خودت را بساز تا آدم امنی شوی
برای روزهایی که نمی‌شود به
هیچ کس پناه برد....🍃
برای روزهایی که نمی‌شود به
هیچ کس پناه برد....🍃
👌10❤5👍1🌚1💋1
نانوذرات به‌عنوان ابزارهای نوظهور در ایمونوتراپی سرطان، توانایی تعدیل تومور و سلول‌های کشنده طبیعی (NK) درونی بدن را دارند. این فناوری‌ها با هدف غلبه بر راهبردهای فرار ایمنی تومورها و تقویت پاسخ ایمنی طبیعی بدن به کار می‌روند. نانوذرات با هدف قرار دادن محیط میکروتومور (TME) و مهار مولکول‌های سرکوب‌کننده مانند TGF-β و IDO، یا بهبود اکسیژن‌رسانی به این محیط، فعالیت سلول‌های NK را تقویت می‌کنند. همچنین، این مواد می‌توانند سیتوکین‌های تحریک‌کننده مانند IL-15 و IL-12 را مستقیماً به سلول‌های NK برسانند تا تکثیر و فعالیت آن‌ها را بهبود دهند. استفاده از بازدارنده‌های مسیرهای سرکوبگر مانند PD-1 و TIGIT نیز از دیگر قابلیت‌های این فناوری است. ترکیب این رویکردها، سرکوب ایمنی را کاهش داده و فعالیت سلول‌های NK را افزایش می‌دهد، که می‌تواند به استراتژی مؤثری برای مقابله با سرطان‌های مقاوم و تهاجمی تبدیل شود.
ترجمه و تدوین: ح.رسولی
منبع...
ادامه مطلب...
ترجمه و تدوین: ح.رسولی
منبع...
ادامه مطلب...
👍4
آکادمی بیوانفورماتیک محققان ایرانی
نانوذرات به‌عنوان ابزارهای نوظهور در ایمونوتراپی سرطان، توانایی تعدیل تومور و سلول‌های کشنده طبیعی (NK) درونی بدن را دارند. این فناوری‌ها با هدف غلبه بر راهبردهای فرار ایمنی تومورها و تقویت پاسخ ایمنی طبیعی بدن به کار می‌روند. نانوذرات با هدف قرار دادن محیط…
نانومواد به‌عنوان ابزارهایی انقلابی در ایمونوتراپی سرطان ظهور کرده‌اند که توانایی تعدیل تومورها و سلول‌های کشنده طبیعی (NK) درونی بدن را دارند. این راهبردها برای غلبه بر مکانیسم‌های فرار ایمنی تومورها و تقویت فعالیت پاسخ ایمنی طبیعی بدن ضروری هستند.
از سوی دیگر، نانومواد می‌توانند سیتوکین‌های تحریک‌کننده‌ای مانند اینترلوکین ۱۵ (IL-15) یا اینترلوکین ۱۲ (IL-12) را مستقیماً به سلول‌های NK منتقل کنند. این انتقال موضعی باعث فعال‌سازی پایدار و تکثیر سلول‌های NK شده و توانایی آن‌ها را برای هدف قرار دادن سلول‌های تومور بهبود می‌بخشد. همچنین، نانومواد حامل بازدارنده‌های نقاط کنترلی ایمنی می‌توانند با مسدود کردن مسیرهای بازدارنده‌ای مانند PD-1 و TIGIT، عملکرد سلول‌های NK را بازیابی کنند. در مطالعات گزارش شده که برخی نانومواد می‌توانند به گونه‌ای طراحی شوند که ویژگی‌های حافظه‌مانند سلول‌های NK را تقویت کنند و در نتیجه نظارت ایمنی پایدار و پیشگیری بلندمدت از بازگشت تومور را ممکن سازند.
@irbioinformatics
در مجموع، نانومواد که به‌طور همزمان تومورها و سلول‌های NK درونی را تعدیل می‌کنند، مزایای دوگانه‌ای در ایمونوتراپی ارائه می‌دهند. با کاهش سرکوب ایمنی و تقویت فعالیت سلول‌های NK، این رویکردها استراتژی قدرتمندی برای مقابله با سرطان‌های تهاجمی و مقاوم به درمان فراهم می‌کنند. ما باور داریم که پژوهش‌ها و آزمایشات بالینی مداوم این فناوری‌ها را بهبود داده و آن‌ها را به رکن اصلی نسل آینده درمان‌های سرطان تبدیل خواهند کرد.
