رسول جعفریان

امام علی (ع) و ترتیب اثر دادن به فریادهای اعتراضی مردم، حتی در یک امر بدعت آمیز
ابن ادریس از امام باقر و امام صادق ـ علیهما السلام ـ روایت کرده است که:
وقتی امیر مؤمنان (ع) در کوفه بود [بعد از جنگ جمل در سال 36] مردم آمدند، و از ایشان خواستند برای [اقامه نماز تراویح به جماعت در شب های رمضان که از نظر امام علی بدعت بود] امامی برای آنان معین کند.
حضرت فرمود: نه، و آنان را از اجتماع در رمضان [برای اقامه نماز شب به جماعت] نهی کردند.
فردای آن روز مردم به گریه و ضجّه درآمده فریاد «وارمضاناه» سر دادند.
حارث اعور [از شیعیان خلص امام علی] نزد ایشان آمد و گفت: ای امیر مؤمنان! مردم ضجّه می زنند و از سخن شما ناراحت هستند «کرهوا قولک».
حضرت فرمود: آنان را آزاد بگذارید تا هر کسی را می خواهند برگزینند تا برایشان نماز را اقامه کند.
آنگاه این آیه را خواندند: وَ مَنْ‌ يَتَّبِعْ غَيْرَ سَبِيلِ الْمُؤْمِنِينَ نُوَلِّهِ مٰا تَوَلّٰى وَ نُصْلِهِ جَهَنَّمَ وَ سٰاءَتْ مَصِيراً‌
عَنْ أَبِي جَعْفَرٍ وَ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع أَنَّهُ قَالَ لَمَّا كَانَ أَمِيرُ الْمُؤْمِنِينَ ع بِالْكُوفَةِ أَتَاهُ النَّاسُ فَقَالُوا اجْعَلْ لَنَا إِمَاماً يَؤُمُّنَا فِي رَمَضَانَ فَقَالَ لَهُمْ لَا وَ نَهَاهُمْ أَنْ يَجْتَمِعُوا فِيهِ فَلَمَّا أَمْسَوْا جَعَلُوا يَقُولُونَ ابْكُوا رَمَضَانَ وَا رَمَضَانَاهْ فَأَتَى الْحَارِثُ الْأَعْوَرُ فِي نَاسٍ فَقَالُوا يَا أَمِيرَ الْمُؤْمِنِينَ ضَجَّ النَّاسُ وَ كَرِهُوا قَوْلَكَ قَالَ فَقَالَ ع عِنْدَ ذَلِكَ دَعُوهُمْ وَ مَا يُرِيدُونَ لِيُصَلِّيَ بِهِمْ مَنْ شَاءُوا ثُمَّ قَالَ: وَ مَنْ‌ يَتَّبِعْ غَيْرَ سَبِيلِ الْمُؤْمِنِينَ نُوَلِّهِ مٰا تَوَلّٰى وَ نُصْلِهِ جَهَنَّمَ وَ سٰاءَتْ مَصِيراً‌ (السرائر الحاوي لتحرير الفتاوى، ج‌3، ص: 639).
صاحب این قلم، اعتراف می کند که در باره نوع استفاده از هر روایتی در اثبات یک حکم فقهی، باید فقیهان نظر بدهند، اما به هر روی، نکته بسیار مهمی است که موارد مشابه هم دارد.

www.tgoop.com/jafarian1964/12826

23.7K viewsedited  Sep 28, 2022 at 09:10

امام علی (ع) و ترتیب اثر دادن به فریادهای اعتراضی مردم، حتی در یک امر بدعت آمیز
ابن ادریس از امام باقر و امام صادق ـ علیهما السلام ـ روایت کرده است که:
وقتی امیر مؤمنان (ع) در کوفه بود [بعد از جنگ جمل در سال 36] مردم آمدند، و از ایشان خواستند برای [اقامه نماز تراویح به جماعت در شب های رمضان که از نظر امام علی بدعت بود] امامی برای آنان معین کند.
حضرت فرمود: نه، و آنان را از اجتماع در رمضان [برای اقامه نماز شب به جماعت] نهی کردند.
فردای آن روز مردم به گریه و ضجّه درآمده فریاد «وارمضاناه» سر دادند.
حارث اعور [از شیعیان خلص امام علی] نزد ایشان آمد و گفت: ای امیر مؤمنان! مردم ضجّه می زنند و از سخن شما ناراحت هستند «کرهوا قولک».
حضرت فرمود: آنان را آزاد بگذارید تا هر کسی را می خواهند برگزینند تا برایشان نماز را اقامه کند.
آنگاه این آیه را خواندند: وَ مَنْ‌ يَتَّبِعْ غَيْرَ سَبِيلِ الْمُؤْمِنِينَ نُوَلِّهِ مٰا تَوَلّٰى وَ نُصْلِهِ جَهَنَّمَ وَ سٰاءَتْ مَصِيراً‌
عَنْ أَبِي جَعْفَرٍ وَ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع أَنَّهُ قَالَ لَمَّا كَانَ أَمِيرُ الْمُؤْمِنِينَ ع بِالْكُوفَةِ أَتَاهُ النَّاسُ فَقَالُوا اجْعَلْ لَنَا إِمَاماً يَؤُمُّنَا فِي رَمَضَانَ فَقَالَ لَهُمْ لَا وَ نَهَاهُمْ أَنْ يَجْتَمِعُوا فِيهِ فَلَمَّا أَمْسَوْا جَعَلُوا يَقُولُونَ ابْكُوا رَمَضَانَ وَا رَمَضَانَاهْ فَأَتَى الْحَارِثُ الْأَعْوَرُ فِي نَاسٍ فَقَالُوا يَا أَمِيرَ الْمُؤْمِنِينَ ضَجَّ النَّاسُ وَ كَرِهُوا قَوْلَكَ قَالَ فَقَالَ ع عِنْدَ ذَلِكَ دَعُوهُمْ وَ مَا يُرِيدُونَ لِيُصَلِّيَ بِهِمْ مَنْ شَاءُوا ثُمَّ قَالَ: وَ مَنْ‌ يَتَّبِعْ غَيْرَ سَبِيلِ الْمُؤْمِنِينَ نُوَلِّهِ مٰا تَوَلّٰى وَ نُصْلِهِ جَهَنَّمَ وَ سٰاءَتْ مَصِيراً‌ (السرائر الحاوي لتحرير الفتاوى، ج‌3، ص: 639).
صاحب این قلم، اعتراف می کند که در باره نوع استفاده از هر روایتی در اثبات یک حکم فقهی، باید فقیهان نظر بدهند، اما به هر روی، نکته بسیار مهمی است که موارد مشابه هم دارد.

BY رسول جعفریان