#برگی_از_تاریخ
"در مدرسه معلمی داشتم که من را دوست نداشت و من هم او را دوست نداشتم. در پایان سال، او تصمیم گرفت که من را مردود کند. نکته طنزآمیز این بود که موضوع شیمی بود.

من این امتیاز را دارم که تنها برنده جایزه نوبل شیمی هستم که در دبیرستان در این درس مردود شده است!"

توماس لیندال، برنده جایزه نوبل شیمی در سال ۲۰۱۵

سلول‌های زنده دارای مولکول‌های DNA هستند که ژن‌های یک ارگانیسم را حمل می‌کنند. برای اینکه ارگانیسم زنده بماند و رشد کند، DNA آن نمی‌تواند تغییر کند. با این حال، مولکول‌های DNA کاملاً پایدار نیستند و ممکن است آسیب ببینند. از اواسط دهه ۱۹۷۰، توماس لیندال از طریق مطالعات روی باکتری‌ها نشان داد که چگونه برخی از مولکول‌های پروتئینی به نام آنزیم‌های ترمیم، بخش‌های آسیب‌دیده DNA را حذف و جایگزین می‌کنند. این کشفیات درک ما را از نحوه عملکرد سلول‌های زنده، علل سرطان و فرآیندهای پیری افزایش داده‌اند.

اهمیت ترکیبات فنولی کومارینی
تدوین: ح.رسولی، دانشجوی دکتری بیوتکنولوژی دانشگاه تربیت مدرس تهران
کومارین‌ها دسته‌ای از ترکیبات فنولی با ساختار شیمیایی پایه‌ای متشکل از یک حلقه بنزن (C6) جوش‌خورده به یک حلقه آلفا-پیرون (لاکتون) (C3) هستند.

این ترکیبات به طور گسترده در گیاهان یافت می‌شوند و مسئول عطر و طعم خاص برخی از آن‌ها می‌باشند. کومارین‌ها به عنوان عوامل ضد انعقاد، ضد التهاب و ضد سرطان، در صنایع دارویی و عطرسازی کاربرد دارند.

مشتقات کومارینی مانند پسورالن ترکیبات فورانوکومارینی طبیعی می باشند که از ترکیب یک حلقه فوران با ساختار کومارین تشکیل شده و به دلیل خاصیت حساس‌کنندگی به نور در درمان‌های پوستی مانند PUVA استفاده می‌شود.

از جمله مشتقات پسورالنی که به عنوان داروی درمانی برای بهبود اگزما، پسوریازیس و سایر بیماری های پوستی استفاده می شود می توان به متوکسالن اشاره کرد.

1- Bruni et al. 2019
2- Methoxsalen

#برگی_از_تاریخ
لیندا باک، به دلیل علاقه‌اش به چگونگی عملکرد حس بویایی، تحقیقات گسترده‌ای را در این زمینه آغاز کرد. در سال ۱۹۸۸، او به همراه ریچارد اکسل، تحقیقاتی را برای شناسایی گیرنده‌های بویایی شروع کرد و پس از سه سال کار فشرده، موفق به کشف ۱۰۰۰ نوع گیرنده بویایی در موش‌ها شد.

این گیرنده‌ها در ناحیه‌ای به نام اپیتلیوم بویایی، در پشت بینی قرار دارند. انسان‌ها نیز دارای ۳۵۰ گیرنده بویایی مشابه هستند.

باک تحقیقات خود را برای ده سال دیگر ادامه داد و توانست سازمان‌دهی سیستم بویایی را از بینی تا مغز ترسیم کند. در این سیستم، هر گیرنده بویایی قادر به تشخیص چندین مولکول بو است و هر مولکول بو نیز توسط چندین گیرنده شناسایی می‌شود.

با همکاری این گیرنده‌ها، یک "کد ترکیبی" ایجاد می‌شود که الگوی خاصی از بوها را تشکیل می‌دهد و به ما امکان تشخیص بیش از ۱۰٬۰۰۰ بوی مختلف را می‌دهد. به پاس این دستاوردهای بزرگ، لیندا باک در سال ۲۰۰۴ جایزه نوبل فیزیولوژی یا پزشکی را دریافت کرد.

آیا هوش مصنوعی تاکنون دارویی کشف کرده است؟ نه. و هرگز نخواهد کرد.
از بیانات ارزشمند دکترنیلز وسکامپ
هوش مصنوعی تاکنون به‌تنهایی موفق به کشف دارو نشده است، اما روش‌های محاسباتی مدرن مانند یادگیری ماشینی مولکولی و شبیه‌سازی‌های مبتنی بر فیزیک، به طور چشمگیری فرآیند کشف دارو را تسریع و بهبود بخشیده‌اند.

این فناوری‌ها به محققان کمک می‌کنند تا ترکیبات جدید را طراحی و غربالگری کنند، اما کشف دارو همچنان به تحقیقات آزمایشگاهی وابسته است، زیرا آزمایش‌های عملی برای تأیید فرضیه‌ها و پر کردن شکاف‌های داده‌ای ضروری هستند.

در نهایت، ترکیب توانایی‌های محاسباتی با خلاقیت و تفکر انتقادی متخصصان انسانی، کلید پیشرفت در این حوزه چالش‌برانگیز است.

اما با این حال اتفاقات زیر در سال های اخیر گزارش شده است:
1- ذخیره و پردازش داده‌های شیمیایی در کامپیوتر؟ این کار در دهه 1970 انجام شده است.
2- استفاده از یادگیری ماشینی برای پیش‌بینی خواص ADME؟ این کار در سال 2005 انجام شده است
3- کاوش سیستماتیک فضای شیمیایی با کتابخانه‌های مجازی؟ این کار در سال 2009 انجام شده است.