با دوستانتان این مطلب را به اشتراک بگذارید
اطلاعات تکمیلی:
نانوذره، ذره‌ای بسیار کوچک با ابعادی در مقیاس نانومتر (معمولاً بین 1 تا 100 نانومتر) است که به دلیل اندازه کوچک و نسبت سطح به حجم بالا، خواص فیزیکی، شیمیایی و بیولوژیکی منحصربه‌فردی از خود نشان می‌دهد. این ذرات می‌توانند از مواد مختلفی مانند فلزات، اکسیدها، پلیمرها و مواد زیستی ساخته شوند و ویژگی‌هایی مانند واکنش‌پذیری بالا، قابلیت انتقال هدفمند در بدن، یا خواص نوری و الکترونیکی خاص داشته باشند. نانوذرات در زمینه‌های متعددی از جمله پزشکی (برای دارورسانی و تصویربرداری)، کشاورزی، محیط زیست، و صنعت (مانند تولید مواد قوی‌تر یا سبک‌تر) کاربرد دارند و به عنوان فناوری کلیدی در علم و مهندسی مدرن شناخته میشونداز یک سو، نانومواد می‌توانند به‌طور مؤثری محیط میکروتومور (TME) را هدف قرار دهند تا آن را برای فعالیت سلول‌های NK مساعدتر کنند. با انتقال بازدارنده‌های مولکول‌های سرکوب‌کننده‌ای مانند TGF-β یا IDO، نانومواد می‌توانند سیگنال‌های بازدارنده‌ای که عملکرد سلول‌های NK را مهار می‌کنند، خنثی کنند. علاوه بر این، نانومواد آزادکننده اکسیژن نیز می‌توانند هیپوکسی در محیط میکروتومور را کاهش داده و نفوذ توموری و سیتوتوکسیسیتی سلول‌های NK را بهبود بخشند. م
اطلاعات تکمیلی:
محیط میکروتومور (Tumor Microenvironment) به مجموعه‌ای پیچیده از سلول‌ها، مولکول‌ها و ساختارهای اطراف یک تومور گفته می‌شود که در رشد، پیشرفت و پاسخ‌دهی آن به درمان نقش حیاتی دارند. این محیط شامل سلول‌های سرطانی، سلول‌های ایمنی (مانند ماکروفاژها و سلول‌های T)، فیبروبلاست‌های مرتبط با سرطان، رگ‌های خونی، سلول‌های اندوتلیال، ماتریکس خارج‌سلولی و مولکول‌های سیگنال‌دهنده مانند سیتوکین‌ها و فاکتورهای رشد است. محیط میکروتومور با ایجاد شرایطی نظیر هیپوکسی (کمبود اکسیژن)، اسیدیته بالا، و ترشح عوامل سرکوب‌کننده ایمنی، نه‌تنها به بقای تومور کمک می‌کند، بلکه مقاومت به درمان و متاستاز را نیز تسهیل می‌کند. درک بهتر این محیط نقش کلیدی در توسعه درمان‌های هدفمند و مؤثر علیه سرطان دارد.
از سوی دیگر، نانومواد می‌توانند سیتوکین‌های تحریک‌کننده‌ای مانند اینترلوکین ۱۵ (IL-15) یا اینترلوکین ۱۲ (IL-12) را مستقیماً به سلول‌های NK منتقل کنند. این انتقال موضعی باعث فعال‌سازی پایدار و تکثیر سلول‌های NK شده و توانایی آن‌ها را برای هدف قرار دادن سلول‌های تومور بهبود می‌بخشد. همچنین، نانومواد حامل بازدارنده‌های نقاط کنترلی ایمنی می‌توانند با مسدود کردن مسیرهای بازدارنده‌ای مانند PD-1 و TIGIT، عملکرد سلول‌های NK را بازیابی کنند. در مطالعات گزارش شده که برخی نانومواد می‌توانند به گونه‌ای طراحی شوند که ویژگی‌های حافظه‌مانند سلول‌های NK را تقویت کنند و در نتیجه نظارت ایمنی پایدار و پیشگیری بلندمدت از بازگشت تومور را ممکن سازند.
@irbioinformatics
در مجموع، نانومواد که به‌طور همزمان تومورها و سلول‌های NK درونی را تعدیل می‌کنند، مزایای دوگانه‌ای در ایمونوتراپی ارائه می‌دهند. با کاهش سرکوب ایمنی و تقویت فعالیت سلول‌های NK، این رویکردها استراتژی قدرتمندی برای مقابله با سرطان‌های تهاجمی و مقاوم به درمان فراهم می‌کنند. ما باور داریم که پژوهش‌ها و آزمایشات بالینی مداوم این فناوری‌ها را بهبود داده و آن‌ها را به رکن اصلی نسل آینده درمان‌های سرطان تبدیل خواهند کرد.
با دوستانتان این مطلب را به اشتراک بگذارید
Telegram
کانال بیوانفورماتیک محققان ایرانی
نانومواد به‌عنوان ابزارهایی انقلابی در ایمونوتراپی سرطان ظهور کرده‌اند که توانایی تعدیل تومورها و سلول‌های کشنده طبیعی (NK) درونی بدن را دارند. این راهبردها برای غلبه بر مکانیسم‌های فرار ایمنی تومورها و تقویت فعالیت پاسخ ایمنی طبیعی بدن ضروری هستند.
اطلاعات…
اطلاعات…
👍5
سلول‌های دندریتیک نوع 1 (cDC1) تشکیل، نگهداری و عملکرد ساختارهای لنفوئیدی ثالثیه (TLS) را در سرطان کنترل می‌کنند
Dendritic cells type 1 control the formation, maintenance, and function of tertiary lymphoid structures in cancer
ترجمه و تدوین: ح.رسولی دانشجوی دکتری بیوتکنولوژی دانشگاه تربیت مدرس تهران
29 دسامبر 2024
منبع...
Dendritic cells type 1 control the formation, maintenance, and function of tertiary lymphoid structures in cancer
ترجمه و تدوین: ح.رسولی دانشجوی دکتری بیوتکنولوژی دانشگاه تربیت مدرس تهران
29 دسامبر 2024
منبع...
👍5
مطالعه‌ای جدید نشان داده است که سلول‌های دندریتیک نوع 1 (cDC1) تشکیل، نگهداری و عملکرد ساختارهای لنفوئیدی ثالثیه (TLS) را در سرطان کنترل می‌کنند. به نظر می رسد هدف‌گیری سلول‌های cDC1 برای تقویت عملکرد TLS و بهبود روش‌های درمانی ایمونوتراپی بسیار ضروری به نظر می رسد.
