیل کشید
کس را به سخن نمی‌گذارد بلبل
در باغ مگر غنچه به رویش خندید
بی‌گمان یگانه پیوند میان ایران‌زمینیان نوروز باستانی است. بهار در سرشت خود پیام‌آور نو شدن و آراستگی است و چه زیباست که ایرانیان هماره چه در خوشی‌ها و چه در سخت‌ترین روزگاران، آن را به شادی نشسته و دل‌های خود را به بوی نوروز نو کرده‌اند. نوروز هزار و چهارصد و چهار، این نوروز باستانی، این کهن یادگار ماندگار و گرانسنگ نیاکان خردمندمان بر شما فرخنده باد و سالی پر از امید و کامیابی و سربلندی برای شما آرزومندیم.
بر روی جمیلان چمن نیل کشید
کس را به سخن نمی‌گذارد بلبل
در باغ مگر غنچه به رویش خندید
بی‌گمان یگانه پیوند میان ایران‌زمینیان نوروز باستانی است. بهار در سرشت خود پیام‌آور نو شدن و آراستگی است و چه زیباست که ایرانیان هماره چه در خوشی‌ها و چه در سخت‌ترین روزگاران، آن را به شادی نشسته و دل‌های خود را به بوی نوروز نو کرده‌اند. نوروز هزار و چهارصد و چهار، این نوروز باستانی، این کهن یادگار ماندگار و گرانسنگ نیاکان خردمندمان بر شما فرخنده باد و سالی پر از امید و کامیابی و سربلندی برای شما آرزومندیم.
🔘 ایران‌شناسان | ایران‌شناسی | باستان‌شناسی
👁🗨 مصطفی شریفی باستان‌شناس و مدیر پایگاه میراث جهانی باغ عباس‌آباد بهشهر درگذشت
👁🗨 مصطفی شریفی، مدیر پایگاه میراث جهانی باغ عباس‌آباد بهشهر، دقایقی پس از تحویل سال ۱۴۰۴ درگذشت. او که طی چند هفته گذشته به دلیل سانحه تصادف در بیمارستان بستری بود و با مرگ دست‌وپنجه نرم می‌کرد، سرانجام در روز ۳۰ اسفند ۱۴۰۳، اندکی پس از آغاز سال نو، چشم از جهان فروبست.
مصطفی شریفی، متولد سال ۱۳۶۶، باستان‌شناس و تحصیل‌کرده رشته باستان‌شناسی از دانشگاه آزاد سوادکوه (لیسانس، ورودی ۱۳۸۴)، دانشگاه سیستان و بلوچستان (ارشد) و دانشجوی سال آخر مقطع دکتری دانشگاه مازندران بود. او طی سال‌های گذشته مدیریت پایگاه میراث جهانی باغ عباس‌آباد بهشهر را بر عهده داشت و با تلاش‌های بی‌وقفه خود، نقش مهمی در حفظ این اثر جهانی ایفا کرد.
شریفی در سال ۱۴۰۱ با چالشی بزرگ روبه‌رو شد؛ زمانی که شهرداری بهشهر درخواست الحاق باغ عباس‌آباد به حریم شهری را مطرح کرد. این تصمیم می‌توانست آینده این میراث جهانی را به خطر اندازد و حتی به نابودی آن منجر شود. او با جدیت در برابر این خواسته ایستادگی کرد و اگرچه در ابتدا تلاش‌هایش به نتیجه نرسید و شهرداری موفق به الحاق باغ به حریم شهری شد، اما شریفی دست از تلاش برنداشت. پس از تغییر دولت در سال ۱۴۰۳، او بار دیگر با پیگیری‌های مستمر، رسانه‌ای کردن موضوع و مکاتبات گسترده، توانست با همراهی وزیر جدید میراث فرهنگی این باغ را از الحاق به حریم شهری نجات دهد و جایگاه جهانی آن را حفظ کند. این دستاورد، یکی از بزرگ‌ترین یادگارهای او در عرصه میراث فرهنگی کشور بود.
