جرعه از چاهی | امین جباری

جهان معاصر جهان ِ ویترینی زیستن و جلوه‌گری‌هاست؛ جهانی است که بیش از آنکه به هسته و معنا و عمق منزلت دهد، به پوسته، قالب و سطح، و نشان دادنشان بها می‌دهد و از این رو "جلوه‌گری و فاش کردن" را، نه که صرفا ارزش، بلکه به لایف استایل و سبک زیست مبدّل کرده است. در این میان البته غالبِ ما آدمیانِ این زیست بومِ معاصر، در دام ِ این رویّهِ جدیدِ این‌جهانی گرفتار می‌شویم، برخی‌ها کم، برخی‌ها بیش؛ و این چنین، تو گویی هر روز، نسبت به دیروز، از اصیل و عمیق زیستن، دور و دورتر می‌شویم.
در سنت عرفانی مولوی به درستی خاطر نشان می‌کرد که "خانه اسرار تو چون دل شود| آن مرادت زودتر حاصل شود!" و برای این گزارهِ توصیفی و توصیه‌ای، ابتدا استشهادی از سنت دینی نیز می‌آورد که : "گفت پیغمبر که هر که سِر نَهُفت | زود گردد با مُراد خویش جُفت." و سپس جهت اثباتِ صدقِ این توصیه، شاهدی از دل طبیعتِ عینی را نیز ضمیمه و همراهِ این حکم خِرد پسند می‌کرد که: "دانه چون اندر زمین پنهان شود | سِر او سرسبزی بستان شود!" و در سنت فلسفی، رنه دکارت به کیاست دریافته و ابراز می‌نمود که "آنکه خوب پنهان شد، خوب زندگی کرد!"

البته باید پذیرفت - و می‌پذیرم - که جهان معاصر، جهان عرفانِ کلاسیک یا فلسفی نیست بل جهانی است مدرن با بُن‌مایه ارتباطات و از این رو نمی‌توان حاشا کرد که در این جهان کمتر امکان این وجود دارد که به کنجی تماما خلوت و خصوصی خزید و هر نام و نشانی از خود را از نظر‌ها و نگاه‌ها دور و پنهان کرد، اما باورم این است که دست‌کم میتوان در این جهان به گونه‌ای زیست که در آن، جلوه‌گری، ارزش و سبک زیستیِ غایی،صِرف و نهایی ما نباشد و با ایجاد توازن و تعادل ما بین جنبه‌های عمومی و شخصی و خصوصی زندگی‌، سهم زندگی اصیل را نیز پرداخت و اینهمه گرفتار ویترین‌ها و ویترینی زیستن‌ها نشد.

امین جباری

@jabbariamin

www.tgoop.com/jabbariamin/2525

1.1K viewsedited  Nov 11 at 19:39

جهان معاصر جهان ِ ویترینی زیستن و جلوه‌گری‌هاست؛ جهانی است که بیش از آنکه به هسته و معنا و عمق منزلت دهد، به پوسته، قالب و سطح، و نشان دادنشان بها می‌دهد و از این رو "جلوه‌گری و فاش کردن" را، نه که صرفا ارزش، بلکه به لایف استایل و سبک زیست مبدّل کرده است. در این میان البته غالبِ ما آدمیانِ این زیست بومِ معاصر، در دام ِ این رویّهِ جدیدِ این‌جهانی گرفتار می‌شویم، برخی‌ها کم، برخی‌ها بیش؛ و این چنین، تو گویی هر روز، نسبت به دیروز، از اصیل و عمیق زیستن، دور و دورتر می‌شویم.
در سنت عرفانی مولوی به درستی خاطر نشان می‌کرد که "خانه اسرار تو چون دل شود| آن مرادت زودتر حاصل شود!" و برای این گزارهِ توصیفی و توصیه‌ای، ابتدا استشهادی از سنت دینی نیز می‌آورد که : "گفت پیغمبر که هر که سِر نَهُفت | زود گردد با مُراد خویش جُفت." و سپس جهت اثباتِ صدقِ این توصیه، شاهدی از دل طبیعتِ عینی را نیز ضمیمه و همراهِ این حکم خِرد پسند می‌کرد که: "دانه چون اندر زمین پنهان شود | سِر او سرسبزی بستان شود!" و در سنت فلسفی، رنه دکارت به کیاست دریافته و ابراز می‌نمود که "آنکه خوب پنهان شد، خوب زندگی کرد!"

البته باید پذیرفت - و می‌پذیرم - که جهان معاصر، جهان عرفانِ کلاسیک یا فلسفی نیست بل جهانی است مدرن با بُن‌مایه ارتباطات و از این رو نمی‌توان حاشا کرد که در این جهان کمتر امکان این وجود دارد که به کنجی تماما خلوت و خصوصی خزید و هر نام و نشانی از خود را از نظر‌ها و نگاه‌ها دور و پنهان کرد، اما باورم این است که دست‌کم میتوان در این جهان به گونه‌ای زیست که در آن، جلوه‌گری، ارزش و سبک زیستیِ غایی،صِرف و نهایی ما نباشد و با ایجاد توازن و تعادل ما بین جنبه‌های عمومی و شخصی و خصوصی زندگی‌، سهم زندگی اصیل را نیز پرداخت و اینهمه گرفتار ویترین‌ها و ویترینی زیستن‌ها نشد.

امین جباری

@jabbariamin

BY جرعه از چاهی | امین جباری