در این مطالعه، با استفاده از روش‌های ترانسکریپتوم مکانی (spatial transcriptomics) و تصویربرداری چندگانه در انواع مختلف تومورهای انسانی، دکتر میریام مراد و همکارانش به تجمع سلول‌های دندریتیک بالغ (DC) با بیان بالای CCR7 در TLS پی بردند و نقش سلول‌های DC را در تشکیل و نگهداری TLS در تومورهای جامد بررسی کردند.
برای این منظور، آن‌ها مدل جدیدی از سرطان ریه سلول غیرکوچک (NSCLC) در موش‌ها توسعه دادند که TLS بالغی تشکیل می‌دهد. این TLS شامل فولیکول‌های B با مراکز زایشی، مناطق T با سلول‌های T کمکی فولیکولی (TFH)، و سلول‌های CD8+ پیش‌ساز (Tpex) است. آن‌ها نشان دادند که در مراحل اولیه رشد تومور، تشکیل TLS به بلوغ سلول‌های cDC1 تحت تأثیر IFNγ، مهاجرت آن‌ها به گره‌های لنفاوی تخلیه‌کننده تومور (tdLN)، و جذب سلول‌های T فعال‌شده به محل تومور وابسته است.
با پیشرفت تومور، نگهداری TLS مستقل از خروج سلول‌های T از tdLN می‌شود و این همزمان با کاهش قابل‌توجه مهاجرت cDC1 به tdLN است. در عوض، cDC1 بالغ در هاب‌های استرومایی غنی از لیگاند CCR7 درون تومور تجمع می‌یابد. جالب اینجاست که حذف زمان‌بندی‌شده cDC1 یا اختلال در مهاجرت آن‌ها به این هاب‌های استرومایی پس از تشکیل TLS، باعث اختلال در نگهداری TLS می‌شود. به‌ویژه، ارائه آنتی‌ژن توسط cDC1 به سلول‌های CD4+ و CD8+ و حفظ سیگنال‌دهی CD40 برای نگهداری TLS، حفظ سلول‌های TFH، تشکیل مراکز زایشی، و تولید آنتی‌بادی‌های IgG اختصاصی تومور حیاتی است.
این یافته‌ها نقش کلیدی cDC1 بالغ در تشکیل و نگهداری TLS عملکردی در ضایعات توموری را برجسته می‌کنند و پتانسیل درمان‌های هدفمند مبتنی بر cDC1 را به‌عنوان راهبردی امیدوارکننده برای تقویت عملکرد TLS و بهبود ایمنی ضدتومور در بیماران سرطانی نشان می‌دهند.
لینک به کانال بیوانفورماتیک محققان ایرانی
کپی برداری از این متن و انتشار آن با ذکر منبع نام کانال مجاز است.
اطلاعات تکمیلی:
ساختارهای لنفوئیدی ثالثیه (Tertiary Lymphoid Structures یا TLS) تجمعات سازمان‌یافته‌ای از سلول‌های ایمنی هستند که در محل‌های التهاب مزمن، از جمله در بافت‌های مبتلا به سرطان، عفونت‌های طولانی‌مدت یا بیماری‌های خودایمنی تشکیل می‌شوند. این ساختارها از نظر سازماندهی شبیه گره‌های لنفاوی هستند و شامل نواحی مجزای سلول‌های T و B، فولیکول‌های B با مراکز زایشی، و سلول‌های دندریتیک بالغ می‌باشند. TLS به‌طور طبیعی در بافت‌هایی که به‌طور معمول گره لنفاوی ندارند، شکل می‌گیرند و نقش مهمی در تقویت پاسخ ایمنی موضعی ایفا می‌کنند. در سرطان، وجود TLS معمولاً با پیش‌آگهی بهتر و پاسخ قوی‌تر به ایمونوتراپی همراه است، زیرا این ساختارها تولید آنتی‌بادی‌ها و فعال‌سازی سلول‌های ایمنی را تسهیل میکننددر سرطان، TLS با پیش‌آگهی بهتر و پاسخ قوی‌تر به ایمونوتراپی مرتبط است و آن‌ها را به اهداف درمانی جذابی تبدیل کرده است. با این حال، مکانیسم‌های تنظیم‌کننده تشکیل و نگهداری TLS در سرطان به‌طور کامل درک نشده‌اند.
در این مطالعه، با استفاده از روش‌های ترانسکریپتوم مکانی (spatial transcriptomics) و تصویربرداری چندگانه در انواع مختلف تومورهای انسانی، دکتر میریام مراد و همکارانش به تجمع سلول‌های دندریتیک بالغ (DC) با بیان بالای CCR7 در TLS پی بردند و نقش سلول‌های DC را در تشکیل و نگهداری TLS در تومورهای جامد بررسی کردند.
برای این منظور، آن‌ها مدل جدیدی از سرطان ریه سلول غیرکوچک (NSCLC) در موش‌ها توسعه دادند که TLS بالغی تشکیل می‌دهد. این TLS شامل فولیکول‌های B با مراکز زایشی، مناطق T با سلول‌های T کمکی فولیکولی (TFH)، و سلول‌های CD8+ پیش‌ساز (Tpex) است. آن‌ها نشان دادند که در مراحل اولیه رشد تومور، تشکیل TLS به بلوغ سلول‌های cDC1 تحت تأثیر IFNγ، مهاجرت آن‌ها به گره‌های لنفاوی تخلیه‌کننده تومور (tdLN)، و جذب سلول‌های T فعال‌شده به محل تومور وابسته است.