مصطفی شریفی برای حفاظت از باغ جهانی عباس‌آباد تصمیم گرفت آنچه بر این باغ گذشته را رسانه‌ای کند. او و همکارانش از عصر ایران خواسته بودند تا در این مسیر آن‌ها را همراهی کند. حاصل این ملاقات دو گزارش بود که اولین گزارش باعث شد تا مسیر پرونده الحاق باغ عباس‌آباد به شهر بهشهر تغییر ناگهانی کند. شریفی…
👁🗨 مصطفی شریفی باستان‌شناس و مدیر پایگاه میراث جهانی باغ عباس‌آباد بهشهر درگذشت
👁🗨 مصطفی شریفی، مدیر پایگاه میراث جهانی باغ عباس‌آباد بهشهر، دقایقی پس از تحویل سال ۱۴۰۴ درگذشت. او که طی چند هفته گذشته به دلیل سانحه تصادف در بیمارستان بستری بود و با مرگ دست‌وپنجه نرم می‌کرد، سرانجام در روز ۳۰ اسفند ۱۴۰۳، اندکی پس از آغاز سال نو، چشم از جهان فروبست.
مصطفی شریفی، متولد سال ۱۳۶۶، باستان‌شناس و تحصیل‌کرده رشته باستان‌شناسی از دانشگاه آزاد سوادکوه (لیسانس، ورودی ۱۳۸۴)، دانشگاه سیستان و بلوچستان (ارشد) و دانشجوی سال آخر مقطع دکتری دانشگاه مازندران بود. او طی سال‌های گذشته مدیریت پایگاه میراث جهانی باغ عباس‌آباد بهشهر را بر عهده داشت و با تلاش‌های بی‌وقفه خود، نقش مهمی در حفظ این اثر جهانی ایفا کرد.
شریفی در سال ۱۴۰۱ با چالشی بزرگ روبه‌رو شد؛ زمانی که شهرداری بهشهر درخواست الحاق باغ عباس‌آباد به حریم شهری را مطرح کرد. این تصمیم می‌توانست آینده این میراث جهانی را به خطر اندازد و حتی به نابودی آن منجر شود. او با جدیت در برابر این خواسته ایستادگی کرد و اگرچه در ابتدا تلاش‌هایش به نتیجه نرسید و شهرداری موفق به الحاق باغ به حریم شهری شد، اما شریفی دست از تلاش برنداشت. پس از تغییر دولت در سال ۱۴۰۳، او بار دیگر با پیگیری‌های مستمر، رسانه‌ای کردن موضوع و مکاتبات گسترده، توانست با همراهی وزیر جدید میراث فرهنگی این باغ را از الحاق به حریم شهری نجات دهد و جایگاه جهانی آن را حفظ کند. این دستاورد، یکی از بزرگ‌ترین یادگارهای او در عرصه میراث فرهنگی کشور بود.
مصطفی شریفی برای حفاظت از باغ جهانی عباس‌آباد تصمیم گرفت آنچه بر این باغ گذشته را رسانه‌ای کند. او و همکارانش از عصر ایران خواسته بودند تا در این مسیر آن‌ها را همراهی کند. حاصل این ملاقات دو گزارش بود که اولین گزارش باعث شد تا مسیر پرونده الحاق باغ عباس‌آباد به شهر بهشهر تغییر ناگهانی کند. شریفی…
Please open Telegram to view this post
VIEW IN TELEGRAM
🌀 کتابخانه کنگره امریکا در نوروز، ۱۵۵ جلد از نسخ خطی فارسی خود را به‌صورت برخط منتشر کرده است.
برای دریافت به پیوند زیر بروید.
https://www.loc.gov/collections/persian-language-rare-materials/?c=150&sb=date
برای دریافت به پیوند زیر بروید.
https://www.loc.gov/collections/persian-language-rare-materials/?c=150&sb=date