با پیشرفت تومور، نگهداری TLS مستقل از خروج سلول‌های T از tdLN می‌شود و این همزمان با کاهش قابل‌توجه مهاجرت cDC1 به tdLN است. در عوض، cDC1 بالغ در هاب‌های استرومایی غنی از لیگاند CCR7 درون تومور تجمع می‌یابد. جالب اینجاست که حذف زمان‌بندی‌شده cDC1 یا اختلال در مهاجرت آن‌ها به این هاب‌های استرومایی پس از تشکیل TLS، باعث اختلال در نگهداری TLS می‌شود. به‌ویژه، ارائه آنتی‌ژن توسط cDC1 به سلول‌های CD4+ و CD8+ و حفظ سیگنال‌دهی CD40 برای نگهداری TLS، حفظ سلول‌های TFH، تشکیل مراکز زایشی، و تولید آنتی‌بادی‌های IgG اختصاصی تومور حیاتی است.
این یافته‌ها نقش کلیدی cDC1 بالغ در تشکیل و نگهداری TLS عملکردی در ضایعات توموری را برجسته می‌کنند و پتانسیل درمان‌های هدفمند مبتنی بر cDC1 را به‌عنوان راهبردی امیدوارکننده برای تقویت عملکرد TLS و بهبود ایمنی ضدتومور در بیماران سرطانی نشان می‌دهند.
لینک به کانال بیوانفورماتیک محققان ایرانی
کپی برداری از این متن و انتشار آن با ذکر منبع نام کانال مجاز است.
bioRxiv
Dendritic cells type 1 control the formation, maintenance, and function of tertiary lymphoid structures in cancer
Tertiary lymphoid structures (TLS) are organized immune cell aggregates that arise in chronic inflammatory conditions. In cancer, TLS are associated with better prognosis and enhanced response to immunotherapy, making these structures attractive therapeutic…
👍4
مهارکننده‌های نقاط کنترلی ایمنی (Immune Checkpoint Inhibitors یا ICIs) ابزارهای قدرتمندی در ایمونوتراپی سرطان هستند که با تقویت پاسخ سیستم ایمنی بدن علیه تومورها، نتایج درمانی چشمگیری به همراه دارند. با این حال، این درمان‌ها اغلب با عوارض جانبی مرتبط با سیستم ایمنی (irAEs) همراه هستند که می‌توانند اندام‌های مختلف بدن را تحت تأثیر قرار دهند و چالش‌هایی در استفاده گسترده از آن‌ها ایجاد کنند.
ترجمه و تدوین: ح. رسولی، دانشجوی دکتری بیوتکنولوژی دانشگاه تربیت مدرس تهران
29 دسامبر 2024
ادامه مطلب
ترجمه و تدوین: ح. رسولی، دانشجوی دکتری بیوتکنولوژی دانشگاه تربیت مدرس تهران
29 دسامبر 2024
ادامه مطلب
👍3🔥2👏1
آکادمی بیوانفورماتیک محققان ایرانی
مهارکننده‌های نقاط کنترلی ایمنی (Immune Checkpoint Inhibitors یا ICIs) ابزارهای قدرتمندی در ایمونوتراپی سرطان هستند که با تقویت پاسخ سیستم ایمنی بدن علیه تومورها، نتایج درمانی چشمگیری به همراه دارند. با این حال، این درمان‌ها اغلب با عوارض جانبی مرتبط با سیستم…
مهارکننده‌های نقاط کنترلی ایمنی (Immune Checkpoint Inhibitors یا ICIs) ابزارهای قدرتمندی در ایمونوتراپی سرطان هستند که با تقویت پاسخ سیستم ایمنی بدن علیه تومورها، نتایج درمانی چشمگیری به همراه دارند. با این حال، این درمان‌ها اغلب با عوارض جانبی مرتبط با سیستم ایمنی (irAEs) همراه هستند که می‌توانند اندام‌های مختلف بدن را تحت تأثیر قرار دهند و چالش‌هایی در استفاده گسترده از آن‌ها ایجاد کنند.
برای کاهش این سمیت‌ها، هدف‌گیری مسیرهای مولکولی خاص که در پاتوژنز irAEs نقش دارند، یک رویکرد امیدوارکننده است. این مسیرها شامل سیگنال‌دهی سیتوکین‌هایی مانند IL-6، IL-17، IL-4، IFN-γ، IL-1β، و TNF-α، تعاملات اینتگرینی (مانند ITGA4 و ITGB7)، و عوامل مرتبط با میکروبیوم هستند. تحقیقات نشان می‌دهد که تعدیل این مسیرها، به‌ویژه با استفاده از آنتی‌بادی‌های اختصاصی، می‌تواند التهاب ناشی از ICIs را کاهش دهد، در حالی که اثربخشی ضدتوموری این درمان‌ها حفظ می‌شود. این رویکرد، تعادل میان کنترل سمیت و حفظ پاسخ ایمنی ضدتوموری را ممکن می‌سازد.
اخیرا مقاله ای چاپ شده است که در آن نقش ICIs ها را در ایمنوتراپی به صورت چشمگیری هایلایت کرده است. براساس اطلاعات این مقاله مروری مهارکننده‌های نقاط کنترلی ایمنی (ICIs) تحول بزرگی در درمان سرطان ایجاد کرده‌اند، اما اغلب با عوارض جانبی مرتبط با سیستم ایمنی (irAEs) همراه هستند. این مقاله مروری جدید، یافته‌های مطالعات پیش‌بالینی و بالینی را ترکیب کرده و به بررسی مکانیسم‌های مولکولی دخیل در irAEs در سیستم‌های مختلف بدن می‌پردازد.
@irbioinformatics
این مقاله نقش سلول‌های ایمنی کلیدی، از جمله زیرمجموعه‌های سلول‌های T و سلول‌های میلوئیدی، در پاتوژنز irAEها را تحلیل می‌کند. همچنین، سیگنال‌دهی سیتوکین‌ها (مانند IL-6، IL-17، IL-4، IFN-γ، IL-1β، و TNF-α)، تعاملات مبتنی بر اینتگرین (مانند زیرواحدهای ITGA4 و ITGB7)، و عوامل مرتبط با میکروبیوم که در ایجاد این عوارض نقش دارند، به‌طور عمیق بررسی می‌شوند.
@irbioinformatics
بررسی این مسیرهای قابل‌تعدیل، فرصت‌های جدیدی برای کاهش irAEs ارائه می‌دهد، از جمله استفاده از آنتی‌بادی‌های موجود که مولکول‌های التهابی کلیدی را در انواع مختلف تومورها هدف قرار می‌دهند، در حالی که اثربخشی ضدتوموری ICIs حفظ می‌شود.
اطلاعات تکمیلی:
عوارض جانبی مرتبط با سیستم ایمنی (Immune-Related Adverse Events یا irAEs) به واکنش‌های ناخواسته و التهابی گفته می‌شود که در اثر تقویت بیش از حد سیستم ایمنی توسط درمان‌های ایمونوتراپی، به‌ویژه مهارکننده‌های نقاط کنترلی ایمنی (ICIs)، ایجاد می‌شوند. این عوارض زمانی رخ می‌دهند که سیستم ایمنی به اشتباه به بافت‌ها و اندام‌های سالم بدن حمله کند.
عمدتا irAEs می‌توانند اندام‌های مختلفی مانند پوست، ریه‌ها، روده‌ها، غدد درون‌ریز (مانند تیروئید)، کبد، و قلب را تحت تأثیر قرار دهند. شدت این عوارض از خفیف تا شدید متغیر است و در برخی موارد می‌تواند زندگی بیمار را به خطر بیندازد. درمان irAEs معمولاً شامل قطع موقت ایمونوتراپی، استفاده از استروئیدها یا سایر داروهای سرکوب‌کننده ایمنی است. درک بهتر مکانیسم‌های مولکولی ایجاد این عوارض می‌تواند به توسعه درمان‌های هدفمند برای کاهش irAEs و بهبود ایمنی و اثربخشی ایمونوتراپی کمک کند. منبع
برای کاهش این سمیت‌ها، هدف‌گیری مسیرهای مولکولی خاص که در پاتوژنز irAEs نقش دارند، یک رویکرد امیدوارکننده است. این مسیرها شامل سیگنال‌دهی سیتوکین‌هایی مانند IL-6، IL-17، IL-4، IFN-γ، IL-1β، و TNF-α، تعاملات اینتگرینی (مانند ITGA4 و ITGB7)، و عوامل مرتبط با میکروبیوم هستند. تحقیقات نشان می‌دهد که تعدیل این مسیرها، به‌ویژه با استفاده از آنتی‌بادی‌های اختصاصی، می‌تواند التهاب ناشی از ICIs را کاهش دهد، در حالی که اثربخشی ضدتوموری این درمان‌ها حفظ می‌شود. این رویکرد، تعادل میان کنترل سمیت و حفظ پاسخ ایمنی ضدتوموری را ممکن می‌سازد.
اخیرا مقاله ای چاپ شده است که در آن نقش ICIs ها را در ایمنوتراپی به صورت چشمگیری هایلایت کرده است. براساس اطلاعات این مقاله مروری مهارکننده‌های نقاط کنترلی ایمنی (ICIs) تحول بزرگی در درمان سرطان ایجاد کرده‌اند، اما اغلب با عوارض جانبی مرتبط با سیستم ایمنی (irAEs) همراه هستند. این مقاله مروری جدید، یافته‌های مطالعات پیش‌بالینی و بالینی را ترکیب کرده و به بررسی مکانیسم‌های مولکولی دخیل در irAEs در سیستم‌های مختلف بدن می‌پردازد.
@irbioinformatics
این مقاله نقش سلول‌های ایمنی کلیدی، از جمله زیرمجموعه‌های سلول‌های T و سلول‌های میلوئیدی، در پاتوژنز irAEها را تحلیل می‌کند. همچنین، سیگنال‌دهی سیتوکین‌ها (مانند IL-6، IL-17، IL-4، IFN-γ، IL-1β، و TNF-α)، تعاملات مبتنی بر اینتگرین (مانند زیرواحدهای ITGA4 و ITGB7)، و عوامل مرتبط با میکروبیوم که در ایجاد این عوارض نقش دارند، به‌طور عمیق بررسی می‌شوند.
@irbioinformatics
بررسی این مسیرهای قابل‌تعدیل، فرصت‌های جدیدی برای کاهش irAEs ارائه می‌دهد، از جمله استفاده از آنتی‌بادی‌های موجود که مولکول‌های التهابی کلیدی را در انواع مختلف تومورها هدف قرار می‌دهند، در حالی که اثربخشی ضدتوموری ICIs حفظ می‌شود.
Spandidos-Publications
Factors associated with immune‑related severe adverse events (Review)
Immune checkpoint inhibitors (ICIs) are frequently used in cancer treatment. Despite their clinical benefits, they can also cause a wide range of immune‑related adverse events (ir‑AEs). The overall incidence of irAEs in cancer patients treated with immunotherapy…
👍4🔥1
سیستم آموزشی طوری طراحی شده است که شما را از رسیدن به شغل رویایی‌تان باز دارد. اگر مدرک دکترا دارید، شما برای زیر سؤال بردن سیستم آموزش دیده‌اید. برای نگاه کردن به فراتر از سیستم. برای یافتن راه‌حل‌های خلاقانه خارج از سیستم. برای پیشروی در مرزها و کشف روش‌های جدید برای انجام امور. برای کشف اطلاعات کاملاً جدید. برای طرح پرسش‌های بزرگ‌تر و بزرگ‌تر. برای آزمایش، امتحان، اصلاح و در نهایت حل مسائل. در سال ۲۰۲۵ از این مهارت‌ها استفاده کنید تا به شغل رویایی‌تان برسید، زیرا شما لایق آن هستید و دنیا به شما نیاز دارد.
👍9👏4🥰1
عناصر cis و ترانس دو نوع عنصر مهم در تنظیم بیان ژن هستند که نقش کلیدی در کنترل فعالیت ژن‌ها ایفا می‌کنند.
عناصر cis
عناصر cis به توالی‌های دی‌ان‌ای اطلاق می‌شود که در نزدیکی ژن قرار دارند و به طور مستقیم بر روی آن ژن تأثیر می‌گذارند. این عناصر معمولاً شامل پروموترها، انترن‌ها و تنظیم‌کننده‌های دیگر هستند. برخی از ویژگی‌های عناصر cis عبارتند از:
• پروموترها: ناحیه‌ای از دی‌ان‌ای که RNA پلی‌مراز به آن متصل می‌شود تا آغاز رونویسی را شروع کند.
• عناصر تنظیمی: مانند enhancerها و silencerها که می‌توانند به افزایش یا کاهش بیان ژن کمک کنند.
• توالی‌های خاص: این توالی‌ها به پروتئین‌های تنظیمی (مانند فاکتورهای رونویسی) متصل می‌شوند و فعالیت ژن را تحت تأثیر قرار می‌دهند.
عناصر trans
عناصر trans به مولکول‌های پروتئینی یا RNA اشاره دارد که از یک ناحیه ژنی به ناحیه دیگر منتقل می‌شوند و می‌توانند بر روی بیان ژن‌های دیگر تأثیر بگذارند. ویژگی‌های عناصر trans شامل:
• فاکتورهای رونویسی: پروتئین‌هایی که به عناصر cis متصل می‌شوند و رونویسی ژن را تنظیم می‌کنند. این فاکتورها می‌توانند به صورت فعال‌کننده یا سرکوب‌کننده عمل کنند.
• میکرو RNAها: مولکول‌های RNA کوچک که می‌توانند به mRNAهای خاص متصل شوند و بیان آن‌ها را کاهش دهند.
• پروتئین‌های تنظیمی: این پروتئین‌ها ممکن است از یک ناحیه ژنی تولید شوند و بر روی نواحی دیگر تأثیر بگذارند.
تنظیم بیان ژن یک فرایند پیچیده است که شامل تعاملات بین عناصر cis و trans می‌شود. این تعاملات به سلول‌ها امکان می‌دهد تا پاسخ‌های مناسبی به سیگنال‌های داخلی و خارجی بدهند و در نتیجه عملکردهای مختلف بیولوژیکی را تنظیم کنند.
عناصر cis
عناصر cis به توالی‌های دی‌ان‌ای اطلاق می‌شود که در نزدیکی ژن قرار دارند و به طور مستقیم بر روی آن ژن تأثیر می‌گذارند. این عناصر معمولاً شامل پروموترها، انترن‌ها و تنظیم‌کننده‌های دیگر هستند. برخی از ویژگی‌های عناصر cis عبارتند از:
• پروموترها: ناحیه‌ای از دی‌ان‌ای که RNA پلی‌مراز به آن متصل می‌شود تا آغاز رونویسی را شروع کند.
• عناصر تنظیمی: مانند enhancerها و silencerها که می‌توانند به افزایش یا کاهش بیان ژن کمک کنند.
• توالی‌های خاص: این توالی‌ها به پروتئین‌های تنظیمی (مانند فاکتورهای رونویسی) متصل می‌شوند و فعالیت ژن را تحت تأثیر قرار می‌دهند.
عناصر trans
عناصر trans به مولکول‌های پروتئینی یا RNA اشاره دارد که از یک ناحیه ژنی به ناحیه دیگر منتقل می‌شوند و می‌توانند بر روی بیان ژن‌های دیگر تأثیر بگذارند. ویژگی‌های عناصر trans شامل:
• فاکتورهای رونویسی: پروتئین‌هایی که به عناصر cis متصل می‌شوند و رونویسی ژن را تنظیم می‌کنند. این فاکتورها می‌توانند به صورت فعال‌کننده یا سرکوب‌کننده عمل کنند.
• میکرو RNAها: مولکول‌های RNA کوچک که می‌توانند به mRNAهای خاص متصل شوند و بیان آن‌ها را کاهش دهند.
• پروتئین‌های تنظیمی: این پروتئین‌ها ممکن است از یک ناحیه ژنی تولید شوند و بر روی نواحی دیگر تأثیر بگذارند.
تنظیم بیان ژن یک فرایند پیچیده است که شامل تعاملات بین عناصر cis و trans می‌شود. این تعاملات به سلول‌ها امکان می‌دهد تا پاسخ‌های مناسبی به سیگنال‌های داخلی و خارجی بدهند و در نتیجه عملکردهای مختلف بیولوژیکی را تنظیم کنند.
👍7🔥4
دانشمندان راهی برای تبدیل سلول‌های سرطانی به سلول‌های طبیعی پیدا کردند👉 لینک دانلود
#خبر_روز
محققان کره ای روشی جدید برای درمان #سرطان کشف کرده‌اند که به جای کشتن سلول‌های سرطانی، آن‌ها را به حالت طبیعی بازمی‌گرداند. با استفاده از مدل‌های دیجیتال و شناسایی مولکول‌های کلیدی، این محققان توانستند سلول‌های سرطانی کولون را به سلول‌های سالم تبدیل کنند، بدون اینکه آسیب جانبی ایجاد شود. این روش که در آزمایش‌های دیجیتال، مولکولی و روی موش‌ها موفقیت‌آمیز بوده، نویدبخش درمان‌های با عوارض کمتر و نتایج بهتر است و می‌تواند برای انواع دیگر سرطان نیز کاربرد داشته باشد. این کشف می‌تواند چشم‌انداز درمان سرطان را تغییر داده و به بهبود کیفیت زندگی بیماران منجر شود.
#خبر_روز
محققان کره ای روشی جدید برای درمان #سرطان کشف کرده‌اند که به جای کشتن سلول‌های سرطانی، آن‌ها را به حالت طبیعی بازمی‌گرداند. با استفاده از مدل‌های دیجیتال و شناسایی مولکول‌های کلیدی، این محققان توانستند سلول‌های سرطانی کولون را به سلول‌های سالم تبدیل کنند، بدون اینکه آسیب جانبی ایجاد شود. این روش که در آزمایش‌های دیجیتال، مولکولی و روی موش‌ها موفقیت‌آمیز بوده، نویدبخش درمان‌های با عوارض کمتر و نتایج بهتر است و می‌تواند برای انواع دیگر سرطان نیز کاربرد داشته باشد. این کشف می‌تواند چشم‌انداز درمان سرطان را تغییر داده و به بهبود کیفیت زندگی بیماران منجر شود.
👍7😍3🍾1
#ترانسپوزون‌ها یا عناصر قابل انتقال، قطعاتی از DNA هستند که می‌توانند مکان خود را در ژنوم تغییر دهند. این عناصر به دو کلاس اصلی تقسیم می‌شوند:
@irbioinformatics
کلاس ۱: ترانسپوزون‌های RNA (Retrotransposons)
این نوع ترانسپوزون‌ها از طریق یک واسطه RNA تکثیر و انتقال می‌یابند. فرایند انتقال آن‌ها شامل موارد زیر است:
الف)رونویسی از DNA به RNA: ابتدا DNA ترانسپوزون به RNA رونویسی می‌شود.
ب) برگشت به DNA توسط آنزیم ترانس‌کریپتاز معکوس: RNA تولید شده توسط آنزیم ترانس‌کریپتاز معکوس به DNA تبدیل می‌شود.
پ)ادغام مجدد در ژنوم: این DNA جدید به مکان جدیدی در ژنوم ادغام می‌شود. ترانسپوزون‌های RNA اغلب شامل عناصری مانند LINEs (Long Interspersed Nuclear Elements) و SINEs (Short Interspersed Nuclear Elements) هستند.
کلاس ۲: ترانسپوزون‌های DNA
این نوع ترانسپوزون‌ها مستقیماً از DNA به DNA انتقال می‌یابند و نیازی به واسطه RNA ندارند. فرایند انتقال آن‌ها شامل مراحل زیر است:
@irbioinformatics
الف)برش DNA در مکان اصلی: ابتدا ترانسپوزون توسط آنزیم ترانسپوزاز از مکان اصلی خود بریده می‌شود.
ب)انتقال به مکان جدید: سپس به مکان جدیدی در ژنوم منتقل می‌شود. ترانسپوزون‌های DNA می‌توانند کپی-چسباندن (Copy-and-Paste) یا برش-چسباندن (Cut-and-Paste) باشند. در روش کپی-چسباندن، یک کپی از ترانسپوزون در مکان جدید قرار می‌گیرد، در حالی که نسخه اصلی در جای خود باقی می‌ماند. در روش برش-چسباندن، ترانسپوزون از مکان اصلی برداشته شده و به مکان جدید منتقل می‌شود.
@irbioinformatics
کلاس ۱: ترانسپوزون‌های RNA (Retrotransposons)
این نوع ترانسپوزون‌ها از طریق یک واسطه RNA تکثیر و انتقال می‌یابند. فرایند انتقال آن‌ها شامل موارد زیر است:
الف)رونویسی از DNA به RNA: ابتدا DNA ترانسپوزون به RNA رونویسی می‌شود.
ب) برگشت به DNA توسط آنزیم ترانس‌کریپتاز معکوس: RNA تولید شده توسط آنزیم ترانس‌کریپتاز معکوس به DNA تبدیل می‌شود.
پ)ادغام مجدد در ژنوم: این DNA جدید به مکان جدیدی در ژنوم ادغام می‌شود. ترانسپوزون‌های RNA اغلب شامل عناصری مانند LINEs (Long Interspersed Nuclear Elements) و SINEs (Short Interspersed Nuclear Elements) هستند.
کلاس ۲: ترانسپوزون‌های DNA
این نوع ترانسپوزون‌ها مستقیماً از DNA به DNA انتقال می‌یابند و نیازی به واسطه RNA ندارند. فرایند انتقال آن‌ها شامل مراحل زیر است:
@irbioinformatics
الف)برش DNA در مکان اصلی: ابتدا ترانسپوزون توسط آنزیم ترانسپوزاز از مکان اصلی خود بریده می‌شود.
ب)انتقال به مکان جدید: سپس به مکان جدیدی در ژنوم منتقل می‌شود. ترانسپوزون‌های DNA می‌توانند کپی-چسباندن (Copy-and-Paste) یا برش-چسباندن (Cut-and-Paste) باشند. در روش کپی-چسباندن، یک کپی از ترانسپوزون در مکان جدید قرار می‌گیرد، در حالی که نسخه اصلی در جای خود باقی می‌ماند. در روش برش-چسباندن، ترانسپوزون از مکان اصلی برداشته شده و به مکان جدید منتقل می‌شود.
👍10
آکادمی بیوانفورماتیک محققان ایرانی
جهش‌های Missense و Nonsense @irbioinformatics
جهش‌های Missense و Nonsense دو نوع جهش نقطه‌ای هستند که در اثر تغییر یک جفت باز در توالی DNA رخ می‌دهند. این تغییرات می‌توانند تأثیرات مختلفی بر پروتئین‌های تولید شده از ژن‌ها داشته باشند.
جهش Missense
در این نوع جهش، یک نوکلئوتید در توالی DNA تغییر می‌کند که منجر به تغییر یک کدون در RNA پیام‌رسان (mRNA) می‌شود. این تغییر کدون باعث جایگزینی یک اسید آمینه با اسید آمینه دیگر در پروتئین نهایی می‌شود.
اثرات
ممکن است عملکرد پروتئین تغییر کند: بسته به نوع اسید آمینه جایگزین و موقعیت آن در پروتئین، این جهش می‌تواند عملکرد پروتئین را بهبود بخشد، کاهش دهد یا حتی آن را کاملاً غیرفعال کند.
تغییر خفیف تا شدید: جهش‌های Missense می‌توانند اثرات خفیف یا شدید داشته باشند، بسته به اینکه آیا جایگزینی اسید آمینه باعث تغییر ساختار یا عملکرد پروتئین می‌شود یا خیر.
مثال: بیماری آنمی داسی‌شکل (Sickle Cell Anemia) نتیجه یک جهش Missense در ژن هموگلوبین است که باعث جایگزینی اسید آمینه گلوتامیک اسید با والین می‌شود.
جهش Nonsense
در این نوع جهش، یک نوکلئوتید در توالی DNA تغییر می‌کند که باعث تغییر یک کدون کدکننده به کدون پایان (stop codon) می‌شود. این تغییر باعث توقف زودرس ترجمه RNA پیام‌رسان می‌شود و منجر به تولید یک پروتئین ناقص و کوتاه‌تر از حد معمول می‌شود.
اثرات
پروتئین ناقص و معمولاً غیرعملکردی: چون ترجمه زودتر از حد معمول متوقف می‌شود، پروتئین تولید شده اغلب ناقص و فاقد عملکرد مناسب است.
می‌تواند منجر به بیماری شود: بسیاری از جهش‌های Nonsense منجر به بیماری‌های ژنتیکی جدی می‌شوند زیرا پروتئین‌های مورد نیاز برای عملکردهای سلولی به درستی تولید نمی‌شوند.
مثال: فیبروز سیستیک (Cystic Fibrosis) در برخی از موارد ناشی از یک جهش Nonsense در ژن CFTR است که باعث تولید یک پروتئین ناقص و غیرفعال می‌شود.
منابع:
جهش Missense
در این نوع جهش، یک نوکلئوتید در توالی DNA تغییر می‌کند که منجر به تغییر یک کدون در RNA پیام‌رسان (mRNA) می‌شود. این تغییر کدون باعث جایگزینی یک اسید آمینه با اسید آمینه دیگر در پروتئین نهایی می‌شود.
اثرات
ممکن است عملکرد پروتئین تغییر کند: بسته به نوع اسید آمینه جایگزین و موقعیت آن در پروتئین، این جهش می‌تواند عملکرد پروتئین را بهبود بخشد، کاهش دهد یا حتی آن را کاملاً غیرفعال کند.
تغییر خفیف تا شدید: جهش‌های Missense می‌توانند اثرات خفیف یا شدید داشته باشند، بسته به اینکه آیا جایگزینی اسید آمینه باعث تغییر ساختار یا عملکرد پروتئین می‌شود یا خیر.
مثال: بیماری آنمی داسی‌شکل (Sickle Cell Anemia) نتیجه یک جهش Missense در ژن هموگلوبین است که باعث جایگزینی اسید آمینه گلوتامیک اسید با والین می‌شود.
جهش Nonsense
در این نوع جهش، یک نوکلئوتید در توالی DNA تغییر می‌کند که باعث تغییر یک کدون کدکننده به کدون پایان (stop codon) می‌شود. این تغییر باعث توقف زودرس ترجمه RNA پیام‌رسان می‌شود و منجر به تولید یک پروتئین ناقص و کوتاه‌تر از حد معمول می‌شود.
اثرات
پروتئین ناقص و معمولاً غیرعملکردی: چون ترجمه زودتر از حد معمول متوقف می‌شود، پروتئین تولید شده اغلب ناقص و فاقد عملکرد مناسب است.
می‌تواند منجر به بیماری شود: بسیاری از جهش‌های Nonsense منجر به بیماری‌های ژنتیکی جدی می‌شوند زیرا پروتئین‌های مورد نیاز برای عملکردهای سلولی به درستی تولید نمی‌شوند.
مثال: فیبروز سیستیک (Cystic Fibrosis) در برخی از موارد ناشی از یک جهش Nonsense در ژن CFTR است که باعث تولید یک پروتئین ناقص و غیرفعال می‌شود.
منابع:
برای اطلاعات بیشتر می توانید به این لینک مراجعه کنید
Technology Networks
Missense, Nonsense and Frameshift Mutations: A Genetic Guide
If you want to build a foundational understanding of genomics in both health and disease, it's important to be able to distinguish between the different type of genetic mutations that can occur. Here, we take a look at some of the mutations that can be encountered…
👍3🔥2